Από πού ήρθαν όλες αυτές οι cringe χριστουγεννιάτικες ταινίες;

Από πού ήρθαν όλες αυτές οι cringe χριστουγεννιάτικες ταινίες; Facebook Twitter
Η Εμίλια Κλαρκ στην ταινία «Last Christmas». Φωτ.: Universal Pictures
0

ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ της ελληνικής τηλεόρασης στις γιορτές ήταν συγκεκριμένο: κλασικές χολιγουντιανές ταινίες, από το Scrooged και τo Die Hard μέχρι το Ηοme Alone και το Love Actually, ολίγη Φιλαρμονική της Βιέννης και εμβόλιμα μερικά μπουζούκια για το ντιριντάχτα.

Δεν είμαι σίγουρη πότε ακριβώς ξεκίνησαν να προβάλλονται οι χριστουγεννιάτικες ταινίες - παραγωγές συνδρομητικών καναλιών.

«Πόσες χριστουγεννιάτικες ταινίες είναι πάρα πολλές χριστουγεννιάτικες ταινίες;» αναρωτιόταν ένα άρθρο των Νew York Times το 2019, για να εξηγήσει το φαινόμενο της βιομηχανίας των χριστουγεννιάτικων ταινιών παραγωγής κυρίως συνδρομητικών καναλιών (Hallmark, Lifetime) που έμοιαζαν να κατακλύζουν την αμερικανική αγορά.

Τέσσερα χρόνια μετά οι ταινίες αυτές έχουν αρχίσει να παίζονται ασταμάτητα και στις ελληνικές συνδρομητικές πλατφόρμες, ενώ η ελληνική βερσιόν του Netflix φιλοξενεί 46 χριστουγεννιάτικες ταινίες – από αυτές μόνο 3 είναι χολιγουντιανές παραγωγές. Οι ταινίες αυτές έχουν φανατικό κοινό και δύο μόνο σενάρια.

Οι δύο τους θα συνεφέρουν το κάστρο/ την έπαυλη στην Τοσκάνη και θα αναστήσουν το ταλαιπωρημένο γενεαλογικό δέντρο του γαλαζοαίματου πρίγκιπα ενώνοντας για πάντα τον παλιό και τον νέο κόσμo με ένα αγνό φιλί. Γιατί αν υπάρχει κάτι που δεν γίνεται ποτέ σε αυτές τις ταινίες είναι το σεξ. Οι πρωταγωνιστές μας περνούν υπέροχα πίνοντας ζεστή σοκολάτα, πλέκοντας και κάνοντας βόλτες στο δάσος.

Σενάριο πρώτο: Η Ρεμπέκα είναι σχεδόν 30, έχει πλούσια, ίσια μαλλιά και είναι πάρα πολύ επιτυχημένη ως χρηματίστρια/ φωτογράφος κατοικιδίων/ ιδιοκτήτρια ανθοπωλείου με ειδίκευση στις ορχιδέες, σε κάποια εχθρική μεγαλούπολη, όταν επιστρέφει στην κωμόπολη όπου μεγάλωσε στo Μέιν για να σώσει την οικογενειακή επιχείρηση που είναι ένα οικογενειακό πανδοχείο με πολύχρωμα κουβερλί στους καναπέδες/ ένα καφέ με ροζ καπκέικ που λέγεται Rosie’s/ μια φάρμα με χριστουγεννιάτικα δέντρα. Εκεί, αποκλεισμένη από το χιόνι, κι ενώ το κινητό της πεθαίνει από μπαταρία μπροστά από κάποιο στολισμένο τζάκι, η ηρωίδα μας συναντάει τον πρώτο της έρωτα/ έναν θλιμμένο χήρο που μεγαλώνει μόνος του ένα αξιολάτρευτο κοριτσάκι που ειδικεύεται στις sassy ατάκες. Ας τον πούμε Τομ.

