«Θεία Πρόνοια»: Ένα καλοκαιρινό διήγημα του Πέτρου Μπιρμπίλη

«Θεία Πρόνοια»: Ένα καλοκαιρινό διήγημα του Πέτρου Μπιρμπίλη Facebook Twitter
0

Ήταν ένα ζεστό καλοκαίρι. Όλοι είχαν φύγει για διακοπές. Όλοι εκτός από εκείνον. Μόνος του είχε ξεμείνει στην πόλη. Αύγουστος ο μήνας. Οι δρόμοι άδειοι, άδειος κι αυτός μέσα του. Στεναχωριόταν, δεν τα 'χε υπολογίσει έτσι. Όμως κάτι το ένα κάτι το άλλο, οι αναποδιές πολλές, πάνε οι διακοπές.

Με παράπονο κοιτούσε τον ουρανό, ξαπλωμένος στο στρώμα που είχε βγάλει στη βεράντα μπας και νικήσει τον καύσωνα, όταν τα αυτιά του τα χάιδεψε ένα θρόισμα. Ένιωσε να τον τυλίγει μια παράξενη αύρα, ένα αεράκι. Δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς και γιατί, δεν ασχολιόταν με τέτοια, αλλά το μυαλό του πήγε από μόνο του σε κάτι άλλο, σε κάτι πέρα από αυτόν τον κόσμο, σε μια δύναμη μακριά απ' την λογική. Χωρίς να το κατανοεί, αλλά με τη σιγουριά μέσα του, κατάλαβε ότι ήταν το πνεύμα του καλοκαιριού αυτό το αεράκι. Το θρόισμα ήταν το κάλεσμά του, ο τρόπος που τον παρακινούσε να το ακολουθήσει. Τα 'χασε. Από πού ερχόταν; Ποιος το είχε στείλει, κι αν αποφάσιζε να το ακολουθήσει πού θα τον πήγαινε; Το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από 'κει, το μυαλό του δεν τον βοηθούσε, μόνο σύγχυση του έφερνε, έτσι είπε να ακολουθήσει την καρδιά του που όσες φορές την άκουσε δεν είχε μετανιώσει. Δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα από τη στιγμή που πήρε την απόφαση. Σαν δροσερός μανδύας τον τύλιξε το αεράκι, και τον ανέβασε ψηλά, πολύ ψηλά, πάνω από τις ταράτσες των πολυκατοικιών, πάνω από τους μεγάλους δρόμους και τους σταθμούς των διοδίων.

Σκέφτηκε να του μιλήσει, να του πει κάτι, ούτε που ήξερε τι, καλό πάντως δεν θα ήταν. Μετά το μετάνιωσε. Ίσως επειδή είχε περάσει πολύς καιρός, τόσα χρόνια, ίσως επειδή από τα δένδρα ακούστηκε πάλι εκείνο το θρόισμα.

Πετάξανε πάνω απ' τη θάλασσα, που στα λευκά της κύματα γλιστρούσαν φέρι μποτ, βαρκούλες και ιστιοπλοϊκά με τα πανιά φουσκωμένα. Περάσανε πάνω από τα χωράφια με τα χρυσαφένια σπαρτά που τα χάιδευε η λάβρα, πάνω από τις παραλίες με τις ομπρέλες και τα τροχόσπιτα. Περάσανε πάνω από δρόμους αγροτικούς κι από μαντριά με αιγοπρόβατα. Πού πήγαιναν δεν έλεγε να καταλάβει αλλά και να ρωτούσε δεν περίμενε να λάβει απάντηση.

Έφτασαν κάποτε πάνω από ένα μέρος όπου τίποτα δεν υπήρχε εκτός από μια σπηλιά, κυκλωμένη από μια συστάδα δένδρων. Σε ένα από αυτά, στον κορμό του πάνω, ήταν καρφωμένη μια πινακίδα. "Θερμές πηγές- Ιαματικά λουτρά" έγραφε.

Εκεί τον ακούμπησε το αεράκι, κι ύστερα, με το ίδιο θρόισμα, όπως όταν είχε έρθει, με ένα "φφφρρ", τον εγκατέλειψε, ίσως για να πάει κάπου αλλού, σε κάποιους άλλους που το χρειάζονταν.

