Νίκος Σαραντάκος: Η Πρωτοχρονιά μου στη Συρία

Νίκος Σαραντάκος: Η Πρωτοχρονιά μου στη Συρία Facebook Twitter
Η πρώτη διανυκτέρευση έγινε σε μια πόλη που δεν υπάρχει πια: στην Παλμύρα -απ' όπου και η φωτογραφία.
0

Πρωτοχρονιάτικα ποτέ δεν ταξιδεύω. Παρόλο που τον περισσότερο καιρό ζω στο εξωτερικό, τις διακοπές των Χριστουγέννων φροντίζω να τις περνάω στην Ελλάδα. Κι έτσι, καθώς οι μέρες αυτές είναι μοναδική ευκαιρία να ξαναδώ συγγενείς, φίλους και γνωστούς, να παρακολουθήσω κάποια παράσταση ή άλλη εκδήλωση και να ταχτοποιήσω εκκρεμότητες, προτιμώ να τις περνάω στην Αθήνα. Κι έπειτα, «Χριστούγεννα στο σπίτι σου και Πάσχα όπου θέλεις», λέει η παροιμία.


Ωστόσο, μερικές χρονιές, ενδίδοντας στις παραινέσεις παλιών φίλων, ταξίδεψα με μεγάλη παρέα, οικογενειακώς, στο ενδιάμεσο Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Το τελευταίο από τα ταξίδια αυτά, τα Χριστούγεννα του 2007, το κάναμε σε μια χώρα που δεν υπάρχει πια: στη Συρία.

Το 2011 ξεκίνησε ο εμφύλιος στη Συρία, και η χώρα δεν είναι πια η ίδια -η Συρία που γνώρισα ίσως δεν υπάρχει πια, αλλά το χειρότερο είναι πως πολλά από τα αρχαία της Παλμύρας που μάς μάγεψαν σίγουρα δεν υπάρχουν πια -τα κατέστρεψαν οι φανατικοί του Ισλαμικού Κράτους, σφάζοντας και τον 82χρονο αρχαιολόγο που τα φρόντιζε.


Παραλίγο να μην πάμε. Τη μέρα πριν από την αναχώρηση, η μεγάλη μου η κόρη ανέβασε ψηλό πυρετό· ωστόσο, με τη μαγική δύναμη που έχουν τα παιδιά να γιατρεύονται, μέσα στη νύχτα έγινε καλά κι έτσι αξημέρωτα, και ξάγρυπνοι, παρουσιαστήκαμε στο αεροδρόμιο.

Μετά την προσγείωση στη Δαμασκό, μας έβαλαν στο πούλμαν και διασχίσαμε την έρημο. Η πρώτη διανυκτέρευση έγινε σε μια πόλη που δεν υπάρχει πια: στην Παλμύρα -απ' όπου και η φωτογραφία. Μετά επιστρέψαμε στη Δαμασκό για 3-4 μέρες. Πάντα μου αρέσουν τα ταξίδια, αλλά η Συρία μού άρεσε εξαιρετικά: ιστορία, ελληνικό ενδιαφέρον, άνθρωποι ευγενικοί και καλλιεργημένοι. Βέβαια, η αστυνομική παρουσία ήταν έντονη.

Αυτά, το 2007. Το 2011 ξεκίνησε ο εμφύλιος στη Συρία, και η χώρα δεν είναι πια η ίδια -η Συρία που γνώρισα ίσως δεν υπάρχει πια, αλλά το χειρότερο είναι πως πολλά από τα αρχαία της Παλμύρας που μάς μάγεψαν σίγουρα δεν υπάρχουν πια -τα κατέστρεψαν οι φανατικοί του Ισλαμικού Κράτους, σφάζοντας και τον 82χρονο αρχαιολόγο που τα φρόντιζε.
Δεν νομίζω πως θα ξαναπάω στη Συρία.

Νίκος Σαραντάκος: Η Πρωτοχρονιά μου στη Συρία Facebook Twitter
Νίκος Σαραντάκος: Η Πρωτοχρονιά μου στη Συρία Facebook Twitter

____________

Ο Νίκος Σαραντάκος είναι συγγραφέας, λογοτέχνης και μεταφραστής

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Τα Άγραφα είναι ό,τι πιο ατόφιο και αληθινό έχει απομείνει στην Ελλάδα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τα Άγραφα είναι ό,τι πιο ατόφιο και αληθινό έχει απομείνει στην Ελλάδα»

Πριν από πέντε χρόνια και μέσα σε μόλις τρεις μέρες, η Βασιλική Κοϊμτζίδου επέλεξε να ζήσει στο ορεινό Πετρίλο που μετρά δέκα μόνιμους κατοίκους και προσπαθεί να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να τολμήσουν να κατοικήσουν και άλλοι νέοι στο χωριό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Ελένη Τσομπανίδου γύρισε στο χωριό της, τα Δίκαια του Έβρου και βρήκε αυτό που έψαχνε χρόνια στο εξωτερικό

Γειτονιές της Ελλάδας / «Σε ένα χωριό με εκατό ανθρώπους, μπορείς να κάνεις τη διαφορά πιο εύκολα»

