Η Μαρία Στούαρτ του Φρίντριχ Σίλερ ανεβαίνει φέτος την άνοιξη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με τη Στεφανία Γουλιώτη και τη Λουκία Μιχαλοπούλου στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το έργο σκηνοθετεί η Μαρλένε Καμίνσκι, η οποία έχει επίσης αναλάβει τη νέα θεατρική διασκευή του στα γερμανικά.
Η ελληνική μετάφραση έχει γίνει από τη Σταυρούλα Τσιάρα. Τόσο η διασκευή όσο και η μετάφραση επιχειρούν να μείνουν πιστές στo ύφος και τον ρυθμό της γλώσσας του Σίλερ, τροποποιώντας την όπου κρίνεται απαραίτητο για τη σύγχρονη κατανόηση και πρόσληψη.
Η Μαρία Στούαρτ, η καθολική Βασίλισσα της Σκωτίας, είναι ύποπτη για συνέργεια στη δολοφονία του συζύγου της. Διαφεύγει στην Αγγλία και αναζητά προστασία στη συγγενή της, Ελισάβετ Α', την προτεστάντισσα Βασίλισσα της Αγγλίας, η χώρα όμως είναι πολύ μικρή και για τις δύο ηγεμονικές προσωπικότητες.
Η Ελισάβετ επιτρέπει να φυλακιστεί η Σκωτσέζα αντίζηλός της και, μετά από χρόνια έντονων πολιτικών και θρησκευτικών αναταραχών, την καταδικάζει τελικά σε θάνατο (δια πελέκεως). Ωστόσο, ξαφνικά η Ελισάβετ διστάζει να βάλει την υπογραφή της για να εκτελεστεί η ποινή... επί τρεις ολόκληρες μέρες.
Τρεις μοιραίες μέρες κατά τις οποίες τα γεγονότα σφίγγουν σαν θηλιά τις δύο Βασίλισσες και τους άντρες που τις περιβάλλουν. Τρεις μέρες που κάνουν το αίμα να παγώνει, γεμάτες από ανατροπές, εναλλασσόμενες συμμαχίες, προδοσία και φρενίτιδα. Τρεις μέρες υπαρξιακών συγκρούσεων που κατατρύχουν το νου και την ψυχή. Τρεις μέρες, στη διάρκεια των οποίων διαφαίνεται ότι λιγότερο φοβάται η Μαρία να πεθάνει, απ' όσο η Ελισάβετ να την σκοτώσει.
Και οι δύο Βασίλισσες έχουν επίγνωση ότι ζουν σε έναν κόσμο που έχει δημιουργηθεί από άντρες για άντρες. Και οι δύο έχουν βιώσει στη ζωή τους με διαφορετικό τρόπο τι σημαίνει να είσαι αδύναμος και να έχεις δύναμη και τώρα διεκδικούν και οι δύο τα πάντα.
Ωστόσο, ο Σίλερ δεν δημιούργησε μόνο ένα πυρετώδες πολιτικό θρίλερ με τη «Μαρία Στούαρτ»· ως ποιητής και φιλόσοφος χρησιμοποιεί τις ηρωίδες του και για να δραματοποιήσει τις σκέψεις του περί ελευθερίας, δικαιοσύνης, ανθρωπιάς και περί του υψηλού.
Οι πρωταγωνίστριές του – δύο θρυλικές γυναίκες – είναι ταυτόχρονα άγουσες και αγόμενες. Γνωρίζουν ότι γράφουν ιστορία και αναγκάζονται, εν μέσω του σάλου των εξωτερικών συνθηκών και γεγονότων, να κοιτάξουν μέσα στη δίνη του εσωτερικού τους κόσμου. Στο τέλος τίθεται το ερώτημα αν η μια έχασε περισσότερα στη ζωή απ' όσα κέρδισε η άλλη στο θάνατο.
σχόλια