Ο Άρης Μπινιάρης ξαναγράφει τον Προμηθέα με σύγχρονη ματιά και ραπ μουσική

Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
Ο Άρης Μπινιάρης και ο Άγνωστος Χειμώνας (Γιώργος Σιατίτσας). Φωτ.: Freddie F. /LiFO
0

Ο Άγνωστος Χειμώνας (Γιώργος Σιατίτσας) είναι από τα θρυλικά ονόματα του ελληνικού χιπ-χοπ, ράπερ χαμηλών τόνων εκτός σκηνής, με δυνατό κοινωνικό στίχο που όρισε την αστική ποίηση των προηγούμενων δύο δεκαετιών και εξακολουθεί να την ορίζει με τις σόλο δουλειές του, μέλος του συγκροτήματος Ψυχόδραμα 07 και παλαιότερο μέλος της χιπ-χοπ κολεκτίβας Hit & Rap Crew. Η επιλογή του Άρη Μπινιάρη να χρησιμοποιήσει τους στίχους του στη νέα του παράσταση που εμπνέεται από τον μύθο του Προμηθέα είναι ένα θεατρικό γεγονός που ανοίγει νέους ορίζοντες και βάζει την ποίηση των δρόμων στο ελληνικό θέατρο. Ο Προμηθέας είναι μια παράσταση που φέρνει τον ραπ στίχο επί σκηνής με έναν τρόπο ιδανικό, με ένα έργο που στήθηκε από την αρχή σε ένα αισθητικό πλαίσιο εντελώς δικό του. Στη συνάντηση με τον Άρη και τον Άγνωστο Χειμώνα μιλήσαμε για τη συνάντησή τους στον Προμηθέα και για το ελληνικό ραπ. Δυστυχώς, δεν μπορούν όλα να χωρέσουν σε 1.500 λέξεις.

«Ασχολήθηκα ξανά με τον Προμηθέα επειδή δεν μου είχε ολοκληρωθεί ως ιδέα μετά τον Προμηθέα Δεσμώτη που έκανα στην Επίδαυρο», λέει ο Άρης Μπινιάρης. «Συνέχισε να τρέχει μέσα μου όλη η φάση με τον μύθο και τα νοήματα που έχει. Επίσης, πάντα αναρωτιόμουν αν σχετίζεται και πόσο ο σημερινός θεατής με όλα αυτά τα μυθολογικά στοιχεία που ακούει στις παραστάσεις. Οπότε ήταν μια ανοιχτή εκκρεμότητα, μια ανάγκη που έχω να επιστρέψω στο αρχαίο δράμα, αλλά λίγο πιο ελεύθερα, λίγο πιο απλοποιημένα, χωρίς τα βάρη μιας επιδαύριας παραγωγής. Ήθελα να γίνει μια παράσταση σε κλειστό χώρο, να μπορούμε να κάνουμε πιο πειραματικά πράγματα, να πειράξουμε τον μύθο του Προμηθέα. Επειδή ακούω ραπ, και τα κομμάτια του Γιώργου, πάντα αναρωτιόμουν πόσο εύκολα, μέσω αυτών των κομματιών, μέσω των στίχων των παιδιών αυτών, μπορείς να αισθανθείς κάτι, να ταυτιστείς, ειδικά αν ανήκεις στην ίδια γενιά και έχεις τα ίδια βιώματα. Αυτή η δυσκολία, από τη μια μεριά, με τα μυθολογικά στοιχεία που είναι μιας άλλης εποχής και από την άλλη με το πόσο προσβάσιμος γίνεται ο λόγος μέσα από τη ραπ μουσική μού έφεραν κάποια στιγμή την ιδέα να τα συνδυάσω. 

Η τραγωδία για μένα έχει μεγάλη σχέση με το ραπ. Είναι πολύ βασικό ότι και οι αρχαίοι τραγικοί χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα μουσικά. Δηλαδή, δεν τους ενδιέφερε τόσο η εγκεφαλική πρόσληψη του νοήματος, όσο να εκλάβει ο θεατής τον κραδασμό, τον παλμό των λέξεων. 

