[Συνέντευξη στον Χρήστο Παρίδη]
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος είχε την υπομονή να ακολουθήσει και να καταγράψει για τρία χρόνια την πορεία μίας ομάδας νέων ηθοποιών - σπουδαστών, από το πρώτο έτος της δραματικής σχολής μέχρι τις εξετάσεις αποφοίτησης τους. Το τεράστιο και χαοτικό του υλικό αποτέλεσε τη βάση του βραβευμένου από το κοινό του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ντοκιμαντέρ Ηθοποιοί: Ημερολόγιο σπουδής. Όνειρα, απογοητεύσεις, προσπάθειες, επιβραβεύσεις, ένα ταξίδι προς τα πίσω, που όμως ατενίζει το μέλλον. Ένας αγώνας επιβεβαίωσης, αλλά και επιβίωσης, νέων καλλιτεχνών με στόχους και αγωνίες.
Στην συνέντευξη που ακολουθεί, διηγείται τις δικές του αγωνίες μέχρι την ολοκλήρωση της ταινίας.
Πώς μπήκες στην περιπέτεια να γυρίσεις ένα ντοκιμαντέρ που ήξερες ότι δεν θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να ολοκληρωθεί σε λιγότερο από 3 χρόνια;
Ήταν κάτι που το ήθελα πάρα πολύ. Από το 2000 που εργάζομαι ως καθηγητής της υποκριτικής στον κινηματογράφο σε διάφορες δραματικές σχολές, παρακολουθώ πόσο δύσκολη είναι η προσπάθεια που κάνουν όλα αυτά τα παιδιά που σπουδάζουν ηθοποιοί. Είναι κάτι που ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει, γιατί υπάρχει γενικά η εντύπωση πως το να γίνεις ηθοποιός είναι κάτι απλό. Το ντοκιμαντέρ το ξεκίνησα το 2007 αλλά το εγκατέλειψα λόγω του ότι εκείνη την περίοδο άρχισα να κάνω μια σειρά στην τηλεόραση.
Γιατί επιλέχτηκε η συγκεκριμένη σχολή; Δέχτηκαν όλοι οι σπουδαστές να συμμετάσχουν;
Στην συγκεκριμένη σχολή έτυχε να εργάζομαι εκείνη την περίοδο διδάσκοντας, όπως είπα, το μάθημα της υποκριτικής στον κινηματογράφο. Εξήγησα στην διεύθυνση τι ακριβώς σκόπευα να κάνω και αφού πήρα την συγκατάθεσή της μίλησα με τα παιδιά. Αυτό έγινε μετά από μερικά μαθήματα, γιατί έπρεπε να γνωριστούμε πρώτα και να αισθανθούμε οικεία. Τρία άτομα από τους 21 δεν θέλησαν να συμμετάσχουν στο ντοκιμαντέρ για διάφορους λόγους ο καθένας. Απολύτως σεβαστό. Βρισκόμασταν μαζί τους κάθε εβδομάδα, λόγω του μαθήματος μου, επί τρία χρόνια. Γυρίστηκε ένα τεράστιο υλικό, πάνω από 170 ώρες. Για να προλάβουμε να το ολοκληρώσουμε ξεκινήσαμε το μοντάζ από τον δεύτερο χρόνο.
Παρακολούθησες την εξέλιξη τους, να ωριμάζουν υποκριτικά ή να εξοικειώνονται με το φακό σου;
Την εξοικείωση τους με το φακό την διαπίστωσα σχετικά νωρίς. Η εξέλιξή και η ωρίμανσή τους όμως στο χρόνο φάνηκε στο στάδιο του μοντάζ. Κι αυτό ήταν καταπληκτικό να βλέπεις πως χρόνο με το χρόνο άλλαζαν…
Θα ήταν ένας άθλος η επιλογή του υλικού στο μοντάζ. Είχαν λόγο είτε οι ηθοποιοί είτε οι δάσκαλοι τους στην τελική μορφή;
Η επιλογή του υλικού και γενικότερα το μοντάζ μας ταλαιπώρησε όντως πολύ. Το υλικό ήταν τεράστιο και μόνο η απομαγνητοφώνηση των συνεντεύξεων ήταν πάνω από διακόσιες πενήντα σελίδες. Το πρώτο cut ήταν γύρω στις 6 ώρες! Σιγά σιγά και ύστερα από πολλές συζητήσεις φτάσαμε στα 61 λεπτά. Τα πρόσωπα του ντοκιμαντέρ ή η σχολή δεν είχαν καμιά απολύτως ανάμειξη σ’ αυτό το στάδιο. Μόνον οι στενοί μου συνεργάτες. Η Γλυκερία Πατραμάνη, με την οποία συνεργάστηκα στο σενάριο, φυσικά ο μοντέρ μου Γιώργος Σαβόγλου και ο διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας Χάρης Φάρρος. Πολλές ήταν οι φορές που λυπόμασταν για το υλικό που πεταγόταν αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό είναι το μοντάζ.
Θεωρείς ότι πέτυχες αυτό που είχες στο μυαλό σου ;
Λαμβάνοντας υπόψη πως ήταν μια ανεξάρτητη no budjet παραγωγή, ναι. Δηλαδή μέσα στο πλαίσιο που έγινε είμαι ευχαριστημένος. Αν βέβαια είχαμε χρήματα σίγουρα αρκετά πράγματα θα γινόταν καλύτερα.
Σε μια χώρα με χιλιάδες άνεργους ηθοποιούς, σε τι στοχεύει ένα τέτοιο φιλμ ;
Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι πάνω απ’ όλα μια ταινία για την αξία του να αγωνίζεσαι να πραγματώσεις το όνειρό σου ενάντια σε όλες τις αντίξοες συνθήκες. Διαπιστώνουμε πως αυτή η διαδικασία μπορεί να μην σε κάνει απ’ την μια στιγμή στην άλλη πλούσιο ή «επιτυχημένο» αλλά σίγουρα σε κάνει να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, να αποκτήσεις αυτοεκτίμηση, εσωτερική ισορροπία και να γνωρίσεις καλύτερα τον κόσμο που σε περιβάλλει.
Η ταινία Ηθοποιοί: Ημερολόγιο σπουδής προβάλλεται στην
Ταινιοθήκη της Ελλάδας.
σχόλια