Το κτήριο του ΚΚΓ : η φουτουριστική σχεδίαση του Oscar Niemeyer για το αύριο των εργαζομένων.
Τα τελευταία χρόνια δανείζει την αίγλη του στους οίκους μόδας.
"Σε μια εποχή όπου η τέχνη, η μουσική, η μόδα ανακαλύπτουν και πάλι τις δεκαετίες 1960-1970, η αρχιτεκτονική εκείνης της περιόδου προκαλεί εξ' ίσου το ενδιαφέρον με κτήρια σαν τα γραφεία του ΚΚΓ. Το 1965, όταν το ΚΚΓ αποφάσισε να εγκαταστήσει την έδρα του στην πλατεία Colonel-Fabien, η επιλογή του διάσημου βραζιλιάνου αρχιτέκτονα Oscar Niemeyer ήταν επιβεβλημένη. Κομμουνιστής αγωνιστής από το 1945, ο Niemeyer, ο οποίος είχε διαφύγει από τη χώρα του για να βρει άσυλο στο Παρίσι χάρη στον André Malraux, δέχτηκε να συλλάβει αμισθί το σχέδιο ένος τέτοιου χώρου, αντιπροσωπευτικού "ενός κόσμου χωρίς προκατάληψη και αδικία." Είναι σπάνιο να ταυτίζεται τόσο πολύ ένα τελειωμένο κτήριο με τα σχέδια ενός αρχιτέκτονα και να εκφράζει τόσο πιστά την ελευθερία και το όραμα των πρώτων σκίτσων.Ο Niemeyer είχε την ιδιοφυή ιδέα να τοποθετήσει το κτήριο, του οποίου η καμπύλη τρέχει σε μια απόσταση 67 μέτρων, με τρόπο ώστε να διερεύνει την προοπτική και να κρύψει ένα αντιαισθητικό κτίσμα. Ο χώρος που έτσι απελευθερώθηκε σχηματίζει ένα προαύλιο από το οποίο εξέχει ένας λευκός θόλος. Ο θόλος αυτός υποδέχεται την αίθουσα συνεδριάσεων της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, αναλοίωτη από το 1976, όπου τα καθίσματα, σχεδιασμένα από τον ίδιο τον Niemeyer, παραμένουν στις ίδιες θέσεις.
Χιλιάδες μικρές μεταλλικές πλάκες κρεμασμένες σε όλο το ύψος του θόλου δίνουν μια αίσθηση κίνησης και αντικαθρεπτίζουν το φως, θυμίζοντας τόσο τα σκηνικά των ταινιών επιστημονικής φαντασίας όσο και τα φορέματα του Paco Rabanne της εποχής εκείνης. Λαμβάνοντας υπ' όψη του την επιθυμία του κόμματος να αποφευχθεί ένα ευάλωτο γυάλινο ισόγειο και να εξασφαλίστεί μια διακριτική όσο και ασφαλή είσοδο, ο Niemeyer δημιούργησε ένα σύστημα κεκλιμένων επιπέδων που επιτρέπει να ενταφιαστεί κατά το ήμισι το μεγάλο χώλ, καθώς και το Φουαγιέ της εργατικής τάξης. Τα γραφεία βρίσκονται στους ορόφους, πίσω από τοίχους-παραπετάσματα, που σχηματίζονται από ατσάλινες δοκούς πάνω στις οποίες τοποθετήθηκαν αλεξίφαιρα τζάμια που φιλτράρουν το φως. Η υλοποιησή του έργου αυτού που ανατέθηκε στον μηχανικό Jean Prouvé εντείνει την εντύπωση μιας ελύγιστης και άϋλης πρόσοψης. Η οικοδόμηση διήρκησε πάνω από 10 χρόνια, ώσπου να συγκεντρωθούν από εράνους τα απαραίτητα ποσά. "Η έδρα του ΚΚΓ, γράφει ο Niemeyer, είναι ένα κτήριο με νέες φόρμες, απλές, χωρίς πολυτελές και υπερφίαλο φινίρισμα : το σπίτι των εργαζομένων." Είναι αλήθεια πως μετά από ένα τέταρο του αιώνα, η επίσκεψη σ' αυτό παραμένει ένα γεγονός. Επειδή όλα μαρτυρούν εκεί μια ουτοπία, ένα ιδεώδες, ένα ουμανιστικό όραμα, τα οποία λείπουν συχνά από τη σημερινή αρχιτεκτονική."