Και στον Προμηθέα Δεσμώτη στην Επίδαυρο είχα χρησιμοποιήσει αποσπάσματα από Απολλόδωρο, Ησίοδο και Σόλωνα, αλλά τώρα είχα την ανάγκη να γίνει μια προσέγγιση πιο αστική. Και κάποια στιγμή, ακούγοντας τα κομμάτια του Γιώργου κυρίως από τους τρεις πρώτους δίσκους, σκέφτηκα ότι οι στίχοι του θα μπορούσαν να είναι σαν μονόλογοι του Προμηθέα και αποφάσισα να παίξω με αυτούς. Οπότε, πήρα τους στίχους, αφαίρεσα τη μουσική και τους είδα ως κείμενο. Μετακινώντας λίγο τη ρίμα ώστε να είναι λίγο πιο πεζός ο λόγος, αποκαλύφθηκε κάτι πάρα πολύ ωραίο. Έχει γίνει στην ουσία μια ελαφριά απόδοση, οι στίχοι όμως είναι του Γιώργου. Κι όταν ξεκίνησα να δουλεύω με τους στίχους, άρχισε να δημιουργείται η ανάγκη να χτιστούν κι άλλοι ρόλοι, να μην είναι μονόλογος, και σιγά σιγά άρχισα να γράφω το κείμενο. Έτσι, το έργο που προέκυψε είναι μια σύγχρονη προσέγγιση του μύθου του Προμηθέα, όχι του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, δεν είναι μια δουλειά πάνω στην τραγωδία, είναι ένα καινούργιο έργο. Το μόνο όνομα που ακούγεται από τον αρχαίο μύθο είναι ο Προμηθέας, δεν υπάρχει τίποτε άλλο.

Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
«Ασχολήθηκα ξανά με τον Προμηθέα επειδή δεν μου είχε ολοκληρωθεί ως ιδέα μετά τον Προμηθέα Δεσμώτη που έκανα στην Επίδαυρο», λέει ο Άρης Μπινιάρης. Σκηνή από την παράσταση Προμηθέας Δεσμώτης στην Επίδαυρο. Φωτ.: Πάτροκλος Σκαφίδας

Είμαστε η γενιά του λάθους που ψάχνει παλμογράφο / Να δει γιατί φοβάται την καρδιά της σαν τον τάφο / Να σ’ αγαπάς λιγάκι πιο πολύ για να σε μάθω / Να φτύσω το ξυράφι που κρύβω κάτω απ’ τη γνάθο…

Όλο το έργο τοποθετείται στο λευκό κελί μιας φυλακής υψίστης ασφαλείας ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Στο κελί αυτό υπάρχει μια ηλεκτρική καρέκλα κι εμείς παρακολουθούμε τη στιγμή που ο Προμηθέας μπαίνει μέσα και διάφορα πρόσωπα της εξουσίας που μπορείς όντως να βρεις σε μια φυλακή, ένας εισαγγελέας, μια ψυχίατρος, μια συγκρατούμενη, προσπαθούν να τον πείσουν να αποκηρύξει τις εξεγέρσεις που έχει κάνει εναντίον του καθεστώτος. Αυτός αρνείται να το κάνει και στο τέλος ενεργοποιείται η ποινή, η οποία είναι το αντίστοιχο της πτώσης στα Τάρταρα. Πάει δηλαδή στην ηλεκτρική καρέκλα που μπορείς να πεις ότι είναι ο Καύκασος. Μπορεί οι ρόλοι να έχουν μια αντιστοιχία με το Κράτος και τη Βία που υπάρχουν και στον αρχαίο μύθο, αλλά στην ουσία είναι ένα νέο έργο, δεν υπάρχουν καθόλου κομμάτια του αρχαίου κειμένου.

Με τον Άγνωστο Χειμώνα γνωριστήκαμε τώρα με αφορμή το πρότζεκτ, αλλά τον ακούω πολλά χρόνια, από πολύ παλιά, από τότε που βγάζανε κομμάτια ως Ψυχόδραμα. Πάντα με συγκινούσε, και επειδή ανήκουμε στην ίδια γενιά, θεωρώ ότι ακουμπάει πολύ βαθιά μέσα μου αυτό που περιγράφει στα κομμάτια. Τον ξέρω αυτόν τον κόσμο που ανοίγεται, στις αντίστοιχες γειτονιές έχω περπατήσει κι εγώ, υπάρχουν τα βιώματα της δικής μου της γενιάς. Στα κομμάτια του διαχειρίζεται πάρα πολύ δύο συναισθήματα που τα έχουμε και στο έργο, την οργή και τη θλίψη. Θεωρώ ότι ως γνήσια τέκνα της Μεταπολίτευσης αυτά τα έχουμε νιώσει, την υπαρξιακή αγωνία, τη μοναξιά, και ξέρουμε πολύ καλά να τις αφηγηθούμε. Πέρα από το κοινωνικό στοιχείο που έχει στα κομμάτια του, υπάρχει και κάτι πολύ πιο υπαρξιακό.

Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
Ο Προμηθέας στην παράσταση εκφράζει την αντίσταση σε ένα καθεστώς απολυταρχικό με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που προσπαθεί να επιβάλει την αποδοχή των δεσμών με τρόπο καταπιεστικό.

