Rosa Nera, Χανιά
Δημοσιογράφος: Το τελεσίγραφο για τις καταλήψεις αφορά και την Rosa Nera στα Χανιά;
Ντόρα Μπακογιάννη: Ο κύριος Χρυσοχοϊδης έκανε κάποια δήλωση ότι εξαιρούνται τα Χανιά; Εφόσον δεν έκανε καμία τέτοια δήλωση, τα Χανιά δεν εξαιρούνται, συνεπώς ισχύει και για τα Χανια.
*
Ξενοδοχειακά συμφέροντα, με την αρωγή του Πολυτεχνείου Κρήτης, φιλοδοξούν να εκμεταλλευτούν τρία σημαντικά δημόσια ακίνητα στα Χανιά, στα οποία περιλαμβάνεται και το κτίριο της ιστορικής κατάληψης Rosa Nera που συμπληρώνει φέτος 15 χρονιά ζωής. Αντιδρώντας στις προθέσεις αυτές, 50 σημαντικές προσωπικότητες και πολίτες του νομού Χανίων, μεταξύ αυτών η Μάρω Δούκα, η Ιωάννα Καρυστιάνη και ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης, είχαν υπογράψει το 2017 το παρακάτω κείμενο:
Στο λόφο που δεσπόζει στο Ενετικό λιμάνι, "Μπαλκόνι των Χανιών" τον αποκάλεσαν, αντικριστά στο Κρητικό Πέλαγος, στο Καστέλι της παλιάς πόλης, γνωστό και ως παλίμψηστο των Χανίων, πάνω στα ερείπια της Αρχαίας Κυδωνίας και τις σημαντικές ανασκαφές που τη φέρνουν στο φως ξανά, βρίσκεται το ανεξαργύρωτης ιστορικής μνήμης κτιριακό συγκρότημα με το οποίο το 1985 "προικίστηκε" από την πόλη το Πολυτεχνείο Κρήτης. Σε έκταση 3.650 τ.μ., επιμένουν να αντέχουν τα κτίρια των παλιών Στρατώνων και Φυλακών και το υπό κατάληψη από το 2004 πρώην Στρατηγείο της 5ης Μεραρχίας.
Σήμερα η διοίκηση του Πολυτεχνείου έρχεται να τα μισθώσει σε ιδιωτική εταιρεία έναντι του ποσού των 360 χιλιάδων ευρώ το χρόνο, με σκοπό να μετατραπούν σε πολυτελή ξενοδοχεία.
Οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν προσβάλλουν κατάφωρα το πνεύμα ανοιχτού διαλόγου με την κοινωνία και την πανεπιστημιακή κοινότητα που οφείλει να έχει ένα Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και που απαιτεί η ιστορία.
Όπως είναι γνωστό, το Πολυτεχνείο έχει στην ιδιοκτησία του και άλλα ιστορικά κτίρια της πόλης, για τα οποία έχει επιδείξει ασυγχώρητη ανεπάρκεια ως προς την αξιοποίησή τους με τρόπο ωφέλιμο για την πόλη.
Συνιστά μέγιστο ατόπημα ενός Δημόσιου Πνευματικού Ιδρύματος να διαχειρίζεται την ιδιοκτησία του, που είναι δημόσιος χώρος, ως προϊόν και όχι ως αγαθό. Η αξιοποίηση αυτού του σημαντικού αστικού συνόλου κτιρίων και ελεύθερου χώρου, οφείλει να σέβεται τις αξίες του δημόσιου αγαθού και να μην τις στερεί από την πόλη και τους πολίτες της.
Τώρα τρίζει η συνάφεια με το παρελθόν και το μέλλον, στο μπαλκόνι των Χανιών.
Ζητάμε από τη Διοίκηση του Πολυτεχνείου να επανεξετάσει αυτή την απόφαση, σε συνεννόηση με την κοινωνία και την πανεπιστημιακή κοινότητα. Ζητάμε επίσης από το Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων και το Δήμαρχο, να ενεργοποιηθούν άμεσα προς αυτή την κατεύθυνση.
Είναι μια όμορφη ημέρα, για όλους, για έναν περίπατο στην αυλή της Ρόζας
**
Ίσως υπάρχει η ευκαιρία να εξερευνήσουμε την πλούσια βιβλιοθήκη της, να διαβάσουμε κάποιες από τις πολλές αφίσες που υπάρχουν εκεί.
- 15 χρόνια συζητήσεων, δράσεων, μουσικής και θεάτρου-, να πιούμε ελληνικό ή ζαπατίστικο καφέ, αναλόγως του γούστου.
