Κάτω από την Ακρόπολη
Η Lydia και ο Luis (Σεπτ. 1993). Κείμενο-φωτ.: Σ.Σ.
ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ που τους είδα, ήταν μεσημέρι στην Πανδρόσου. Περνούσαν εκείνη τη στιγμή αγκαλιασμένοι ακριβώς κάτω από τα γραφεία της ΠΟΛΑΝ (η Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά). Το απόγευμα της ίδιας μέρας, κι ενώ έψαχνα για περίπτερο για να τηλεφωνήσω στην Γ. να μου πει τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, διασταυρωθήκαμε και πάλι σχεδόν στο ίδιο σημείο. Ανέβαλα το τηλεφώνημα και τους ακολούθησα. Φτάνοντας κοντά στη Ρωμαϊκή Αγορά, εκείνη θέλησε να φωτογραφηθεί με φόντο τα αρχαία. Βούρτσισε τα μακριά πυρόξανθα μαλλιά της, πήρε πόζα. Ήμουν κοντά και παρακολουθούσα. Η Lydia το πρόσεξε και πρέπει να κολακεύτηκε γιατί όταν προχωρήσαμε προς την πλατεία με τα καλάθια, ο Luis μου ζήτησε να τους φωτογραφίσω μαζί. Καθώς το πρόσωπό τους ήταν στη σκιά, τους έδειξα τον ήλιο. "Sol ! Sol !" Η Lydia έκανε πως κατάλαβε χωρίς να καταλάβει, κι έτσι τους τράβηξα με το σώμα στον ήλιο και το πρόσωπο στη σκιά.
H γνωριμία μας έγινε μπροστά στα μαγαζιά με τα καλάθια. Τους είχα επιστρέψει τη μηχανή τους κι απομακρύνθηκα λίγο, πηγαίνοντας προς την εκκλησία. 'Ενας περαστικός προσφέρθηκε τότε να με αντικαταστήσει γιατί τους άρεσε η ιδέα να ξαναβγούν ανάμεσα στα καλάθια, αλλά μέχρι να καταλάβει ποιο κουμπί έπρεπε να πατήσει, τους είχα ήδη βγάλει με τη δική μου μηχανή. Πίσω από την πλάτη του Luis, η Lydia, ευχαριστημένη, άρχισε να μου στέλνει ειδηπαθή φιλιά. Δεν χρειάστηκε κάτι άλλο για να πάω κοντά τους. Η Lydia με φίλησε με θέρμη και μου πήρε το χέρι. Αφήσαμε πίσω μας την Αγορά και ανηφορίσαμε προς την Ακρόπολη.
Στη γωνία της Λυσίου, η Lydia ξεγύμνωσε το ένα της στήθος. "Nuda?" Ήθελε να πετάξει τα ρούχα της στη στιγμή. Αλλά πεινούσε κιόλας γιατί είχαν περπατήσει πολύ από το πρωί και ήθελε να με προσκαλέσει σε ένα "καλό μα όχι πολύ ακριβό" εστιατόριο. Αντ' αυτού, κάναμε μία εμφάνιση στους Διόσκουρους που δεν πέρασε απαρατήρητη και συνεχίσαμε προς τον Άρειο Πάγο.
Η Lydia ακολούθησε πρώτη το μονοπάτι που οδηγεί στις σπηλιές.
Εκεί που σταθήκαμε, έπιασε αμέσως δουλειά. Βούρτσισε πάλι τα μαλλιά της, μου ζήτησε ένα χαρτομάντηλο, κι επειδή δεν είχα έβαλε τον Luis να της σκουπίσει τον ιδρώτα του προσώπου με ένα τι-σερτ. Τελειώνοντας, διόρθωσε, πάντα με τη βοήθεια του φίλου της, το κόκκινο στα χείλη της. Μερικοί τουρίστες που είχαν χαθεί ανάμεσα στα βράχια έσπευσαν να εξαφανιστούν όταν αντιλήφθηκαν την όλη σκηνή, κρυφογελώντας οι περισσότεροι.
Μετά την γρήγορη αυτή περιποίηση προσώπου, η Lydia έβγαλε μεμιάς τα ρούχα της, ξεπερνώντας ένα μικρό δισταγμό για το λευκό εσώρουχό της. Με ρώτησε με το βλέμμα και της απάντησα με μια χειρονομία "όπως προτιμάς εσύ", και τότε το ηλιοκαμένο της σώμα εμφανίστηκε με το πλήρες μαύρισμά του.
Κατευθυνθήκαμε όλοι μαζί προς μια σπηλιά όπου ένας άντρας μισοκρυβόταν. Καθόταν σκυφτός σε μια γούβα, κι όταν εμφανίστηκε μπροστά του η Lydia η θέα που του προσφέρθηκε ήταν όχι μόνο απρόσμενη, αλλά και σκανδαλωδώς προνομιακή. Εκείνη φυσικά τον είχε αντιληφθεί πριν από όλους αλλά έκανε πως δεν τον είδε, ενθαρρύνοντας όσο γινόταν την ηδονοβλεπτική του περιέργεια. Δεν προσπαθούσε να κρύψει τίποτα από την ανατομία της. Κάποια στιγμή, μάλιστα, μου έδειξε και το πέος της με λόγια που δεν πολυκατάλαβα ("la poya ! la poya !"), μήπως βγει κάτι έκτακτο στη φωτογραφία.
