Οι λεβάντες της Αθήνας ανθίζουν ακόμα

Οι λεβάντες της Αθήνας ανθίζουν ακόμα Facebook Twitter
«Κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα» τραγουδάει το Δαιμόνιο... Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΑΠΦΩΣ
 και τις γυναίκες με τις βιολετί τιάρες μέχρι τους πίνακες με τα υπόγεια βιολετί μηνύματα λεσβιακής επιθυμίας, το εργασιακό πογκρόμ εναντίον των γκέι ανδρών και των λεσβιών, γνωστό ως «lavender scare» στις ΗΠΑ το 1953, αλλά και τη συμβολική επανοικειοποίηση του λιλά χρώματος στην πορεία έναν μήνα μετά την εξέγερση του Stonewall το 1969, μπορούμε να συμπεράνουμε πως οι λεβάντες είναι ένα διαχρονικό σύμβολο queer ενδυνάμωσης.

Ο Μ. Ευαγγελάτος, η Ε. Χατζή και ο Σ. Δάγκας έκαναν δύο χρόνια γυρίσματα και έναν χρόνο μοντάζ, και οι Λεβάντες της Αθήνας τελικά άνθισαν. Έλαβα το αρχείο με την ετικέτα «On Lavender - Εμπιστευτικό» στα dm του Ιnstagram και πάτησα το play. Όσο έστριβα ένα τσιγάρο διάβαζα τα δεκαέξι ονόματα των ατόμων που συμμετέχουν. Με αρκετά από αυτά γνωριζόμαστε από συνελεύσεις, πάρτι και queer trans παρέες. Είναι όλα queer, trans binary/non binary, millennials zoomers καλλιτέχν@ και κατοικούν στην Αθήνα. Το Άλκη στην εισαγωγή προοικονομεί πως ό,τι ακολουθήσει «απέχει 20 χρόνια από τη mainstream αφήγηση της τηλεόρασης». Ανυπομονώ για τη συνέχεια…

Καθώς οι ιστορίες και τα πρόσωπα εναλλάσσονται στην οθόνη, οι αφηγήσεις εστιάζουν στο πώς, πότε και με ποια εργαλεία και εμπόδια ανακάλυψαν/αποκάλυψαν και συγκρότησαν το φύλο και τη σεξουαλικότητά τους έξω από τα ετεροκανονικά δίπολα άντρας - γυναίκα και straight - gay.

Η trans millennials έχουμε επηρεαστεί από τον εξευγενισμό, τα gender studies, τις ΛΟΑΤΚΙ+ καμπάνιες, τα μη πολιτικά pride, το pink washing και το χάσμα γενεών. Και το πόσο μας απασχολεί η ταυτότητά μας σε σχέση με το πόσο μας απασχολεί η επιβίωση είναι άκρως πολιτικό ζήτημα. Ειδικά όταν, εκτός από queer και trans, είμαστε εργατική τάξη.

Οι ταμπέλες, ωστόσο, επανέρχονται στους προβληματισμούς ως εργαλεία, ως επικοινωνία, ως αυτοπροσδιορισμός.

«I am just doing me», λέει παιχνιδιάρικα η Dolly Vara.

Με το βλέμμα στην οθόνη και τη Σουσού στην αγκαλιά μου αναπολώ τις τρανς της προηγούμενης γενιάς να μου λένε «δεν είσαι δικιά μας γιατί δεν είσαι ντάνα». Τότε τρανς γυναίκα και σεξεργασία ήταν μια ταυτότητα κι εγώ ήμουν «ξένη» για την κοινότητα. Αντιλαμβάνομαι πως αυτή η προσέγγιση είναι μια απόφαση των δημιουργών να γυρίσουν σελίδα στην queer trans γενεαλογία και στα αρχεία των ντοκιμαντέρ τέσσερα χρόνια μετά τις εμβληματικές Πικροδάφνες της Π. Ρεβενιώτη. Περιμένω τις αφηγήσεις για τη σκληρή βιοπάλη, τα ακριβά ενοίκια, την queer συγκατοίκηση, την ανεργία, τη σεξεργασία, το κόστος της ζωής και της φυλομετάβασης.