Μα ακόμα και αν δεν θέλει κάποιος κάτι από αυτά, σίγουρα ο περίπατος και η θέα από εκεί, μπορεί να προσφέρει απλόχερα χώρο για συλλογισμό και σκέψη, για όσους κάνουν κατάληψη στην πόλη και τις ζωές μας.
Να συλλογιστούμε όσους παλεύουν να παραχωρηθούν δημόσιοι και ελεύθεροι χώροι σε επιχειρηματίες, πολλοί από δαύτους που φωνάζουν τώρα αγωνίστηκαν για να παραχωρηθούν τα αεροδρόμια στην γερμανική Fraport.
Για την μετατροπή των σπιτιών μας σε airbnb, κάνοντας την ζωή στην πόλη αφιλόξενη και αφόρητη.
Για τους μπράβους στο παλιό λιμάνι, που κάνουν κατάληψη χρόνια τώρα εκεί, με τα τσαντήρια και τους ξυλινους δονητές που πουλάν για ανοιχτήρια.
Για τα βουνά μας, που τα γεμίζουν με σβούρους, κάνοντας κατάληψη της γης, του υδροφόρου ορίζοντα, πουλώντας δήθεν οικολογία.
Για τις ακτές μας και την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτές, όταν κατάληψη κάνουν τεράστια ξενοδοχεία, που βάζουν βραχιολάκια στους τουρίστες για να τους έχουν μαντρωμένους.
Για το αύριο, όταν γύρω από το νησί θα κάνουν κατάληψη στην θάλασσά μας εξέδρες εξόρυξης.
Να αναλογιστούμε την κατάληψη της δικαιοσύνης, όπου το σφυρί του δικαστή αφήνει ελεύθερο τον Φλώρο για υπεξαίρεση 256 εκατ. ευρώ, τον Τσουκάτο για μίζες 1 εκατ. μάρκων από τη Siemens, τον Μαντέλη για μίζες 140.000 ευρώ πάλι από τη Siemens, τον Παπαγεωργόπουλο για ξέπλυμα 15,7 εκατ. ευρώ από τα ταμεία του δήμου, τον Γεωργιάδη για υπόθεση παιδεραστίας και δεν ξέρω ποιόν άλλο κουστουμάτο και "καθώς πρέπει".
Να βάλουμε στο μυαλό μας όλους αυτούς που χρόνια τώρα δεν σταμάτησαν να σηκώνουν το δάκτυλο και να το κουνάνε εναντίον μας, μιλώντας μας χωρίς σεβασμό, χωρίς ντροπή, χωρίς διάλογο, χωρίς πραγματική ανάγκη για συζήτηση, προτάσσοντας έμμεσα ή άμεσα, πάνω ή κάτω από το τραπέζι το "εγώ" τους, και όχι τις ζωές μας, έχοντας δημιουργήσει μπάχαλα στις ανθρώπινες αξίες.
Μπορεί όμως να μην σκεφτεί κανείς τίποτα από αυτά, βάζω στοίχημα όμως πως θα νιώσει το αποτύπωμα που άφησε ο Βαρδής.
Το τελεσίγραφο του πολλά βαρύ Χρυσοχοΐδη λήγει σήμερα.
Είναι δέσμευση προεκλογική η οποία πιθανόν να πραγματοποιηθεί. Θα δείξει.
Σε αντίθεση με τα άλλα που έταξαν για να κάτσουν στην καρέκλα, όπως η διαφορετική διαχείριση του Μακεδονικού, το προσφυγικό, ο διορισμός νέων ικανών και αρίστων σε θεσμικές θέσεις, τα οποία και πρωταγωνίστησαν προεκλογικά και τώρα "οι άριστοι" το γυρίζουν σε αισθητική Μπογδάνου.
Χαμογελάω σκεπτόμενος την Ρόζα, ξέροντας πως η σκέψη και η δράση είναι αδέσποτη, άστεγη μα συνεπής.
Και την ευχαριστώ για την φιλοξενία και την αγκαλιά της στους πρόσφυγες που ήρθαν στην πόλη το καλοκαίρι του '16 , όταν η πόλη έκανε μπάνια και μπίζνες, και κάποιοι προσπαθούσαν για αξιοπρέπεια και κοινωνική ειρήνη.
Τους "δήθεν νοιαζόμαστε", τους προσπερνά κάθε ελεύθερη σκέψη, μαζί και η δική μου που έχει ρημάξει από τις καταλήψεις τους.
Είναι όμορφη η βόλτα στην Ρόζα.
Μανόλης Φραγκάκης
* Η φωτογραφία είναι από το πολιτικό μνημόσυνο του Βαρδή.
Όμορφο βράδυ, ένα από τα πολλά.
