Κόκκινη Ροζέλα (Crimson rosella)
Ο παπαγάλος που ήρθε από την Αυστραλία
"Οι ροζέλες μπορεί να μην έχουν την τάση για χάιδεμα ή αγκαλιές, όπως άλλοι παπαγάλοι, μπορούν όμως να είναι αρκετά κοινωνικές και να αλληλεπιδρούν έντονα. Οι ροζέλες μπορούν να βγάλουν πολύ έντονους ήχους ειδικά το πρωί και το βράδυ. Δεν είναι οι καλύτεροι ομιλητές, αλλά μπορούν να αποστηθίσουν απλές λέξεις. Ακόμα μπορούν να πουν ολόκληρα τραγούδια, σφυρίζοντας. Παίξτε μια playlist με τραγούδια μπροστά της και μπορεί να ανταμειφθείτε από τη μελωδία της". [mypet.gr]
Η κόκκινη ροζέλα (Platycercus elegans) είναι ένας παπαγάλος που ενδημεί στην ανατολική και νοτιοανατολική Αυστραλία. 'Εχει αποικίσει και τη Νέα Ζηλανδία, όπως και το νησί Νόρφολκ. Βρίσκεται συνήθως, αλλά όχι μόνο, σε ορεινά δάση και κήπους.
Η κόκκινη ροζέλα περιγράφηκε από τον Johann Friedrich Gmelin στην 13η έκδοση του Systema Naturae το 1788 ως "Psittacus elegans". Είχε περιγραφεί και ονομαστεί νωρίτερα από τον John Latham το 1781 ως "Beautiful Lory", από ένα δείγμα στη συλλογή του Sir Joseph Banks, και στη συνέχεια ως "Pennantian Parrot" το 1787 προς τιμήν του Thomas Pennant [Βρετανός αντικέρ και φυσιοδίφης -σ.σ.].
Ο Platycercus elegans είναι ένας αυστραλιανός παπαγάλος μεσαίου μεγέθους με μήκος 36 εκατοστά, αν υπολογίσουμε και τη μεγάλη ουρά. Υπάρχουν επτά υποείδη, τρία από τα οποία είναι πραγματικά κόκκινα. Το κόκκινο αντικαθίσταται από το κίτρινο στην περίπτωση του Var. flaveolus και από ένα μείγμα κόκκινου, πορτοκαλί και κίτρινου στην Adelaide rosella.
Τα ενήλικα και τα νεαρά άτομα παρουσιάζουν γενικά διαφορετικό χρωματισμό στους νοτιοανατολικούς πληθυσμούς, με κυρίαρχο το πρασινωπό-ελαιώδες φτέρωμα του σώματος στα νεαρά άτομα, που είναι πιο έντονο στον αυχένα και στο στήθος. Τα νεαρά άτομα λέγεται ότι "ωριμάζουν" καθώς μεγαλώνουν και από πράσινα γίνονται κόκκινα. Όλες οι φυλές έχουν μπλε μάγουλα και φτερά με μαύρα ραβδωτά μπλε περιγράμματα και κατά κύριο λόγο μπλε ουρά. Το ράμφος είναι ανοιχτό γκρι και η ίριδα σκούρο καφέ.
Υπάρχει πολύ μικρός σεξουαλικός διμορφισμός στις κόκκινες ροζέλες. Η πιο αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των δύο φύλων είναι ότι τα αρσενικά είναι έως και 15% μεγαλύτερα και έχουν σχετικά μεγαλύτερο και φαρδύτερο ράμφος.
Οι Crimson rosellas μεταφέρθηκαν στο νησί Νόρφολκ σε κλουβιά όταν δημιουργήθηκαν οι πρώτες φυλακές. Καθώς δραπέτευσαν στην άγρια φύση, αναφέρθηκε η παρουσία τους πριν από το 1838 και έγιναν πολυάριθμοι μέχρι το 1900. Εκεί είναι συχνά γνωστοί ως "κόκκινοι παπαγάλοι", για να τους διακρίνουν από τον ιθαγενή παπαγάλο του Νησιού Νόρφολκ ή "πράσινο παπαγάλο".
Οι κόκκινες ροζέλες συναντιούνται σε παράκτια και ορεινά δάση σε όλα τα υψόμετρα. Ζουν κυρίως σε δάση, προτιμώντας τα παλαιότερα και υγρότερα δάση. Μπορούν να βρεθούν σε τροπικά, υποτροπικά και εύκρατα τροπικά δάση, τόσο σε υγρά όσο και σε ξηρά σκληρόφυλλα δάση, σε παραποτάμια δάση και σε δασικές εκτάσεις, από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τη γραμμή των δέντρων. Ζουν επίσης σε περιοχές που έχουν επηρεαστεί από τον άνθρωπο, όπως γεωργικές εκτάσεις, βοσκοτόπια, αντιπυρικές ζώνες, πάρκα, καταφύγια, κήπους και γήπεδα γκολφ. Σπάνια συναντώνται σε περιοχές χωρίς δέντρα. Τη νύχτα κουρνιάζουν σε ψηλά κλαδιά δέντρων.
Σχεδόν όλες οι ροζέλες είναι καθιστικές, αν και περιστασιακοί πληθυσμοί θεωρήθηκαν νομαδικοί· καμία ροζέλα δεν είναι μεταναστευτική. Με εξαίρεση την αναπαραγωγική περίοδο, οι κόκκινες ροζέλες τείνουν να συγκεντρώνονται σε ζεύγη ή μικρές ομάδες και ομάδες σίτισης. Οι μεγαλύτερες ομάδες αποτελούνται συνήθως από νεαρά άτομα, τα οποία συγκεντρώνονται σε σμήνη έως και 20 ατόμων. Όταν αναζητούν τροφή, κάνουν εμφανή την παρουσία τους και φλυαρούν θορυβωδώς. Οι ροζέλες είναι μονογαμικές και κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου, τα ενήλικα πουλιά δεν συγκεντρώνονται σε ομάδες, αλλά αναζητούν τροφή μόνο με το ταίρι τους.
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη οι κόκκινες ροζέλες μπορούν να αναγνωρίζουν τα πουλιά του δικού τους υποείδους με βάση τη μυρωδιά άλλων πουλιών.
Οι Crimson rosellas αναζητούν σε δέντρα, θάμνους και στο έδαφος καρπούς, σπόρους, νέκταρ, μούρα και ξηρούς καρπούς μιας μεγάλης ποικιλίας φυτών. Παρά το γεγονός ότι τρέφονται με καρπούς και σπόρους, οι ροζέλες δεν είναι χρήσιμες για τα φυτά ως διασπορείς σπόρων, επειδή συνθλίβουν και καταστρέφουν τους σπόρους όταν τους καταλανώνουν. Η διατροφή τους συχνά τους φέρνει σε αντιπαράθεση με τους αγρότες, των οποίων οι σοδειές φρούτων και σιτηρών μπορεί να καταστραφούν από τα πουλιά, γεγονός που έχει οδηγήσει στο παρελθόν στην εξολόθρευση μεγάλου αριθμού ροζέλων. Είναι γνωστό ότι οι ροζέλες της Αδελαΐδας τρέφονται με μπουμπούκια από άνθη κερασιάς. Οι ροζέλες τρώνε επίσης πολλά έντομα και τις προνύμφες τους, όπως τερμίτες, αφίδες, σκαθάρια, κάμπιες, νυχτοπεταλούδες και νεροβάτες.
Οι θέσεις φωλιάσματος είναι κοιλότητες βάθους μεγαλύτερου του 1 μέτρου σε κορμούς δέντρων, κλαδιά και πρέμνα. Αυτές μπορεί να βρίσκονται έως και 30 μέτρα πάνω από το έδαφος και επιλέγονται από το θηλυκό. Μόλις επιλεγεί η θέση, το ζευγάρι την προετοιμάζει επενδύοντάς την με υπολείμματα ξύλου που φτιάχνονται από το ίδιο το κοίλωμα, ροκανίζοντας και τεμαχίζοντάς το με το ράμφος τους. Δεν φέρνουν υλικό από το εξωτερικό της κοιλότητας. Μόνο ένα ζευγάρι φωλιάζει σε ένα συγκεκριμένο δέντρο. Κάθεται κοντά στη φωλιά του για να τη φυλάει, διώχνοντας με τη φλυαρία του τις άλλες ροζέλες αν τύχει και πλησιάσουν. Θα περιφρουρήσει επίσης μια ζώνη ασφαλείας ακτίνας αρκετών δέντρων γύρω από τη φωλιά του, εμποδίζοντας άλλα ζευγάρια να φωλιάσουν στην περιοχή αυτή.
Η αναπαραγωγική περίοδος της κόκκινης ροζέλλας διαρκεί από τον Σεπτέμβριο έως τον Φεβρουάριο και ποικίλλει ανάλογα με τις βροχοπτώσεις κάθε έτους· ξεκινά νωρίτερα και διαρκεί περισσότερο κατά τα βροχερά έτη. Η περίοδος ωοτοκίας είναι κατά μέσο όρο από τα μέσα έως τα τέλη Οκτωβρίου. Επωάζονται 3 εώς 8 αυγά, κι αυτά μόνο από τη μητέρα. Τα αυγά εκκολάπτονται γύρω στα μέσα Δεκεμβρίου- κατά μέσο όρο εκκολάπτονται επιτυχώς 3 εώς 6 αυγά. Τις πρώτες έξι ημέρες, μόνο η μητέρα ταΐζει τα μικρά. Μετά από αυτό το διάστημα, τα ταΐζουν και οι δύο γονείς. Τα μικρά ανεξαρτητοποιούνται τον Φεβρουάριο. Περνούν μερικές ακόμη εβδομάδες με τους γονείς τους πριν αναχωρήσουν για να γίνουν μέρος ενός σμήνους νεαρών ατόμων. Τα νεαρά άτομα φτάνουν στην ωριμότητα (αποκτούν φτέρωμα ενηλίκου) σε ηλικία 16 μηνών.
[Wikipedia]
