Ηλίας Λογοθέτης (1939 - 2024): Ένας εργάτης του θεάτρου και του σινεμά που δεν υπήρξε σνομπ

Ηλίας Λογοθέτης: Ένας κάτοικος εντός της γλώσσας του Βιζυηνού Facebook Twitter
Ο Ηλίας Λογοθέτης στην ταινία Το μόνον της ζωής του ταξείδιον
0

Τι πιο ταιριαστό κινηματογραφικό ντεμπούτο για έναν γνήσιο Λευκαδίτη από το ρόλο του Επτανήσιου αστυνομικού Φάντε στη Βαβυλωνία του 1970, τη μεταφορά του έργου του Δημητρίου Βυζαντίου- μοναδική ευκαιρία της ανάδειξης του σπάνιου υποκριτικού και μουσικού ταλέντου του Ηλία Λογοθέτη.

Είχε προηγηθεί η μακρά του θητεία στο Θέατρο Τέχνης, στο οποίο μπήκε κυριολεκτικά εν μια νυκτί, προσπερνώντας τις εξετάσεις και χωρίς ουσιαστικά να φοιτήσει, γιατί απήγγειλε δυο σονέτα και άφησε άφωνη την επιτροπή. Την ιδιαίτερη πατρίδα του τη θεωρούσε μάνα που τον γέννησε και μητριά που τον παράτησε, ή, αν το δούμε αλλιώς, τον άφησε ελεύθερο να πάρει τον δρόμο του (αν έμενε εκεί, μάλλον θα γινόταν κουκουτσάς, ή θα πουλούσε παγούρια, όπως είχε δηλώσει).

Οι σπουδές στην Πάντειο δεν τον συγκίνησαν, κι όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, ούτε και το θέατρο, όσο οι τρεις μεγάλες του αγάπες, τα μαθηματικά, ο έρωτας και η όπερα. Τα δυο πρώτα παρέμειναν στην καρδιά του, το τρίτο έγινε απωθημένο που δεν ήθελε να σκαλίζει. Τον χώρο που τον έκανε γνωστό και υπηρέτησε για πάνω από μισό αιώνα ανέκαθεν τον θεωρούσε ένα μοναχικό βάσανο, και με την τάση για ερημιτισμό, κατάφερε να περιφρουρήσει τη θεατρική ταλαιπωρία για να μην καταντήσει αγυρτεία, ενδεχομένως εννοώντας την ευκολία και τον ευτελισμό.

Μπορεί ο Ηλίας Λογοθέτης να αισθανόταν συχνά μετέωρος σε μια no man’s land, αλλά στην τελευταία φάση της καριέρας του βρήκε το ιδανικό καταφύγιο στις λέξεις, τις ανάσες και τον ρυθμό του Γεωργίου Βιζυηνού.

Το πέτυχε θριαμβευτικά, με τέτοια άνεση επί σκηνής που καμιά φορά απορούσες για το αν προσπαθούσε πραγματικά ή του προέκυπτε φυσικά- εννοείται πως με κόπο και σπουδή δούλευε κάθε ρόλο, όντας μεγάλος θιασώτης των προβών και της καλλιτεχνικής ζύμωσης. Ένας άνθρωπος με θεόσταλτη αντίληψη των έργων και των χαρακτήρων που αναλάμβανε αποδείχθηκε ένας από τους λιγότερο σνομπ εργάτες στο διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο που διέσχισε από τη δεκαετία του 60 ως τις μέρες μας. 

Ηλίας Λογοθέτης: Ένας κάτοικος εντός της γλώσσας του Βιζυηνού Facebook Twitter
Αφίσα της ταινίας Βαβυλωνία (1970). Σε πρώτο πλάνο διακρίνεται ο Ηλίας Λογοθέτης στον ρόλο του Επτανήσιου αστυνομικού Φάντε.

