Μπορεί να υπάρξει come back της Χρυσής Αυγής;

Οι κληρονόμοι της Χρυσής Αυγής και η στάση της δημοκρατίας Facebook Twitter
Γίνεται προφανές ότι υπάρχουν όχι μόνο θεσμικές αδράνειες αλλά και διευκολύνσεις που στρώνουν το χαλί για ένα come back μιας Χρυσής Αυγής που επιχειρεί να παρουσιαστεί με έναν διαφορετικό μανδύα.
0

ΤΟ ΟΤΙ ΣΕ ΜΙΑ δημοκρατική πολιτεία χωρά όλη η γκάμα των πολιτικών αποχρώσεων, από τις αντισυστημικές έως τις συμβατικές και από τις τυπικές στην υπεράσπιση του ισχύοντος δημοκρατικού πλαισίου έως τις ριζοσπαστικές που ομνύουν στο όνομα της επαναστατικής υπέρβασης, είναι κάτι το αυτονόητο και αποδεκτό.

Ο πολιτικός χώρος είναι ευρύς και η πλαισίωσή του περιλαμβάνει από ακροαριστερούς έως ακροδεξιούς προσανατολισμούς, από αντι-ευρωπαϊκούς έως φιλο-ευρωπαϊκούς και από νατιβιστικούς έως κοσμοπολιτικούς πολιτικούς ορίζοντες. Όσο πολιτικά άβολη κι αν καθίσταται μια τέτοια πολιτική διάταξη, η ανοικτότητα και η συμπεριληπτικότητα περιλαμβάνονται στα βασικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας.

Πολιτικοί κληρονόμοι της Χρυσής Αυγής, παρά τον εγκλεισμό και τη δικαστική καταδίκη, προετοιμάζουν τη διάδοχη κατάσταση, έχοντας ήδη λανσάρει το μετά τη Χρυσή Αυγή κομματικό σχήμα. 

Μια περιεκτική δημοκρατία δίνει χώρο σε όλη την γκάμα των πολιτικο-ιδεολογικών οικοσυστημάτων και δείχνει ανοχή στα οριακά περιβάλλοντα που διεκδικούν πολιτική παρουσία. Το πρόβλημα ανακύπτει με τους εχθρούς της δημοκρατίας και τα οικοσυστήματα που χρησιμοποιούν πρακτικές οργανωμένης βίας εναντίον της ίδιας της δημοκρατίας. Στις «μαχόμενες» (militant) δημοκρατίες υπάρχουν θεσμικά εργαλεία και διαδικασίες για την αντιμετώπιση των εχθρών τους, παρότι αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμη και μια τέτοιων χαρακτηριστικών δημοκρατία μπορεί να απαλλαγεί από τις δυνάμεις που επιχειρούν να την υπονομεύσουν.

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, επί παραδείγματι, οδηγήθηκε στην απαγόρευση του ναζιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αυτοκρατορίας στη δεκαετία του 1950, όχι όμως στη συνέχεια και στην απαγόρευση του νεοναζιστικού NPD, παρότι κάποιες φορές έχουν κινητοποιηθεί οι σχετικές διαδικασίες για την απαγόρευσή του.

Στις φιλελεύθερες δημοκρατίες, η διαχείριση του εξτρεμιστικού δυναμικού γίνεται μια πιο περίπλοκη υπόθεση. Σύμφωνα με τον Cas Mudde (Open Democracy, 2014), το πρόβλημα εντοπίζεται στις εξτρεμιστικές οργανώσεις που είναι βίαιες εγγενώς, σε εκείνες δηλαδή για τις οποίες ο εξτρεμισμός δεν αποτελεί ένα συνοδευτικό ή περιστασιακό χαρακτηριστικό αλλά το κατεξοχήν γνώρισμα που δίνει υπόσταση στην παρουσία τους.

Η Χρυσή Αυγή είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των κατά Mudde «εγγενώς βίαιων εξτρεμιστικών ομάδων». Η καταδίκη του αρχηγού και των στελεχών της ανέκοψε την ανοδική εκλογική της διαδρομή, δεν έβαλε όμως φρένο στις επιδιώξεις των κληρονόμων της να πάρουν εκ νέου θέση στην εκλογική αρένα με έναν νέο μανδύα.

