Οι άνθρωποι οδηγούνται στον κανιβαλισμό γιατί είναι μαριονέτες στα χέρια ενός ανάπηρου εκπαιδευτικού συστήματος καθώς δεν μπορέι να ενσωματώσει τις νέες εμπειρίες και ανακαλύψεις της επιστήμηs.Μπορούμε να πούμε πως μοιάζει κατα κάποιον τρόπο προφητικό για το πώς, στο μέλλον της ανθρωπότητας, υποχωρεί η κρίση υπέρ της απομνημόνευσης και απλής συλλογής πληροφοριών. Συνεπώς στο έργο κυριαρχούν 2 στοιχεία:
1) Το θέμα μνήμη και κρίση που έχει σχέση με την μαθήτρια και τις επερχόμενες γενιές (υπολογιστές κλπ)
2) Ο συμβολισμός του ΤΡΙΟ ( Καθηγητής-Υπηρέτρια-Μαθήτρια) ως συμβολισμός της οικογένειας (μπαμπάς-μαμά-παιδί) αλλά και των σχέσεων που είναι εξουσιαστικές (εραστής μεγάλος, ερωμένη μικρή και η σύζυγος) και κάθε εξουσιαστικής σχέσης (εξουσιαστής-θύμα- ουδέτερος παρατηρητής δηλ. ο κόσμος).
Πιο αναλυτικά βλεπουμε: Έναν καθηγητή βαμπίρ που πίνει το αίμα φαινομενικά αθώων υπάρξεων που η βασική εκπαίδευση έχει σκοτώσει μέσα τους κάθε κρίση, μία φαινομενικά αθώα ύπαρξη με απόλυτη απουσία κρίσης και μία υπηρέτρια που ενώ τον κρίνει τον βοηθάει συνάμα στους φόνους των μαθητριών του ίσως από κάποιο υποβόσκον ερωτικό ένστικτο. Είναι ένα κωμικό δράμα του 1950 που εκφράζει το αίσθημα της αποξένωσης, την αδυναμία και τη ματαιότητα επικοινωνίας μεταξύ των γενεών.
σχόλια