Bagatelles της οδού Αλκαμένους
Δύο κείμενα από το πρώτο βιβλίο της Γεωργίας Συριοπούλου
"Η Bagatelle είναι μια μουσική φόρμα μικρή, χωρίς κάποια αυστηρή δομή, ελαφριά, ενίοτε παιγνιώδης ή ακόμη και απλοϊκή.
Οι Bagatelles της οδού Αλκαμένους είναι 60 ιστορίες γραμμένες στο κέντρο της Αθήνας, με μερικές από αυτές να απλώνονται και έξω από το λεκανοπέδιο. Είναι φτιαγμένες από προσωπικές εικόνες, παρατηρούν τον κόσμο από πολύ κοντινές ή πολύ μακρινές οπτικές γωνίες, περιέχουν αναμνήσεις, σαχλαμάρες καθώς και στοχασμούς ή αφορισμούς". Γ.Σ.
Γεωργία Συριοπούλου, Bagatelles της οδού Αλκαμένους, εκδ. Μετρονόμος, 2024
BIG BANG
Οι άνθρωποι μιλάνε για το χώρο -όχι οι ειδικοί, οι αρχιτέκτονες, οι γεωμέτρες, ακόμα και οι κοινωνιολόγοι-, οι ποιητές ας πούμε για ανθρώπους. Οι άνθρωποι μιλάνε για τον χώρο λέγοντας για τους γαλαξίες και το σύμπαν και μετά κάνουν μια ξαφνική βουτιά στους δρόμους της πόλης τους. Βρώμικους, σκοτεινούς δρόμους με ύποπτες συναντήσεις ή φαρδιές λεωφόρους της ανεμελιάς και της δόξας.
Μιλάνε για τον χώρο λέγοντας για το κενό της άδειας κάμαρας, για τον ορίζοντα και τα φαρδιά λιβάδια. Μιλάνε για τον χώρο μιλώντας για βαθιές τάφρους, για την απόσταση που διανύσαν για να φτάσουν την αγάπη τους ή το φεγγάρι μια νύχτα παραισθήσεων.
Για τους τόπους που περπάτησαν παιδιά, Αριστοτέλους, πλατεία Βάθης, κάνουν τραγούδια. Καλούν την οδό που βαδίζουν πάνω κάτω της, κατέχοντας τη μυστική της δύναμη όταν μουρμουρίζουν ή φτύνουν το όνομά της.
Οι άνθρωποι μιλάνε για τον χώρο που τους πνίγει, το σπιτάκι το έμψυχο ή το άψυχο, που τους αγαπά· μιλάνε καμιά φορά για την απουσία του χώρου όταν είναι καταδικασμένοι ή όταν στενεύουν τα όρια.
Μιλάνε για τα δωμάτια που βλέπουνε στον ύπνο τους και ενίοτε πετάνε προς το ταβάνι τους και μιλάνε για ένα τούνελ που έχει ή δεν έχει φως. Μιλάνε για σπήλαια όταν θέλουν να μιλήσουν για τις ιδέες τους αλλά και όταν θέλουν να μιλήσουν για την ωμότητα ή την καταγωγή.
Και μιλάνε για επουράνιες σφαίρες, τις αριθμούν κιόλας καθώς μετρούν τις αποστάσεις με τσιγάρα, με φεγγάρια, με έτη· γενικά με τον χρόνο μετρούν τον χώρο. Όμως ο χώρος τελειώνει, και τελειώνει την κάθε φορά που δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Ο χώρος τελειώνει τη στιγμή της ασφυξίας. Γιατί ο χώρος είναι ο αέρας που ανασαίνουμε και τίποτα άλλο και κάθε φορά που εκπνέουμε αυτό το μίγμα αερίων με την υγρασία του σώματός μας να εκλύεται τότε ακριβώς παράγουμε λίγο χώρο ακόμα και άλλο λίγο και έτσι φουσκώνει το σύμπαν και όχι από το Μπιγκ Μπανγκ. Από τα λόγια των ανθρώπων διαστέλλεται.
ΧΘΟΝΙΟ
Σε μια αλυσιδωτή ακολουθία σκέψεων, ιδεών θα τολμούσα να πω, σταγόνες κηλίδωσαν τον ειρμό με στίξεις ρυθμικές, τακτές αλλά ασύγχρονες και διάφωνες. Η σύνθεση έγερνε προς το διφορούμενο αλλά αγκύρωσα δυο τρία σημεία έτσι ώστε να μπορεί να σταθεί κάποιος σε μια πέτρα από αυτές που είναι μέσα στο χώμα θεμελιωμένες και είναι εμφανές ένα μικρό στρογγυλό, λειασμένο τμήμα τους, εκτεθειμένο στον ήλιο και τη βροχή, που δεν υποψιάζει για το μέγεθός τους ούτε για την ιδιότητά τους να είναι κάποια ακραία όρια υπεδάφους. Η αλυσιδωτή ακολουθία έγινε παράθεση. Ένας κατάλογος, καλύτερα θα έλεγα, των σημείων που στηρίζεται η σκέψη μου που θα έφτιαχνε τον καμβά της μορφής, την μπασογραμμή που θα στηριζόταν το επεισόδιο.
Στα ψαθυρά τριγύρω πετρώματα υπάρχει κοκκώδες χώμα· ένα οικοσύστημα γεμάτο προϊόντα αποσύνθεσης, έντομα σε όλες τις μεταμορφώσεις τους, βακτήρια που αποικοδομούν, σπόροι σε τελικό στάδιο βλάστησης με ένα μικρό τρυφερό άγκιστρο προς το βάθος και έναν βλαστό μόλις αναδυόμενο μέσα απ’ τη φουσκωμένη ψίχα του, όλα αυτά ποτισμένα από απεκκρίσεις πιθανότατα ζώντων ακόμα οργανισμών. Σε αυτά τα σημεία, όταν σταθεί κάποιος πιστεύοντας στην προσωρινή σταθερότητα του υπεδάφους, η σύνθεση φαίνεται να ερμηνεύεται παρ’ όλη τη γριφώδη της δομή.
Δείτε δύο ακόμα κείμενα της Γεωργίας Συριοπούλου στο Αλμανάκ:
Το λουκουμάκι
Τρία ποιήματα από τη συλλογή Αττική
Η Γεωργία Συριοπούλου (Abies S.) είναι εικαστικός και μουσικός.
Έχει τελειώσει το τμήμα ζωγραφικής της Α.Σ.Κ.Τ το 1997. Έχει Δίπλωμα Σύνθεσης και Ανώτερων Θεωρητικών. Διδάσκει σαν αναπληρώτρια στη δημόσια εκπαίδευση. Έχει κάνει δύο ατομικές εκθέσεις το 2017 και 2022. Έργα της για μικρά σχήματα πνευστών και εγχόρδων έχουν ανέβει σε συναυλίες νέων συνθετών. Έχει δουλέψει στο θέατρο και τον κινηματογράφο και συνεργάζεται με ηλεκτρονικά μέσα συνήθως με το ψευδώνυμο Abies Sylos. Οι Bagatelles της οδού Αλκαμένους είναι το πρώτο της βιβλίο.
Θα βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη στην έκθεση βιβλίου και μετά στα βιβλιοπωλεία.
