Τα μηνύματα στα social media είναι οι νέες ερωτικές επιστολές

Τα μηνύματα στα social media είναι οι νέες ερωτικές επιστολές Facebook Twitter
Οι Παναγιώτης Εξαρχέας, Άρης Μπαλής, Κορνήλιος Σελαμσής Φωτο: © Γιώργος Κυβερνήτης
0

Οι ερωτικές επιστολές αποτελούν για κάποιους μια ιδιαίτερη μορφή τέχνης που χάνεται σιγά-σιγά, χρόνο με τον χρόνο, αντιμέτωπη με τη λαίλαπα των κοινωνικών δικτύων και την ευκολία και την ταχύτητα που προσφέρουν απλόχερα.

Οι συντελεστές της παράστασης Συστημένο, Παναγιώτης Εξαρχέας, Άρης Μπαλής και Κορνήλιος Σελαμσής, έχουν δημιουργήσει ένα πρότζεκτ ειδικά αφιερωμένο σε αυτήν τη μορφή τέχνης, ξεκινώντας από το 1800 και φθάνοντας ως το 2006.

— Είναι τα μακροσκελή μηνύματα στα κοινωνικά δίκτυα οι νέες ερωτικές επιστολές;

Άρης Μπαλής: Θα ήταν αφέλεια να θεωρήσει κανείς ότι τα μακροσκελή μηνύματα στα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι οι νέες ερωτικές επιστολές. Είναι, είναι και παραείναι.

Αλλά αυτή η παραδοχή δεν μας εμποδίζει να διαπιστώσουμε ταυτόχρονα ότι η ιλιγγιώδης αυτή ταχύτητα και ευκολία με την οποία μεταφέρονται τα εν λόγω μηνύματα αφαιρεί κάτι ιδιαίτερο που υπήρχε/υπάρχει στις τυπικές, κλασικές ερωτικές επιστολές.

Η πολύωρη αγωνία του ερωτευμένου υποκειμένου όταν γράφει, το γράψιμο από την αρχή, ξανά και ξανά, ο σωρός με τα σκισμένα χαρτιά παραδίπλα, όλες οι αποτυχημένες προσπάθειες του ερωτικού υποκειμένου να εκφράσει αυτό που πραγματικά θέλει, η αγωνία του όταν στέλνει την επιστολή και αγνοεί παντελώς το πότε ακριβώς θα φτάσει, σε πόσες μέρες, εβδομάδες ή μήνες, πότε ακριβώς θα διαβαστεί το μήνυμα από το υποκείμενο του πόθου, οι μυρωδιές και τα δάκρυα με τα οποία έχει ποτίσει το χαρτί, ο ιδιαίτερος τρόπος γραφής του καθενός, με ποιον τρόπο γράφτηκε το γράμμα, με μολύβι, στιλό, πένα ή γραφομηχανή, η ατελείωτη αναμονή για μια ενδεχόμενη απάντηση.

Βέβαια, και το Στάλθηκε - Παραδόθηκε - Διαβάστηκε - Ο χρήστης τάδε πληκτρολογεί... έχει την πλάκα του. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση σημασία έχει τα ερωτικά υποκείμενα να καταφέρουν να επικοινωνήσουν.

Βέβαια, και το Στάλθηκε - Παραδόθηκε - Διαβάστηκε - Ο χρήστης τάδε πληκτρολογεί... έχει την πλάκα του. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση σημασία έχει τα ερωτικά υποκείμενα να καταφέρουν να επικοινωνήσουν.

 

— Σε ποιες εποχές αναφέρονται οι επιστολές που συμπεριλάβατε στο έργο και τι υποδεικνύουν για καθεμία;

Παναγιώτης Εξαρχέας: Η παλιότερη επιστολή που ακούγεται στην παράσταση γράφτηκε γύρω στο 1800 και η πιο πρόσφατη το 2006. Το τρομερά συγκινητικό και ενδιαφέρον είναι πως, ενώ υπάρχει μια ψαλίδα 200 χρόνων, στην ουσία οι μόνες διαφορές είναι αυτές του ύφους στη γραφής καθενός. Η αμεσότητα με την οποία ο εκάστοτε αποστολέας γράφει, εξομολογείται, απαιτεί, παρακαλεί, παραμένει τρομερά επίκαιρος. Έτσι μπορεί καθένας να συνδεθεί με αυτό που διακυβεύεται. Δεν υπάρχει κάτι παλιό ή σύγχρονο, αλλά η βαθιά και ουσιαστική ανάγκη της επικοινωνίας του έρωτα. Φυσικά και ο έρωτας έχει λάβει διαφορετικές μορφές και τρόπους έκφρασης στο πέρασμα του χρόνου ανάλογα με τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες, εδώ όμως βλέπουμε μια σχεδόν άχρονη και οικουμενική σκιαγράφησή του και αυτό είναι το υπέροχο, να συνειδητοποιείς πως ακόμα και 200 χρόνια πριν η βαθιά εσωτερική ανάγκη ήταν ίδια.