Στην παρούσα συγκυρία υπάρχουν σκέψεις σε επίπεδο κυβέρνησης και κομμάτων για το εάν θα έπρεπε αυτό να αφεθεί να συμβεί ή εάν θα μπορούσε και, πολλώ μάλλον, αν η δημοκρατία θα όφειλε να μπλοκάρει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τα διλήμματα ωστόσο είναι αρκετά και οι σκέψεις που ακολουθούν σκοπό έχουν να τροφοδοτήσουν έναν προβληματισμό και τις εναλλακτικές σε σχέση με το «τι να κάνουμε» ενώπιον μιας εξτρεμιστικής κινητοποίησης.

• Καταρχάς η ελληνική δημοκρατία υπήρξε από την αρχή επιτρεπτική απέναντι στο φαινόμενο Χρυσή Αυγή, σπεύδοντας να αναγνωρίσει ως κόμμα μία οργάνωση που ανακοίνωσε την ύπαρξή της στις αρχές αυτοπροσδιοριζόμενη ως «πολιτική κίνηση». Στην πραγματικότητα και άθελά τους οι θεσμοί έλυσαν ένα εσωτερικό πρόβλημα της Χρυσής Αυγής, η «ιδεολογική» τάση της οποίας δεν επιθυμούσε τον μετασχηματισμό του ναζιστικού γκρουπούσκουλου σε πολιτικό κόμμα, όπως ήθελε η πιο ανίσχυρη «πολιτική» της τάση.

• Για την ελληνική πολιτεία δεν σήμανε κανένας συναγερμός όταν το 1999 δύο ναζιστικά γκρουπούσκουλα, η Χρυσή Αυγή και η Πρώτη Γραμμή, κατέβηκαν συνεργαζόμενα στις ευρωεκλογές, παρά το ότι υψηλόβαθμο στέλεχος και ομάδα ακτιβιστών του πρώτου πρωταγωνίστησαν σε εγκληματική επίθεση, αποκαλύπτοντας τον οργανωμένο και σκληρά βίαιο χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής.

• Προφανώς η ελληνική αστυνομία γνώριζε την έκταση του βίαιου ακτιβισμού της Χρυσής Αυγής όταν η ελληνική κοινωνία παρακολουθούσε σε ζωντανή μετάδοση τις βίαιες δράσεις της οργάνωσης. Για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση ρατσιστικά πογκρόμ στα οποία πρωτοστατούσαν στελέχη της Χρυσής Αυγής παρήγαγαν γεγονότα σκληρού ρατσιστικού μίσους.

Η βίαιη επίθεση εναντίον δύο γυναικών πολιτικών το 2012 ήταν μόνο ένας ενδιάμεσος σταθμός πριν τη δολοφονία Φύσσα, μαζί με αρκετές δεκάδες ακόμα επιθέσεις στις οποίες πρωτοστατούσαν γνωστά στελέχη της Χρυσής Αυγής. Αποτελεί κηλίδα της ελληνικής δημοκρατίας ότι συντηρήθηκαν σκιώδη κανάλια επικοινωνίας με πρωτοκλασάτα στελέχη της Χρυσής Αυγής και επιχειρήθηκε να εργαλειοποιηθεί η όποια επιρροή μπορεί αυτή να διέθετε σε ένα εθνικιστικό και παθιασμένο για πολιτική εκδίκηση ακροατήριο.

Πολιτικοί κληρονόμοι της Χρυσής Αυγής, παρά τον εγκλεισμό και τη δικαστική καταδίκη, προετοιμάζουν τη διάδοχη κατάσταση, έχοντας ήδη λανσάρει το μετά τη Χρυσή Αυγή κομματικό σχήμα. Είναι τουλάχιστον παράδοξο αλλά και επικίνδυνο ότι μέσα από τις φυλακές είναι δυνατόν να συντονίζονται μέχρι και κομματικά συνέδρια και να ανανεώνονται σε χρόνο dt τα περιεχόμενα καναλιών εγκλείστων στα σόσιαλ μίντια.

