Το πανηγυρικό ρέκβιεμ της Γκόλφως

Το πανηγυρικό ρέκβιεμ της Γκόλφως Facebook Twitter
0
Το πανηγυρικό ρέκβιεμ της Γκόλφως Facebook Twitter

Ο σκηνοθέτης Νίκος Καραθάνος λέει: O Περεσιάδης έγραψε την Γκόλφω το 1893 χωρίς να βλέπει. Ήταν τυφλός και τον βοηθούσε ο πατέρας του να γράφει πάνω στα δάχτυλα για να μπορεί να βρίσκει μια ισιάδα στις γραμμές. Θεωρώ ότι είναι ένα έργο υποτιμημένο. Δεν είναι κωμωδία αλλά ένα δραματικό ειδύλλιο που περιέχει κωμικές σκηνές. Οι κριτικές της εποχής του έγραφαν ότι έχει σαιξπηρικού ύφους πλοκή, αλλά οι αστοί στα τέλη του 19ου αιώνα δεν ήθελαν τα έργα φουστανέλας, προτιμούσαν τις γαλλικές οπερέτες. Έτυχε, πάντως, μεγάλης αποδοχής και το 1900 έκανε μεγάλη περιοδεία στην Αβησσυνία, τη Νότια Αφρική και την Αυστραλία. Μεταφράστηκε στα τουρκικά και παίχτηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και έγινε το αγαπημένο έργο του Σουλτάνου, ο οποίος το έβλεπε ξανά και ξανά. Το 1914 ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που γυρίστηκε και το 1938 παίχτηκε στο Παρίσι ως αντίδραση στη δικτατορία του Μεταξά. Έκτοτε, παιζόταν κυρίως από τα μπουλούκια στην επαρχία.


Ως έργο δημοτικής ποίησης, όλες οι λέξεις του κρύβουν ένα δεύτερο νόημα. Είναι μια έξοχη, καθαρή ποίηση, σαν δημοτικό τραγούδι, που στην αρχή περνάς την πόρτα του γέλιου για να την πλησιάσεις, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί φοβάσαι την αλήθεια. Πρέπει να το αγαπήσεις και να το πιστέψεις για να μη μείνεις απ' έξω. Όταν ο Περεσιάδης αναφέρεται στη φύση, στα βουνά, στους λόγγους, στα νερά, είναι σαν να εκφράζει την ψυχολογική κατάσταση κάθε ήρωα. Οι αλλαγές του καιρού γίνονται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων, αντανακλούν τη διάθεσή τους.


Η παράστασή μου είναι μια νύχτα της Γκόλφως. Ένας νυχτερινός εφιάλτης της. Θέλω να δείξω μια κοινωνία ανθρώπων, μια εικόνα από ένα σόι. Μια κοινωνία με κοινή καταγωγή, σαν κάτι παλιές οικογενειακές φωτογραφίες στο χωριό από ένα γλέντι ή από ένα πανηγύρι, όλοι μαζί μέσα σε ένα τοπίο. Ήθελα ένα «πανηγυρικό» ρέκβιεμ της Γκόλφως. Και ήθελα να συμμετέχουν όλοι, να δίνουν τη σκυτάλη ο ένας στον άλλον. Ήθελα μέσα από αυτό το ποιητικό έργο να μιλήσουμε για εμάς και το τώρα. Απέφυγα τα ρεαλιστικά σκηνικά και κοστούμια γιατί το φολκλόρ προσκρούει σε κουτάκια του μυαλού που θα έκαναν την παράσταση γραφική κι εντέλει αναποτελεσματική. Έτσι έβαλα και κάποια σουρεαλιστικά στοιχεία.


Αν έβαζα έναν τίτλο σ' αυτή την εικόνα, στην εικόνα ενός σογιού, θα ήταν «Οι Απαρηγόρητοι». Είμαστε όλοι απαρηγόρητοι και δεν τελειώνει η ζωή μας αν δεν δοθεί συγχώρεση, ώστε να λυθούν τα πράγματα μέσα μας. Θεωρώ ότι, εννοιολογικά, είναι η κορυφαία στιγμή μας. Ψάχνουμε ο ένας τον άλλον, σε οποιαδήποτε ηλικία, για να λυθεί ο κόμπος της ζωής μας. Άλλοι γεννιόμαστε με έναν κόμπο κι άλλοι δένουμε έναν κόμπο κατά τη διάρκεια της ζωής μας και πρέπει κάποια στιγμή να τον λύσουμε.

