Τζέφρι Ντάμερ: Η ιστορία ενός αμετανόητου κανίβαλου serial killer έγινε σειρά στο Netflix

Τζέφρι Ντάμερ: Η ιστορία ενός κανίβαλου σίριαλ κίλερ και μια σειρά με πολλά ερωτηματικά Facebook Twitter
Ο Τζέφρι Ντάμερ πλαισιωμένος από τους δικηγόρους του κατά τη διάρκεια της προκαταρκτικής ακρόασης στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν, 22 Αυγούστου 1991.
0

Η νέα σειρά του Netflix δεν μοιάζει με καμία προηγούμενη, άλλωστε οι διαβόητοι serial killer που με τη δράση τους έχουν σοκάρει τόσο πολύ μετριούνται στα δάχτυλα.

Ο Ράιαν Μέρφι υπογράφει την παραγωγή «Monster: The Jeffrey Dahmer Story» («Τέρας: Η ιστορία του Τζέφρι Ντάμερ») που περιγράφει σε δέκα εξαντλητικά επεισόδια με σχεδόν αηδιαστικές λεπτομέρειες τη δράση του Ντάμερ, ο οποίος από το 1978 μέχρι και το 1991 δολοφόνησε δεκαεπτά νεαρούς άνδρες, τους οποίους στη συνέχεια κατακρεούργησε και μερικούς τους μαγείρεψε.

Κανίβαλος, αμετανόητος, χειριστικός, όμορφος νεαρός με χαμηλή φωνή, ο Ντάμερ έγινε κάτι σαν «ήρωας». Πολλοί τον έβλεπαν με σχετική «συμπάθεια», είχε θαυμαστές και θαυμάστριες που του έστελναν ακόμα και χρήματα και φωτογράφιζαν το μέρος που έμενε, μια πολυκατοικία με μαύρους κατοίκους –εκεί έδρασε ανενόχλητα σε ένα διαμέρισμα-ομαδικό τάφο– σε μια υποβαθμισμένη περιοχή του Μιλγουόκι. 

Με την προβολή της ιστορίας του γεννιέται ένα ανησυχητικό ζήτημα: μπορεί και σήμερα να βρει θαυμαστές και, γιατί όχι, μιμητές; Και το ότι η σειρά βρίσκεται στη λίστα των πιο δημοφιλών της πλατφόρμας, αν και έγινε πρεμιέρα χωρίς να έχει προηγηθεί δημοσιογραφική προβολή και άλλες τυμπανοκρουσίες, δείχνει ότι ο κόσμος διψά για αίμα και πολλά άρρωστα μυαλά ψάχνονται και θα μπορούσαν να σκεφτούν ότι μπορούν να δρουν ανενόχλητα για πολλά χρόνια. 

Είναι μια σειρά που μιλά για το απόλυτο κακό, την απόλυτη διαστροφή, την έλλειψη κάθε συναισθήματος από ένα αληθινό τέρας και τέρας ψυχραιμίας μέχρι το τέλος. Θα μπορούσε να είναι λιγότερο «ακριβής» σε περιγραφές και πιο διορατική, αν αξίζει να καταλάβουμε τι συνέβαινε στο μυαλό του Τζέφρι Ντάμερ. 

Η ιστορία του Ντάμερ δεν αφορά μόνο τις μαζικές δολοφονίες που διέπραξε ένας ψυχοπαθής, αλλά είναι και μια μεταφορά για αυτό που συμβαίνει σε μια κοινωνία όπου υπάρχει φτώχεια, ανεργία και διακρίσεις, και στην οποία κανένας δεν ασχολείται με εξαφανίσεις μαύρων νεαρών ανδρών.

Τζέφρι Ντάμερ: Η ιστορία ενός κανίβαλου σίριαλ κίλερ και μια σειρά με πολλά ερωτηματικά Facebook Twitter
Ο κατά συρροή δολοφόνος Τζέφρι Ντάμερ σε φωτογραφία της αστυνομίας από τη σύλληψή του για προσβολή της δημοσίας αιδούς το 1982 στο Wisconsin State Fair.

Ο Ντάμερ ήταν σατανικός στις επιλογές του: τα θύματά του ήταν γκέι άνδρες που όταν οι οικείοι τους έφταναν στα αστυνομικά τμήματα για να δηλώσουν την εξαφάνισή τους, δεν εισακούονταν. Ανάμεσά τους υπήρχε και ένα 14χρονο παιδί από το Λάος. Όταν επιχείρησε να ξεφύγει από το διαμέρισμα του Ντάμερ, οι γείτονες ειδοποίησαν την αστυνομία, η οποία έφτασε και δεν έκανε τίποτα, παρά άφησε τον έφηβο στα χέρια του δολοφόνου, που τους έπεισε ότι το παιδί ήταν ενήλικας και φίλος του.

