Το «Σινεμά ο Παράδεισος» επιστρέφει στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας

Το «Σινεμά ο Παράδεισος» επιστρέφει στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας Facebook Twitter
Οι επικριτές του βρίσκουν αφορμή να το χαρακτηρίσουν διαβητικά σιροπιαστό, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να είναι τελειότερα ισορροπημένο, ακόμα και στις γραφικές υπερβολές του.
0

Ίσως το καθοριστικότερο κριτήριο κυνισμού των σινεφίλ παραμένει το Σινεμά ο Παράδεισος, το υπέρτατο litmus test για τους ορκισμένους διανοούμενους τριάντα χρόνια μετά το πάνδημο κλάμα που προκάλεσε η περίφημη σκηνή των φιλιών στο φινάλε της ταινίας.

Η δραματική φέτα νοσταλγίας του Τζουζέπε Τορνατόρε ανακαλεί στιλπνά την εποχή της αθωότητας μέσα από τα μάτια του Σαλβατόρε που όλοι φώναζαν χαϊδευτικά Τοτό, του πιτσιρικά που τρύπωσε στο σινεμά της γειτονιάς του και απέκτησε την εμπιστοσύνη του Αλφρέντο, του στριφνού, ακριβοδίκαιου και γενναιόδωρου υπεύθυνου προβολής του Σινεμά ο Παράδεισος.

Όταν η αυλή των θαυμάτων και της αφύπνισης κάηκε και ο Αλφρέντο έχασε το φως του, ο μικρός που έγινε έφηβος τον βοήθησε να συνεχίσει, αλλά η μαγεία είχε πλέον χαθεί με το πέρασμα των χρόνων και ο Τοτό έχει δώσει τη θέση του στον αξιότιμο σκηνοθέτη Σαλβατόρε ντι Βίτα, έναν φτασμένο, αλλά πικρό καλλιτέχνη και σβησμένο άνθρωπο, ο οποίος μαθαίνει πως ο μέντοράς του δεν ζει πια, αλλά έχει αφήσει ένα σημαντικό ενθύμιο γι' αυτόν.

Δεν είναι μόνο η επιλογή των σκηνών αλλά και το ίδιο το μοντάζ, με εναλλαγή ηδυπάθειας με κωμικότητας, κυρίως χείλη ανοιχτά και μάτια κλειστά, αλλά και λίγο γυναικείο στήθος, από ταινίες λίγο πριν και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διάσημες ή παντελώς άγνωστες, και αντίστοιχα μεγάλους σταρ της εποχής, με κάποια πρόσωπα άγνωστα.

Ε, εκεί, στη Ρώμη, όταν ο Σαλβατόρε έχει επιστρέψει από την κηδεία του παλιού του φίλου, ο Τορνατόρε καταφέρνει γερό χτύπημα στην καρδιά, σαν μια εγχείρηση που διαρκεί τρία λεπτά και μοιάζει να διαρκεί αιώνες, με αναισθησιολόγο τον Ένιο Μορικόνε σε φουλ μελό κέφι.

Δεν είναι μόνο η επιλογή των σκηνών αλλά και το ίδιο το μοντάζ, με εναλλαγή ηδυπάθειας με κωμικότητας, κυρίως χείλη ανοιχτά και μάτια κλειστά, αλλά και λίγο γυναικείο στήθος, από ταινίες λίγο πριν και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διάσημες ή παντελώς άγνωστες, και αντίστοιχα μεγάλους σταρ της εποχής, με κάποια πρόσωπα άγνωστα.

Από τη Μάρτα Άμπα και τη Λουίζα Φερίντα μέχρι τη Ρίτα και τον Τάιρον, τους Ρότζερς - Αστέρ, την Γκάρμπο και την Ντίντριχ και την Μπέργκμαν, τον Αμαντέο Νατζάρι και τον Βαλεντίνο, τον Ντε Σίκα και τη Μανιάνι, οι ασημένιοι θρύλοι είναι εκεί, και φιλιούνται, ενώ ο ασπρομάλλης πλέον Ντι Βίτα ανασταίνεται κανονικά με τα διεγερτικά ακατάλληλα που κρυφοκοίταγε πίσω από το κουρτινάκι όταν ήταν προνομιούχος βοηθός.

 

Σινεμά ο Παράδεισος- Τρέιλερ

Πριν από αυτή την άσκηση αποτελεσματικότητας που αριστεύει πανηγυρικά, έχει προηγηθεί η ρίζα της προσμονής: ο παπάς του χωριού είναι εκείνος που αποφάσιζε και διέταζε ποια κομμάτια σελιλόιντ προσβάλλουν τα ρωμαιοκαθολικά ήθη και, όρθιος στη μέση της αίθουσας στις δοκιμαστικές προβολές, κράδαινε το καμπανάκι του, δηλώνοντας ποια σκηνή έπρεπε να καταλήξει στον κουβά. Ο πατήρ Αντέλφιο είχε καταφέρει να μεγαλώσει μια γενιά με τέτοιον τρόπο που ένας 20χρονος δεν είχε μπορέσει να δει ποτέ φιλί στην οθόνη, όπως όντως ομολογεί κάποιος στην ταινία.

Επειδή το Σινεμά ο Παράδεισος μιλάει για μια πιεσμένη εποχή, με καταπιεσμένους ανθρώπους, από τις ρωγμές ενός ερμητικά σιγυρισμένου συστήματος αξιών, το συναίσθημα αναβρύζει ορμητικά στην πρώτη ευκαιρία, έντονο σαν το νευρικό γέλιο και δακρύβρεχτα σαν την απωθημένη επιθυμία.

Οι επικριτές του βρίσκουν αφορμή να το χαρακτηρίσουν διαβητικά σιροπιαστό, ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να είναι τελειότερα ισορροπημένο, ακόμα και στις γραφικές υπερβολές του. Χρησιμοποιεί ως πρόφαση τον Σαλβατόρε των '80s, σαν ανάποδο φλασμπάκ, γιατί η ιστορία και η καρδιά του βρίσκονται στο παλιό σινεμά, στον ναό των ονείρων, εκεί όπου βαφτίζονται τα παιδιά και κατηχούνται στη θρησκεία των εικόνων και, από ένα σημείο κι έπειτα, των ήχων.

Με τον παπά/λογοκριτή να ματαιοπονεί, αναβάλλοντας την εμπειρία του εναλλακτικού εκκλησιάσματος, χωρίς να μπορεί να την ακυρώσει τελειωτικά, το σινεμά αντιμετωπίζεται ως πραγματική διάσταση που δεν σε μεταφέρει απλώς στους μύθους για να σε αποσπάσει αλλά σε «ζει». Συγχωρείται η παραπάνω άχνη!

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM
Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

The Review / Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Ιωσηφίνα Γριβέα συζητούν για την πιο αμφιλεγόμενη ταινία της χρονιάς, που έχει προκαλέσει έντονες διαμάχες στα social media, για τη φεμινιστική της διάσταση και για τις γυναικείες φωνές στο σινεμά, που επιτέλους ακούγονται πιο ηχηρά από ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Οθόνες / Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Ξεκίνησε ως εφηβικό είδωλο στα ’80s, πρωταγωνίστησε σε δύο εμβληματικές ταινίες του Κόπολα και έχτισε την καριέρα του επιλέγοντας ταινίες με γνώμονα τα ενδιαφέροντά του. Στα 60 του έχει συνδεθεί με μερικές από τις πιο αγαπημένες καλτ ταινίες διεθνώς, δηλώνει ζωγράφος και διατηρεί σημαντική συλλογή τέχνης. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να παραλάβει έναν τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