Μικρή ήταν η λιμνούλα που ξεκινούσε από τη σπηλιά, σαν μεγάλη γούρνα. Τα νερά της ανέδυαν μυρουδιά άσχημη, όμως αυτό δεν έδειχνε να ενοχλεί έναν άντρα και μια γυναίκα ηλικιωμένη, που, σαν τα βατράχια, μούλιαζαν εκεί μέσα. «Μην το σκέφτεσαι, μπες» τον παρότρυνε η γυναίκα, ενώ ο άλλος, που ήταν δίπλα της και που κι αυτός τα 'χε τα χρονάκια του, γύρισε και του έριξε μια ματιά αδιάφορη.

Έβγαλε τα ρούχα του και βηματάκι, βηματάκι, γλίστρησε μέσα, κοντά τους. Το κεφάλι του μόνο έμεινε απέξω. Καλά ήταν. Καλύτερα απ΄ότι φανταζόταν. Η μυρουδιά λίγο λίγο χάθηκε, και το κορμί του το ταλανισμένο από τα πέρα δώθε της και τις πληγές της πόλης, άρχισε να χαλαρώνει. Τα χέρια, τα πόδια, ο σβέρκος του που ήταν σφιχτά σαν πέτρα, ξεσφίχτηκαν, οι έγνοιες του μαλάκωσαν.

Ο άγνωστος άνδρας και η ηλικιωμένη γυναίκα, δεν του έδωσαν σημασία. Είχαν πιάσει κουβέντα, ακατάπαυστη, για πολλά και διάφορα. Θα πρέπει να ήταν ξένος κι αυτός, επισκέπτης, όμως η γυναίκα σίγουρα ήταν ντόπια, το μαρτυρούσε και η προφορά της και τα λεγόμενά της. Είχε απαντήσεις σε όλα τα σχετικά με την πηγή και τα οφέλη της, αλλά και για τα κρινάκια, που, ο άγνωστος τα είχε δει άφθονα, κάτασπρα, να ξεπετάγονται μέσα από την αμμουδιά, δίπλα στη θάλασσα. «Να, άμα πας προς τα κει, θα ιδείς, εχ' πολλά.»

Χωρίς να γίνει αντιληπτός, ούτε αδιάκριτος, σε στιγμές που δεν τον κοιτούσαν γύριζε το βλέμμα του λοξά, για να παρατηρήσει καλύτερα αυτόν τον άνδρα που η παρουσία του για ένα λόγο ανεξήγητο του ήταν ενοχλητική. Κάτι του έφερνε στο μυαλό, σαν να τον ήξερε από κάπου αλλά από πού δεν θυμόταν. Είχε μια ουλή στο πρόσωπο, βαθιά, από το φρύδι μέχρι το αυτί.

"Φρρρρ.." ακούστηκε πάλι το αεράκι. Γύρισε το κεφάλι του προς τις φυλωσσιές και είδε δύο αγόρια, μικρά. Είχαν ξεμυτίσει πίσω απ' τα δένδρα και με τα κεφάλια τους στραμμένα προς τα πάνω κάτι παρατηρούσαν, μουτρωμένα. Ήταν ένα μπαλόνι φουσκωτό αυτό που κοίταγαν, μάλλον θα τους είχε φύγει μέσα απ' τα χέρια. Δεν κράτησε πολύ η στεναχώρια τους. Με γέλια και ξεφωνητά, σαν βολίδες, τρέχοντας, χάθηκαν πάλι πίσω απ' τα δένδρα.

Δεν ήταν να κάθεσαι πολύ εκεί μέσα. Το παραδέχτηκαν και οι άλλοι δυο. Βγήκε κι ξεκίνησε να φορά τα ρούχα του. Ακολούθησε η γυναίκα και μετά ο άνδρας, που για να καταφέρει να βγει έδωσε μάχη. Φυσούσε, ξεφυσούσε, δυσκολεύτηκε πολύ. Όταν βγήκε, τότε εξηγήθηκε ο λόγος. Το ένα απ' τα δυο του πόδια υστερούσε απ' το άλλο, ήταν κοντύτερο, με αποτέλεσμα να γέρνει στο πλάι.

