Thom Luz: Το Φεστιβάλ Αθηνών μάς συστήνει το νέο όνομα του ευρωπαϊκού θεάτρου

Thom Luz: Το Φεστιβάλ Αθηνών μάς συστήνει το νέο όνομα του ευρωπαϊκού θεάτρου Facebook Twitter
Θεατρική μαγεία, ποίηση, εφήμερα φαινόμενα και υποβλητική μουσική κατακλύζουν αυτή την εικαστική-θεατρική εγκατάσταση του οραματιστή δημιουργού. Φωτο: Sandra Then
0

Το βερολινέζικο περιοδικό «Theater Heute» τον ψήφισε «Καλύτερο Νέο Σκηνοθέτη» το 2014. Ο ιδιοσυγκρασιακός Ελβετός σκηνοθέτης Τομ Λουτς, με επιρροές από τον συμπατριώτη του Κριστόφ Μαρτάλερ, συχνά συνδυάζει στις παραστάσεις του τη μουσική με εικαστικές ιδέες, δημιουργώντας αναπάντεχες ατμοσφαιρικές θεατρικές εγκαταστάσεις.

Έχοντας ξεκινήσει ως ηθοποιός και μουσικός, τον απασχολεί συχνά το εφήμερο σε σχέση με την έννοια του χρόνου. Στην παράστασή του Το κορίτσι από το εργοστάσιο της ομίχλης, η οποία συμπεριλήφθηκε φέτος στις 10 καλύτερες της χρονιάς του Theatertreffen - Berliner Festspiele, αποπειράται να τιθασεύσει την ομίχλη για να πει την ιστορία των ανθρώπων μέσα από ένα παραμύθι.

Όταν ολόκληρη η σκηνή κατακλύζεται από ομίχλη, ακούγεται ένα τρίο εγχόρδων, μια αέναη πρόβα της μπάντας του εργοστασίου. Ο χρόνος ξαφνικά παγώνει. Κι όταν το τοπίο καθαρίζει από την ομίχλη, έχουν εξαφανιστεί τα πάντα.

Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, βρισκόταν στην άκρη της πόλης ένα μικρό εργοστάσιο το οποίο έφτιαχνε μηχανές ομίχλης, αλλά τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και η επιχείρηση, παρ' ότι μετρούσε 225 χρόνια λειτουργίας, είχε αβέβαιο μέλλον. Στην αγωνία τους να το σώσουν, εργοστασιάρχης και εργαζόμενοι δημιούργησαν μια σειρά από ποιητικά όνειρα από ομίχλη: καταρράκτες, φωσφορίζουσες θάλασσες, μουσικούς καπνούς, πλανητικούς δακτυλίους, ομοιώματα διάσημων γλυπτών του Ροντέν και του Τζακομέτι, και το «Νησί των νεκρών» του Ελβετού συμβολιστή ζωγράφου Άρνολντ Μπέκλιν.

Όταν ολόκληρη η σκηνή κατακλύζεται από ομίχλη, ακούγεται ένα τρίο εγχόρδων, μια αέναη πρόβα της μπάντας του εργοστασίου. Ο χρόνος ξαφνικά παγώνει. Κι όταν το τοπίο καθαρίζει από την ομίχλη, έχουν εξαφανιστεί τα πάντα. Το εργοστάσιο έχει κλείσει πια και οι μηχανές, μόνες τους, εξακολουθούν να παράγουν ομίχλη και να ονειρεύονται ότι κάποια μέρα θα γίνουν άνθρωποι! Θεατρική μαγεία, ποίηση, εφήμερα φαινόμενα και υποβλητική μουσική κατακλύζουν αυτή την εικαστική-θεατρική εγκατάσταση του οραματιστή δημιουργού.

Info:

Πειραιώς 260 (Δ)

23-24 Ιουνίου

21:00

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Νεφέλη Θεοδότου είναι ο λόγος που όλο το ελληνικό TikTok χόρευε Φουρέιρα το 2024

Portraits 2025 / Η Νεφέλη Θεοδότου είναι ο λόγος που όλο το ελληνικό TikTok χόρευε Φουρέιρα το 2024

Η χορογράφος και στενή συνεργάτιδα της Ελένης Φουρέιρα, αφού έφτιαξε την πιο viral χορογραφία της χρονιάς για το «Αριστούργημα», αποφάσισε να δοκιμαστεί και στη συναυλία της Άννας Βίσση στο Καλλιμάρμαρο. Και ναι, πήγε καλά αυτό.
ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ
Άκης Δήμου

Θέατρο / «Ζούμε σε καιρούς φλυαρίας· έχουμε ανάγκη τη σιωπή του θεάτρου»

Άφησε τη δικηγορία για το θέατρο, δεν εγκατέλειψε ποτέ τη Θεσσαλονίκη για την Αθήνα. Ο ιδιαίτερα παραγωγικός συγγραφέας Άκης Δήμου μιλά για τη Λούλα Αναγνωστάκη που τον ενέπνευσε, και για μια πόλη όπου η ζωή τελειώνει στην προκυμαία, δίχως να βρίσκει διαφυγή στο λιμάνι της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Επιστροφή στο σπίτι της γιαγιάς: Ένα θεατρικό τσουνάμι αναμνήσεων

Θέατρο / Επιστροφή στο σπίτι της γιαγιάς: Ένα θεατρικό τσουνάμι αναμνήσεων

Ο νεαρός σκηνοθέτης Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος ανεβάζει στην Πειραματική του Εθνικού το «ΜΑ ΓΚΡΑΝ'ΜΑ», μια ευαίσθητη σκηνική σύνθεση, αφιερωμένη στη σιωπηλή ηρωίδα της οικογενειακής ιστορίας μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Ματαρόα στον ορίζοντα»: Φέρνοντας ένα θρυλικό ταξίδι στη σημερινή του διάσταση

Θέατρο / «Ματαρόα στον ορίζοντα»: Ένα θρυλικό ταξίδι στη σημερινή του διάσταση

Στην πολυεπίπεδη νέα παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, λόγος, μουσική και σκηνική δράση συνυπάρχουν ισάξια και συνεισφέρουν από κοινού στην αφήγηση των επίδοξων ταξιδιωτών ενός ουτοπικού πλοίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το video art στο ελληνικό θέατρο

Θέατρο / Video art στο ελληνικό θέατρο: Έχει αντικαταστήσει τη σκηνογραφία;

Λειτουργεί το βίντεο ανταγωνιστικά με τη σκηνογραφία και τη σκηνική δράση ή αποτελεί προέκταση του εθισμού μας στην οθόνη των κινητών μας; Οι γιγαντοοθόνες είναι θεμιτές στην Επίδαυρο ή καταργούν τον λόγο και τον ηθοποιό; Πώς φτάσαμε από τη video art στα stage LED screens; Τρεις video artists, τρεις σκηνοθέτες και ένας σκηνογράφος καταθέτουν τις εμπειρίες τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κωνσταντίνος Ρήγος

Οι Αθηναίοι / «Έχω αισθανθεί να απειλούμαι τη μέρα, όχι δουλεύοντας τη νύχτα»

Οκτάνα, Επίδαυρος, ΚΘΒΕ, Πέγκυ Ζήνα, Εθνικό, Λυρική, «Brokeback Mountain» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Ως χορογράφος και σκηνοθέτης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος έχει κάνει τα πάντα. Και παρότι έχει αρκετούς haters, νιώθει ότι αυτοί που τον καταλαβαίνουν είναι πολύ περισσότεροι.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος»

Χορός / «Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως έναν μαύρο χορευτή μπαλέτου αλλά ως έναν χορευτή καταρχάς»

Λίγο πριν εμφανιστεί ως Μπαζίλιο στον «Δον Κιχώτη» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο κορυφαίος κουβανικής καταγωγής χορευτής Οσιέλ Γκουνεό –έχει λάβει πολλά βραβεία, έχει επίσης εμφανιστεί στο Θέατρο Μπολσόι της Μόσχας, στην Όπερα του Παρισιού, στο Λίνκολν Σέντερ της Νέας Υόρκης και στο Ελίζιουμ του Λονδίνου– μιλά για την προσωπική του πορεία στον χορό και τις εμπειρίες που αποκόμισε, ενώ δηλώνει λάτρης της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Οι Αθηναίοι / Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Ηθοποιός, σκηνοθέτις, ακατάτακτη και αγαπημένη του κοινού, η Σμαράγδα Καρύδη θυμάται πως ανέκαθεν ήθελε το σύμπαν, χωρίς να περιορίζεται. Στον απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας της, ως η Αθηναία της εβδομάδας, καταλήγει πως, ούτως ή άλλως, «στο τέλος ανήκεις εκεί που μπορείς να φτάσεις», ενώ δηλώνει πως πάντα θα επιλέγει συνειδητά να συντάσσεται με τη χαρά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Θέατρο / Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Πώς διαβάζουμε σήμερα τον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Oυίλιαμς; Στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης ο Antonio Latella προσφέρει μια «άλλη» Λόρα που ορθώνει το ανάστημά της ενάντια στο κυρίαρχο αφήγημα περί επαγγελματικής ανέλιξης, πλουτισμού και γαμήλιας ευτυχίας.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