Θαύμαζε τους γίγαντες του ελληνικού θεάτρου και του παλιού εγχώριου σινεμά, κι όχι μόνο τους προφανείς και προβεβλημένους, αλλά τον Αλέκο Λειβαδίτη, τον Κούλη Στολίγκα, τον Χατζηχρήστο και τον Μπουρνέλη. Με τους περισσότερους πρόλαβε να συνεργαστεί, τους τιμούσε, τους σεβόταν, χάζευε την τεχνική τους και μνημόνευε πάντα την έμπρακτη και πνευματική γενναιοδωρία τους. Αν και πίστευε πως δεν έκανε αρκετό, ή σπουδαίο σινεμά, έπαιξε δίπλα στον Θανάση Βέγγο, σε φαρσοκωμωδίες και μπαλαφάρες, στα Παιδιά της Χελιδόνας, όπου και τιμήθηκε για δεύτερη φορά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αν και δεν πίστευε στην ουσιαστική εγκυρότητα των βραβείων, σε ταινίες του Περράκη, του Ινδαρέ, του Μπουλμέτη, του Λυκουρέση και του Πανουσόπουλου στο Τοπίο στην Ομίχλη και το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού του φίλου του και «μοναχικού δημιουργού» Θόδωρου Αγγελόπουλου, με τον οποίο δεν το έφερε η μοίρα να συνεργαστούν στο φιλμ που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.

Ηλίας Λογοθέτης: Ένας κάτοικος εντός της γλώσσας του Βιζυηνού Facebook Twitter
Στο Τοπίο στην Ομίχλη του Θ. Αγγελόπουλου

Κι ενώ έπαιξε σε πάρα πολλές σειρές, κλέβοντας την παράσταση πολύ πρόσφατα στον τελευταίο κύκλο του Έτερος Εγώ του Σωτήρη Τσαφούλια, στο θέατρο άφησε αληθινά την σφραγίδα του, παίζοντας σχεδόν τα πάντα, από αρχαίο δράμα και κωμωδία μέχρι επιθεωρήσεις και μιούζικαλ. Το διαπεραστικό γαλανό βλέμμα και οι αξέχαστες παύσεις που ξαναγεννούσαν τα κείμενα και έδιναν γόνιμο χώρο για ανατροπές και εκρήξεις δεν άφησαν ασυγκίνητο ούτε και τον Χάρολντ Πίντερ, όταν ο Νομπελίστας συγγραφέας παρακολούθησε τον Σπούνερ που έπλασε στη Νεκρή Ζώνη και τον συνεχάρη δυο φορές στο φινάλε, διερωτώμενος πώς, αν και «μεσόγειος» συνέλαβε συναισθηματικά τον καθαρά βρετανικό τύπο του φλύαρου καλεσμένου σε μια ατελείωτη βραδιά μέθης, υποτιθέμενης ποίησης και διαρκούς αυταπάτης.

Ηλίας Λογοθέτης: Ένας κάτοικος εντός της γλώσσας του Βιζυηνού Facebook Twitter
Ηλίας Λογοθέτης, Μαρία Ζαχαρή στο Αμάρτημα της Μητρός μου

Μπορεί ο Ηλίας Λογοθέτης να αισθανόταν συχνά μετέωρος σε μια no man’s land, αλλά στην τελευταία φάση της καριέρας του βρήκε το ιδανικό καταφύγιο στις λέξεις, τις ανάσες και τον ρυθμό του Γεωργίου Βιζυηνού. Πρώτα στο Μόνον της Ζωής του Ταξίδιον, την υπέροχη ταινία του Λάκη Παπαστάθη και κυρίως στο Αμάρτημα της Μητρός μου, που ανέβηκε επί σειρά ετών, κάτω από την επιμέλεια της συζύγου του, ηθοποιού και σκηνοθέτιδος Μαρίας Ζαχαρή. Κατοικώντας εντός του Βιζυηνού, και μετά τον Κουν, τον Πίντερ και τον Γιάννη Χρήστου, (η φιλία τους τον συνέδεσε με το στέρεο σύμπαν των αριθμών και το μυστήριο της μεταφυσικής), βρήκε έναν σταθμό που τον γέμισε, στην ανάπαυλα των διαβασμάτων του και των αδιάκοπων συναντήσεών του με κείμενα, μεταφράσεις, παραστάσεις και ποιήματα. 

Λόγιος και αιθέριος, ο σπουδαίος ερμηνευτής Ηλίας Λογοθέτης έφυγε από τη ζωή στα 84 του χρόνια.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