Η φιλοσοφία της αειφορίας

Η φιλοσοφία της αειφορίας Facebook Twitter
Σκίτσο του Vladimir Radibratovic
0

Η ΑΕΙΦΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΥΚΛΟΥΜΕΝΟ ΥΛΙΚΟ ούτε το BMS, το οποίο καθορίζει πόση ενέργεια καταναλώνεται. Αυτά αποτελούν μία μόνο παράμετρό της. Πέρα από αυτήν, τα κτίρια πρέπει να είναι βιοκλιματικά από τον ίδιο τους τον σχεδιασμό. Εδώ βρίσκεται και το μερίδιο ευθύνης του αρχιτέκτονα που πρέπει να διευκολύνει τον μηχανολόγο, ο οποίος θα έρθει στη συνέχεια να επιλύσει το πρόβλημα μέσω της τεχνολογίας. Έτσι, στη σύγχρονη εποχή, όπου όλη η πληροφορία μάς δίνεται απλόχερα, θέλουμε να δημιουργήσουμε μια πρακτική στο πλαίσιο της οποίας θα αποκαλύπτονται τα πράγματα και η πράσινη αρχιτεκτονική θα μπορεί να ιδωθεί με άλλον τρόπο. Παραδείγματος χάριν, η εισαγωγή ενός δέντρου σε ένα κτίριο γραφείων δεν μπορεί να λειτουργεί αποσπασματικά, σαν ένα κολάζ. Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε χώρους όπου συμβαίνει το προφανές αλλά χώρους που θα αφηγηθούν και θα δημιουργήσουν μια νέα ροή γεγονότων τα οποία συμπεριλαμβάνουν και τον βιοφιλικό σχεδιασμό. Από τον σχεδιασμό στο κτίζειν και στο τελικό βίωμα του χώρου, θα θέλαμε να εκτιμηθεί το «φυσικό» ως δομή που διαπερνά και τον τρόπο ζωής και σκέψης. Να δημιουργήσουμε δηλαδή έναν συγκερασμό φυσικού και δομημένου, που αποτυπώνεται στα κτίριά μας μέσω ενός συστήματος που συνέχει όλους τους παράγοντες του αρχιτεκτονικού αντικειμένου.

Μια μαγική δυνατότητα εκεί που δεν στέκεται το μάτι...

Ή το παράδειγμα του ημιυπαίθριου χώρου Ο πολύ διαδεδομένος στη χώρα μας ενδιάμεσος χώρος, ο ημιυπαίθριος –εκφυλισμένος τις πιο πολλές φορές σε ένα κλειστό εσωτερικό δωμάτιο– μεσολαβεί και γεφυρώνει το μέσα με το έξω και λειτουργεί απόλυτα βιοκλιματικά, ισορροπώντας την κλιματολογική διαφορά. Αυτός ο χώρος μπορεί και πρέπει να ενταχθεί αρμονικά στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό όχι ως δυνάμει κλειστός αλλά ως απόλυτα απαραίτητος για τη βελτίωση της ευκρασίας των χρηστών. Φανταστείτε, λοιπόν, έναν ημιυπαίθριο χώρο, ο οποίος στις ελληνικές κλιματολογικές συνθήκες μπορεί να αποτελέσει την προέκταση του εσωτερικού καθιστικού χώρου, εμπλουτίζοντας ουσιαστικά τη λειτουργία της κατοικίας και των χώρων γραφείων. Έναν χώρο εκτόνωσης, όπου ένας άνθρωπος έχει μια εναλλακτική για χαλάρωση μεταξύ του εκτεθειμένου «έξω» και του προστατευμένου «μέσα». Αυτός ο χώρος θα μπορούσε να είναι το επίκεντρο μιας νέας θεώρησης του κατοικείν που θα βασίζεται στην ικανοποίηση των αυθεντικών αναγκών μας. Ένας ημιυπαίθριος καθιστικός χώρος μάς δίνει τη δυνατότητα να τον χρησιμοποιούμε μια ζεστή μέρα του χειμώνα και ένα δροσερό βράδυ του καλοκαιριού, εμπλουτίζοντας την εμπειρίας μας με ένα υπαίθριο τζάκι, έναν ιδιωτικό θερινό κινηματογράφο και άλλες ιδέες. Και ενώ ο ημιυπαίθριος χώρος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πλειονότητας των ελληνικών διαμερισμάτων, σε ελάχιστες περιπτώσεις οι χρήστες αξιοποιούν τις παραπάνω ιδιότητες. Πέρα από το προσωπικό όφελος του χρήστη, η αξιοποίηση αυτών των ελεύθερων χώρων και η φύτευσή τους από τον εκάστοτε ιδιοκτήτη μπορεί να βελτιώσει το μικροκλίμα καθενός διαμερίσματος και κατ’ επέκταση συνολικά το κλίμα μέσα στην πόλη.  

