Ο Barrice είναι μουσικός και παραγωγός. Δεν ξέρω ποια ιδιότητα θα προτιμούσε να μπει πρώτη: είναι τραγουδιστής και τραγουδοποιός, αλλά η τεράστια επιτυχία ήρθε με την παραγωγή που έκανε τα τελευταία χρόνια σε μεγάλα ονόματα της urban μουσικής, ράπερ και ποπ τραγουδιστές και τραγουδίστριες.
Το 2023 ήταν η χρονιά του για πολλούς λόγους. Είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την επιτυχία της Lila (της πιο επιτυχημένης τραγουδίστριας το 2023 στην Ελλάδα), του Sidarta, του Rack, του «1111», του εξαιρετικού άλμπουμ του Toquel και πολλών άλλων – σε όλα αυτά εμφανίζεται ως Beyond.
Ο Barrice έχει καταφέρει να φτιάξει ήχο δικό του και αναγνωρίσιμο, κι αυτό είναι μεγάλο κατόρθωμα, ειδικά μια εποχή που όλοι δανείζονται ήχους και στυλ από το εξωτερικό.
«Αυτό δεν το αναγνωρίζω εγώ, το αναγνωρίζουν οι άλλοι. Το άκουσα φέτος σε συζητήσεις με άκυρο κόσμο που δεν περίμενα ποτέ να μου πει κάτι τέτοιο, έχει συμβεί ένα σωρό φορές να μου πουν “ακούω αυτό που μπαίνει και λέω είναι Barrice”», λέει.
«Είμαστε ακόμα στην αρχή, αλλά δεν μπορώ να χωνέψω ότι μια χώρα σαν την Τζαμάικα, η οποία είναι πιο μικρή απ’ την Ελλάδα, κατάφερε και έκανε ένα export τεράστιο κι εμείς έχουμε μείνει ακόμα στο export που έγινε στα ’60s και στα ’70s από τους Aphodite’s Child και τη Νάνα Μούσχουρη».
«Δεν επικεντρώνομαι σε αυτό και δεν μπορώ να το καταλάβω, αλλά, απ’ την άλλη, για να το λένε, θα ισχύει. Πολλές φορές μού το έχουν πει και για κομμάτια που δεν έχω κάνει εγώ, αλλά φαίνεται ότι έχουν επιρροές από πράγματα δικά μου. Overall όμως, με το “Beyond”, που είναι μια συλλογική προσπάθεια, έχουμε καταφέρει να βάλουμε τον πήχη ψηλά και αυτό που κάνουμε να ξεχωρίζει – δεν είναι κάτι προσβάσιμο σε όλους.
Ένα mixmaster μπορείς να το κάνεις και πολύ φτηνά, υπάρχουν στούντιο που το κάνουν με 20 ευρώ, αυτό που επέλεξα εγώ όμως είναι να επικεντρώνομαι σε συγκεκριμένα πρότζεκτ, κι ας κάνω λιγότερες δουλειές, τιμολογώντας τα με τρόπο που θα μου επιτρέψει να τους αφιερώσω χρόνο. Μπορεί να θυσίασα ένα cash flow που υπήρχε, αυτό όμως, σιγά-σιγά, μου έδωσε τη δυνατότητα να βγάλω καλές δουλειές.
Πιτσιρικάς είχα ένα όνειρο, έλεγα “δεν μου αρέσει αυτό που ακούω, με ενοχλεί ως ηχόχρωμα, δεν μπορώ να ακούσω την ελληνική μουσική” – ήταν δικό μου πρόβλημα, η μουσική μπορεί να ήταν μια χαρά. Φέτος όμως ένιωσα ότι έχει αλλάξει αυτό και ήθελα κι εγώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω. Έβλεπα παραγωγούς τότε που είχαν μεγάλο legacy και έφερναν ήχο, όπως ο Φοίβος, ο Timbaland, ο Pharrell, και ήθελα πολύ να πετύχω κι εγώ κάτι τέτοιο.
Tο ’23 είναι ένας από τους αγαπημένους μου αριθμούς, λόγω και του Michael Jordan. Για αρκετό καιρό έλεγα ότι τα 23 ήταν η καλύτερη ηλικία μου. Φέτος κατάλαβα ότι τώρα ζω την καλύτερη ηλικία μου, την καλύτερη φάση της ζωής μου, το 2023 ήταν μια πάρα πολύ αποδοτική χρονιά, δημιουργική και ωραία από πολλές απόψεις. Η τελευταία δουλειά που έκανα ήταν ο δίσκος “1111” με τον Toquel, ένα aged well άλμπουμ που βγήκε αυθόρμητα. Είναι λες και όλο τον προηγούμενο χρόνο μάζευα εμπειρίες και tools – μέσα σε ενάμιση μήνα γράψαμε επτά καινούργια κομμάτια και δουλέψαμε πολύ εκτός ωραρίου, δεν το είδαμε απλά ως δουλειά.
