«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές

«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές Facebook Twitter
Το χιούμορ διατηρείται, όχι όμως ατάκτως ερριμμένο σε στιγμές που γίνεται πανικός στην οθόνη αλλά περισσότερο ως εργαλείο αποφόρτισης από ένα βαρύ κλίμα που δικαιολογημένα αιωρείται.
1

Μετά από 21 ταινίες και 3 φάσεις, το αναπόφευκτα γιγαντιαίο blockbuster αυτής της δεκαετίας συνοψίζεται σε ένα, κομβικό για την ύπαρξή του, οριστικό φιλμ που σε όλη τη διάρκειά του δείχνει να κατανοεί τον ρόλο που έχει, όχι μόνο στην αφηγηματική συνέχεια των ταινιών αλλά και στη σημασία που του αποδίδεται από εξωκινηματογραφικούς παράγοντες.

Το «Endgame», γυρισμένο σε ένα χρονικό σημείο που η Ντίσνεϊ κυριαρχεί αλλά ετοιμάζει βαρύ πυροβολικό για τον πόλεμο του μέλλοντος που λέγεται streaming, αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο μιας ιστορικής επανένωσης ενός κόσμου που βλέπαμε μόνο στην μεγάλη οθόνη, λίγο πριν οι ήρωες και οι διάδοχοί τους ακολουθήσουν νέα μονοπάτια και διακλαδωθούν σε περισσότερες προσωπικές ιστορίες ενός multi-platform σύμπαντος.

Οι Άντονι και Τζο Ρούσο, που ξεκίνησαν ως διεκπεραιωτές ενός μέρους αυτού του project και κατέληξαν να βρίσκονται ανάμεσα στους καθοδηγητές του, μοιάζουν στο «Endgame» απαλλαγμένοι από το άγχος να ενώσουν ανόμοιες ταινίες.

Το «Endgame» μετατοπίζει το ενδιαφέρον της Marvel στο παρελθόν και το παρόν – το μέλλον απλά χαιρετίζεται γιατί μπορεί να περιμένει.

Αυτό έκαναν πέρυσι στο «Infinity War» όπου γήινοι, εξωγήινοι, φύλακες του διαστήματος, αφεντικά του Χρόνου, Ασγκαρντινοί, Γουακαντινοί, νάνοι και γίγαντες μάχονταν όχι για το καλό ή το κακό του πλανήτη μας αλλά για να έχουν ισότιμο χρόνο σε μια ιδέα που σε καμία περίπτωση δεν τους χωρούσε όλους και μάλλον τους στρίμωχνε.

Το φινάλε, σπάνιο ακόμη και για ταινία που ξέρουμε ότι έχει συνέχεια, εξαφάνισε, πέρα από τον μισό πλανήτη, και πολύ από τον κόσμο που μετέτρεπε την αφηγηματική δομή του «Infinity War» σε σπαζοκεφαλιά, δίνοντας την ευκαιρία στους δύο σκηνοθέτες να παίξουν πλέον με άλλους κανόνες.

«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές Facebook Twitter
Είδαμε ταινίες με μετριότατα σενάρια –τρανό παράδειγμα και η πολύ πρόσφατη «Captain Marvel»– να σπάνε ταμεία εκμεταλλευόμενες το buzz και τον πανικό των φανατικών.

Η ανάσα αυτή σε συνδυασμό με τη θέση της ταινίας στον κόσμο που υπηρετεί γέννησαν κάτι που, αν θυμάμαι σωστά, βλέπουμε για πρώτη φορά στο MCU και πιθανά θα ευθύνεται αν το «Endgame» θα παραμείνει η δυνατότερη ανάμνηση όσων στο μέλλον μνημονεύουν όλο το σύμπαν της Marvel.

Είναι η ταινία που αφήνει πίσω της την πάγια τακτική των προηγούμενων να λειτουργούν πρωταρχικά ως preview της επόμενης, κάτι που ξεκίνησε ως παιχνίδι με τις post-credits σκηνές και κατέληξε, ειδικά στην τρίτη φάση να καταπλακώνει την αυτοτελή φύση της κάθε ταινίας, μετατρέποντάς την καθεμιά σε αναπόφευκτο επεισόδιο που έχει ύπαρξη μέχρι την ημέρα που κάνει πρεμιέρα το επόμενο.

Εξαιτίας αυτής της λογικής, είδαμε ταινίες με μετριότατα σενάρια –τρανό παράδειγμα και η πολύ πρόσφατη «Captain Marvel»– να σπάνε ταμεία εκμεταλλευόμενες το buzz και τον πανικό των φανατικών για τη συνέχεια του αγαπημένου τους παραμυθιού.

Το «Endgame» λοιπόν μετατοπίζει το ενδιαφέρον της Marvel στο παρελθόν και το παρόν – το μέλλον απλά χαιρετίζεται γιατί μπορεί να περιμένει.