Mαρία Διακοπαναγιώτου
Σταυρούλα
Είναι η πλούσια του χωριού, η κόρη του τσέλιγκα που διεκδικεί τον Τάσο και τον καταφέρνει με τα λεφτά και το γινάτι της. Εμφανίζεται ως αρκούδα, γιατί δεν καταλαβαίνει τον όγκο της. Όταν μπαίνει μοιάζει χιουμοριστική, αλλά βγαίνει τραγική.

Εύη Σαουλίδου

Γκόλφω
Η Γκόλφω νέα. Ερωτευμένη με τον Τάσο. Έχει όλη την αθωότητα της νιότης, το πήδημα της γυναίκας που ξυπνάει στον κόσμο. Αρχίζουμε με αυτήν, μέχρι που την προδίδει ο Τάσος και παίρνει τη σκυτάλη η Λυδία Φωτοπούλου.

Γιαννης Κότσιφας
Δήμος
Ο ξάδερφος της Γκόλφως. Έχει τη σοφία γέροντα, χιούμορ και χλευάζει τα πράγματα. Είναι ο πιο ρεαλιστής, πάει κόντρα στην πλοκή του έργου, αντιστέκεται στη λογική των υπολοίπων και τους προσγειώνει στην πραγματικότητα.

Άγγελος Τριανταφύλλου

Κίτσος
Ο ανιψιός του τσέλιγκα που είναι ερωτευμένος με την Γκόλφω, η οποία τον απορρίπτει, μένοντας πιστή στον Τάσο. Είναι παιδί της εξουσίας, πατάει στη σιγουριά, αλλά έχει και καθαρή ψυχή. Στο τέλος, είναι ο μόνος που υποστηρίζει την Γκόλφω. Ένα παιδί που ενώ στην αρχή βασίζεται στα πλούτη του, όταν εκείνη τρελαίνεται, την προστατεύει μπροστά σε όλους.

Χάρης Φραγκούλης

Τάσος
Τα νιάτα, ο παράδεισος και η ορμή. Είναι ερωτευμένος με την Γκόλφω και την αρραβωνιάζεται, μέχρι που οι πλούσιοι του ζητούν να την απαρνηθεί. Είναι και ο ίδιος Τάσος της μεγάλης σκηνής, όπου μπαίνει ο σπόρος της μεταστροφής του. Τελικά, μετά από μια τρομερή σκηνή, γραμμένη εξαιρετικά από τον Περεσιάδη, πείθεται να αλλάξει γνώμη.

Άγγελος Παπαδημητρίου
Zήσης
Ο πατέρας της Σταυρούλας, ο αρχοντόβλαχος, ο πλούσιος του χωριού. Από αυτόν κατάγονται όλοι οι πολιτικοί, οι βουλευτές, η εξουσία σήμερα. Έχει απέραντο πλούτο και είναι έτοιμος να εξαγοράσει τους πάντες για τον σκοπό του – όλο αυτό το «πάρε-δώσε» που ξέρουμε και σήμερα, το θράσος.

Χριστίνα Μαξούρη
Αστέρω
Είναι η μάνα της Γκόλφως. Σε μια σκηνή συναντάει τη Γκόλφω μεγάλη και της μιλάει σαν να είναι ακόμα νέα, όπως τότε. Τραγουδάει και ένα υπέροχο τραγούδι σε στίχους του Άγγελου Τριανταφύλλου.

Μιχάλης Σαράντης
Γιάννος
Ένα παιδί του χωριού σε ανάγκη. Του τάζουν πρόβατα, γίδια και άλογα, αν φέρει σε πέρας τον σκοπό τους: να επηρεάσει τον Τάσο ώστε να πάρει τη Σταυρούλα. Είναι το φτωχόπαιδο που θέλει να πετύχει κάτι στη ζωή του. Πληγώθηκε από τον έρωτα, αλλά θέλει να τα καταφέρει. Έτσι, είναι αυτός που πείθει τον Τάσο να προδώσει την Γκόλφω. Έχει τρομερό λέγειν, αλλά δεν τον ήθελα «λαμόγιο». Δεν είναι πονηρός, τα καταλαβαίνει και τα πιστεύει όσα λέει. Μια πλευρά που έχουμε όλοι μέσα μας. Είναι σαν τους πατεράδες που λένε «να πας να βρεις τον τάδε, τον βουλευτή, να σε βολέψει». Είναι αυτός που πάει εκεί όπου υπάρχει δύναμη.