Φέτος ήρθε και η πολύ μεγάλη επιτυχία με τη Lila, κάναμε το κομμάτι της χρονιάς, το “Déjà vu”, με τον Rack. Είναι η γυναίκα της χρονιάς σε νούμερα, είχε στο Spotify το μεγαλύτερο grow που έχει γίνει ποτέ και ήταν το κομμάτι που έγινε πιο γρήγορα από κάθε άλλο διαμαντένιο, αλλά, όπως και να ’χει, αυτό το κορίτσι αξίζει όσα κατάφερε γιατί έχει δώσει τα πάντα και προσπαθεί πολλά χρόνια στο music industry. Τα πρότζεκτ της έχουν αγάπη και ταλέντο.
LILA, RACK - DEJA VU (prod. by Beyond) (Official Music Video)
Η χρονιά είχε πολλά κομμάτια με τον Sidarta, κι επειδή το “ΙΠΙΖΜΕ”, το άλμπουμ του, βγήκε στα μέσα Νοέμβρη, στην πραγματικότητα άνθησε το ’23, και είχε επίσης κομμάτια με τον Rack, όπως το “Giortes” και το “9MM”, με Mente Fuerte το “Oulala”, είχε Sigma, είχε και Φουρέϊρα, και ετοιμάζουμε και καινούριο υλικό. Πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι, όλη αυτή η επιτυχία μού έδωσε ένα boost γενικότερα και είδα πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Έτσι συνειδητοποίησα ότι τώρα ξεκινάει η ζωή.
Όταν μιλάς για ήχο, συνήθως μιλάς για τους τραγουδιστές ή τους ράπερ και όχι για τον παραγωγό, ενώ έχει πολύ μεγάλη σημασία. Στην Αμερική τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, εδώ τα αφήνουμε όλα λίγο στην τύχη. Εκεί, επειδή οι άνθρωποι βγάζουν πολλά λεφτά, κάποια στιγμή πληρώνουν κάποιον να μην αφήνει τίποτα στην τύχη.
Ο Dr. Dre, ο Kanye West, θα φανούν έτσι όπως πρέπει, κι ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι παραγωγοί μεγάλου βεληνεκούς, όπως ο Pharrell, ο Kanye, ο David Guetta, ο Timbaland –πάω λίγο πίσω, στη δική μου γενιά–, οι οποίοι είναι πραγματικά καλλιτέχνες, αυτοί είναι τα δικά μου πρότυπα. Με όποιες δισκογραφικές συνεργάζομαι ζητάω από τους υπευθύνους να μπουν σωστά τα credits – το όνομα του καλλιτέχνη δεν θα το γράψουν σωστά;
Η συμμετοχή μου σε ένα κομμάτι μπορεί να ξεκινήσει από 10% και να φτάσει μέχρι και το 60%, αυτό έχει να κάνει ξεκάθαρα με κάθε πρότζεκτ. Αυτό που είναι πολύ δυνατό στοιχείο σε ένα κομμάτι είναι το finalize. Η δουλειά του παραγωγού είναι να φτιάξει το πλαίσιο που χρειάζεται για να μπορεί ο καλλιτέχνης να συνδεθεί όσο περισσότερο γίνεται με τη δημιουργία, να το κάνει αυτό απολαυστικό.
Δεν έχουμε προσεγγίσει τις ιδανικές συνθήκες στην ελληνική μουσική βιομηχανία, ίσως παλιότερα να ήταν καλύτερα. Υπήρχαν παραγωγοί που ήταν μέσα στις εταιρείες και ασχολούνταν με καλλιτέχνες, αυτό το πράγμα είχε εξαφανιστεί τελείως τα τελευταία χρόνια, τώρα αρχίζει να φαίνεται πάλι».
Όσο και να εμπλέκεται στη δημιουργία ενός τραγουδιού στο στούντιο, όση συμμετοχή και να έχει σε μια επιτυχία, η καλλιτεχνική φύση του Barrice 100% φαίνεται στο νέο πρότζεκτ που ετοιμάζει ως ΖΕΝ, ένα άλμπουμ με εφτά κομμάτια που θα κυκλοφορήσει το 2024, μια μεγάλη έκπληξη ακόμα και για τον κόσμο που τον ξέρει καλά.
