Η κόρη του Σερζ Γκενσμπούρ και της Τζέιν Μπίρκιν έκλεισε τα 48 τον περασμένο Ιούλιο και τα 27 από αυτά τα έχει περάσει με τον σύντροφό της, τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Υβάν Αττάλ με τον οποίον έχει τρία παιδιά, έναν γιο - τον 22χρονο Μπεν – και δύο κόρες, την Άλις, 16 ετών, και την Τζο, 8 ετών.
Αναγνωρισμένη προ πολλού τόσο ως ηθοποιός όσο και ως μουσικός (έχει στο βιογραφικό της πάνω από 40 ταινίες και πέντε άλμπουμ), η Σαρλότ Γκενσμπούρ μίλησε μεταξύ άλλων στον Guardian με την χαρακτηριστική της ακομπλεξάριστη ειλικρίνεια, για τον πατέρα της και την τύχη που θα είχε στη σημερινή κουλτούρα πολιτικής ορθότητας, για τη συνεργασία της με τον Λαρς Φον Τρίερ και για την απόφασή της να εγκαταλείψει το Παρίσι για τη Νέα Υόρκη μετά τον θάνατο της ετεροθαλούς αδελφής της Κέιτ που σκοτώθηκε τον Δεκέμβριο του 2013 πέφτοντας από τον τέταρτο όροφο του διαμερίσματός της στη γαλλική πρωτεύουσα.
Ο θάνατος της αδελφής μου έκανε για μένα ανυπόφορη τη ζωή στο Παρίσι. Έφτασα στη Νέα Υόρκη προερχόμενη από ένα πολύ σκοτεινό μέρος. Στην Αμερική άρχισα να αναπνέω ξανά και να ατενίζω έναν καινούργιο ουρανό. Σκεφτόμουν πώς και δεν το είχα κάνει τόσο καιρό. Είναι υπέροχο να μαζεύεις τα μπαγκάζια σου και να φεύγεις για κάπου άλλου...
«Αν ζούσε ο πατέρας μου σήμερα, θα τον καταδίκαζαν για κάθε του λόγο και για κάθε του κίνηση. Τα πάντα τώρα έχουν καταντήσει τόσο πολιτικώς ορθά. Τόσο βαρετά, Τόσο αναμενόμενα. Και όλοι τρέμουν τι θα συμβεί αν ξεπεράσουν κάποια όρια. Μερικά tweets αρκούν για να τελειώσουν την καριέρα κάποιου. Ο πατέρας μου θα είχα πάθει κατάθλιψη στις μέρες μου γιατί τον ένοιαζε τι ένιωθαν και τι σκέπτονταν οι άνθρωποι που τον έκριναν. Τον είχαν για προβοκάτορα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν πολύ ευαίσθητος».
«Πώς μπορούμε να λέμε ότι ο Λαρς Φον Τρίερ να είναι μισογύνης ενώ δίνει τόσο συγκλονιστικούς ρόλους σε γυναίκες; Είναι αλήθεια ότι σε οδηγεί στα πιο σκοτεινά μέρη, αλλά προσωπικά εγώ αυτό αναζητώ στην υποκριτική – θέλω κάποιον να με ωθήσει σε μέρη που δεν έχω βρεθεί, σε μέρη δύσκολα, αφιλόξενα. Μόνο αυτό θέλω. Για μένα, μεγάλο κομμάτι της δουλειάς είναι να αφήνομαι και να τον εμπιστεύομαι ως το τέλος... Για το μόνο που του είχα δηλώσει ότι νιώθω άβολα ήταν το στήθος μου. Μου είπε ΟΚ, κι έτσι φορούσα t-shirt σε όλες τις ερωτικές σκηνές...».
«Ο θάνατος της αδελφής μου έκανε για μένα ανυπόφορη τη ζωή στο Παρίσι. Έφτασα στη Νέα Υόρκη προερχόμενη από ένα πολύ σκοτεινό μέρος. Στην Αμερική άρχισα να αναπνέω ξανά και να ατενίζω έναν καινούργιο ουρανό. Σκεφτόμουν πώς και δεν το είχα κάνει τόσο καιρό. Είναι υπέροχο να μαζεύεις τα μπαγκάζια σου και να φεύγεις για κάπου άλλου... Ντρέπομαι λίγο γι' αυτό που θα πω, αλλά εδώ ο κόσμος δεν με αναγνωρίζει καταρχάς ως την κόρη της Μπίρκιν και του Σερζ, αλλά για αυτό που είμαι εγώ, για τις ταινίες που έχω κάνει και για τη μουσική. Δεν μ' αναγνωρίζουν τόσο συχνά φυσικά, αλλά όταν συμβαίνει, νοιώθω πραγματικά περήφανη».
«Ποτέ δεν ήταν στόχος ο γάμος. Αντιθέτως. Η μητέρα μου είχα παντρευτεί [τον διάσημο κινηματογραφικό συνθέτη Τζον Μπάρι], πριν τη σχέση της με τον πατέρα μου, και ήταν μια αποτυχία. Έτσι πάντα ένιωθα ότι ο γάμος δεν ήταν στα πλάνα μου. Και τον Υβάν δεν τον ένοιαζε καθόλου. Αργότερα, σκεφτήκαμε μήπως ήταν ωραίο για τα παιδιά να έχουμε κοινό επίθετο, αλλά έγινα προληπτική. Μου φάνηκε ότι θα ήταν γρουσουζιά...».
«Δεν έχω συμφιλιωθεί καθόλου με την ηλικία. Νομίζω ότι ίσως το καταφέρω όταν θα είμαι 60, θα είμαι μια ηλικιωμένη κυρία και θα μου φαίνεται. Προς το παρόν ελπίζω να φαίνομαι ακόμα σχετικά νέα, αν και ακόμα εκπλήσσομαι όταν κοιτάζω στον καθρέπτη και βλέπω ρυτίδες. Είναι ζόρικο να γερνάς στην βιομηχανία ψυχαγωγίας. Οι ρόλοι γίνονται όλο και περισότεροι ισχνοί. Η δουλειά γίνεται όλο και λιγότερο σταθερή. Αλλά, κατά κάποιον τρόπο, πάντα περνούσα τέτοιες φάσεις. Είχα κάποτε έναν ατζέντη που μου είχε πει: 'Μετά τα 40, θα πάρεις την κάτω βόλτα'. Κατάθλιψη με είχε πιάσει τότε...»
Με στοιχεία από τον Guardian
σχόλια