Αφήνοντας πίσω της τη ζωή στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, η Ελένη Τσομπανίδου επέστρεψε στα Δίκαια Έβρου και ζωντανεύει ανενεργούς χώρους μέσα από την τέχνη και τη συνεργασία με την τοπική κοινότητα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οικοτοπία: Η νέα πρωτοβουλία αναβίωσης του Καλοχωρίου στην Ήπειρο δείχνει τον δρόμο για την αναζωογόνηση και άλλων ορεινών χωριών σε όλη την Ελλάδα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Θα βάλουμε τα δυνατά μας να αναζωογονήσουμε το Καλοχώρι»

Με ένα συνεργατικό καφενείο και με οργανικά μποστάνια, αναβαθμίζοντας μονοπάτια και ανακαινίζοντας πέτρινες κατοικίες, μια μικρή ομάδα φιλοδοξεί να ξαναζωντανέψει το καταπράσινο χωριό της Ηπείρου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Έπειτα από μια ανάβαση στο φαράγγι του Ανθοχωρίου, ο Χρήστος Αθανασιάδης ανακάλυψε το ησυχαστήριό του, ένα πετρόχτιστο κονάκι χωρίς ρεύμα, και άφησε πίσω του την Αθήνα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Εφόσον ντρέπεσαι να μας πεις από ποιο χωριό είσαι, φρόντισε να μάθουμε το χωριό σου μέσα από την τέχνη σου, για να έρθουμε κιόλας»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Εφόσον ντρέπεσαι να μας πεις από ποιο χωριό είσαι, φρόντισε να το μάθουμε μέσα από την τέχνη σου»

Δύο 26χρονοι επέστρεψαν στον τόπο καταγωγής τους, το Φανάρι Καρδίτσας, και του έδωσαν νέα ζωή μέσα από το καλλιτεχνικό φεστιβάλ Nowstalgism.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Νικόλας και η Ευσεβία ευχήθηκαν πριν από 11 χρόνια να αφήσουν την Αθήνα για τη Δημητσάνα και η μοίρα τούς έκανε το χατίρι

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Δημητσάνα βρήκαμε μια οικογένεια που πραγματικά νοιάζεται»

Η επαγγελματική υποβάθμιση του Νικόλα έγινε η αρχή για μια νέα, καλύτερη ζωή με την Ευσεβία. Αφήνοντας πίσω τα ακατόρθωτα deadlines, τώρα ανοίγουν το παράθυρό τους κάθε πρωί και βλέπουν ένα ελατόδασος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Αργυρό Πηγάδι

Γειτονιές της Ελλάδας / «Καθημερινά χαιρετώ τον ήλιο που ξεπροβάλλει μέσα από τις κορυφές των βουνών»

Ο Βασίλης Κωνσταντινίδης επέστρεψε στο Αργυρό Πηγάδι Αιτωλοακαρνανίας έπειτα από είκοσι επτά χρόνια στην Αθήνα και πλέον ηγείται του καφενείου και του ξενώνα του χωριού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Στις Ροβιές κάθε μέρα τελειώνει με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα

Γειτονιές της Ελλάδας / Στις Ροβιές κάθε μέρα τελειώνει με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα

Ο Άκης Φράγκος κατάφερε να κάνει το πάθος του επάγγελμα και να ζει από τις καταδύσεις, έχοντας γεννηθεί, μεγαλώσει και συνεχίζοντας να μένει στο ίδιο χωριό της Βόρειας Εύβοιας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Ρούλα Αντωνίου άφησε τις πόλεις για την Καλλονή, ένα μικρό χωριό στα Τζουμέρκα, εκεί που η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα.

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στα Τζουμέρκα η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα»

Μέλος μιας κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης που δραστηριοποιείται στη φιλοξενία, την εστίαση, τη μελισσοκομία και την αγροτική παραγωγή, η Ρούλα Αντωνίου υποστηρίζει πως η ζωή στο χωριό μπορεί να είναι εξίσου γεμάτη, όπως και στην πόλη, αλλά με περισσότερο νόημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Στο Μπουράνο μασουλώντας μπουσολάι

Nothing Days / Δαντέλες, μπισκότα, ανεξέλεγκτος τουρισμός: Μια βόλτα στο πολύχρωμο Μπουράνο

Το νησί της Βενετίας, που κάποτε ήταν ένα ψαροχώρι και κέντρο της τοπικής δαντελοποιίας, βρίσκεται στο έλεος του υπερτουρισμού, κινδυνεύοντας να χάσει τον χαρακτήρα και τους κατοίκους του.  
M. HULOT
Χίβα: Αναζητώντας τους Δρόμους του Μεταξιού

Ταξίδια / Ένα ταξίδι στο Ουζμπεκιστάν των παλατιών και των ερειπωμένων προμαχώνων

Οι έμποροι τρώνε γίδα βραστή για πρωινό, οι γυναίκες μοιάζουν με μικρά ουράνια τόξα, ενώ τιρκουάζ τρούλοι υψώνονται προς τον ουρανό. Εκεί, απ' όπου κάποτε περνούσε ο Δρόμος του Μεταξιού, η ζωή κυλάει ήσυχα.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