[Ο Μανώλης Φραγκάκης είναι ιατρός στα Χανιά]
**
Το ότι ο Φραγκάκης αγαπάει τη Ρόζα το γνώριζα, δεν εκπλήσσομαι με τα θερμά λόγια στήριξης.
Το αγόρι με την μεγάλη καρδιά αν με συγκινεί εν προκειμένω, είναι που τολμά να επικοινωνήσει την αλήθεια του, δημόσια, ανεξάρτητα του κόστους σε αυτές τις ανήσυχες εποχές της πόλωσης.
Και όσοι ζούμε σε μικρές πόλεις γνωρίζουμε καλά πόσο κακό είναι το μικρό χωριό και τι εστί "κόστος" εκφέροντας πολιτική θέση. Η ανάρτηση με πετυχαίνει σε μία φάση προσωπικού θυμού με αρκετούς -ντόπιους- συμπολίτες για πολλές αιτίες.
Κυρίως για την πολυδιάστατη υποκρισία τους.
Γι'αυτό, τα σχόλια μου δεν θα αφορούν τη Ροζα αλλά θα συγκεκριμενοποιηθούν γύρω από το Μανώλη και γιατί έχουν μεγάλη βαρύτητα για εμένα το γεγονός οτι προέρχονται από εκείνον. Όχι πως έχει καμιά ανάγκη να του πλέκω εγκώμια για να αποδείξω ποιος είναι, αλλά γιατί έχω μπουχτίσει με την δηθενιά στο ψαροχώρι...
Μία μέρα, (μάλλον νύχτα ήταν) που ζοριζόμουν τρισάθλια εκείνες τις εποχές, απευθύνομαι εδώ σε ένα πλάσμα που δεν γνώριζα. "Μην αγχώνεσαι για τίποτα" μου λέει, "φέρε την στο νοσοκομείο την τάδε ώρα".
Η μικρή την είχε σκαπουλάρει λίγες μέρες πριν από ένα άθλιο ατύχημα με κάτι ράμματα στη μούρη, που για καλή της τύχη και για νανοσεκόντ δεν μετατράπηκε σε δυστύχημα. Την πάω, εκείνη είχε τρομερή αγωνία μην πονέσει, της βγάζει τα ράμματα δεξιοτεχνικά και δεν βγάζει κιχ.
Γυρίζει η μικρή που πήγαινε 4η τότε και μου λέει "Διαμάντω, όχι επειδή δεν με πόνεσε καθόλου, αλλά αυτός νομίζω πως είναι ο πιο καλός άνθρωπος που έχω συναντήσει σε όλη τη ζωή μου, να του φέρουμε σοκολάτες".
Όσοι γνωρίζουν πως η Γ. υπήρξε η θρησκεία μου, πράγμα που σημαίνει πως μου ασκούσε τρομερή επιρροή,
όσοι γνωρίζουν πως όσο εμπιστεύομαι μικρό και τρελό δεν έμπιστεύομαι άλλο δίποδο, θα καταλάβουν πόσο με επηρέασε στο να εκτιμήσω αυτόν τον άνθρωπο. Για αρχή.
Εν συνεχεία για καλή ή κακή τύχη, τον χρειάστηκα πολλάκις. Και όχι για ευχάριστα ζητήματα. Και ήταν πάντοτε εκεί. Αγόγγυστα. Ακόμη κι εκεί που δεν γινόταν να είναι, σε μία από τις δυσκολότερες φάσεις της ζωής μου, εκείνος ήταν.
Ακόμη και στον πατέρα μου, ενώ δεν ήταν ο προσωπικός γιατρός του, οτιδήποτε χρειάστηκα για να ξεμπλοκάρω εκείνος ήταν εκεί.
Η επιτομή της δοτικότητας εν Χανίοις ονομάζεται Μανώλης Φραγκάκης.
Γιατί τα λέω τώρα όλα αυτά; Γιατί γνώρισα και συνεχίζω να γνωρίζω πολλούς "δήθεν νοιαζόμαστε" που από ότι είδα σήμερα πήραν και τις θεσούλες τους από τον δημαρχούλη για να φουσκώσουν τα βιογραφικούλια τους, αλλά ο Φραγκάκης ήρθε στον κόσμο μας και τις ζωές μας για να μας κάνει να νιώσουμε πως για κάθε 5 Χανιώληδες που μας γυρνάνε τα άντερα, θα έχουμε έναν Μανώλη ως αντιστάθμισμα για να ερχόμαστε στα ίσα μας και να νιώθουμε περηφάνια ως Χανιώτες.
Για το τι μου πρόσφερε προσωπικά η ενεργή ενασχόληση μου με την βιβλιοθήκη της Ρόζας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο θα τα πω σε άλλο επεισόδιο.
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις.
Διαμάντω Κ.