Η Ρεμπέκα (η γκαρνταρόμπα της οποίας αποτελείται από μοβ και πράσινα σετ ζακέτα-φούστα και τακούνια που τη χτυπάνε όταν οδηγεί την καρότσα του μπαμπά της μέσα στο δάσος με τα έλατα) και ο Τομ που είναι ανεμοδαρμένος, αξιόπιστος και δεν μιλάει πολύ, αρχικά μισιούνται. Μπορεί ο Τομ να έχει μια ανταγωνιστική επιχείρηση με χριστουγεννιάτικα δέντρα ή ένα ζαχαροπλαστείο που λέγεται Τommy’s και είναι «η καρδιά της πόλης» γιατί σερβίρει την καλύτερη ζεστή σοκολάτα με μαρσμάλοουζ σε όλη την πολιτεία. Στην πορεία, και ενώ η μικρή τους πόλη ετοιμάζεται πυρετωδώς για ένα φεστιβάλ με φώτα και πυροτεχνήματα/ μια χριστουγεννιάτικη αγορά με ξύλινα χειροποίητα στολίδια και πουπουλένιους άγιους Βασίληδες, ερωτεύονται και μένουν για πάντα μαζί στην αμερικάνικη επαρχία φτιάχνοντας μαζί τα ροζ καπκέικ της αγάπης τους.

Σώζοντας το οικογενειακό πανδοχείο/ πριγκίπισσα σε κάστρο στη Σκωτία   Facebook Twitter
Στην ταινία «Ένα κάστρο για τα Χριστούγεννα», η συγγραφέας μπεστ-σέλερ Sophie Brown (Brooke Shields) συναντά τον Myles (Cary Elwes), έναν δούκα με ένα κάστρο στη Σκωτία. Φωτ.: Mark Mainz/Netflix

Σενάριο δεύτερο: Η Ρεμπέκα είναι 35, έχει πλούσια ίσια μαλλιά και είναι πάρα πολύ επιτυχημένη ως συγγραφέας ή ξεναγός σε κάποια εχθρική αμερικάνικη μεγαλούπολη όταν αποφασίζει να πάει στην Ευρώπη για τα Χριστούγεννα γιατί, όπως εξηγεί και στην ατζέντισσά της στο τηλέφωνο, «χρειάζεται μια αλλαγή μετά το διαζύγιο». Βρίσκεται σε ένα χαριτωμένο χωριό στα Χάιλαντς της Σκωτίας/ στη Ρώμη/ σε κάποια φαντασιακή χώρα που ονομάζεται Μονρόβια/ Σεγκόβια. Η Ρεμπέκα είναι πολύ μπερδεμένη από το πανάρχαιο σύστημα θέρμανσης (ενίοτε και από την αποχέτευση) στο σκωτσέζικο κάστρο που μένει, αλλά γοητευμένη από την τοπική χριστουγεννιάτικη αγορά και τη χαριτωμένη προφορά των ντόπιων που την αγκαλιάζουν γλυκά στην ευρωπαϊκή αγκαλιά τους.

Εκεί γνωρίζει τον Τόμας, έναν ντόπιο λόρδο/ πρίγκιπα με καταπιεσμένα συναισθήματα και sidekick κάποια ψυχρή νταντά/ οικονόμο με ξανθό κότσο. Οι δύο τους θα συνεφέρουν το κάστρο/ την έπαυλη στην Τοσκάνη και θα αναστήσουν το ταλαιπωρημένο γενεαλογικό δέντρο του γαλαζοαίματου πρίγκιπα ενώνοντας για πάντα τον παλιό και τον νέο κόσμo με ένα αγνό φιλί. Γιατί αν υπάρχει κάτι που δεν γίνεται ποτέ σε αυτές τις ταινίες είναι το σεξ. Οι πρωταγωνιστές μας περνούν υπέροχα πίνοντας ζεστή σοκολάτα, πλέκοντας και κάνοντας βόλτες στο δάσος. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ Όλες οι κλασικές άλλες και πιο οι ανορθόδοξες Χριστουγεννιάτικες ταινίες που πρέπει να ξέρεις 

Pulp Fiction / Κλασικές και ανορθόδοξες χριστουγεννιάτικες ταινίες που πρέπει να ξέρεις