Το reality check έρχεται από την πλευρά του Ίαν που αναφέρεται στις δυσκολίες της φυλομετάβασης αλλά και της Φένιας που δηλώνει πως όσο κι αν είναι συντηρητική η ελληνική κοινωνία, «στο κρεβάτι γίνεται το έλα να δεις». Ο Χρήστος αφηγείται το πώς η κοινωνία τον θεωρεί ασεξουαλικό λόγω της αναπηρίας του. Η Βάσω το ότι έπρεπε πρώτα να διαχειριστεί τη χοντρότητα και έπειτα το φύλο της. Η ταυτότητα φύλου, η σεξουαλικότητα, η επιτέλεση και η δυσφορία φύλου μπαίνουν στο μίξερ με τη ρευστότητα του φύλου και της σεξουαλικότητας, να μην είσαι κανένα φύλο και να είσαι όλα τα φύλα. Το αποτέλεσμα είναι μια μετα-τρανς ταυτότητα που για πρώτη φορά γίνεται τόσο ορατή ως κατάσταση αλλά και ως ανάγκη.

Το animation των Μ. Αλεξιάδη και Δ. Αρμενάκη με βοήθησε να τριπάρω όσο χρειαζόμουν για να επεξεργαστώ όλες τις πληροφορίες καθώς άκουγα σε λούπα την ατάκα: «Θέλω να είμαι ένα κουρδιστό πορτοκάλι». Ένα κοκτέιλ αντίστασης ως αντίδοτο στην καταπίεση της πατριαρχίας, του καπιταλισμού και της ετεροκανονικότητας. «Antibinarism»: το περιγράφει με μια λέξη η Αρτεμισία, η οποία είναι και η casting director του πρότζεκτ. Ομολογώ ότι δεν είχα καταλάβει πως τα non binary άτομα βιώνουν τόσο επιθετικό binarism που χρειάζεται ο όρος antibinary για να συνεννοηθούμε, αλλά ίσως αυτό είναι ένα μέρος του binary προνομίου μου. Κάτι τέτοιες στιγμές μου λείπουν οι συνελεύσεις της ομάδας queer trans, που μαζευόμασταν και τα κουβεντιάζαμε όλα αυτά από κοντά.

Σε ανύποπτο χρόνο η Λουίζα, μία από τις «ψυχοκόρες» της προηγούμενης δεκαετίας και make-up artist του πρότζεκτ, αφηγείται την πρώτη μας γνωριμία ένα βράδυ στα Εξάρχεια. Κι εγώ άρχισα να θυμάμαι όλα αυτά τα βράδια στη Θεμιστοκλέους, στην Ερεσού και στην Τσαμαδού. Οι trans millennials έχουμε επηρεαστεί από τον εξευγενισμό, τα gender studies, τις ΛΟΑΤΚΙ+ καμπάνιες, τα μη πολιτικά pride, το pink washing και το χάσμα γενεών. Και το πόσο μας απασχολεί η ταυτότητά μας σε σχέση με το πόσο μας απασχολεί η επιβίωση είναι άκρως πολιτικό ζήτημα. Ειδικά όταν, εκτός από queer και trans, είμαστε εργατική τάξη.

«Κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα» τραγουδάει το Δαιμόνιο κι εγώ θυμάμαι μια φιλενάδα μου boomer που με συμβούλευε: «Μωρή, πρώτα η επιβίωση και μετά η πολιτική».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ελένη Ρίζου: «Η δυαδική αντίληψη του φύλου ισχύει μόνο όταν μιλάμε με καθαρά γενετικούς όρους»

Lgbtqi+ / Η πολιτική των «δύο μόνο φύλων» και η αντιπαράθεση με τη Βιολογία

Μια χρήσιμη συζήτηση με την εργαστηριακή γενετίστρια και αντιπρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Βιοεπιστημόνων, Ελένη Ρίζου, για την επιστημονική διάσταση του φύλου και τις πολυπλοκότητες του, από τον βιολογικό του καθορισμό έως τις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ναι, δεν υπάρχουν μόνο δύο φύλα»

Οπτική Γωνία / «Όχι, δεν υπάρχουν μόνο δύο φύλα»

Το επικοινωνιολόγ@ Jay Ραΐσης και η κλινική ψυχολόγος, συνιδρύτρια του Orlando LGBT+, Νάνσυ Παπαθανασίου εξηγούν γιατί το κοινωνικό φύλο είναι ένα κατασκεύασμα και πώς η ρητορική μίσους κανονικοποιεί και ενδυναμώνει την άσκηση κάθε είδους βίας στην καθημερινότητα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ζωή που τα λέει έξω από τα δόντια…

Οπτική Γωνία / Η Ζωή που «τα λέει έξω από τα δόντια»

Η Κωνσταντοπούλου είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας συνολικής πολιτικής παρακμής που δεν συναντάται μόνο στη χώρα μας, για την οποία ευθύνη έχουν όσοι την ανέδειξαν ως πολιτική περσόνα και τώρα βλέπουν την πλάτη της στις δημοσκοπήσεις…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πύλος ένα προαναγγελθέν δυστύχημα

Ιλεκτρίσιτυ / Πύλος, ένα προαναγγελθέν δυστύχημα

Ο λόγος που οι θάνατοι των μεταναστών περνούν «απαρατήρητοι» είναι ένας λιγότερο ή περισσότερο φανερός ρατσισμός, μια προ-συνειδητή αξιολογική κρίση που διαχωρίζει τις ζωές σε σημαντικές και ασήμαντες, πενθήσιμες και μη.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μέσα στην Κιβωτό, δύο χρόνια μετά το σκάνδαλο 

Ρεπορτάζ / Μέσα στην Κιβωτό, δύο χρόνια μετά το σκάνδαλο 

Πώς κυλά σήμερα η ζωή στον εθελοντικό οργανισμό; Οι οικονομικές ατασθαλίες, ο κίνδυνος για «λουκέτο», οι αλλαγές στους χώρους, τα ίχνη του πατέρα Αντωνίου, οι αντιδράσεις των παιδιών και ο στόχος της αποϊδρυματοποίησης. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τα «μυστήρια» της Μήλου και το κρυφτούλι της τουριστικής υπερδόμησης στις Κυκλάδες

Ρεπορτάζ / Τα «μυστήρια» της Μήλου και το κρυφτούλι της τουριστικής υπερδόμησης στις Κυκλάδες

Μετά την κραυγαλέα υπόθεση ανέγερσης ξενοδοχείου στο Σαρακήνικο της Μήλου, το υπουργείο Περιβάλλοντος προχώρησε στην αναστολή έκδοσης νέων οικοδομικών αδειών στις περιοχές του νησιού για τις οποίες προτείνονται ειδικά μέτρα προστασίας μέσα από τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
trump hitler

Οπτική Γωνία / Είναι ο Τραμπ ο Χίτλερ των ημερών μας;

Εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο αναρωτιούνται αν όσα συμβαίνουν μετά την εκλογή του είναι πραγματικά ή πρόκειται για έναν κακό εφιάλτη. Όλα δείχνουν ότι έχουν πολλούς και βάσιμους λόγους γι’ αυτό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το νέο δόγμα Τραμπ;

Οπτική Γωνία / Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το νέο δόγμα Τραμπ;

Το μπρα ντε φερ ΗΠΑ – Ουκρανίας, η Ε.Ε. και οι ευρύτερες συνέπειες. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
μαρκο ρούμπιο

Daily / Σταυροί στο μέτωπο 

Ο σταυρός στο μέτωπο του Αμερικανού ΥΠΕΞ, μεταξύ άλλων δυσοίωνων σκέψεων, έφερε στο μυαλό τον βανδαλισμό από Χριστιανούς των αρχαίων αγαλμάτων, συχνά με την χάραξη ενός σταυρού στη μορφή τους, όπως η κεφαλή της Αφροδίτης στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμπόλεμος «φιλελευθερισμός» ή για το τωρινό μας αδιέξοδο 

Οπτική Γωνία / Εμπόλεμος «φιλελευθερισμός» ή για το τωρινό μας αδιέξοδο 

Οι καταιγιστικές εξελίξεις μετά την εκλογή Τραμπ και το αδιέξοδο στην Ουκρανία, οδηγούν πλέον σε έναν ιδιόμορφο ευρωπαϊσμό της θωράκισης, της στρατιωτικοποίησης και των αντίστοιχων τεράστιων επενδύσεων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου: «Δεν ξέρω πώς είναι ο κόσμος για τα μη τυφλά άτομα. Για μένα είναι αυτός που αντιλαμβάνομαι»

Κοκέτα / Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου: «Δεν ξέρω πώς είναι ο κόσμος για τα μη τυφλά άτομα. Για μένα είναι αυτός που αντιλαμβάνομαι»

Η ψυχολόγος στην παιδοψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου παίδων «Αγία Σοφία» και συνιδρύτρια της πρώτης σχολής σκύλων οδηγών στη χώρα μας μιλά στην Κοκέτα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