TOQUEL - Asfaltos (Prod. by Beyond)
Ξεκίνησε πριν από κάνα δυο χρόνια με κάποιες διασκευές σε ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια για να καταλήξει σε εφτά original κομμάτια που αποκαλύπτουν τον εσωτερικό του κόσμο. Ανατριχιαστικά, αληθινά, σύγχρονα δημοτικά με στοιχεία από την Ελλάδα αλλά και την πατρίδα που άφησαν πίσω οι δικοί του, τη γεωργιανή παράδοση και την ποντιακή, ακόμα και τη σλάβικη. Ένας δίσκος που έχει τίτλο “Ζητάω Ένα Νόημα”.
«Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτόν τον δίσκο, όταν αποφάσισα ότι αυτό θέλω να κάνω ως τραγουδιστής, σκέφτηκα ότι θέλω να ενώσω την παράδοση και τα πιο γήινα ακούσματά μου με τον ήχο που βγάζω στις σύγχρονες παραγωγές, οπότε ο ήχος είναι Beyond», λέει. «Ειδικά τον ήχο Beyond τώρα ξεκινάω να τον δουλεύω με καλλιτέχνες.
Στο “1111” τον ακούμε πολύ, τα συνθεσάιζερ, η νοσταλγία που υπάρχει στον ήχο, μια σκληρότητα όσον αφορά τα ντραμς, όλο αυτό είναι περισσότερο Beyond απ’ οτιδήποτε άλλο, και αυτό προϋπήρχε στο ΖΕΝ. Λίγο-πολύ, είναι ένα κράμα από παραδοσιακούς ήχους και μελωδίες οι οποίες προέρχονται από την παράδοση με μια αλητεία στα beats, τα οποία είναι χιπ-χοπ πάντα. Είναι ένα περίεργο μείγμα. Πολλοί φίλοι μου μού λένε “τα έχεις μπερδέψει, κάνεις το ένα πράγμα και το άλλο”. Aφού αυτό είμαι, τι να κάνω;
Όσον αφορά τη θεματολογία, υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι που μιλάει για κάτι που έχω αφήσει πίσω, δηλαδή έναν τύπο χαμένο που προσπαθεί να βρει μια άκρη για να ξεκινήσει να έχει νόημα η ζωή του, οπότε αυτός ο δίσκος είναι ένα stage one ουσιαστικά. Ζητάω ένα νόημα, εξού και ο τίτλος. Είναι μια αναζήτηση για το πώς θα πορευτούμε. Το ψάχνω από δω, το ψάχνω από κει, το ψάχνω στους ανθρώπους, στις σχέσεις, παντού. Αυτό είναι λίγο-πολύ το ΖΕΝ και είμαι πολύ χαρούμενος γιατί θα γίνουν βίντεο σε όλα τα κομμάτια. Το πρώτο θα βγει τέλος Γενάρη με αρχές Φλεβάρη.
Η μουσική δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε, μια δραστηριότητα στη ζωή των ανθρώπων: πηγαίναμε σπίτι και βάζαμε το CD, το βινύλιο, την κασέτα, αφιερώναμε πολύ χρόνο. Τώρα πλέον αυτό το κάνουν πολύ λίγοι άνθρωποι. Παρ’ όλα αυτά, επειδή η μουσική είναι αυτό που είναι, η ανώτερη όλων των τεχνών, κατά την άποψή μου, καταφέρνει να τρυπώνει και να υπάρχει στη ζωή μας, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτή. Η μουσική είναι αντικατοπτρισμός της κοινωνίας και της ψυχολογίας των ανθρώπων και των εθνών, ένα σκιαγράφημα του σύγχρονου ανθρώπου.
Υπ’ αυτή την έννοια μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί ο σημερινός ήχος είναι όπως είναι. Έχει ένα πολύ μεγάλο εύρος, ένα μεγάλο φάσμα, υπάρχει πάρα πολλή ελευθερία, ένα χάος, τα τελευταία χρόνια, και τώρα νομίζω ότι είναι η καλύτερη ευκαιρία για να φτιαχτούν καινούργιες δομές, καινούργιες ιδέες, καινούργια είδη, καινούργιες αναπαραστάσεις. Οπότε, επειδή είμαι λίγο ρομαντικός, θέλω να πιστεύω ότι όλο αυτό το χάος είναι μια ευκαιρία και για τον ήχο.
Η ελληνική μουσική δεν κατάφερε να βγει προς τα έξω γιατί παραγωγικά δεν φτάσαμε στο επίπεδο να ερεθίσουμε το αυτί ούτε των γειτόνων μας. Οι Αλβανοί, οι Σέρβοι, οι Βούλγαροι ακούγανε λίγο Ελλάδα, αλλά ο ήχος δεν θα μπορούσε να πάει στην Ιταλία, η οποία είναι δέκα χρόνια πιο μπροστά, τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξε από τις “μαμάδες” της ηλεκτρονικής μουσικής, μαζί με τη Γερμανία.
