Δημήτρης Παντερμαλής (1940-2022): «Στο μουσείο έρχεσαι για να συνομιλήσεις με αυτά που βλέπεις»

Δημήτρης Παντερμαλής (1940-2022) Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LiFO
0

Ο κύριος με το κοστούμι και τις χαρούμενες γραβάτες που κυκλοφορούσε ανάμεσα στους επισκέπτες του Μουσείου Ακρόπολης και είχε πάντα χρόνο σε μια από τις πολλές βόλτες του στις αίθουσες να ακούσει τα σχόλια των επισκεπτών και να μιλήσει μαζί τους χωρίς να αποκαλύπτει την ταυτότητά του, ο πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης, ένας από τους πιο σημαντικούς αρχαιολόγους της εποχής μας, ο Δημήτρης Παντερμαλής, ο άνθρωπος που βρέθηκε στο τιμόνι του μουσείου από την πρώτη μέρα της θεμελίωσής του, πέθανε σε ηλικία 81 ετών.

Από το Μάιο του 2000 ήταν πρόεδρος του οργανισμού που κατασκεύασε το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Από τον Μάιο του 2009 ο καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής ήταν πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης, ιδιότητα με την οποία τον αναγνωρίζει και το ευρύ κοινό. Εθνικό κεφάλαιο για τη χώρα μας εδώ και δεκαετίες, όχι μόνον προώθησε αλλά ερεύνησε με το ίδιο σθένος, με σοβαρότητα, αγάπη και μεράκι την πολιτισμική κληρονομιά μας στο εσωτερικό αλλά και σε κάθε γωνιά του κόσμου. 

Με τον Δημήτρη Παντερμαλή, έναν επιστήμονα ανήσυχο, επίμονο, ανοιχτό στις προκλήσεις της επόμενης μέρας, το μουσείο όχι μόνο κατάφερε να προσελκύσει εκατομμύρια επισκέπτες στην περίοδο της λειτουργίας του, να αποσπάσει διεθνή βραβεία και να βρεθεί σε διεθνείς αξιολογήσεις σταθερά ανάμεσα στα πέντε πιο δημοφιλή αρχαιολογικά μουσεία και τα εικοσιπέντε πιο δημοφιλή παγκοσμίως, αλλά να γίνει ένα μουσείο αγαπητό, δημοφιλές στους κατοίκους της Αθήνας και τους επισκέπτες από όλο τον κόσμο, ένα μουσείο συνδεδεμένο σε κάθε επίπεδο με τη ζωή της πόλης.

Η άποψή του ότι το μουσείο αυτό δεν χαρακτηρίζεται από την ανείπωτη ηρεμία, αλλά είναι ένα μουσείο ζωντανό, ένα μουσείο γεμάτο κόσμο, τον έκανε να φροντίσει τη μαζική επισκεψιμότητά του, τον κινητοποίησε να το κάνει το πιο δημοφιλές ανάμεσα στα ελληνικά μουσεία. «Η αντίληψή μας είναι ότι στο μουσείο δεν έρχεται κανείς για να κάνει διαλογισμό, έρχεται για να συνομιλήσει με αυτά που βλέπει», έλεγε.

Γυρίζω μέσα στο μουσείο, ακούω τι λέει ο κόσμος και μου μιλούν. Τις πιο πολλές φορές με συναισθηματικές εκρήξεις. Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι είναι πιο προσγειωμένοι, που έχουν πιο σύνθετες ερωτήσεις και κάνουν ωραίες παρατηρήσεις.

Ο Δημήτρης Παντερμαλής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1940. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία και κατόπιν Γερμανική Γλώσσα και Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές με ειδίκευση στην Κλασική Αρχαιολογία στο Freibourg της Γερμανίας, όπου έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1968. 

Δημήτρης Παντερμαλής (1940-2022) Facebook Twitter
O Δημήτρης Παντερμαλής ξεναγεί τον Μπαράκ Ομπάμα στο Μουσείο Ακρόπολης κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα το 2016. Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΗΠΑ/STR

Τον επόμενο χρόνο, με απόφαση της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, διορίστηκε στη θέση του επιμελητή του Μουσείου Εκμαγείων. Αργότερα, εξελέγη επίκουρος καθηγητής και, το 1979, καθηγητής της Κλασικής Αρχαιολογίας. Δίδαξε μαθήματα αρχαίας αρχιτεκτονικής, γλυπτικής, ζωγραφικής και επιγραφικής. Διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής και ήταν πρόεδρος του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Ήταν τακτικό μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας των Αθηνών και του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου.