Αυτή η λεπτομέρεια τον βοήθησε να θυμηθεί. Είχαν περάσει πολλά χρόνια. Θέμη τον έλεγαν, και είχε το παρατσούκλι "σακάτης". Ήταν εκείνος ο τύπος που εξαιτίας του είχε δώσει τέλος στη ζωή της η Ρένα, η γειτόνισσά του που μεγάλωσαν μαζί στην ίδια αυλή. Το Ρενάκι. Βίος και πολιτεία άνθρωπος, αλήτης μη σου τύχει, που εκείνη, άπειρη, ορφανή από πατέρα κι από μάνα – με τη γιαγιά της μεγάλωνε- διψασμένη γι' αγάπη όπως ήταν ξελογιάστηκε μαζί του, κι ας ήταν μεγάλος για την ηλικία της, κι ας της έκανε τη ζωή κόλαση. Μέχρι ότι την πουλούσε σε άλλους είχε ακουστεί. Την άφησε κάποια μέρα, δίχως εξήγηση, δίχως σημείωμα, και ούτε έμαθαν που πήγε ούτε που τον ξαναείδαν. Έμεινε μόνη της αυτή, με ένα μωρό, καρπό του έρωτά της και καρπό της δυστυχίας της, που κάποια αρρώστια το πήρε από τη ζωή πριν προλάβει να κλείσει τα δυο του χρόνια. Δεν μπόρεσε να τα αντέξει, της πέσαν πολλά και πέρασε θηλιά στο λαιμό της. Η γειτονιά την πένθησε. Με τις δυστυχίες της είχε κερδίσει τη συμπόνια όλων.

Σκέφτηκε να του μιλήσει, να του πει κάτι, ούτε που ήξερε τι, καλό πάντως δεν θα ήταν. Μετά το μετάνιωσε. Ίσως επειδή είχε περάσει πολύς καιρός, τόσα χρόνια, ίσως επειδή από τα δένδρα ακούστηκε πάλι εκείνο το θρόισμα. «Πάω να μαζέψω κρινάκια εγώ. Γεια σας, σας χαιρετώ και τους δυο σας» γύρισε κι είπε εκείνος. «Καλά μπάνια. Και του χρόνου να μας ξανάρθετε» απάντησε η χωριάτισσα.

Τους ακολούθησε με τα μάτια του και τους δυο μέχρι που χάθηκαν. Η γυναίκα πίσω απ' τα δένδρα, κι ο άνδρας, σέρνοντας το πόδι, στον δρόμο προς την παραλία.

Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός.

Βιβλίο / Οβίδιος: Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός

Ο κορυφαίος μελετητής του ρωμαϊκού κόσμου Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής ολοκλήρωσε την απόδοση στα ελληνικά των 12.000 στίχων του έργου του Οβίδιου, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον άκρως μοντέρνο χαρακτήρα του ποιητή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Βιβλίο / «Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Με θέμα την καθημερινότητα έξι αστροναυτών σε έναν διεθνή διαστημικό σταθμό, το μυθιστόρημα που κέρδισε το Booker 2024 μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ποίημα για τον πλανήτη Γη και μας καλεί να τον εκτιμήσουμε ξανά.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
2000 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, ένα βιβλίο για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες γίνεται μπεστ-σέλερ

Βιβλίο / Ο Σουητώνιος του 69 μ.Χ. γίνεται ξανά μπεστ-σέλερ

Οι «Βίοι των Καισάρων», το εξόχως κουτσομπολίστικο βιβλίο που είχε γράψει ο Σουητώνιος για τον βίο και την πολιτεία της πρώτης σειράς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και μπήκε στη λίστα με τα ευπώλητα των Sunday Times.
THE LIFO TEAM
«Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Βιβλίο / «Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Ο «ροκ σταρ ιστορικός των ημερών», ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βραβευμένος συγγραφέας Peter Frankopan, μιλά στη LIFO για τους κινδύνους που απειλούν την Ευρώπη, τη Γάζα και την άνοδο της ακροδεξιάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου!

Βιβλίο / Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές στην αριστερά»

Μια πολιτική κουβέντα «εφ’ όλης της ύλης» με τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς, πανεπιστημιακό και πρώην υπουργό Οικονομικών στο στούντιο της LiFO με αφορμή το «Μανιφέστο για μια βιώσιμη κοινωνία», το τρίτο του συγγραφικό πόνημα τα τελευταία χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