Όταν όμως έφεραν την επανάσταση ο καινούργιος ήχος, ραπ-τραπ, η Capital, ο Υποχθόνιος, σιγά σιγά, διείσδυσε όλο αυτό στην ελληνική μουσική. Με παίρνουν λαϊκοί τραγουδιστές τώρα και μου λένε “θέλω αυτό που κάνεις”, τους λέω είναι “δύσκολο, δεν είναι αυτό που νομίζεις”.
Έχουμε χρόνο ακόμα, γιατί η Ελλάδα έχει έναν πλούτο που ακόμα δεν έχει γίνει export στην ουσία. Η Αλβανία το έχει πετύχει για διάφορους λόγους και θεωρώ ότι είναι όπως η αραβική μουσική, η οποία συνορεύει με τη βυζαντινή και έχει δύο πολύ μεγάλα κέντρα: το ένα πάει ανατολικά, απ’ όπου προέρχεται κιόλας, και το άλλο, μέσω της Αφρικής, πάει Ανδαλουσία, Ισπανία, Αλγερία, Μαρόκο και Γαλλία, με τη μετανάστευση φτάνει στη Γερμανία, όπου υπάρχουν πάρα πολλοί Τούρκοι, πάρα πολλοί Μαροκινοί κ.λπ., οπότε όλο αυτό το πράγμα φτάνει και στην Ευρώπη. Εμείς φτάναμε μόνο μέχρι κάπου εδώ κοντά, μέχρι τους γείτονες το πολύ, ενώ οι Αλβανοί πήγαν προς τα πάνω και η μουσική τους πέρασε κι αλλού.
Mente Fuerte, Rack - Oulala (prod. by Beyond) (Official Music Video)
Η Ελλάδα θέλει να είναι Αμερική, οπότε αντιγράψαμε πάρα πολύ τον ήχο της. Πήραμε από κει το κομμάτι της παραγωγής πιο πολύ και δεν ασχοληθήκαμε με την ανανέωση των κύριων συστατικών που είναι η σύνθεση, η μελωδία και ο στίχος. Αυτό, λοιπόν, που γίνεται τα τελευταία χρόνια σιγά-σιγά, και είμαστε πρωτοπόροι ως Beyond, συνεπώς και οι καλλιτέχνες που δουλεύουμε, είναι ότι ασχολούμαστε πρωτίστως με τη σύνθεση και με τις μουσικές ιδέες, ώστε να είναι παγκόσμιες και ταυτόχρονα να έχουν χρώμα Ελλάδας.
Μετά αρχίζουμε να προχωράμε με το πλαίσιο της παραγωγής. Και σταδιακά, ακολουθώντας το παράδειγμα των γειτόνων μας, αυτό το πράγμα διαδίδεται και μεγαλώνει. Είμαστε ακόμα στην αρχή, αλλά δεν μπορώ να χωνέψω ότι μια χώρα σαν την Τζαμάικα, η οποία είναι πιο μικρή απ’ την Ελλάδα, κατάφερε και έκανε ένα export τεράστιο κι εμείς έχουμε μείνει ακόμα στο export που έγινε στα ’60s και στα ’70s από τους Aphodite’s Child και τη Νάνα Μούσχουρη.
Αργήσαμε πολύ, αλλά τώρα θα τα καταφέρουμε. Και νομίζω ότι γίνεται· και ο Light έχει κάνει συνεργασίες με εξωτερικό, και ο Toquel κάνει, και ο Sidarta και ο Snik, οπότε κάτι αρχίζει να γίνεται.
Πάντα θα υπάρχουν οπισθοδρομικοί, αλλά πάντα θα υπάρχουν κι αυτοί που κοιτάνε μπροστά. Εμείς είμαστε Beyond και κοιτάμε το μέλλον. Αποδέχομαι αυτό που συμβαίνει, αποδέχομαι τον κάθε πιτσιρικά και μαθαίνω απ’ αυτόν.
Γουστάρω πάρα πολύ να δουλεύω με πιτσιρικάδες κι ένα από τα σχέδιά μου είναι και ανάδειξη καινούργιων ατόμων, καινούργιων παιδιών. Υπάρχουν κάποιοι πιτσιρικάδες που πιστεύω ότι θα αφήσουν εποχή».
Η φωτογράφιση έγινε στον χώρο της έκθεσης «Life in Space» στο Ολυμπιακό Κέντρο στο Γουδί.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
