Από το Αλγέρι στη Θεσσαλονίκη. Η Μεσόγειος φλέγεται στις ταινίες του Tariq Teguia.
Ο αλγερινός σκηνοθέτης επέλεξε να μένει στη Θεσσαλονίκη για να είναι πιο κοντά στο καζάνι που βράζει.
Τον περασμένο Μάρτη, το Centre Pompidou του αφιέρωσε μια ρετροσπεκτίβα, μία σπάνια τιμή για έναν σκηνοθέτη που μόλις απογειώνεται
Révolution Zendj, ταινία-κεραυνός, πρώτο μεγάλο βραβείο στο φεστιβάλ του Belfort
Jacques Mandelbaum, Le Monde, 06.03.2015.
"Η ταινία Révolution Zendj ανήκει στη σπάνια αυτή κατηγορία ταινιών, οι οποίες πέφτουν σαν κεραυνό με τη δυναμή τους, την ομορφιά τους και την τόλμη, πάνω στους θεσμούς που τις υποδέχονται και τους θεατές που τις ανακαλύπτουν, προκαλώντας όλα τα μίση αλλά και κάθε θαυμασμό, όπως επίσης και την προσμονή. Η υπόθεση είναι αρκετά ισχνή : ένας αλγερινός δημοσιογράφος και μία φοιτήτρια παλαιστινιακής καταγωγής που ζει στην Ελλάδα φεύγουν για ένα ταξίδι όπου συναντιώνται και στο τέλος χωρίζουν.
(...) Έχοντας την αφετηρία του στις εστίες εξέγερσης στις δύο όχθες της Μεσογείου, η καυτή και απόκοσμη αυτή ταινία αναζητάει πάνω από τα συντρίμμια της επαναστατικής ουτοπίας, από την πλευρά των χαμένων της Ιστορίας, το δρόμο για ένα νέο μοίρασμα των ελπίδων, την χαρτογραφία μιας νέας αφύπνισης των καταφρονεμένων. Διασχίζει γι' αυτό το σκοπό τα εδάφη της Αλγερίας, της Ελλάδας, του Λιβάνου, του Ιράκ και των ΗΠΑ, από το φάντασμα μιας μαύρης εξέγερσης μέχρι το φευγαλέο φιλί μεταξύ ενός αγοριού κι ενός κοριτσιού που ενώνουν τις φωνές τους για να διαβάσουν μαζί ένα δοκίμιο για την αναρχία (...)"
Ο Tariq Teguia πάνω από τα σύνορα
Didier Péron, Libération, 3.03.2015
"(...) Γεννημένος στο Αλγέρι στα τέλη του 1966, ο κινηματογραφιστής αυτός ξεχώρισε αμέσως εξαιτίας της ανατρεπτικής προσεγγισής του στη σκηνοθεσία, μιξάροντας τον Godard (για την αποδομημένη γραμματική της αφήγησης, τον ρευστό χαρακτήρα των ηρώων που εκφράζονται με συνθήματα ή αινιγματικές προτάσεις) με τον Antonioni (για το πως συλλαμβάνεται το πνεύμα του παρόντος μέσα από το διάλογο μεταξύ αρχιτεκτονικής και τοπίου). Μία άλλη βαθιά επιρροή τον διαπερνά, η οποία θα μπορούσαμε να πούμε πως στάθηκε καθοριστική για να περάσει από τη θεωρία στην πράξη όταν ήταν φοιτητής στην αισθητική φιλοσοφία στο Παρίσι, επιλέγοντας σαν πεδίο μελέτης το φιλμ και την φωτογραφία : "Πως μπορεί κανείς να δημιουργήσει χαρτογραφικές μυθοπλασίες"; αναρωτιόταν τότε.
'Εχοντας τα μάτια ανοιχτά
Jean-Baptiste Morin, Les Inrockuptibles, 4.03.2015.
"(...) Τη στιγμή που ήρθαμε σε επαφή μαζί του, βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, όπου έχει εγκατασταθεί εδώ και μερικά χρόνια.
