Τις περισσότερες φορές ένα σάουντρακ είναι πετυχημένο όταν έχει καταφέρει να θρέψει συναισθηματικά το κοινό με έμμεσο τρόπο, χωρίς να του έχει υποδείξει πώς να νιώσει ή τι να σκεφτεί, επισκιάζοντας ουσιαστικά την ίδια την ταινία.
Η μουσική του έμπειρου συνθέτη Jon Brion για το φιλμ «Lady Bird», το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Γκρέτα Γκέργουιγκ, πετυχαίνει ακριβώς αυτό: το γλυκόπικρο και νοσταλγικό του μοτίβο παραμονεύει αθόρυβα σε κάθε σημαντική ή μη σκηνή της ταινίας και χωρίς να τις αλλοιώνει, υπογραμμίζει απλώς ευγενικά το ειδικό βάρος της καθεμίας.
Το «Lady Bird» ακολουθεί τη ζωή της πρωταγωνίστριας Κριστίν «Lady Bird» Mακφέρσον (την οποία υποδύεται υπέροχα η Σέρσα Ρόναν) κατά τη διάρκεια της τελευταίας της χρονιάς στο καθολικού λύκειο όπου φοιτά.
Οι σύγχρονοι σκηνοθέτες έχουν την τάση να μην προτιμούν τα μελωδικά σάουντρακ γιατί έτσι πιστεύουν ότι χειραγωγούν το κοινό, αλλά ευτυχώς η Γκρέτα Γκέργουιγκ δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Ανάμεσα σε οικογενειακά δράματα, ερωτικά ναυάγια, προδοσίες πιστών φίλων, εσωτερικές διαμάχες και κρίσεις ταυτότητας, η Lady Bird ονειρεύεται και σχεδιάζει τη ζωή της μακριά από το σπίτι της στο Σακραμέντο, σε ένα νέο, δημιουργικό και ενδιαφέρον περιβάλλον, μεταξύ ατόμων με τα οποία νιώθει ότι έχει πολλά κοινά.
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα τρομερά ρεαλιστικό και τρυφερό φιλμ ενηλικίωσης που απέκτησε σταδιακά cult διαστάσεις, πετυχαίνοντας την υψηλότερη συγκεντρωτική βαθμολογία από την παραμονή του στο Rotten Tomatoes, και έφτασε τελικά να διεκδικεί 5 βραβεία στα φετινά Όσκαρ.
Δυστυχώς, ανάμεσα στις υποψηφιότητες δεν συμπεριλαμβάνεται, λόγω του σκληρού ανταγωνισμού, η εκπληκτική μουσική επένδυση, αλλά αξίζει να εξετάσουμε λίγο πιο προσεχτικά τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζει στην ανάδειξη του συναισθηματικού πυρήνα της ταινίας.
«Τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά για τους χαρακτήρες της ταινίας, αλλά όλοι τους τρέφουν μια κάποια φιλοδοξία. Η πρωταγωνίστρια πιστεύει ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα στη ζωή από αυτά που της προσφέρει ο τόπος της.
»Αυτό είναι ένα συναίσθημα που σε πηγαίνει μπροστά, ακόμη και αν δεν είσαι ικανοποιημένος με ό,τι συμβαίνει γύρω σου τη δεδομένη περίοδο. Η Lady Bird έχει αυτό το αίσθημα του ανικανοποίητου, ότι η ζωή είναι εκεί έξω.
»Δεν είναι βέβαιη, αλλά υπάρχει μια ελπίδα μέσα της που την οδηγεί σε ένα διαφορετικό μέλλον» σχολίασε ο Jon Brion σε μια συνέντευξή του στο «Crack», όταν ρωτήθηκε αν ήταν συνειδητή η σύνθεση ενός σάουντρακ που αφήνει στο τέλος μια νότα αισιοδοξίας.
Πράγματι, ακριβώς αυτό το συναίσθημα της μικρής αλλά ολοζώντανης ελπίδας για μια διαφορετική, πιο συναρπαστική ζωή συλλαμβάνουν οι συνθέσεις του Jon Brion.
Η μουσική βασίζεται σε ένα κεντρικό ορχηστρικό μοτίβο το οποίο αποδίδεται με πιάνο, κιθάρες και πνευστά που θυμίζουν αντίστοιχες δουλειές για τον κινηματογράφο του Γάλλου πολυοργανίστα François de Roubaix.
Lady Bird | Soundtrack | The Monkees - As We Go Along
Συγκεκριμένα, υπάρχουν δύο αρμονικά μοτίβα που μπλέκονται μεταξύ τους: το ένα ακολουθεί μια καθοδική κλίμακα και ντύνει τις άσχημες στιγμές της Lady Bird και το άλλο έχει ανοδική κλίμακα και λειτουργεί ως αντίβαρο στις στιγμές που εκείνη ανακάμπτει.
Με αυτό τον τρόπο προκύπτει κάτι που μοιάζει με τους κύκλους της πραγματικής ζωής, με τα πάνω και τα κάτω της, τις στιγμές που όλα βγάζουν νόημα κι εκείνες που μοιάζουν όλα μάταια, συμβάλλοντας έτσι στον ταπεινό ρεαλισμό που αναδίδει το φιλμ.
Βέβαια, η σκηνοθέτις Γκρέτα Γκέργουιγκ γνώριζε πως δεν είχε να κάνει με αρχάριο όταν ζήτησε από τον Brion να αναλάβει το σάουντρακ της ταινίας.
Ο Αμερικανός συνθέτης είναι υπεύθυνος για τη μουσική μερικών από τις πιο σπουδαίες κινηματογραφικές στιγμές του 21ου αιώνα.
Οι συνθέσεις του για τη «Magnolia» του Πολ Τόμας Άντερσον, την «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού» του Mισέλ Γκόντρι και τη «Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης» του Τσάρλι Κάουφμαν είναι σπουδαίες και έχουν προταθεί για διάφορα βραβεία, χωρίς να έχουν κερδίσει κάποιο, ενώ αξιοσημείωτες είναι και οι δισκογραφικές του παραγωγές σε μουσικούς τόσο του mainstream όσο και του εναλλακτικού τοπίου, όπως ο Kanye West, ο Frank Ocean, ο Elliott Smith, η Fiona Apple, οι Of Montreal, οι Spoon κ.ά.
Μπορεί η μουσική του για το «Lady Bird» να μην προτάθηκε για κάποιο μεγάλο βραβείο και να μείνει στην ιστορία ως ένα υποτιμημένο διαμάντι, αλλά νομίζω ότι αυτό ταιριάζει περισσότερο και στο low-profile πνεύμα της ίδιας της ταινίας.
Όπως λέει και ο ίδιος: «Ήθελα να φτιάξω κάτι συναισθηματικό. Οι σύγχρονοι σκηνοθέτες έχουν την τάση να μην προτιμούν τα μελωδικά σάουντρακ γιατί έτσι πιστεύουν ότι χειραγωγούν το κοινό, αλλά ευτυχώς η Γκρέτα Γκέργουιγκ δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
»Δεν ήθελα να φτιάξω κάτι δυσνόητο και προσποιητό αλλά κάτι που οι θεατές θα απολάμβαναν πραγματικά και δεν θα ξεχνούσαν φεύγοντας από τον κινηματογράφο».
Αυτός, άλλωστε, δεν θα έπρεπε να είναι και ο σκοπός κάθε πραγματικά σπουδαίας ταινίας; Να φωλιάζει και να επανέρχεται στις σκέψεις μας για μέρες μετά την προβολή της.
Οι συνθέσεις του Jon Brion συνέβαλαν διακριτικά και ειλικρινά σε αυτό, επενδύοντας μουσικά μια ταινία που διαχειρίζεται τις διαχρονικές θεματικές της με τον πιο αυθεντικό και συγκινητικό τρόπο που έχουμε δει τελευταία στο σινεμά.
σχόλια