Λυδία Φωτοπούλου
Γκόλφω
Η Γκόλφω πάλι, χωρίς συγκεκριμένη ηλικία, αλλά ως μια γυναίκα μεστωμένη, ώριμη πια. Εκφράζει τη μελαγχολία της Γκόλφως, την οποία τραγουδάει στο πάλκο, σε στίχους του Περεσιάδη, της Λένας Κιτσοπούλου και σε κάποιους του μουσικού  Άγγελου Τριανταφύλλου. Παίζει και στη σκηνή που η Γκόλφω καταριέται τον Τάσο, αλλά και στη σκηνή των ευχών, στην οποία παίρνει πίσω τις κατάρες.

Γιώργος Μπινιάρης
Θανάσουλας
Είναι ο πατέρας του Τάσου και παίρνει την πλευρά της Γκόλφως. Δεν δέχεται αυτό που έκανε ο γιος του και τον καταριέται. Έχει ήθος. Μέσα στην παράσταση, με την ηλικία και το παρουσιαστικό του, περιφέρεται ως μια εμβληματική μορφή.

Γιάννης Βογιατζής
Τάσος
Αυτός που ζητάει συγχώρεση. Επιστρέφει γι' αυτό. Η έννοια μιας διαδρομής που μετά από μια ολόκληρη ζωή θέλει να συγχωρεθεί. Ακόμα μια εμβληματική μορφή πάνω στη σκηνή.

Αλίκη Αλεξανδράκη

Γκόλφω
Η Γκόλφω που ανοίγει και κλείνει την παράσταση. Παίζει στο φινάλε του θανάτου της Γκόλφως. Συναντάει και τη μάνα της, σαν να γύρισε στο χωριό και τη θυμάται νέα.

Νίκος Καραθάνος

Τάσος
Αυτός που παίρνει τη σκυτάλη από τον νεότερο Τάσο. Ο προδότης, που κάνει το κακό στην Γκόλφω. Την προδίδει επειδή είναι φτωχιά και κοιτάζει το συμφέρον του. Όπως και μια μεγάλη μερίδα του χωριού, που θεωρεί τη φτώχεια φταίξιμο.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ο Γιάννος Περλέγκας βρίσκει τη χαρά της δημιουργίας στη φλόγα για συνύπαρξη

Θέατρο / «Έχω νιώσει ακατάλληλος και παρωχημένος δεινόσαυρος μέσα στο θεατρικό τοπίο που αλλάζει»

Με αφορμή το έργο του Μπέρνχαρντ «Η δύναμη της συνήθειας», ο Γιάννος Περλέγκας μιλά με ταπεινότητα και πάθος για το θέατρο, με το οποίο συνεχίζει να παλεύει και που διαρκώς τον νικά. Αυτό, όμως, είναι που τον κρατά ζωντανό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άρης Χριστοφέλλης

Όπερα / «Ακόμα και όσοι θαυμάζουν σχεδόν ειδωλολατρικά την Κάλλας, λίγα γνωρίζουν για την τέχνη της»

Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, επιστημονικός σύμβουλος του ντοκιμαντέρ «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Τα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας», εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η θρυλική σοπράνο παραμένει μια ανυπέρβλητη καλλιτέχνιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Αργυρώ Χιώτη: Ένα «αουτσάιντερ» στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου

Θέατρο / Αργυρώ Χιώτη: Ένα «αουτσάιντερ» στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου

Ποια είναι τα προσωπικά της στοιχήματα και ποιες είναι οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού - η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει αυτή τη θέση από το 1994.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Κληρονομιά μας, ένα πανόραμα της και της ιστορίας των γκέι ανδρών

Θέατρο / «Η κληρονομιά μας»: Η ιστορία της gay κοινότητας γίνεται ένα συγκινητικό θεατρικό έργο

Ο Γιάννης Μόσχος σκηνοθετεί το έργο του Αμερικανού συγγραφέα Μάθιου Λόπεζ, ένα έργο με αφετηρία την γκέι ζωή που αφορά την αγάπη και την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων, είτε ομόφυλες είτε ετερόφυλες, τα όνειρα, τους φόβους και τα ματαιωμένα σχέδια. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια απρόβλεπτη συζήτηση για τη σεξουαλικότητα με τη Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Θέατρο / Γαλήνη Χατζηπασχάλη: «Δεν μιλάμε για τα σεξουαλικά βοηθήματα κι ας πουλιούνται εκατομμύρια δονητές»