Η τραγωδία για μένα έχει μεγάλη σχέση με το ραπ. Ένα πολύ βασικό ότι και οι αρχαίοι τραγικοί χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα μουσικά. Δηλαδή, δεν τους ενδιέφερε τόσο η εγκεφαλική πρόσληψη του νοήματος, όσο να εκλάβει ο θεατής τον κραδασμό, τον παλμό των λέξεων. Έγραφαν μουσικά με έναν τρόπο, έκοβαν τις λέξεις, έδιναν σημασία στο flow, στοιχεία που υπάρχουν στη ραπ γραφή, έφτιαχναν λέξεις, έκαναν παρατονισμούς, ήταν ένα είδος πολύ λαϊκό που σχολίαζε την κοινωνία. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες με το ραπ».

«Καταρχάς, έχει μεγάλη σχέση με την τραγωδία όσον αφορά την τεχνοτροπία και την αμεσότητα του λόγου, το ίδιο συμβαίνει και με το ρεμπέτικο, Φυσικά δεν άμεση η σχέση, αλλά μπορείς να βρεις κοινά στοιχεία», προσθέτει ο Άγνωστος Χειμώνας. 

«Θεατρικά τον Άρη τον γνώριζα, είχα ακούσει πράγματα που είχε κάνει, αλλά όταν με πήρε τηλέφωνο και μου παρουσίασε ένα μέρος από αυτό που είχε το μυαλό του έμεινα άναυδος. Κι αυτό το λέω γιατί δύσκολα δίνω στίχους μου. Επειδή είναι πολύ προσωπικοί, πολύ βιωματικοί, δεν θα τους έδινα αν ήταν να αποδοθούν με λίγο ή πολύ διαφορετικό τρόπο. Αυτό που μου περιέγραψε ο Άρης ήταν πάρα πολύ δυνατό και περιμένω με ανυπομονησία να δω την παράσταση».

«Ένας άλλος λόγος που πήγα στους στίχους του Γιώργου είναι ότι επειδή το έργο στην ουσία κάνει ένα σχόλιο σε απολυταρχικές συμπεριφορές και στους τρόπους της εξουσίας οποιασδήποτε μορφής. Ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται η μεταστροφή του Προμηθέα, όλα όσα απλώνονται μέσα στο έργο ως νοήματα είναι ένα σχόλιο στις διάφορες μορφές της απολυταρχίας, σε οτιδήποτε μπορεί να αποτελεί καθεστώς και να σε φυλακίσει, να σου βάλει δεσμά. Διαχειριζόμαστε αρχετυπικές έννοιες και σύμβολα, οπότε μέσα σε αυτό το ψυχρό κλίμα που έχουμε φτιάξει στην παράσταση έρχονται οι στίχοι του Γιώργου φέρνοντας έναν αέρα υπαρξιακό, πολύ ωραίο, που ξεπλένει συναισθηματικά όλο αυτό και το φωτίζει, γιατί εκδραματίζει το συναίσθημα της θλίψης, της μοναξιάς, την υπαρξιακή αγωνία που η γενιά μου έχει ζήσει πολύ βαθιά στο πετσί της, και συνεχίζει να τη ζει προφανώς» εξηγεί ο Άρης. 

Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
Στην παράσταση ακούγονται μόνο οι στίχοι του Άγνωστου Χειμώνα, η μουσική είναι πρωτότυπη, έχει όμως και στοιχεία drill.

«Ο Προμηθέας στην παράσταση εκφράζει την αντίσταση σε ένα καθεστώς απολυταρχικό με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που προσπαθεί να επιβάλει την αποδοχή των δεσμών με τρόπο καταπιεστικό. Αυτό διαχειριζόμαστε στο έργο, τη φυλάκισή σου, οτιδήποτε σημαίνει αυτό, την καθήλωσή σου σε ένα σημείο, είτε είναι ο Καύκασος είτε η ηλεκτρική καρέκλα, η δουλειά σου, μια σχέση, η οικογένειά σου. Οπότε ο Προμηθέας λέει κάποια στιγμή “εδώ πρέπει να μπει ένα όριο, δεν θα εξαφανιστώ ούτε θα δεχτώ την κατάσταση της καθήλωσης, του περιορισμού, που θέλει να με εξαφανίσει γιατί θεωρεί ότι είμαι ελαττωματικός”.