Τα μηνύματα στα social media είναι οι νέες ερωτικές επιστολές Facebook Twitter
Ποιος περιμένει το ερωτευμένο υποκείμενο να έχει μια τυπική εικόνα, αυτήν που όλοι θα περιμέναμε να δούμε; Φωτο: © Γιώργος Κυβερνήτης

— Δεν θεωρείτε ότι προκύπτει ηθικό ζήτημα από τη δημοσιοποίησή τους, από τη στιγμή που κατά κανόνα οι επιστολές είναι ιδιωτικές;

Κορνήλιος Σελαμσής: Έχω τη γνώμη πως οι ερωτικές επιστολές προσώπων που είχαν ένα στίγμα ως διανοητές και καλλιτέχνες κι έχουν αποχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο συμπληρώνουν με θαυμάσιο τρόπο την εμπειρία μας σχετικά με το έργο τους. Ηθικό ζήτημα θα υπήρχε, θεωρώ, αν αυτές οι επιστολές εκδίδονταν ενώ οι αγαπημένοι ήταν εν ζωή και πολύ ιδιωτικές λεπτομέρειες αποκαλύπτονταν παρά τη θέληση τη δική τους ή των κληρονόμων τους. Εδώ μάλλον επιχειρούμε ένα κάποιο «αλληλούια» στην αγάπη και τις παρενέργειές της.

— Δώστε μας ένα παράδειγμα αποστολέα του οποίου η ιδιωτική εικόνα ήταν πολύ διαφορετική από τη δημόσια.

Α.Μ.: Ποιος περιμένει το ερωτευμένο υποκείμενο να έχει μια τυπική εικόνα, αυτήν που όλοι θα περιμέναμε να δούμε; Αντιθέτως, όλα τα ερωτευμένα υποκείμενα είναι πολύ διαφορετικά και γι' αυτόν τον λόγο πολύ πιο ενδιαφέροντα από τη δημόσια εικόνα τους (ή, ακόμα καλύτερα, από τις προβολές που εμείς κάνουμε στη δημόσια εικόνα τους).

Κάθε συγγραφέας ερωτικής επιστολής εμφανίζει μια εξαιρετικά ιδιαίτερη και προσωπική οπτική του εαυτού του και γι' αυτόν τον λόγο είναι συγκινητικός.

— Τι θα λέγατε ότι κάνει μια ερωτική επιστολή καλή;

Κ.Σ.: Δεν είμαι σε θέση να κρίνω μια χειρονομία που έχει ως κίνητρο την έκφραση της επιθυμίας ή/και της οδύνης προς τον άλλον. Νιώθω μόνο σεβασμό και συγκίνηση.

Εν προκειμένω, παρουσιάζουμε πολύ υψηλές λογοτεχνικές απόπειρες στην πλειοψηφία τους. Οπότε σας προτρέπω να παραστείτε και να κρίνετε οι ίδιοι!

Τα μηνύματα στα social media είναι οι νέες ερωτικές επιστολές Facebook Twitter
Φωτο: © Γιώργος Κυβερνήτης


— Ποια είναι η δική σας αγαπημένη και γιατί;

Π.Ε.: Κατά τη διάρκεια των προβών άλλαζα συχνά γνώμη για το ποια ήταν η αγαπημένη μου ή, τέλος πάντων, αυτή με την οποία συνδεόμουν πιο πολύ απ' όλες.

Τελικά, αυτή που έχει καταφέρει να με κάνει να συγκινηθώ πιο πολύ είναι η επιστολή που γράφει ο Νίκος Καββαδίας στο άλογό του, που ήταν ο συνοδοιπόρος του στον πόλεμο. Υπάρχει κάτι τρομερά σπαρακτικό στην προσπάθεια να γράψει κανείς κάτι τέτοιο σε ένα ζώο. Το αναφέρει κι ο ίδιος.

Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο αποχαιρετά το άλογο, ο τρόπος που σε κάνει να μη βρίσκεις τη διαφορά απ' ό,τι αν έγραφε κάτι αντίστοιχο σε κάποιον άνθρωπο, είναι αυτό που με συγκλονίζει τόσο πολύ.

Η σύνδεση που αποκτά σε συνθήκες πολέμου με το άλογό του, η επικοινωνία που αναπτύσσεται μεταξύ τους, το δέσιμο αυτό, και η ανάγκη του να του γράψει. (Νίκος Καββαδίας, Του πολέμου - Στο άλογό μου, εκδ. Άγρα, 2009).

Τα μηνύματα στα social media είναι οι νέες ερωτικές επιστολές Facebook Twitter
Φωτο: © Γιώργος Κυβερνήτης

Info

Συστημένο

Σκηνοθεσία-Δραματουργία-Ερμηνεία: Παναγιώτης Εξαρχέας, Άρης Μπαλής, Κορνήλιος Σελαμσής

Κατασκευή μουσικού περιβάλλοντος: Κορνήλιος Σελαμσής

16/3-20/4

Κάθε Σάββατο στις 17:00

Οικία Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού (Αμαλίας 4, 210 3222144)

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