Το όνειρο της Αρετούσας
Οι φωτογραφίες του συγγραφέα Μιχάλη Μακρόπουλου που συνοδεύουν το όνειρο της Αρετούσας (Ερωτόκριτος Δ΄, στ. 53-78) είναι από τη χοροθεατρική παράσταση του Ερωτόκριτου του Βιτσέντζου Κορνάρου, που ανέβασε στις 30 Ιούλη 2016, στο κάστρο της Αγίας Μαύρας στη Λευκάδα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τσουκαλάδων, σε σκηνοθεσία και χορογραφίες του Νίκου Σταματέλου και της Ευρυδίκης Μεσσίνη.
Σα να 'τον μεσοπέλαγα, εις τ' όνειρο τσι φάνη,
'ς έναν καράβι μοναχή, και το τιμόνι πιάνει,
κι αντρειεύγετο να βουηθηχτεί, κ' εκείνη δεν εμπόρει,
και τον πνιμόν τσι φανερά στον ύπνον τσι εθώρει·
κ' εφανιστή τζι κι ο γιαλός είς ποταμός εγίνη,
πέτρες, χαράκια και δεντρά σύρνει την ώρα κείνη,
κι ώρες το κύμα τη βουλά, κι ώρες τη φανερώνει,
κι ώς τα βυζά τζ' ο ποταμός και παραπάνω σώνει
Το ξύλο, που' το στο γιαλό, εβούλησεν ομπρός τσι ,
πως κιντυνεύγει μοναχή τσι φάνη στ' όνειρόν τσι,
και σκοτεινιάζ' ο Ουρανός, δεν ξεύρει, πού να δώση,
και κλαίοντας παρακαλεί κοιμώντας να γλυτώση,
όντες θωρεί, πως ήλαψε στου ποταμού την πλάτη,
μια λαμπιρώτατη φωτιά, κι άθρωπος την εκράτει,
φωνιάζει τσι, «Μη φοβηθής», κ' εσίμωσε κοντά της,
κι από τη χέρα πιάνει τη, σύρνει τη και βουηθά της,
πάει τη 'ς ανάβαθα νερά, κι απόκει την αφίνει,
κ' εχάθηκε σαν την ασκιά, δεν είδεν είντα γίνη·
κ' εκεί που πρώτα ο ποταμός ώς τα βυζά τη χώνει,
εσύρθηκ' ώς τα γόνατα, κι όσον και χαμηλώνει,
μα εφαίνετό τζι κ' ήστεκε, δε θε να πορπατήξη,
δεν ξεύροντας το ζάλο τσι, εις ποιά μερά να ρίξει,
μην πα να βρη βαθιά νερά και κιντυνέψη πάλι,
κι ως την αυγή παιδεύγεται με τ' όνειρου τη ζάλη·
κ' εφώνιαζε στον ύπνον της, κιανείς να τσι βουηθήξει,
μην τήνε πάρη ο ποταμός, το κύμα να την πνίξη.
