Κωνσταντίνος Ασπιώτης

Κωνσταντίνος Ασπιώτης Facebook Twitter
2
  • Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, αλλά η προσωπική και θεατρική μου ενηλικίωση συντελέστηκε στην Αθήνα. Κατέβηκα λίγο μετά την Ολυμπιάδα, είκοσι χρονών παιδί, με άπειρα πράγματα μπροστά μου να ανακαλύψω και τις δυνατότητες να μοιάζουν απεριόριστες – ήταν βλέπεις και η εποχή πολύ αισιόδοξη, ζούσαμε το greek dream ακόμα, ώσπου κάποιος τράβηξε απότομα την κουρτίνα, άνοιξε την ντουλάπα κι ό,τι σκατά είχαμε κρύψει εκεί χυθήκανε έξω με πάταγο. Μέσα σ' αυτά βουλιάζουμε τώρα, λερωνόμαστε, ξανασηκωνόμαστε, καθαριζόμαστε, σφίγγουμε δόντια και προχωράμε... Στην Αθήνα, εξάλλου, βρίσκονταν και οι περισσότεροι καλλιτέχνες τους οποίους ήθελα να συναντήσω και να συνεργαστώ μαζί τους, κι αφού εκείνοι δεν εγκαταλείπουν εύκολα την πρωτεύουσα, έπρεπε να έρθω εγώ.
  • Έμεινα αρχικά στο Κολωνάκι, ύστερα μετακόμισα στον Κολωνό – μια «ταξική διολίσθηση», αρκετά ταιριαστή με την πορεία της χώρας μου αυτά τα χρόνια! Μου αρέσει όμως η γειτονιά μου, κοιτιόμαστε στα μάτια, καλημεριζόμαστε, το κόστος ζωής είναι πιο ανεκτό. Υπάρχει, γενικά, στις λαϊκές γειτονιές ένας χαρακτήρας που δεν τον βρίσκεις στις πιο καθωσπρέπει, κι ας φαντάζουν πιο ελκυστικές. Μου αρέσει έπειτα να ανακαλύπτω «κρυφά» καφέ, κουτούκια ή μπαράκια σε στενά που δεν πάει ο νους σου. Που μπορεί να έχουν έναν μόνο θαμώνα που να λέει τη χαρά ή τον πόνο του στον μπάρμαν, αλλά η μουσική να είναι τέλεια και το κρασί τους φίνο.

Ναι, είμαι αθεράπευτα αισιόδοξος, γι' αυτό άλλωστε και κάνω θέατρο. Για τον αγώνα, την κοινωνική ευθύνη, την προσωπική καλλιέργεια, την ευαισθησία που απαιτεί.

  • Αγάπησα την υποκριτική κι αποφάσισα να της αφοσιωθώ χάρη σε μια παράσταση. Ήταν η Νόρα του Ίψεν σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, με τον Δημήτρη Καταλειφό και τη Λυδία Φωτοπούλου. Μου δημιούργησε ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα που ανυπομονούσα να ερευνήσω και να το μοιραστώ. Πήγαινα ακόμα σχολείο, αλλά ήμουν μάλλον κακός μαθητής, αφού τα περισσότερα μαθήματα μού ήταν παντελώς αδιάφορα. Κακός όχι από ανικανότητα, αλλά όντας θύμα ενός στρεβλού εκπαιδευτικού συστήματος, προσανατολισμένου στην παπαγαλία και τον τυφλό ανταγωνισμό, αντί για την απόκτηση ουσιαστικών γνώσεων και δεξιοτήτων. Όμως εγώ ήθελα να μαθαίνω Ιστορία π.χ., για να μη με πιάνει αδιάβαστο το μέλλον, όχι για τον καλό βαθμό. Κατάφερα τελικά να περάσω σε ένα ΤΕΙ στη Λάρισα (Τμήμα Ζωικής Παραγωγής) που ουδέποτε παρακολούθησα – αποφάσισα πως το μέλλον μου ήταν το θέατρο, που θεωρώ μια μαγική εφεύρεση, γιατί συμβαίνει κάθε φορά μπροστά σου, με διαφορετικό τρόπο. Ξεκίνησα με το ΚΘΒΕ και στη συνέχεια ευτύχησα να συναναστραφώ πολύ σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο Βογιατζής, ο Λιβαθινός, ο Μαστοράκης, ο Κακλέας, ο Ρήγος, ο Καραθάνος, ο Μαρμαρινός...
  • Για να γίνεις καλός ηθοποιός και να διακριθείς στη σκηνή, δεν αρκεί βέβαια το όποιο χάρισμα. Χρειάζεται επίσης να έχεις επιμονή, υπομονή, εργατικότητα, τύχη, μεράκι –όλα στον υπερθετικό–, να είσαι, εννοείται, άξιος και να κάνεις σωστές επιλογές. Διέθετα, ευτυχώς, αρκετά από τα παραπάνω, συν την ικανότητα να μπαίνω μέσα στα πράγματα, που λένε – σημαντικό κι αυτό. Κατάφερα έτσι να κάνω στη ζωή μου εκείνο που ήθελα και να βιοπορίζομαι κυρίως από αυτό. Δεν έμεινα, βέβαια, μόνο στην ηθοποιία, δοκιμάζω δυνάμεις και στη σκηνοθεσία, που θεωρώ πολύ δημιουργική πρόκληση.
Κωνσταντίνος Ασπιώτης Facebook Twitter
Aγάπησα την υποκριτική κι αποφάσισα να της αφοσιωθώ χάρη σε μια παράσταση... Φωτό: Πάρις Tαβιτιάν/ LIFO
 
  • Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι πρέπει να ασπρίσουν τα μαλλιά σου για να σε εμπιστευτούν. Ο συνήθης τρόπος που με αντιμετωπίζουν είναι «ο μικρός που έχει πρόβα μετά τη mainstream παραγωγή». «Μικρός» όμως είμαι για εδώ, στο εξωτερικό θεωρούμαι ήδη αρκετά μεγάλος. Ο Τόμας Όστερμαϊερ π.χ. είναι καταξιωμένος διεθνώς και είναι σχεδόν στην ηλικία μου. Τι τα θες, δεν δίνουμε εύκολα ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους, δεν τους θεωρούμε πραγματικούς ενήλικες, ίσως επειδή στην Ελλάδα συνηθίζουμε να ζούμε με τους δικούς μας και να χαρτζηλικωνόμαστε μέχρι τα σαράντα. Έχει την πλάκα του αυτό, αλλά δεν σε πάει μπροστά. Δεν είμαστε καν αξιοκρατικοί: ο ένας είναι «μικρός και άγνωστος», ο άλλος «αδερφή», ο τρίτος άλλης «κλίκας» ή κόμματος κ.λπ. Πρέπει να σαρανταρίσεις για να ερμηνεύσεις Άμλετ, ενώ ο ίδιος ο Άμλετ ήταν φοιτητής. Κουμάντο σε αυτήν τη χώρα κάνουν τα γερόντια!
  • Στη δουλειά μας η προσωπική ζωή και τα πάθη είναι, δυστυχώς, πολυτέλεια. Η υποκριτική είναι όπως ο πρωταθλητισμός – απαιτεί μονογαμία, άσκηση κι εγκράτεια. Αν ξενυχτάς, κυνηγάς έρωτες, κάνεις καταχρήσεις, βάζεις σε δοκιμασία τις αντοχές σου, σωματικές, νοητικές... Το τσιγάρο π.χ. και μόνο σου χαλάει τη φωνή – όντας καπνιστής, καταβάλλω μεγάλες προσπάθειες να το περιορίζω στο ελάχιστο. Ελάχιστες είναι και οι έξοδοί μου. Αλλά γιατί να τρέχω στα μπαρ και στα κλαμπ, όταν με γεμίζει και με διασκεδάζει τόσο αυτό που κάνω; Τελειώνει η παράσταση και νιώθω σαν να πήγα σε ολονύχτιο πάρτι. Έπειτα, αν θες να κάνεις σοβαρή, συστηματική δουλειά, πρέπει να ακολουθείς αυστηρό πρόγραμμα εξάσκησης και διατροφής, διαφορετικό για κάθε ρόλο. Συν βέβαια οι φωνητικές ασκήσεις και η απομνημόνευση του κειμένου σου. Να όμως που το αντίτιμο όλων αυτών των θυσιών αξίζει.
  • Το δικαίωμα της επιλογής έχει ζωτική σημασία για την ανθρώπινη ύπαρξη. Και όσο το διεκδικώ, παραμένω αισιόδοξος, και στη ζωή και στην τέχνη. Όχι, δεν παραπέμπει σε κάποια βίαιη Αθήνα το Κουρδιστό Πορτοκάλι, αν και θα μπορούσε σε κάποιες περιπτώσεις. Βασικά, νομίζω ότι η βία στην πόλη μάλλον έχει μειωθεί συνολικά, γι' αυτό και «κλοτσάει» περισσότερο. Πριν από όχι πολύ καιρό είχε καταντήσει φυσιολογικό να γίνονται επιθέσεις σε μετανάστες ακόμα και σε μέσα μαζικής μεταφοράς, τώρα, και να συμβεί αυτό, ο περισσότερος κόσμος τριγύρω πιστεύω πως θα αντιδράσει. Πράγματι, όλο αυτό το τσουνάμι μισαλλοδοξίας, ξενοφοβίας και ρατσισμού άφησε βαθιά σημάδια στην ελληνική κοινωνία, που θα πάρει χρόνο και κόπο να επουλωθούν. Όμως πιο επικίνδυνη και από την αναγνωρίσιμη βία είναι αυτή της εξουσίας που μας ασκείται κατά κόρον, δίχως να την αντιλαμβανόμαστε ως τέτοια, και που μας σκορπίζει – εκεί ακριβώς εστιάζει το συγκλονιστικό αυτό έργο του Άντονι Μπέρτζες.
  • Ναι, είμαι αθεράπευτα αισιόδοξος, γι' αυτό άλλωστε και κάνω θέατρο. Για τον αγώνα, την κοινωνική ευθύνη, την προσωπική καλλιέργεια, την ευαισθησία που απαιτεί. Και για την ελληνική κοινωνία αισιοδοξώ. Πιστεύω πως τα δύσκολα χρόνια που περνάμε μάλλον μας ευαισθητοποίησαν παρά μας γαϊδουροποίησαν. Γίναμε, νομίζω, πιο αλληλέγγυοι, ώριμοι και συνετοί, εκπολιτιστήκαμε σαν να λέμε δηλαδή.
Κωνσταντίνος Ασπιώτης Facebook Twitter
Για να γίνεις καλός ηθοποιός και να διακριθείς στη σκηνή, δεν αρκεί βέβαια το όποιο χάρισμα. Χρειάζεται επίσης να έχεις επιμονή, υπομονή, εργατικότητα, τύχη, μεράκι –όλα στον υπερθετικό–, να είσαι, εννοείται, άξιος και να κάνεις σωστές επιλογές... Φωτό: Πάρις Tαβιτιάν/ LIFO
 


Το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Άντονι Μπέρτζες, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, παίζεται στο θέατρο Κιβωτός, Πειραιώς 115, Γκάζι. Η Σκοτεινή Πέτρα του Αλμπέρτο Κονεχέρο με φόντο τον ισπανικό εμφύλιο ξεκινά στις 13/11 στο ίδιο θέατρο.

 

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στην έντυπη LiFO τον Οκτώβριο του 2015

Οι Αθηναίοι
2

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Οι Αθηναίοι / Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Η συνιδρύτρια και διευθύντρια της Black Light και συνδημιουργός της σειράς podcast της LiFO «Ζούμε ρε» δραστηριοποιείται ώστε οι ΑμεΑ να διαθέτουν ίσες ευκαιρίες και απεριόριστη πρόσβαση, δίχως στιγματισμούς και διακρίσεις. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ελισάβετ Κοτζιά

Οι Αθηναίοι / «Τα πρώτα χρόνια λέγανε ότι τις κριτικές μου τις έγραφε ο πατέρας μου»

Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Αρετή Γεωργιλή

Οι Αθηναίοι / «Δεν θα σταματήσω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα της γυναίκας να νιώθει ελεύθερη να εκφράζεται»

Η Αρετή Γεωργιλή γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα δώδεκα τελευταία χρόνια, αφότου άνοιξε το Free Thinking Zone, ζει εκεί και στην Αθήνα. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μάριο Μπανούσι

Οι Αθηναίοι / Μάριο Μπανούσι: «Αν δεν εκτεθείς στη ζωή, δεν έχει νόημα»

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Γιώργος Τσιαντούλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / «Γελάτε γιατί χανόμαστε, κάντε σεξ, ταξιδέψτε, διαβάστε και φάτε, φάτε, φάτε»

Ο πολυσυζητημένος πρωταγωνιστής της ταινίας «Το καλοκαίρι της Κάρμεν», Γιώργος Τσιαντούλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στο Παγκράτι, διατηρεί θεατρική ομάδα στα Τρίκαλα, έχει παίξει σε παραστάσεις του Ρομέο Καστελούτσι και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει είναι «γαστρονομικοί συνδυασμοί σε λάθος στιγμή και λάθος ώρα».
M. HULOT
Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LIFO

Οι Αθηναίοι / Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LiFO

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού μιλά για τις ανεξίτηλες συναντήσεις της πορείας της, για το πώς πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, για μια ζωή χορτάτη. Δουλεύοντας επί 67 συναπτά έτη δεν ανέχεται να της πει κανείς «τι ανάγκη έχεις;».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αγνή Πικιώνη: «Η Αθήνα έχει εξελιχθεί σ’ ένα μαζικό λούνα παρκ»

Οι Αθηναίοι / «Δυσκολεύονταν να με πλησιάσουν επειδή ήμουν η κόρη του Πικιώνη»

Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του οραματιστή αρχιτέκτονα που είχε αφοσιωθεί στη λαϊκή αρχιτεκτονική, μιλά για τη ζωή της δίπλα σε εκείνον, που της έμαθε ότι «ένας απλός άνθρωπος μπορεί να φτιάξει κάτι σημαντικό». Αρχιτέκτονας και η ίδια, φρόντισε να διασώσει και να ταξινομήσει το έργο του. Τη θυμώνει η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική και πιστεύει ότι η Αθήνα έχει χάσει το στοίχημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Οι Αθηναίοι / Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Όλοι τη ρωτούν για τον Παύλο Σιδηρόπουλο όμως έχει ζήσει περισσότερα δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision, αισθάνεται περήφανη που μεγαλώνοντας κατέληξε να κάνει μόνο πράγματα που της αρέσουν. Έχει γυρίσει τον κόσμο με τον Στάθη Καλυβιώτη και τη μουσική τους, μόλις κυκλοφόρησε ένα βιβλίο για τα ταξίδια τους που μετράνε πια 25 χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