ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ένα Ελληνικό Λαϊκό Μέτωπο κατά τα πρότυπα της Γαλλίας; Είναι δηλαδή αναγκαίο και πολύ περισσότερο εφικτό να συνενωθούν αριστερές πολιτικές δυνάμεις για να καταφέρουν μια κοινή επιδίωξη, όπως αυτή του τέλους της κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη; Πρόκειται για μια ερώτηση η οποία σίγουρα σηκώνει περισσότερες από μια απαντήσεις.
Οι συνθήκες υπό τις οποίες δημιουργήθηκε το Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που επικρατούν στη χώρα μας. Όπως το 1936, έτσι και τώρα οι δημοκρατικές δυνάμεις στη Γαλλία ενώθηκαν προκειμένου να αποτρέψουν την άνοδο στην εξουσία της ακροδεξιάς Λεπέν. Στη χώρα μας δεν υπάρχει άμεσος τουλάχιστον κίνδυνος ανόδου ενός τέτοιου φασιστικού μορφώματος. Στην κυβέρνηση βρίσκεται ένα κόμμα του δημοκρατικού τόξου.
Στη χώρα μας η αναγκαιότητα συνένωσης ή, έστω, ενιαίας έκφρασης με διατήρηση της αυτονομίας των επιμέρους κομμάτων της κεντροαριστεράς, σύμφωνα με όσους υποστηρίζουν μια τέτοια συνένωση, αφορά την αναγκαιότητα να ανατραπεί η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό, η οποία ήδη μετράει μια πενταετία, χωρίς να φαίνεται στον ορίζοντα κάποια ορατή απειλή.
Οι θέσεις του Χάρη Δούκα είναι αβέβαιες ακόμα. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι και ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αυτός που θα εκλεγεί, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι, δύσκολα θα συμφωνούσαν σε μια συνεργασία κορυφής με τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα εφόσον έχουν συνομιλητή τους τον Στέφανο Κασσελάκη.
Η επιρροή της Νέας Δημοκρατίας έχει περιοριστεί, όπως φάνηκε στις τελευταίες ευρωεκλογές, αλλά και πάλι δεν αναδείχθηκε κάποιος ικανός αντίπαλος που θα μπορούσε να την απειλήσει ουσιαστικά. Οι απώλειες, άλλωστε, κατευθύνθηκαν κυρίως προς τα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας και δεν αποκλείεται να ήταν αρκετά πιο λίγες αν δεν επρόκειτο για ευρωεκλογές αλλά για εθνικές εκλογές.
Στη Γαλλία, όμως, η συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου δεν αφορούσε μόνο την αποτροπή ανόδου στην εξουσία της ακροδεξιάς· συμφώνησαν και σε ένα κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης το οποίο έχει αρχή, μέση και τέλος και κυρίως δίνει στους Γάλλους μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας, διαφορετική από αυτήν που ακολουθεί ο Μακρόν τα τελευταία χρόνια και η οποία, ειδικά στις οικονομικές παραμέτρους της, είναι μια καθαρά φιλελεύθερη πρόταση που κινείται με απόλυτη συνέπεια στις επιταγές της αγοράς. Οι Γάλλοι ανέδειξαν το Λαϊκό Μέτωπο στην πρώτη θέση. Αναμφισβήτητα ενεργοποιήθηκαν και στήριξαν τη συνεργασία προκειμένου να αποτραπεί η άνοδος της Λεπέν, αλλά με έναν τρόπο ενέκριναν και το κυβερνητικό του πρόγραμμα.
Στη χώρα μας η πιθανότητα συγκρότησης ενός Λαϊκού Μετώπου είναι ανέφικτη. Και υπάρχουν λόγοι γι’ αυτό. Τα κόμματα που θα μπορούσαν, όπως στη Γαλλία, να συγκροτήσουν ένα τέτοιο σχήμα συνεργασίας δεν έχουν διάθεση να παραχωρήσουν μικροεξουσίες ούτε και οι προσωπικές φιλοδοξίες των ηγετών τους θα υποχωρήσουν για έναν τέτοιο λόγο. Και ενώ η κοινωνία αλλά και ένα μεγάλο μέρος στελεχών το ζητάνε προκειμένου να τερματιστεί η κυριαρχία Μητσοτάκη, οι ηγεσίες στην πλειονότητά τους προτιμούν τα ελεγχόμενα από τις ίδιες μικρής επιρροής κόμματα, με άλλα λόγια επιλέγουν τα μαγαζάκια τους. Τους αρκεί αυτό.
Η νέα ηγεσία του μεγαλύτερου, έστω με οριακό προβάδισμα, κόμματος της αντιπολίτευσης δεν δείχνει καμία προθυμία για κάτι τέτοιο. Ο Στέφανος Κασσελάκης, που αλλάζει θέσεις σαν τα πουκάμισα, στην τελευταία τοποθέτησή του ήταν εντελώς αρνητικός στο ενδεχόμενο συνεργασίας με τα άλλα κόμματα – μόνο η Ζωή Κωνσταντοπούλου φαίνεται να τον γοητεύει!
Με μεγάλες δόσεις πολιτικού ναρκισσισμού θεωρεί ότι τα υπόλοιπα κόμματα και ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ πρέπει να υποταχθούν στις διαθέσεις του. Είναι ενδεικτικό ότι στην τελευταία συνεδρίαση της πολιτικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να απορρίψει την πρόταση στελεχών του κόμματος για δημοψήφισμα που αφορούσε την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου. Ο λάτρης της αδιαμεσολάβητης σχέσης με τον λαό αποφεύγει τον λαό.
Ο άλλος μεγάλος πόλος της κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται στην πορεία εκλογής νέου αρχηγού. Ο νυν πρόεδρός του, αν και έχει μιλήσει για την ανάγκη συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, δεν φαίνεται να την εννοεί ιδιαίτερα. Οι θέσεις του Χάρη Δούκα είναι αβέβαιες ακόμα. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι και ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αυτός που θα εκλεγεί, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι, δύσκολα θα συμφωνούσαν σε μια συνεργασία κορυφής με τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα εφόσον έχουν συνομιλητή τους τον Στέφανο Κασσελάκη.
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση (20 Ιουνίου, GPO), οι πολίτες που ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ κλήθηκαν να απαντήσουν αν πρέπει να συνεργαστούν τα δυο κόμματα και στην πλειονότητά απάντησαν θετικά: το 70,9% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και το 52,3% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ – προφανώς οι τελευταίοι έχουν επηρεαστεί από την ισοπεδωτική κριτική που γινόταν στο κόμμα τους από την εποχή Τσίπρα. Θα τους ακούσουν οι ηγεσίες;
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.