«Avengers: Endgame»: Είδαμε τους επικούς τρίωρους νέους Εκδικητές Facebook Twitter
Το «Endgame» αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο μιας ιστορικής επανένωσης ενός κόσμου που βλέπαμε μόνο στην μεγάλη οθόνη.

Λειτουργεί συναισθηματικά και ρεβιζιονιστικά, αναπολώντας την ιστορία του σύμπαντος με μια παράλληλη ανάγκη να την απομυθοποιήσει (κάτι που υποστηρίζουν εξαιρετικά οι ηθοποιοί, ειδικά όσοι παίζουν για τελευταία φορά τον ήρωά τους), και έχει μια ξεκάθαρη αποστολή κατά τη διάρκειά του, την οποία θέλει να λύσει τώρα και όχι σε μερικούς μήνες, κάτι που θα αντιληφθεί κάποιος και με το «αστειάκι» μετά τα τελικά credits.

Και όσο το κάνει, καταφέρνει να διώξει μικρότερες παθογένειες που για χρόνια συμβάδιζαν με το MCU. Το χιούμορ διατηρείται, όχι όμως ατάκτως ερριμμένο σε στιγμές που γίνεται πανικός στην οθόνη αλλά περισσότερο ως εργαλείο αποφόρτισης από ένα βαρύ κλίμα που δικαιολογημένα αιωρείται με βάση όσα συμβαίνουν μέσα στην ταινία, ενώ οι μάχες (ή μάλλον η Μάχη) προσφέρει αξιομνημόνευτες σκηνές και δεν σχετίζεται με το πανηγύρι θορύβου που ουκ ολίγες φορές είχε επιστρατευτεί.

Το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει με έναν συγκινητικό αποχαιρετισμό στα όσα έγιναν, ένα διακριτικό καλωσόρισμα στο αύριο και μια ταινία στη μέση που «επιτέλους ξεκουράζεται και απολαμβάνει τον ήλιο να ανατέλλει σε ένα υπέροχο σύμπαν».

Η ατάκα του Thanos από το «Infinity War» είναι ίσως η ιδανικότερη να περιγράψει αυτό το κλείσιμο για ένα κινηματογραφικό σύμπαν-σίριαλ που δεν ήταν πάντα υπέροχο, υπήρξε αγχωμένο και κουραστικό, όμως στο φινάλε του (όπως οφείλει να κάνει ένα καλό σίριαλ) κάνει σκόνη τις κακές αναμνήσεις.

 

Το τρέιλερ του «Avengers: Endgame»

Info

Avengers: Endgame

Σκηνοθεσία: Άντονι Ρούσο, Τζο Ρούσο

Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Κρις Έβανς, Μαρκ Ράφαλο, Κρις Χέμσγουορθ, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Τζέρεμι Ρένερ, Ντον Τσιντλ, Πολ Ραντ, Μπρι Λάρσον, Μπράντλεϊ Κούπερ, Τζος Μπρόλιν

Διάρκεια: 181'

Η ταινία προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους από την Τετάρτη 24 Απριλίου.

 

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

The Review / Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Ιωσηφίνα Γριβέα συζητούν για την πιο αμφιλεγόμενη ταινία της χρονιάς, που έχει προκαλέσει έντονες διαμάχες στα social media, για τη φεμινιστική της διάσταση και για τις γυναικείες φωνές στο σινεμά, που επιτέλους ακούγονται πιο ηχηρά από ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Οθόνες / Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Ξεκίνησε ως εφηβικό είδωλο στα ’80s, πρωταγωνίστησε σε δύο εμβληματικές ταινίες του Κόπολα και έχτισε την καριέρα του επιλέγοντας ταινίες με γνώμονα τα ενδιαφέροντά του. Στα 60 του έχει συνδεθεί με μερικές από τις πιο αγαπημένες καλτ ταινίες διεθνώς, δηλώνει ζωγράφος και διατηρεί σημαντική συλλογή τέχνης. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να παραλάβει έναν τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Paul Morrissey (1938-2024)

Απώλειες / Ο Paul Morrissey (1938-2024) έδωσε φωνή στα «ανθρώπινα σκουπίδια»

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης της cult τριλογίας «Flesh» - «Trash» - «Heat» ταυτίστηκε με τον Άντι Γουόρχολ και το νεοϋορκέζικο αβανγκάρντ των ’60s, ως ο πιο ανεξάρτητος από τους ανεξάρτητους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ταινίες που εξασφαλίζουν δέκα ξεχωριστές προβολές, απαραίτητες για κάθε σινεφίλ, από συγκινητικά δράματα και γαλλικά policier μέχρι καλαίσθητα ντοκιμαντέρ και ατμοσφαιρικά θρίλερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες μας σε μια χορταστική συνέντευξη για τη ζωή, το έργο και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει εδώ και έξι δεκαετίες πίσω από την κάμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια