Με όπλο την κωμωδία, ο Κοπί στο έργο του "Το Ψυγείο", μιλάει για το ρατσισμό λόγω φυλής, φύλου, την ομοφοβία, την τρανσοφοβία, τη μοναξιά και το θάνατο, ξεμπροστιάζοντας την υποκριτική κοινωνία που ζούμε και τα προσχεδιασμένα κοινωνικά πρότυπα δηθενικής ηθικής, στρουθοκαμηλισμού και απόλυτης μαζικής ομοιογένειας, με συλλογικό στόχο την κοσμική ζωή και λάμψη μιας εύπορης ζωής στημμένης, επιτηδευμένης καλής συμπεριφοράς σαλονιών.
Αναρχικός, ακραίος, περιθωριακός, αντισυμβατικός στη γραφή του, ενοχλεί, απωθεί, ξεσηκώνει, αγανακτεί, χρησιμοποιώντας την καυστική σάτιρα, το μαύρο χιούμορ, το χονδροκομμένο χιούμορ, το παράλογο, το γκροτέσκο, με χαρακτήρες βγαλμένους από κόμικς αγγίζοντας τα όρια του μη-θεάτρου κρύβοντας στον πυρήνα του συναίσθημα και ανθρωπιά. Απόκοσμος αλλά ταυτόχρονα τόσο καθημερινός.
"Το Ψυγείο" ανέβηκε για πρώτη φορά στις 7 Οκτωβρίου 1983 στο Θέατρο Fontaine στο Παρίσι στα πλαίσια του Φεστιβάλ του Φθινοπώρου, με το συγγραφέα στην σκηνοθεσία και στους ρόλους και σε σκηνικά και κοστούμια του Juan Stoppani.
σχόλια