25η Μαρτίου στην Τασκένδη

Ο Βασίλης Οικονόμου, φίλος κινηματογραφιστής, ξεφυλλίζει το οικογενειακό άλμπουμ και ζητάει από τους γονείς του να του πουν πως ήταν η ζωή -και το σχολείο- στα χρόνια της εξορίας στην Τασκένδη

ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ της δεκαετίας του '60, οι γονείς μου πήγαν σε σοβιετικά σχολεία της Τασκένδης, τα οποίο ήταν κατά κανόνα δεκατάξια από την ηλικία των 7 μέχρι των 17. Υποχρεωτική ήταν η εκπαίδευση μέχρι την 'Ογδοη τάξη, και μετά, όποιος μπορούσε και ήθελε, συνέχιζε για τις δύο τελευταίες που οδηγούσαν στο Πανεπιστήμιο, ενώ όποιος σταματούσε στην ογδόη συνέχιζε για Τεχνικές ή άλλες Σχολές.

Στα σχολεία υπήρχαν μαθητές από πολλές εθνικότητες και ήταν μικτά. Στο θρανίο καθόταν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι και η σχολική ενδυμασία ήταν υποχρεωτική για τα αγόρια μέχρι την Τετάρτη δημοτικού και για τα κορίτσια μέχρι την Ογδόη.
Η αίθουσα είχε πάνω από 30 παιδιά, και κάθε τάξη είχε 4-5 τμήματα.
Ο αριθμός από Ελληνόπουλα σε κάθε τάξη ήταν διαφορετικός, ανάλογα με το πόσο μεγάλη ήταν η ''πολιτεία'' των Έλλήνων.

Βασίλης Οικονόμου

Η σχολική εβδομάδα διαρκούσε από Δευτέρα μέχρι Σάββατο και το μάθημα ξεκινούσε από τις 9.00 το πρωί και τελείωνε στις 14.00 το μεσημέρι. Η διδακτική ώρα κρατούσε 45'.

Η σχολική χρονιά διαρκούσε από την 1 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 31 Μαϊου. Τον Ιούνιο οι μεγαλύτερες τάξεις ''έδιναν'' την εξεταστική.
Έπειτα ξεκινούσαν οι καλοκαιρινές διακοπές ενώ παύσεις περίπου μίας εβδομάδας υπήρχαν και για φθινοπωρινές διακοπές, χειμωνιάτικες, για την Πρωτοχρονιά και τον Μάρτιο στο τέλος του τριμήνου.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες ήταν υπεύθυνοι για την καθαριότητα στην αίθουσά τους ενώ οι καθαρίστριες για τους κοινούς χώρους και διαδρόμους.

Υπήρχε μόνιμο γιατρείο με νοσοκόμα, αίθουσες δεξιώσεων, μουσικής με όργανα και αθλητικές εγκαταστάσεις κλειστές κι ανοιχτές.

Β.Ο.

Μάθαιναν τα κλασσικά μαθήματα των θετικών και τεχνολογικών κατευθύνσεων, ρωσική γλώσσα, λογοτεχνία, ξένες γλώσσες, γυμναστική, κτλ. Αντί για τ΄αγγλικά, τη μητρική ελληνική τρεις φορές την εβδομάδα, στην ώρα των ξένων γλωσσών (αγγλικά ή ουζμπέκικα) από Έλληνα δάσκαλο, ενώ έδιναν κι εξετάσεις παρουσία και των γονέων τους. Οι φιλόλογοι ήταν όλοι πολιτικοί πρόσφυγες.

Η διδασκαλία της Ελληνικής Ιστορίας αφορούσε κυρίως την Αρχαία μέχρι και το 1821.
Γιόρταζαν τις εθνικές επετείους της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου με σχολικές γιορτές, παραδοσιακούς ελληνικούς χωρούς, ποιήματα, θεατρικά σκετς και τραγούδια. Δεν ήταν αργίες, αλλά απογευματινές γιορτές.

Θρησκευτικά δε μάθαιναν, αλλά διδασκόταν ο σεβασμός απέναντι σε όσους πιστεύουν.
Οι εκκλησίες λειτουργούσαν νόμιμα, οι ρώσοι πιστοί ήταν ορθόδοξοι του Παλαιού Ημερολογίου. Στην Τασκένδη είχαν ορθόδοξες εκκλησίες στις οποίες πήγαιναν όσοι πιστεύαν, όπως και ναούς για τα άλλα θρησκεύματα, ωστόσο ο αριθμός των εκκλησιών δεν ήταν μεγάλος.

Β.Ο.