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος επιχειρεί, μαζί με τον Λουκά Κατσίκα, μια αναδρομή στις ταινίες με θέμα ή φόντο τα Χριστούγεννα και σχολιάζει πώς αυτά απεικονίζονται στη μεγάλη οθόνη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Οπτική Γωνία / Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Υπάρχει τελικά ασυμβίβαστο μεταξύ χριστιανισμού και φεμινισμού; Μπορούν οι δύο ταυτότητες να συνυπάρξουν ή πρόκειται για έναν αδύνατο συνδυασμό; Δύο γυναίκες παραθέτουν τα επιχειρήματα κάθε πλευράς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Ρεπορτάζ / Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Το πράσινο της πόλης μπορεί να είναι περιορισμένο, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι αξιόλογο - και η άνοιξη το φέρνει ξανά στο προσκήνιο, μαζί με τα προβλήματά του. Λύσεις υπάρχουν· το ζητούμενο είναι να εισακουστούν.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ζωή, όπως Ζορό

Βασιλική Σιούτη / Ζωή, όπως Ζορό

Τιμωρός του κατεστημένου ή εκπρόσωπος μιας δήθεν αντισυστημικής ελίτ που παίζει με τα σπίρτα; Η δημοσκοπική εκτόξευσή της είναι γεγονός και όλοι προσπαθούν να μαντέψουν πόσο θα κρατήσει και ποιες θα είναι οι συνέπειες.   
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Πράγματι, μεγάλος αριθμός των Ένορκων Διοικητικών Εξετάσεων καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα»

Οπτική Γωνία / Οι ΕΔΕ στην Ελλάδα: Πόσες καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα;

Πότε διενεργείται μια Ένορκη Διοικητική Eξέταση; Είναι αλήθεια ότι μεγάλος αριθμός ΕΔΕ καταλήγουν στο αρχείο και τι πρέπει να αλλάξει στο ρυθμιστικό πλαίσιο; Μιλά στη LiFO ο δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, Νίκος Βιτώρος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές Κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Ρεπορτάζ / Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Μια κραυγαλέα κατάχρηση του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων στα Ακαρνανικά Όρη αμαυρώνει τον θεσμό, παρακάμπτει την περιβαλλοντική νομοθεσία και αποκαλύπτει την αδυναμία της διοίκησης να ελέγξει την επιχειρηματική δραστηριότητα που βλάπτει το περιβάλλον και την οικονομία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Τελικά αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά θα σωθούν οι γυναίκες απ’ το trafficking; 

Οπτική Γωνία / Τελικά, αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά, θα σωθούν οι γυναίκες από το trafficking; 

Τι αλλάζει με την τροποποίηση Φλωρίδη για την παρένθετη κυοφορία και γιατί ο όρος «παρένθετη μητρότητα» είναι λάθος; Η νομικός Μαριάννα Βασιλείου λύνει όλες μας τις απορίες.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιώργος Φλωρίδης, υπουργός Α-δικαιοσύνης

Οπτική Γωνία / Γιώργος Φλωρίδης, υπουργός Α-δικαιοσύνης

Πολιτικός «παντός καιρού», κυνικός, αλαζόνας, οπορτουνιστής, οπισθοδρομικός με εκσυγχρονιστικό προσωπείο, γίνεται όλο και περισσότερο «βασιλικότερος του βασιλέως» μετά τη μετεγγραφή του στο κυβερνητικό στρατόπεδο, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις δηλώσεις του για τα Τέμπη, τον νέο Π.Κ. και τη χρήση της παρενθεσίας από ζευγάρια ανδρών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ghiblipocalypse»: Είναι η AI δώρο για τον εκδημοκρατισμό της τέχνης;

Οπτική Γωνία / «Ghiblipocalypse»: Είναι η AI δώρο για τον εκδημοκρατισμό της τέχνης;

Η μαζική χρήση AI για τη δημιουργία εικόνων με την αισθητική του Studio Ghibli ανοίγει ξανά τη συζήτηση για το ποια είναι τα όρια της αντιγραφής στην τέχνη. Γιορτάζουμε την προσβασιμότητα ή κηδεύουμε τη δημιουργία;
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