Η αειφορία ως στοιχείο ταυτότητας, πέρα από τη μορφολογία

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει, από την όψη του κτιρίου, να καταλαβαίνουν σε ποιον αρχιτέκτονα ανήκει. Αυτό στην εποχή μας έχει αλλάξει. Ίσως μπορούμε να πούμε ότι το θέμα της ταυτότητας δεν είναι μια αυθύπαρκτη έννοια αλλά μια έννοια που εξετάζεται εντός του εκάστοτε πλαισίου. Στο πλαίσιο της σύγχρονης εποχής, όπου όλα διαχέονται, όλα εναλλάσσονται, η ταυτότητα δεν μπορεί να συνοψιστεί σε μια αυθαίρετη, μορφολογική αναφορά. Ο φρενήρης ρυθμός της σύγχρονης εποχής και η διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη για την προσωποποίηση της επιθυμίας κάθε χρήστη μάς ωθεί σε πειραματισμούς που ενισχύονται από την πληθώρα αρχιτεκτονικών πληροφοριών που για πρώτη φορά έχουμε στη διάθεσή μας. Στο γραφείο μας έχουμε ως βάση έναν ενιαίο κώδικα, ο οποίος μεταβάλλεται βάσει των εκάστοτε παραγόντων και δημιουργεί ένα ανοιχτό σύνολο παραλλαγών. Αν εξετάσουμε τα κτίρια γραφείων που έχουμε σχεδιάσει και κατασκευάσει, όλα είναι διαφορετικά, εντούτοις όλα έχουν μια μορφολογική συγγένεια, καθώς διέπονται από μια κοινή δομή της σκέψης. Για εμάς είναι σημαντικό η ίδια η ιδέα να παραμετροποιείται στο διηνεκές, καθιστώντας κάθε φορά την αρχιτεκτονική μας σκέψη σύγχρονη και καινοτόμα. Η αειφορία πλέον αποτελεί μια σημαντική παράμετρο του σχεδιασμού, ισότιμη με τη λειτουργικότητα, την υλικότητα και την αισθητική. Έτσι αποκτά ουσιαστική επιρροή στις δομές και στις μορφές των αρχιτεκτονικών αντικειμένων.  

Η αειφορία από το σχεδιαστήριο στο βίωμα.

 Το γραφείο του Γιώργου Τσολάκη, Tsolakis Architects, είναι στο προσκήνιο της ανάπτυξης. Μόλις ολοκλήρωσε το κτίριο γραφείων The Wave στη λεωφόρο Συγγρού. Παράλληλα, αναβιώνει το θρυλικό ξενοδοχείο Esperia στην οδό Σταδίου και βάζει στη ζωή της πόλης και των ανθρώπων το Γήπεδο Ζωής, ένα κτίριο αθλητικών εγκαταστάσεων, δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, όπου τα παιδιά θα απολαμβάνουν after school lounge. Η δομή και το μέγεθος του γραφείου επιτρέπουν τον σχεδιασμό και τη μελέτη διαφορετικών μεταξύ τους έργων, τόσο σε επίπεδο τυπολογίας όσο και κλίμακας. Η δραστηριότητά του εκτείνεται από τη διαμόρφωση εσωτερικών χώρων μέχρι έργα μεγάλης κλίμακας και σημασίας. Έτσι, οι μελέτες του γραφείου, μεταξύ άλλων, αφορούν κατοικίες, πολυκατοικίες, εμπορικά κέντρα, κτίρια γραφείων, εγκαταστάσεις υποδομών καθώς και ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Ταυτόχρονα, το γραφείο ασχολείται με τον τοπιακό σχεδιασμό.

ADM The Green Issue

Μια συνεργασία της Lifo με την Design Ambassador και το Archisearch.gr

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ADM The Green Issue

ADM: TΗΕ GREEN ISSUE

Μια συνεργασία της Lifo με την Design Ambassador αφιερωμένη στις creative ομάδες, τους αρχιτέκτονες και τις επιχειρήσεις που έχουν αντιληφθεί ήδη πως η βιωσιμότητα, η αειφόρος ανάπτυξη και η πράσινη προσέγγιση, δεν είναι απλώς trend αλλά η ανάγκη για μια τεράστια αλλαγή στη φιλοσοφία της ζωής μας, της αγοράς, της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