Μετά από μια ολική καταστροφή, πυρηνική ή χημική, αν και δεν χρειάζεται να εξηγηθεί επακριβώς, οι περισσότεροι λευκοί κάτοικοι έχουν πεθάνει, οι υπόλοιποι είναι μολυσμένοι και κυκλοφορούν με μάσκες, και μόνο οι «έγχρωμοι» έμειναν υγιείς. Σε ένα απόκοσμο τοπίο, μια γυναίκα, ανώνυμη, που αργότερα θα αποκαλείται «Black Woman», μεταφέρεται σε ένα κλουβί, παραμένει στη μέση του πουθενά, απελπιστικά μόνη, ώσπου θα καταφέρει να αποδράσει ξελασκάροντας μια βίδα από τη μεταλλική φυλακή της – και δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα πρέπει να απεγκλωβιστεί στην ελλειπτικά αφηγηματική, εικαστικά προσανατολισμένη, γυρισμένη στο εντυπωσιακό νότιο τμήμα της χώρας του, μετα-αποκαλυπτική περιπέτεια του ολλανδικής καταγωγής Αυστραλού Ρολφ ντε Χέερ, γνωστού για τα 10 Κανό και το Ντίνγκο, τη μοναδική ταινία στην οποία το 1991 είχε πρωταγωνιστήσει, συγγράφοντας μάλιστα το μουσικό σκορ μαζί με τον Μισέλ Λεγκράν, ο θρυλικός Μάιλς Ντέιβις.

 

Σε αυτήν τη ρευστή παραβολή για τον ρατσισμό, η Επιβίωση της Ευγένειας φαίνεται να αφορά αποκλειστικά τη στωική ηρωίδα, που όντως επιβιώνει περπατώντας, βάφοντας το πρόσωπό της άσπρο, βοηθώντας, ξεχνώντας τη βία που υφίσταται και χρησιμοποιώντας ως ειρηνική υπερδύναμη μια ανεξάντλητη ευγένεια που προφανώς πηγάζει από την ψυχή της. Στέρεο το δίδαγμα της πλατιάς ταινίας και αφοπλιστικές μερικές από τις εξαιρετικά γυρισμένες σεκάνς της.