Πρωταγωνιστεί στο «Στο διπλανό δωμάτιο ή το έργο του δονητή», μια παράσταση που φωτίζει το πώς, ακόμη και σήμερα, δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε ανοιχτά για το σεξ. Με αφορμή το έργο, κάναμε μια απρόβλεπτη συζήτηση με την αγαπημένη ηθοποιό για τα ταμπού, την εμμηνόπαυση και τη γυναικεία σεξουαλική χειραφέτηση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Mάνα Κουράγιο στο Εθνικό: Πόσο «κουράγιο» πια;

Θέατρο / Mάνα Κουράγιο στο Εθνικό: Πόσο «κουράγιο» πια;

Mια επιμελής εικονογράφηση του μπρεχτικού αριστουργήματος εκτυλίσσεται ενώπιόν μας, χωρίς να δονείται από καμία εσωτερική αναγκαιότητα - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση που σκηνοθετεί ο Στάθης Λιβαθινός.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Βαρόνος “Φ”»: Ένας καταχρεωμένος «ευγενής» σε μια τρελή κωμωδία εξαπάτησης

Θέατρο / Ένας καταχρεωμένος «ευγενής» σε μια τρελή κωμωδία εξαπάτησης

Πιάνοντας το νήμα από την ιδέα μιας καυστικής κωμωδίας ηθών του 1870 που μιλά για την απάτη, η ιστορία ενός ψευτοευγενούς στην παράσταση «Βαρόνος “Φ”» φτάνει στη σύγχρονη υποκρισία και στον εαυτό που θέλουμε να δείχνουμε στην κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το ΜΑΜΙ είναι ένα ποίημα για τις ζωές των γυναικών

Θέατρο / «ΜΑΜΙ»: Εικόνες από τη ζωή μιας μητέρας

Το ποιητικό σύμπαν του 26χρονου σκηνοθέτη που μας μάγεψε με το «Goodbye Linditta», εστιάζει αυτήν τη φορά στην ιστορία μιας γυναίκας μέσα από τα μάτια ενός αγοριού που δεν θέλει να τη θεοποιήσει αλλά να την παρατηρήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Τομά Ζολί στην Αθήνα: Ποιος είναι ο προκλητικός, ανατρεπτικός τελετάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων

Θέατρο / O Τομά Ζολί στην Αθήνα: Ποιος είναι ο προκλητικός, ανατρεπτικός τελετάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων

Ο πολυσυζητημένος σκηνοθέτης της τελετής έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, που έγινε διάσημος για τις φιλόδοξες, μεγαλειώδεις παραστάσεις του, πιστεύει απόλυτα στη μαγική δύναμη του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Αντικείμενα»: Μια παράσταση για τη υπόθεση των αδερφών Παπέν

Θέατρο / Μια παράσταση για τις εξουσιαστικές σχέσεις και ένα φρικτό έγκλημα

Στην παράσταση «Αντικείμενα», ο Γιάννης Αποσκίτης, ο Γιώργος Κατσής και ο Πάνος Παπαδόπουλος αφηγούνται με ένα δικό τους πρωτότυπο έργο μια ιστορία που κρύβεται στην υπόθεση των αδερφών Παπέν, αλλά δεν έχει ακόμα γραφτεί.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σπύρος A. Ευαγγελάτος: Μια μεγάλη διαδρομή

Πέθανε Σαν Σήμερα / Σπύρος A. Ευαγγελάτος: Μια μεγάλη διαδρομή στο ελληνικό θέατρο

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης κυκλοφόρησε έναν τόμο 535 σελίδων, αφιερωμένο στον σπουδαίο σκηνοθέτη, φιλόλογο, συγγραφέα και ακαδημαϊκό που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Merde!»: Μια παράσταση για τα κωμικοτραγικά παρασκήνια του θεάτρου

Θέατρο / «Merde!»: Μια παράσταση για τα κωμικοτραγικά παρασκήνια του θεάτρου

Ο Βασίλης Μαγουλιώτης και ο Γιώργος Κουτλής συνσκηνοθετούν τον Νίκο Καραθάνο και την ομάδα των «Παιχτών» σε ένα νέο έργο με έναν αδηφάγο παραγωγό, έναν «ποιοτικό» σκηνοθέτη, έναν «εμπορικό» ηθοποιό, και τον γολγοθά της προετοιμασίας μιας παράστασης που πρέπει να αφορά τους πάντες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