Το σπουδαίο διδακτικό του έργο ξεκίνησε το 1966 στη Γερμανία όπου με εντολή της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Freibourg δίδαξε σε ξένους φοιτητές τρία χρόνια ελληνική γλώσσα και πολιτισμό. Διοργάνωσε μαζί με συναδέλφους του πολλές αρχαιολογικές εκδρομές των φοιτητών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και πραγματοποίησε μαθήματα μπροστά στα αντικείμενα της έρευνας σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. 

Είχε πάρει μέρος με ανακοινώσεις του σε πολλά επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει κάνει τον γύρο του κόσμου παραδίδοντας ομιλίες και σεμινάρια σε ξένα πανεπιστήμια, ερευνητικά ινστιτούτα και μουσεία: στο Βερολίνο, στο Μόναχο, στο Freibourg, στην Ιένα, στο Αμβούργο, στη Φρανκφούρτη, στη Βόννη, στην Κολωνία, στο Marburg, στη Χαϊδελβέργη, στο Göttingen, στην Karlsruhe, στη Ρώμη, στη Φλωρεντία, στο Lecce, στο Παλέρμο, στην Πάδοβα, στο Λουξεμβούργο, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο, στο Δουβλίνο, στο Τορόντο, στο Μόντρεαλ, στην Οτάβα, στο Γέιλ, στο Πρίνστον, στην Ουάσινγκτον, στο Σικάγο, στο Σαν Φρανσίσκο, στο Λος Άντζελες, στο Μπέρκλεϊ, στο Σαν Ντιέγο, στη Μελβούρνη, στο Σίδνεϊ, στην Αδελαΐδα, στην Καμπέρα και στο Κάιρο.

Δημήτρης Παντερμαλής (1940-2022) Facebook Twitter
«Εμένα μου αρέσει το μουσείο μόνο γεμάτο. Δεν πιστεύω στην αντίληψη του 19ου αιώνα "το μουσείο και εγώ"». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LiFO

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονταν στον χώρο της αρχαίας γλυπτικής και αρχιτεκτονικής όπου αναφέρονταν και οι περισσότερες δημοσιεύσεις του.

Από το 1973 υπήρξε διευθυντής των αρχαιολογικών ανασκαφών του πανεπιστημίου στο αρχαίο Δίον, θρησκευτικό κέντρο των αρχαίων Μακεδόνων, στην περιοχή του Μακεδονικού Ολύμπου (Πιερία) και πραγματοποίησε προγράμματα μετατροπής του χώρου των ανασκαφών σε μεγάλο αρχαιολογικό πάρκο, εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο συστηματικών ανασκαφών, οι οποίες έκαναν γνωστή την ιστορία του Δίου και στο εξωτερικό και ανέσυραν από τη λήθη την αρχαία πόλη. 

Ανέσκαψε μεγάλα τμήματα του αρχαίου οικισμού και των ιερών έξω από τα τείχη της πόλης όσο και στην έρευνα της αρχαίας λατρείας, που είχε ως αποτέλεσμα την αποκάλυψη του ιερού του Ολυμπίου Διός, καθώς επίσης κι αυτών της Δήμητρας, της Ίσιδος και του Διός Υψίστου, όλα τους στην περιοχή νοτίως του τειχισμένου οικισμού. Ανέδειξε το Δίον ως έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, με πλήθος κινητών ευρημάτων που εκτίθενται στο τοπικό μουσείο. Αξιόλογα εκθέματα αποτελούν τα γλυπτά που κοσμούν σήμερα το μουσείο και ιδιαίτερο έκθεμα η ύδραυλις, αρχαίο μουσικό όργανο και σπανιότατο αρχαιολογικό εύρημα. 

Δημήτρης Παντερμαλής (1940-2022) Facebook Twitter
Φωτογραφία του Δημήτρη Παντερμαλή από τον Ιανουάριο του 2022 όταν αποδόθηκε το παρθενώνειο «θραύσμα Fagan» από το Μουσείο Antonino Salinas του Παλέρμο στο Μουσείο Ακρόπολης. Φωτ.: Eurokinissi

«Εμένα μου αρέσει το μουσείο μόνο γεμάτο. Δεν πιστεύω στην αντίληψη του 19ου αιώνα "το μουσείο και εγώ". Είναι παλαιού τύπου αυτή η αντίληψη. Γυρίζω μέσα στο μουσείο, ακούω τι λέει ο κόσμος και μου μιλούν. Τις πιο πολλές φορές με συναισθηματικές εκρήξεις. Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι είναι πιο προσγειωμένοι, που έχουν πιο σύνθετες ερωτήσεις και κάνουν ωραίες παρατηρήσεις. Ας πούμε, παρότι φαίνεται πολύ απλοϊκό, με ενδιαφέρει που ρωτούν πράγματα τεχνικά για το πώς έκαναν μια γλυφή, για παράδειγμα, και μετά τους εξηγείς ότι υπήρχαν ειδικές ξύστρες» έλεγε.

Μιλώντας για το Δίον έλεγε: «Πήγα το 1970 και έφυγα το 2000 και μετά συνέχιζα κάθε καλοκαίρι. Έχω μαζέψει πενήντα χρόνια εκεί. Στο Δίον ζω μερικούς μήνες του χρόνου, είναι το χωριό μου, το βασικό μου σπίτι. Είναι άλλα τα μεγέθη, από αυτά μιας πόλης, η σχέση με το περιβάλλον είναι πάρα πολύ έντονη, αλλά και πολλά πράγματα είναι παρόμοια. Εκεί εκτιμώ την τεχνική των απλών ανθρώπων, του τσοπάνη ή του χασάπη. Ας πούμε ο χασάπης κάνει τέχνη, τον θαυμάζω για το πώς χαίρεται που κόβει μια μπριζόλα μια κι έξω και σωστά. Όλα αυτά είναι ένα είδος σοφίας που η εποχή μας ούτε την εκτιμά ούτε την ξέρει.

Το χωριό εκεί είναι ένα βλαχοχώρι και φτιάχνουν ωραία τυριά. Τους ρωτάω γιατί αφού έχετε τυριά παίρνετε τα τυποποιημένα; Το κάνουν για ευκολία και για να μην έχουν απώλεια, αυτό σε πονάει κάπως. Αυτό το κενό προσπαθώ στο μουσείο να το καλύψω με τις ψηφιακές εφαρμογές. Να καταλάβει ο θεατής του έργου τον τρόπο, την τεχνική με την οποία δημιουργήθηκε».

Ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος όταν «το μουσείο κατάφερε τον Ιούνιο του 2019, μετά από 25 χρόνια εργασιών και αναμονής να ανοίξει στο κοινό ένα ακόμα επίπεδο, κάτω από το κτίριο του μουσείου με την αρχαιολογική ανασκαφή που αποκαλύπτει μια γειτονιά της αρχαίας Αθήνας με τα σπίτια, τα λουτρά και τα εργαστήρια και μας υπενθυμίζει ότι άνθρωποι σαν αυτούς τους κατοίκους ήταν αυτοί πίσω από τα σπουδαία έργα, τα αριστουργήματα των παραπάνω ορόφων».

Από τον Σεπτέμβριο του 1996 ως τον Μάρτιο του 2000 διετέλεσε μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου ως βουλευτής Επικρατείας. Διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας, κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής και είναι πρόεδρος του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Είναι τακτικό μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας των Αθηνών και του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου.

Κατάφερε το Μουσείο Ακρόπολης να έχει δεχθεί περισσότερους από 15.000.000 επισκέπτες από κάθε γωνιά του κόσμου, να έχει αποσπάσει διεθνή βραβεία και να βρίσκεται σταθερά σε διεθνείς αξιολογήσεις ανάμεσα στα πέντε πιο δημοφιλή αρχαιολογικά μουσεία και τα εικοσιπέντε πιο δημοφιλή παγκοσμίως. Πάνω από όλα όμως κατάφερε το μουσείο αυτό να είναι ένα δημοφιλές και αγαπητό σημείο συνάντησης των κατοίκων της πόλης.

Αρχαιολογία & Ιστορία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ιστορία του κούρου Αριστοδίκου που στάθηκε ορόσημο της ελληνικής τέχνης

Αρχαιολογία / Κούρος Αριστόδικος: Ένα άγαλμα ορόσημο στην αρχαία ελληνική Τέχνη

Το άγαλμα, λίγο μεγαλύτερο του φυσικού μεγέθους, έχει ύψος 1,95 μ., είναι σμιλεμένο σε παριανό μάρμαρο, χρονολογείται από τους μελετητές γύρω στα 510-500 π.Χ., αποτελεί το τελευταίο δείγμα της μεγάλης σειράς των αττικών κούρων και αποκαλύπτει ποιες ήταν οι ταφικές συνήθειες στην Αθήνα εκείνης της εποχής.
THE LIFO TEAM
Ποιοι ήταν οι μαυραγορίτες της Κατοχής και πώς λειτουργούσαν;

Ιστορία μιας πόλης / Ποιοι ήταν οι μαυραγορίτες της Κατοχής;

Πώς ήταν η καθημερινότητα στην Αθήνα της γερμανικής Κατοχής; Ποιες στρατηγικές ανέπτυξαν οι Αθηναίοι για να επιβιώσουν; Πώς και πού έβρισκαν τρόφιμα; Πώς επηρέασε η παρουσία των κατακτητών τις μετακινήσεις των κατοίκων της πόλης; H Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με τον Μενέλαο Χαραλαμπίδη για την καθημερινή ζωή στην κατοχική Αθήνα.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Τι έτρεχε με τους λαγούς στην αρχαία Αθήνα;

Ιστορία μιας πόλης / Τι έτρεχε με τους λαγούς στην αρχαία Αθήνα;

Στην αρχαία Αθήνα, ο λαγός δεν ήταν μόνο θήραμα, αλλά και σύμβολο ερωτικής επιθυμίας και γονιμότητας, ενώ χρησιμοποιούνταν επίσης ως προσφορά στους θεούς. Ο Ξενοφών έγραψε για το κυνήγι του, ενώ εμφανίζεται συχνά στην τέχνη - στα αγγεία, στις παραστάσεις συμποσίων, ακόμη και σε ταφικά μνημεία. Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με την Κάτια Μαργαρίτη ρίχνοντας φως στο παρελθόν ενός ζώου που είχε πολύ μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι ίσως φανταζόμαστε.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Μιμάρ Σινάν: Ο αρχιτέκτονας που έχτισε τα πιο σημαντικά κτίρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας

Γεννήθηκε σαν σήμερα  / Μιμάρ Σινάν: Ο αρχιτέκτονας που έχτισε τα πιο σημαντικά κτίρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας

Στις 15 Απριλίου 1489 γεννήθηκε ο αρχιτέκτονας που έφτιαξε από τριακόσια τριάντα έργα. Ανάμεσα σε αυτά, το Τέμενος του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς (1550 -1557) και το Κουρσούμ Τζαμί ή Τζαμί του Οσμάν Σαχ στα Τρίκαλα, το μοναδικό του έργο που σώζεται στην Ελλάδα.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ερωμένη της»: Το πιο τολμηρό αθηναϊκό ρομάντζο του Μεσοπολέμου

Ιστορία μιας πόλης / «Η ερωμένη της»: Το πιο τολμηρό αθηναϊκό ρομάντζο του Μεσοπολέμου

Πόσο μπορεί να συμβάλει ένα βιβλίο στη σεξουαλική χειραφέτηση των Ελληνίδων; Η Αγιάτη Μπενάρδου μιλά με την Παναγιώτα Βογιατζή για την Ντόρα Ρωζέττη και τη γυναικεία ομοφυλοφιλία στην Αθήνα των αρχών του 20ού αώνα.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Close up: Η ψηφιακά αποκατεστημένη τοιχογραφία στον τάφο του Φιλίππου στις Αιγές

Αρχαιολογία & Ιστορία / Close up: Η ψηφιακά αποκατεστημένη τοιχογραφία στον τάφο του Φιλίππου στις Αιγές

Το σημαντικότερο σωζόμενο έργο της κλασικής ξαναζωντανεύει 23 αιώνες μετά με τη βοήθεια της αρχαιομετρίας, της τεχνητή νοημοσύνη και της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε μια καινοτόμο μελέτη αποκατάστασή του που ανοίγει νέους ορίζοντες στην αναβίωση της αρχαίας τέχνης.
THE LIFO TEAM
Πώς η τεχνολογία αποκαθιστά το σημαντικότερο έργο της κλασικής ζωγραφικής 23 αιώνες μετά;

Αρχαιολογία & Ιστορία / Πώς η τεχνολογία αποκαθιστά το σημαντικότερο έργο της κλασικής ζωγραφικής 23 αιώνες μετά;

Η αρχαιομετρία, η τεχνητή νοημοσύνη και η καλλιτεχνική δημιουργία συνεργάστηκαν σε μια καινοτόμο μελέτη αποκατάστασης της τοιχογραφίας με το κυνήγι από τον τάφο του Φιλίππου στις Αιγές, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην αναβίωση της αρχαίας τέχνης.
M. HULOT
Δωσίλογοι: Ποιοι και γιατί συνεργάστηκαν με τους κατακτητές;

Ιστορία μιας πόλης / Δωσίλογοι: Ποιοι και γιατί συνεργάστηκαν με τους κατακτητές;

Πώς επιχειρήθηκε η αναθεώρηση της εικόνας των δωσιλόγων τις δεκαετίες που ακολούθησαν μετά την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά, και ποια ήταν η επίδραση αυτής της αναθεώρησης στη δημόσια ιστορική μνήμη; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Μενέλαο Χαραλαμπίδη για ένα θέμα ταμπού που ακόμα απασχολεί τους ιστορικούς αλλά και την κοινωνία.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Από τι πέθαναν δεκάδες χιλιάδες Αθηναίοι το 430 π.Χ.;

Ιστορία μιας πόλης / Από τι πέθαναν δεκάδες χιλιάδες Αθηναίοι το 430 π.Χ.;

Ο Θουκυδίδης ισχυρίζεται ότι ήταν μια ασθένεια εισαγόμενη, η οποία ξεκίνησε από την Αιθιοπία και προτού φθάσει στην Αθήνα, εξαπλώθηκε στην Αίγυπτο και την Περσική αυτοκρατορία. H Αγιάτη Μπενάρδου μιλά με τον Στέφανο Παρασκευαΐδη για τον λοιμό των Αθηνών με την πρωτοφανή θνησιμότητα, καθώς υπολογίζεται ότι χάθηκε το 1/3 του πληθυσμού της πόλης.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Επίσκεψη στον αρχέγονο κόσμο της Σαμοθράκης με σύμμαχο την τεχνολογία

Αρχαιολογία & Ιστορία / Σαμοθράκη: Βλέπουμε την ιστορία του νησιού ξανά με σύμμαχο την τεχνολογία

Η Σαμοθράκη του Νίκης, του Ομήρου, των Καβείρων, των φιλοσόφων, των χαρτογράφων της Αναγέννησης, των αρχαιολόγων, των αρχιτεκτόνων και των φωτογράφων του 20ού αιώνα αλλά και των σύγχρονων μοντελιστών σε μια εμπεριστατωμένη έκθεση της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
ΑΣΚΤ: Η σχολή που «γέννησε» τους μεγαλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες

Ιστορία μιας πόλης / ΑΣΚΤ: Εδώ γεννήθηκαν οι μεγαλύτεροι Έλληνες καλλιτέχνες

H Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών υπήρξε θεμέλιος λίθος για την ελληνική τέχνη, με σημαντικούς δασκάλους όπως ο Παρθένης και ο Μόραλης να συμβάλλουν στην ανάπτυξή της. Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με την ιστορικό τέχνης Χριστίνα Δημακοπούλου για την καθοριστική τους επιρροή.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Πώς βρέθηκαν οι πρόσφυγες από τη Μ. Ασία στη Νέα Μάκρη;

Ιστορία μιας πόλης / Νέα Μάκρη: Ο προσφυγικός συνοικισμός που εξελίχθηκε σε λουτρόπολη

Από τις ιωνικές κωμοπόλεις Μάκρη και Λιβίσι, στα παράλια της Λυκίας στη νοτιοδυτική Μικρά Ασία, οι πρόσφυγες από αυτές τις περιοχές εγκαταστάθηκαν στη βορειοανατολική Αττική, ιδρύοντας τη Νέα Μάκρη, το 1924. Η Ευαγγελία Αχλάδη μιλά στην Αγιάτη Μπενάρδου για τη νεότερη και τη σύγχρονη ιστορία της περιοχής.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Στο φθισιατρείο «Σωτηρία» το 1927: Μια κάθοδος στην αληθινή κόλαση των μελλοθάνατων

Αρχαιολογία & Ιστορία / Φθισιατρείο «Σωτηρία», 1927: Μια κάθοδος στην αληθινή κόλαση των μελλοθανάτων

Έπειτα από επιστολές και καταγγελίες, τον Ιούλιο του 1927, ένας ρεπόρτερ της εφημερίδας «Εσπερινή» επισκέπτεται το φθισιατρείο για να καταγράψει τις συνθήκες ζωής των ασθενών. Η ομάδα των dirty ’30s & late ’20s «αναπαλαιώνει» και διασώζει τη μαρτυρία του για λογαριασμό της LiFO.
DIRTY ‘30S & LATE ‘20S