Στη μέση μιας πόζας, ξαναθυμήθηκε την παρουσία του κρυμμένου άντρα που όλη αυτήν την ώρα είχε μείνει ασάλευτος, και τον κάλεσε να έρθει δίπλα της. Ο άντρας πλησίασε πρόθυμα. Η Lydia του ζήτησε τότε να της το πιάσει, επέμεινε κιόλας, αλλά εκείνος ντράπηκε. Ο άντρας ήταν ναυτικός, τον έλεγαν Αντώνη και μιλούσε ισπανικά, πράγμα που διευκόλυνε την υπόλοιπη συζήτηση. Στο τέλος, έβαλε τα χέρια του στους γοφούς της.
Όσο η Lydia επέμενε να μάθει τι έκανε ο Αντώνης κρυμμένος τόση ώρα στη σπηλιά, τόσο εκείνος χαμήλωνε το βλέμμα, ώσπου τον έσωσαν οι φωνές του Luis που μόλις είχε ανακαλύψει πως έλειπε η τσάντα με τα ψώνια τους και έφευγε τρέχοντας μήπως προλάβει και τη βρει εκεί που την είχε ξεχάσει. Στενοχωρήθηκα γι' αυτό, αλλά η Lydia το φιλοσόφησε. Μέχρι να επιστρέψει ο Luis, ευτυχώς με την τσάντα, είχε ντυθεί στο λεπτό. Ο Αντώνης της ανέβασε το φερμουάρ.
Δεν υπήρχε πια χρόνος για επίσκεψη στην Ακρόπολη (εξ' άλλου, αύριο Κυριακή, όπως μας θύμισε ο ναυτικός Αντώνης, η είσοδος ήταν ελεύθερη) και κατηφορίσαμε όλοι προς Μοναστηράκι. Ο Αντώνης έδειξε μία αρχαία κολώνα στη Lydia, αλλά εκείνη ήταν πια πολύ κουρασμένη για να συνεχίσει τη φωτογράφιση ("io stanca" του είπε στα ιταλικά). Καθώς περπατούσαμε, έμαθα διάφορα. Πως η Lydia και ο Luis είχαν την ίδια ηλικία -24 ετών. Πως η Lydia ήταν go-go girl στην ποδοσφαιρική ομάδα της Βαρκελώνης, και ο Luis "συνοδός" της.
Τι άρεσε στη Lydia στην Ελλάδα ; "Todo" και οι άντρες. Είχαν πάει στα νησιά, στη Μύκονο, την Πάρο και τη Σαντορίνη. Στην Αθήνα, έκαναν νάιτ κλάμπινγκ στο City και στα Sodoma. Συνάντησαν την Έλενα (Ελληνίδα τραβεστί). Μένουν στο Kavouri Beach. Τη Δευτέρα αναχωρούν για Ρώμη και Φλωρεντία. Στη Φλωρεντία, η Lydia θα αντιπροσωπεύσει την Ισπανία σε ένα διαγωνισμό τραβεστί, όπου θα χορέψει φλαμένκο. Ο ναυτικός μας, εν τω μεταξύ, ξεθαρρεύοντας, και ορμώμενος από την πείνα του, άρχισε να παινεύει τα σουβλάκια της πλατείας, απαριθμώντας όλα τα συστατικά τους (προπάντων "πίτα καλοψημένη").
Φτάνοντας μπροστά στο δυτικό πρόπυλο της αρχαίας αγοράς, τους αποχαιρέτησα και τους τρεις. Είχε πάει ήδη 6.30., κόντευε η ώρα που ο Αντώνης Σαμαράς θα εμφανιζόταν στα γραφεία της ΠΟΛΑΝ. Φίλησα τρεις φορές τη Lydia στο ίδιο μάγουλο για το δώρο που μου έκανε. Kι έπειτα φίλησα και τον Luis, τον πιστό της ιππότη. Αργότερα, τους ξαναείδα από μακριά να διασχίζουν την πλατεία Μητροπόλεως, αλλά χωρίς τον ναυτικό. Νέοι και όμορφοι, με μια προκλητική ελευθερία. Όταν βγήκαν από την εκκλησία, μου φάνηκε πως με αναγνώρισαν, αλλά μπορεί και να κοιτούσαν προς το μέρος των οπαδών του Σαμαρά που ήταν τριγύρω. Περίμενα για λίγο μήπως δω ένα ξαφνικό τετ-α-τετ της Lydia με τον Σαμαρά στη μέση της πλατείας, και ύστερα έφυγα. Ο Luis μου την είχε παρουσιάσει σαν τη βασίλισσα των τραβεστί της Βαρκελώνης.
