TO BLOG ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΑΒΕΡΗ
Facebook Twitter

"Είτε σου αρέσει είτε όχι, ομορφιά μου, θα πρέπει να το ανεχτείς"

"Είτε σου αρέσει είτε όχι, ομορφιά μου, θα πρέπει να το ανεχτείς"

Η συγκαταβατική παρατήρηση του Βλαντιμίρ Πούτιν, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε τη Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου από κοινού με τον Γάλλο ομόλογό του Εμανουέλ Μακρόν, απευθυνόταν στον Ουκρανό πρόεδρο. Ο Ρώσος πρόεδρος επιτέθηκε στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι επειδή ο τελευταίος είχε ασκήσει κριτική σε στοιχεία του ειρηνευτικού σχεδίου στην ανατολική Ουκρανία, το οποίο διαπραγματεύτηκαν το 2015 το Κίεβο και η Μόσχα. Την επόμενη ημέρα, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι απάντησε με χιούμορ: "Η Ουκρανία είναι όμορφη, αυτό είναι αλήθεια, αλλά το "μου" μπορεί να λείπει". Στη συνέχεια διαβεβαίωσε ότι η χώρα του ήταν πάνω απ' όλα "υπομονετική".

RTL - 08.02.2022

"Είτε σου αρέσει είτε όχι, ομορφιά μου, θα πρέπει να το ανεχτείς" Facebook Twitter
'Εργο Ρώσου καλλιτέχνη. © Σπύρος Στάβερης

Αναρωτιούνται στις αίθουσες σύνταξης τι ήθελε να πει με την ατάκα αυτή ο Ρώσος πρόεδρος: νομιμοποιεί τον βιασμό, καμώνεται πως μαλώνει ένα παιδί ή πρόκειται για ένα πρόστυχο αίνιγμα της σοβιετικής εποχής...

Η Γαλλίδα καθηγήτρια Anna Colin Lebedev παραθέτει μερικά στοιχεία για τη βία στη Ρωσία σε μια σειρά από tweets.

08.02.2022 - 11.25

 #    OK, εδώ χρειάζεται να ρίξουμε λίγο φως. Όχι για το Μακρόν/Πούτιν, αλλά για το κοινωνικό πλαίσιο πίσω από αυτό το ακομπλεξάριστο "Είτε σου αρέσει είτε όχι, ομορφιά μου, θα πρέπει να το ανεχτείς", που πέταξε ο Πούτιν στη συνέντευξη Τύπου. Παραθέτουμε εδώ κάποια στοιχεία για τη συνήθη βία στη ρωσική κοινωνία.

 
 
 #     Η φράση αυτή μας σοκάρει επειδή τροφοδοτείται από την ευαισθησία μας απέναντι στη βία, ιδίως στη βία κατά των γυναικών. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν μιλάει μέσα από το ίδιο πλαίσιο, γι' αυτόν αυτή η πρόταση περιγράφει ρεαλιστικά "τα πράγματα όπως είναι".
 
 
 
 #     Ας δούμε ποια είναι. Η σύγχρονη Ρωσία είναι μια χώρα όπου κάθε γενιά έχει βιώσει επεισόδια τεράστιας βίας. Δουλοπαροικία, επανάσταση, σταλινική καταστολή, Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, το Αφγανιστάν, η δεκαετία του 1990, η Τσετσενία. Ιδού μερικοί ιστορικοί κατακλυσμοί.
 
 
 
 #     Σε όλα αυτά προστίθεται η καθημερινή, συνήθης και μόνιμη βία του κράτους κατά των πολιτών του. Αστυνομική βία, βία της στρατιωτικής θητείας, καθημερινή διοικητική βία. Και ακόμη μια πιο ύπουλη βία του σχολείου, που υπογραμμίζουν οι ψυχολόγοι.
 
 
 
 #     Και όταν αυτά τα δύο συνδυάζονται, δημιουργείται ένα εκρηκτικό μείγμα. Δείτε για παράδειγμα το έργο των συναδέλφων μου A. Huerou και E. Sieca-Kozlowski σχετικά με τους βετεράνους πολέμου στην Τσετσενία: μετατραυματικό σύνδρομο + βάναυση μεταχείριση από το κράτος.

 #     Αυτή η κατάσταση κάνει τους Ρώσους γενικά δύσπιστους απέναντι στους κρατικούς θεσμούς. Αποφεύγουν, παρακάμπτουν, γίνονται αόρατοι, δωροδοκούν. Ή εντάσσονται σ' αυτούς για να αποφύγουν να γίνονται το θύμα τους. Αυτές είναι οι στρατηγικές επιβίωσής τους. Η ζωή εκτυλίσσεται εκεί όπου δεν υπάρχει κράτος.

 #     (Μικρή παρένθεση: οι Ρώσοι θεωρούνται συχνά ότι είναι "πιστοί" στην εξουσία τους, φιλοκρατικοί, και υπάκουοι. Η άποψη αυτή είναι εντελώς εσφαλμένη. Η πίστη είναι μία περισσότερο ή λιγότερο συνειδητή στρατηγική επιβίωσης, αλλά το κράτος παρακάμπτεται και αποφεύγεται όποτε είναι δυνατόν).

 #     Το χαρακτηριστικό όμως αυτό καθιστά επίσης τη ρωσική κοινωνία αρκετά αδιάφορη απέναντι στη βία. Και η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα τρανό παράδειγμα. Εκθέσεις από ΜΚΟ τονίζουν την έκταση της βίας στις οικογένειες.

 #     Σύμφωνα με τις διαθέσιμες έρευνες, τουλάχιστον 1 στους 5 Ρώσους έχει βιώσει ενδοοικογενειακή βία.
Ένας στους έξι Ρώσους δηλώνει ότι ξυλοκοπήθηκε ή κακοποιήθηκε ως παιδί.
Πρόκειται για τεράστια νούμερα.
 
 
 
 #     Τα επίσημα στοιχεία για τις γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τους συζύγους τους δεν είναι πολύ αξιόπιστα. Τα θύματα, όπως και τα θύματα βιασμού γενικότερα, καλούν πολύ σπάνια την αστυνομίας, από φόβο μήπως χειροτερέψουν την κατάσταση ή μήπως κακοποιηθούν από την αστυνομία την ίδια.
 
 
#     Το 2017, το ρωσικό κράτος αποποινικοποίησε τον ξυλοδαρμό μέλους της οικογένειας (τώρα τιμωρείται με πρόστιμο). Ένα σχέδιο νόμου για την ενδοοικογενειακή βία βρίσκεται στα σκαριά εδώ και πολύ καιρό, αλλά αντιμετωπίζει σημαντική αντίσταση.

Η Anna Colin Lebedev είναι λέκτορας πολιτικών επιστημών. Η έρευνά της επικεντρώνεται στις μετασοβιετικές κοινωνίες, με δύο κύριους άξονες: τις ένοπλες συγκρούσεις και τη δράση διαμαρτυρίας. Έχει εργαστεί στη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία, στους τομείς της ακαδημαϊκής συνεργασίας και της διπλωματίας. Διηύθυνε το Γαλλο-Λευκορωσικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Μινσκ μεταξύ 2012 και 2014.  Διευθύνει σήμερα το μεταπτυχιακό πρόγραμμα "Διαχείριση κινδύνων / Κίνδυνοι, ασφάλεια και συγκρούσεις" στο Πανεπιστήμιο Paris Nanterre.

Αλμανάκ

ΘΕΜΑΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

THE GOOD LIFO ΔΗΜΟΦΙΛΗ