Είναι προφανές ότι υπάρχουν όχι μόνο θεσμικές αδράνειες αλλά και διευκολύνσεις που στρώνουν το χαλί για ένα come back μιας Χρυσής Αυγής που επιχειρεί να παρουσιαστεί με έναν διαφορετικό μανδύα. Η ελληνική πολιτεία δεν θα πρέπει να αδρανεί στον πολιτικό εμπαιγμό.

Το 1984, όταν και τότε επιχειρήθηκε κάτι αντίστοιχο με την ίδρυση της ΕΠΕΝ από τον έγκλειστο δικτάτορα Παπαδόπουλο, η ελληνική πολιτεία με νομοθετική της παρέμβαση απαγόρευσε τη χρήση χουντικών συμβόλων και ονομάτων προσώπων που είχαν καταδικαστεί λόγω της συμμετοχής τους στο χουντικό καθεστώς, ανακόπτοντας την επιρροή της ΕΠΕΝ και τα σχέδια των Απριλιανών να εισχωρήσουν πλαγίως στην κομματική αρένα.

Αυτός ο τρόπος διαχείρισης είναι χρήσιμος και, τηρουμένων των αναλογιών, επικαιροποιήσιμος στις ημέρες μας. Σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση των θεσμών και το φρένο που θα πρέπει να μπει άμεσα στις παρεχόμενες διευκολύνσεις σε καταδικασμένους για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, η επιρροή του εκκολαπτόμενου μορφώματος κληρονόμων της Χρυσής Αυγής θα παραμείνει χαμηλή, όπως εξάλλου τεκμαίρεται από τις δημοσκοπίσεις και τις σχετικές αναλύσεις.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

Το νέο τεύχος της δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πόσο ακροδεξιά «γέρνουμε» ως κοινωνία;

Θέματα / Πόσο ακροδεξιά τείνουμε ως κοινωνία;

Το Σημείο για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς παρουσιάζει την πρώτη του ετήσια μέτρηση τάσεων της ελληνικής κοινωνίας σε μια σειρά από θέματα που θεωρούνται «δείκτες ακροδεξιάς συγκρότησης» και τα αποτελέσματα φέρνουν σε... σκωτσέζικο ντους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι ήθελε και τι πέτυχε με τον ανασχηματισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Βασιλική Σιούτη / Τι ήθελε και τι πέτυχε με τον ανασχηματισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Το Μέγαρο Μαξίμου πόνταρε στο επικοινωνιακό φρεσκάρισμα της κυβέρνησης, αλλά, αντί γι’ αυτό, βρέθηκε να αντιμετωπίζει νέες κρίσεις που προέκυψαν από τον ανασχηματισμό.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ναυάγιο Sea Diamond: Νέα δικαστική συνέχεια από τον δήμο Θήρας

Ρεπορτάζ / Ναυάγιο Sea Diamond: Ξανά στις δικαστικές αίθουσες

Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια από τη δραματική βύθιση του κρουαζιερόπλοιου Sea Diamond στην καλντέρα της Σαντορίνης, η υπόθεση εξακολουθεί να εξετάζεται. Την Πέμπτη, στο Αστικό Εφετείο Πειραιά, θα υπάρξει νέα συνέχεια.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Λυκούργος Πορφύρης: «Αν το βασικό σου κριτήριο στα σεξουαλικά σου θέλω είναι η ομορφιά, νομίζω ότι μάλλον κάνεις πολύ βαρετό σεξ»

Κοκέτα / Λυκούργος Πορφύρης: «Η ταμπέλα του όμορφου υπάρχει ως φετίχ για τον αλφισμό»

Ο Λυκούργος είναι καλλιτέχνης και queer ακτιβιστής γύρω από την αναπηρία που ζει μεταξύ Όσλο και Αθήνας, βασικά, είναι ένας πολύ ωραίος τύπος και μας τα είπε όλα έτσι ακριβώς όπως τα σκέφτεται. 
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
tsafos

Βασιλική Σιούτη / Η αντιπολίτευση ζητά κι άλλη αποπομπή μετά τον Δοξιάδη

Το θέμα του Αρίστου Δοξιάδη μοιάζει να κλείνει με την παραίτησή του, η αντιπολίτευση όμως τώρα ζητά την αποπομπή και του υφυπουργού Ενέργειας, Νίκου Τσάφου, στην οποία θα επιμείνει. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