Για την Κορίνα Γιαλίδου
Πριν τέσσερα χρόνια, το ίδιο θέμα με τις φωτογραφίες της Κορίνας είχε δημοσιευτεί στο Magic Circus (μετεξέλιξη του οποίου αποτέλεσε το Αλαμανάκ), αλλά έγχρωμο. 'Ηταν ένα είδος προσωπικής υπέρβασης -και τολμηρής προσέγγισης δεδομένης της λεπτότητάς της και της ευγενικής της συστολής- σε σχέση με την πιο εσωτερική φωτογραφία που της άρεσε, υπό την επιρροή φαντάζομαι των συζητήσεων περί ντοκουμέντου και ρεπορτάζ που γίνονταν τότε στο πλαίσιο των σεμιναρίων της ομάδας του Depression Era στα οποία συμμετείχε. Αργότερα επέστρεψε στα πιο δικά της θέματα, χρησιμοποιώντας την επαγγελματική της ιδιότητα για να μπαίνει στα ερημωμένα σπίτια που περίμεναν τον επόμενο ιδιοκτήτη, και να φωτογραφίζει το ίχνος μιας ζωής τελειωμένης. Φωτογραφίες μελαγχολικές, που τις θυμόμαστε, που κάποια στιγμή -τώρα όχι όμως, θα ήταν αβάσταχτο- θα θελήσουμε να τις ξαναδούμε. Τώρα ας υμνηθεί η ζωώδης ζωή, έτσι όπως την αποτύπωσε η Κορίνα τον Μάη του 2014, με μία νέα ασπρόμαυρη εκδοχή που πιστεύω θα της άρεσε.
Παλαιστές στο Πεδίον του 'Αρεως