"'Εχω μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα, με τη Θεσσαλονίκη. Αυτό φαίνεται πολύ στις ταινίες μου, αλλά συγχρόνως η Θεσσαλονίκη είναι ένας τόπος όπου δουλεύω μόνος, παρά το γεγονός ότι ο μοντέρ έρχεται συχνά. Ακολουθώ μια μοναχική διαδικασία εργασίας. Μ' ευχαριστεί πάντως να συναντώ ανθρώπους και να τους μιλάω για την κατάσταση. Ορισμένοι 'Ελληνες έχουν αμφιβολίες σχετικά με την υποτιθέμενη ριζοσπαστικότητα του Σύριζα. Η Ελλάδα είναι ουσιαστικά παρούσα στην ταινία μου Révolution Zendj. 'Εχω καταγράψει εκεί ενέργειες που έμοιαζαν αλλού χαμένες, ή έστω καταπνιγμένες. Το παράδοξο είναι ότι η Ελλάδα έχει γονατίσει, ο κόσμος ζει με ελάχιστα, οι νέοι φεύγουν, αλλά δημιούργησε και τη δυνατότητα μιας αφύπνισης στις άλλες χώρες. Αυτό μου φαινόταν ξεκάθαρο πριν τέσσερα χρόνια, τότε που άρχιζα τα γυρίσματα. Η πολιτική αυτή ενέργεια βρισκόταν εδώ, κι όχι αλλού. Και χαίρομαι που για ένα μέρος της Ευρώπης το ελληνικό παράδειγμα θα μπορούσε να προκαλέσει σκέψεις. Αρκεί βέβαια οι άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία να επιβάλλουν τη φωνή τους και εκτός Ελλάδας, σε άλλες αρχές.
(...) Δεν ταξιδεύω, μετακινούμαι. Γνωρίζω αληθινούς ταξιδιώτες που φεύγουν έξι μήνες στην Ινδονησία. Αλλά ούτε είμαι και τουρίστας. Μετακινούμαι για να βλέπω τον κόσμο να κινείται μπροστά μου. Αυτό δεν λέγεται ταξιδεύω, σημαίνει να είσαι σε εγρήγορση. Βρίσκομαι ακάλυπτος κάπου μακριά. Μέσα σε μια παραζάλη, εμβρόντητος. Αλλα δεν κάνω ταινίες που να αντικαθρεπτίζουν τη ζωή μου.
(...) Αν έχω εγκαταλείψει την Αλγερία, πράγμα που είναι προς απόδειξη, είναι σαν να το σκάω από παντού. Κρατιέμαι σε απόσταση από την Αλγερία, ταυτόχρονα όμως είμαι και πολύ παρών. Δεν εγκατέλειψα την ιδέα να κάνω ταινίες στην Αλγερία, κάτι που παραμένει ουσιαστικό για μένα. Οι φίλοι μου και ο αδερφός μου συνεχίζουν να ζουν εκεί, και τυχαίνει να βοηθάω φίλους με τις ταινίες τους. Θα ήθελα να δημιουργηθεί μία κινηματογραφική αίθουσα, να κυκλοφορούν βιβλία για το σινεμά, για τη φωτογραφία, θα ήθελα να γίνουν πολλά πράγματα. Για την ώρα πρόκειται μόνο για ιδέες. Αλλά δεν με περιμένουν για να καταλάβουν αυτό που ζει η χώρα. Γι' αυτούς είναι η αληθινή ζωή.
(...) Προτιμώ να παραμένω ελλιπτικός. Αμφισβητώ το γεγονός ότι ένα βιογραφικό άμεσα ερμηνεύσιμο -για παράδειγμα οι ανώτατες σπουδές- θα μπορούσε να εξηγήσει πλήρως γαιτί οι ταινίες είναι αυτό που είναι. Επειδή κι εγώ ο ίδιος το αγνοώ πλήρως.
(...) Καμία από τις ταινίες που έκανα με τον αδερφό μου δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την άνευ όρων υποστήριξη της μητέρας μας. Αυτό μου φαίνεται εκπληκτικό για μια γυναίκα της γενιάς της. Ο αδερφός μου είναι ένας πολιτικός ακτιβιστής στην Αλγερία. Κι εγώ κάνω σινεμά. 'Οπως βλέπεις, δεν είναι κι ό' τι καλύτερο. Αλλά πάντα μας υποστήριζε. Εξάλλου, η ταινία Révolution Zendj της είναι αφιερωμένη."
Jean-Baptiste Morin, Les Inrockuptibles.