Ποιος ενδιαφερόταν για ένα παιδί από το Λάος; Ποιος άκουγε τις διαμαρτυρίες των μαύρων γειτόνων, που τηλεφωνούσαν για να πουν για τη φριχτή μυρωδιά που έμπαινε από τους αεραγωγούς του κτιρίου στα διαμερίσματά τους; Ποιος τους άκουγε όταν έπαιρναν τηλέφωνο για να διαμαρτυρηθούν για ουρλιαχτά και φωνές και ήχους από εργαλεία μέσα στη νύχτα;

Αν τα θύματα του Ντάμερ, που η δράση του άρχισε στα 18 του χρόνια, ήταν λευκοί νεαροί άνδρες, η ιστορία θα είχε άλλη τροπή. Για να αποδοθεί δικαιοσύνη «επιστρατεύτηκε» ακόμα και ο αιδεσιμότατος Τζάκσον, ενώ οι οικογένειες των θυμάτων εξακολουθούσαν να παρενοχλούνται από άγνωστα πρόσωπα στο τηλέφωνο, που τους έλεγαν να γυρίσουν στις χώρες τους. Σε μια πόλη του Νότου, το να κατηγορηθούν λευκοί αστυνομικοί ήταν κάτι ανήκουστο. Ο Ντάμερ τη γλίτωσε για πολύ καιρό, αφού η τάση της αστυνομίας ήταν να παραμερίζει τις εύλογες ανησυχίες της μαύρης κοινότητας.

Τζέφρι Ντάμερ: Η ιστορία ενός κανίβαλου σίριαλ κίλερ και μια σειρά με πολλά ερωτηματικά Facebook Twitter
Τα θύματα του Ντάμερ.

Ας πάμε στη σειρά, που θα μπορούσε να είναι κατά πέντε επεισόδια μικρότερη. Στα πέντε πρώτα η αποτρόπαια αθλιότητα της ζωής του είναι σε πρώτο πλάνο, με πολλές λεπτομέρειες για τις δολοφονίες. Αναρωτιέσαι τι θα συμβεί στα πέντε επόμενα, που κυλούν αργά αλλά με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού στο κάδρο μπαίνουν ο πατέρας του, η επίμονη και θαρραλέα γειτόνισσα που δεν εισακούστηκε από την αστυνομία, οι οικογένειες των θυμάτων.

Το μεγαλύτερο μέρος των πέντε πρώτων επεισοδίων καταπιάνεται απλώς με τη φρικιαστική πορεία των φόνων, χωρίς καμία ανάλυση, με μια μονότονη κινηματογράφηση. Και κάτι που λείπει είναι ότι δεν φωτίζονται η ζωή και τα πρόσωπα των θυμάτων, είναι απλώς τα θύματα που ψάρεψε ο Ντάμερ σε ένα θλιβερό γκέι μπαρ. 

Το τι ήταν ο Ντάμερ η σειρά αφήνει να το υποθέσουμε: σκηνές παραφιλίας, αυνανισμού, αγάπη για τα όργανα ζώων. Η ψυχολογία του δεν αναλύεται καθόλου στη σειρά, ποτέ δεν μαθαίνουμε καμία σκέψη ή πρόθεση, ακόμα και μετά τη σύλληψη και την πρόθυμη ομολογία του. Του αρέσει να είναι δυσάρεστος, προκλητικός, να υποδύεται τον αφελή, κάτι που θα του στοιχίσει τη ζωή στη φυλακή το 1994. 

Παρόλο που διαγνώστηκε με οριακή διαταραχή προσωπικότητας, σχιζοτυπική διαταραχή προσωπικότητας και ψυχωτική διαταραχή, ο Ντάμερ καταδικάστηκε για δεκαπέντε από τις δεκαέξι δολοφονίες που είχε διαπράξει στο Ουισκόνσιν και καταδικάστηκε σε δεκαπέντε φορές ισόβια κάθειρξη στις 17 Φεβρουαρίου 1992 και αργότερα σε δέκατη έκτη φορά ισόβια κάθειρξη για μια επιπλέον ανθρωποκτονία που διαπράχθηκε στο Οχάιο το 1978.

γονείς ντάμερ Facebook Twitter
Ο Λάιονελ Ντάμερ, πατέρας του κατά συρροή δολοφόνου Τζέφρι Λ. Ντάμερ μαζί με τη σύζυγό του Σάρι κατά την πρώτη ημέρα της δίκης του γιου του σχετικά με τη διανοητική του κατάσταση, στις 30 Ιανουαρίου 1992, στο Μιλγουόκι. Η Σάρι Ντάμερ ήταν η μητριά του Τζέφρι Ντάμερ.

Γεννήθηκε το 1960 σε μια μεσοαστική οικογένεια και από μικρός έδειξε αγάπη για τα νεκρά ζώα, αν αυτό σημαίνει κάτι. Ο χημικός πατέρας του τού έδειξε πώς να διαλύει κόκκαλα ζώων σε οξέα, πρακτική που χρησιμοποίησε στις δολοφονίες του. Άρχισε επίσης να συλλέγει νεκρά ζώα –από τον δρόμο– τα οποία τεμάχιζε και έθαβε, ενώ περιστασιακά τοποθετούσε τα κρανία πάνω σε αυτοσχέδιους σταυρούς. 

DAHMER
O Tζέφρι Ντάμερ στη φωτογραφία της σχολικής επετηρίδας.

Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν 18 ετών και ο νεαρός άρχισε να έχει μια επικίνδυνη σχέση με το αλκοόλ.

Διέπραξε τον πρώτο του φόνο το 1978, τρεις εβδομάδες μετά την αποφοίτησή του. Σκότωσε έναν νεαρό, τον Στίβεν Μαρκ Χικς, ο οποίος είχε κάνει ωτοστόπ για μια ροκ συναυλία. Αφού τον σκότωσε και τον έθαψε σε έναν αβαθή τάφο, τον ξέθαψε μετά από λίγο και ακολούθησε η νοσηρή διαδικασία, ένα μοτίβο που ακολούθησε και σε επόμενες δολοφονίες του.

Τις φαντασιώσεις ελέγχου και κυριαρχίας που είχε αναπτύξει ως έφηβος άρχισε να τις εφαρμόζει στα γκέι μπαρ, τα γκέι λουτρά και τα βιβλιοπωλεία του Μιλγουόκι. Είχε εκπαιδεύσει τον εαυτό του να βλέπει τους άλλους ως αντικείμενα ηδονής και όχι ως ανθρώπους.

Για τον λόγο αυτό, αρχής γενομένης από τον Ιούνιο του 1986, χορηγούσε υπνωτικά χάπια στους συντρόφους του. Στη συνέχεια περίμενε να αποκοιμηθούν προτού εκτελέσει διάφορες σεξουαλικές πράξεις.

Συνελήφθη όταν το τελευταίο υποψήφιο θύμα του κατάφερε να διαφύγει γυμνό από το διαμέρισμα και να καλέσει την αστυνομία, η οποία μπήκε στο διαμέρισμά του και ήρθε αντιμέτωπη με τα μακάβρια ευρήματα.

Ανάμεσα σε άλλα, υπήρχαν πολαρόιντ φωτογραφίες στις οποίες ο Ντάμερ πόζαρε με κομμάτια των σωμάτων των θυμάτων του. Η ταυτοποίηση θα ήταν πολύ δύσκολη αν ο ίδιος δεν κρατούσε τις ταυτότητές τους ως αναμνηστικά ή τρόπαια. Ήταν νεκρόφιλος και το μόνο ενδιαφέρον του ήταν η επαφή με τα νεκρά σώματα των ανδρών που συναντούσε. Βαλσάμωνε τα ωραιότερα σημεία του σώματος των θυμάτων του και όταν άρχισε να τρώει κομμάτια τους, πίστευε ότι τους κρατούσε κοντά του.

Μιλγουόκι Facebook Twitter
Η αστυνομία του Μιλγουόκι φορτώνει ένα ψυγείο σε ένα φορτηγό καθώς καθαρίζει το διαμέρισμα του Ντάμερ στο Μιλγουόκι μετά την ανακάλυψη ανθρώπινων μελών στις 24 Ιουλίου 1991. Αρκετά ήταν αποθηκευμένα μέσα στο ψυγείο.

«Για ό,τι έκανα, μου αξίζει να πεθάνω» είπε στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν.

Είναι μια σειρά που μιλά για το απόλυτο κακό, την απόλυτη διαστροφή, την έλλειψη κάθε συναισθήματος από ένα αληθινό τέρας και τέρας ψυχραιμίας μέχρι το τέλος. Θα μπορούσε να είναι λιγότερο «ακριβής» σε περιγραφές και πιο διορατική, αν αξίζει να καταλάβουμε τι συνέβαινε στο μυαλό του Τζέφρι Ντάμερ. 

Υ.Γ: Αν ρίξετε μια ματιά σήμερα στο TikTok, είναι γεμάτο βίντεο του Ντάμερ. Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε το γιατί ή δεν θέλουμε να σκεφτούμε μια εξήγηση. Ίσως αυτό δεν μπορεί να το εξηγήσει ούτε το Netflix: το γιατί επένδυσε σε μια ιστορία στην οποία δεν υπάρχει τίποτα μυστηριώδες ή άλυτο, ώστε να κατασκευάσει εκ νέου ένα ενδιαφέρον σενάριο.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η Λάιζα Μινέλι σήμερα δηλώνει ευτυχισμένη. ή Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης.

Οθόνες / Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης

Gay icon, μια χαρισματικά αφοσιωμένη performer, αλλά και αντικείμενο χλεύης. Το ντοκιμαντέρ του Μπρους Ντέιβιντ Κλάιν «Liza: A Truly Terrific, Absolutely True Story» σίγουρα δεν αφηγείται την ιστορία ενός τυπικού nepo baby.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
τομ χάρντι

Οθόνες / 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε την άνοιξη

Από τη μεγάλη επιστροφή του «The Last of Us» σε εκείνη του «Αστερίξ» και από τη σεξουαλική αναζήτηση της Μισέλ Ουίλιαμς σε μια απολαυστική ματιά στον κόσμο του σύγχρονου μπαλέτου, αυτές είναι οι σειρές που θα μας κρατήσουν καθηλωμένους στη μικρή οθόνη το επόμενο διάστημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