Αυτό που νιώθω είναι περίεργο κι έχει χρώμα άσπρο / Αγκάθια πάνω έχουν οι συλλαβές πώς να σου το εκφράσω / Πώς να σου το πω, πώς να το κοιτάξω, πώς να το ηρεμήσω, πες μου / Πώς να το δαμάσω, πώς να το νικήσω, πώς, λέω να το θαυμάσω / Λέω να το κοιμίσω να το προσπεράσω… / Φως να το γεμίσω, το κενό μου να το σπάσω / Φέρτε βαριοπούλες, φέρτε και βενζίνη να το κάψω… / Περάσαν χρόνια δύσκολα σ’ αυτόν τον άσπρο τόπο / Τη ζωή μου θυμάμαι γρήγορα περνάει από έναν κρότο / Κόβω με σπαθί… δεν λύνω πια τον κόμπο.

Στην παράσταση ακούγονται μόνο οι στίχοι του Άγνωστου Χειμώνα, η μουσική είναι πρωτότυπη, έχει όμως και στοιχεία drill. Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ το στοιχείο της μάσκας που είναι ένας άλλος κόσμος, ένας άλλος τρόπος, έχει άλλους θεατρικούς κώδικες, είναι άλλη τεχνοτροπία. Έχει έντονα το στοιχείο της μουσικής, υπάρχει η εικαστικότητα του σκηνικού χώρου, η παράσταση συμβαίνει στον δικό μου κόσμο».

— Γιώργο, μετά από αυτήν τη συνεργασία, σκέφτεσαι να κάνεις κάτι από την αρχή για το θέατρο;
«Η αλήθεια είναι ότι αυτή η συνεργασία μού άνοιξε έναν δρόμο που δεν τον είχα σκεφτεί. Ήμουν γενικά επιφυλακτικός με το θέατρο και θα ήταν πολύ ωραίο να κάνουμε κάτι μαζί με τον Άρη, από το μηδέν. Δεν θα έδινα εύκολα στίχους μου σε κάποιον, με τον Άρη αυτό που συνάντησα ήταν πολύ ιδιαίτερο, αναγνώρισα ότι ένιωσε πολύ βαθιά τους στίχους μου και όπως μου τους παρουσίασε ένιωσα ότι τους έχει βιώσει από μια δική του οπτική γωνία, που είναι και το σημαντικότερο. Ευχαρίστως θα το έκανα, η συνέχεια δεν ξέρεις ποτέ ποια θα είναι. Θα μπορούσαν να γίνουν πράγματα χωρίς ταμπέλες και χωρίς κολλήματα…»

Γιατί γράφω απ’ την καρδιά μου / Η νύχτα να φύγει πίσω απ’ τον καπνό / Γιατί καίνε τα σωθικά μου / Ο πάγος να λιώσει, να γίνει νερό…

Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
Ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται η μεταστροφή του Προμηθέα είναι ένα σχόλιο στις διάφορες μορφές της απολυταρχίας.
Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
Διαχειριζόμαστε αρχετυπικές έννοιες και σύμβολα, οπότε μέσα σε αυτό το ψυχρό κλίμα που έχουμε φτιάξει στην παράσταση έρχονται οι στίχοι του Γιώργου φέρνοντας έναν αέρα υπαρξιακό, πολύ ωραίο, που ξεπλένει συναισθηματικά όλο αυτό και το φωτίζει.

Βρείτε πληροφορίες για την παράσταση «Ο Προμηθέας» εδώ.

Το άρθρο δημοσιέυθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 25/04 ΕΧΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΕΙ-Παραμένει το «Θείο Τραγί» ό,τι σημαντικότερο έχει κάνει ο Άρης Μπινιάρης;

The Review / Παραμένει το «Θείο Τραγί» ό,τι σημαντικότερο έχει κάνει ο Άρης Μπινιάρης;

Ο Χρήστος Παρίδης και η δημοσιογράφος Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν για την παράσταση «Το Θείο Τραγί» του Άρη Μπινιάρη, το μεγάλο ενδιαφέρον που έχει προκύψει με την επετειακή της επανάληψη και την πορεία του σκηνοθέτη στο ελληνικό θέατρο έκτοτε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Άρης Μπινιάρης είναι ο πιο συζητημένος νέος θεατρικός σκηνοθέτης των τελευταίων ετών

Απόψε πρεμιέρα στο Εθνικό το νέο έργο του / Ο Άρης Μπινιάρης είναι ο πιο συζητημένος νέος θεατρικός σκηνοθέτης των τελευταίων ετών

Γεννήθηκε στο Μαρούσι, ζει στα δυτικά προάστια. Δεν πήγε σε δραματική σχολή, αλλά σπούδασε στον δρόμο. Θεωρεί ότι χωρίς τους δαίμονές σου δεν έχεις ούτε τους αγγέλους.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