Γράμμα "πέραν του τάφου"
του Lorenzo Orsetti
που σκοτώθηκε στην τελευταία μάχη με τον ISIS
"Vengo dall' Italia, da Firenze. Sono un anarchico e por molte ragioni ero stanco della vita que fachevo nella societa occidentale"
*
Ο ιταλός αναρχικός αγωνιστής είχε ενταχθεί στην διεθνή Πολιτοφυλακή των Ενόπλων Δυνάμεων των Κούρδων (HPG).
Πεθαίνοντας πολεμώντας τον ISIS
Η τελευταία επιστολή του Lorenzo Orsetti
Ο ιταλός αναρχικός αγωνιστής Lorenzo Orsetti, ο οποίος μαχόταν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στο πλευρό των Κούρδων, σκοτώθηκε μαζί με όλη του την ομάδα σε μια αντεπίθεση του ISIS κοντά στο Baghouz, τον τελευταίο θύλακα των τζιχαντιστών στη Συρία.
Ciao. Αν διαβάσετε το μήνυμα αυτό, θα σημαίνει πως δεν βρίσκομαι πια σ' αυτόν τον κόσμο. Καλά, μην είστε πολύ λυπημένοι, εγώ είμαι εντάξει, δεν μετανιώνω, πέθανα κάνοντας αυτό που θεωρούσα το πιο σωστό, υπερασπίζομενος τους πιο αδύναμους και μένοντας πιστός στις ιδέες μου για δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία. Επομένως, παρά τον πρόωρο θάνατό του, η ζωή μου έχει στεφθεί με επιτυχία, και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι έφυγα με το χαμόγελο στα χείλη. Δεν θα μπορούσα να είχα επιθυμήσει κάτι καλύτερο. Σας εύχομαι το καλύτερο δυνατό και ελπίζω πως κι εσείς μια μέρα (αν δεν το κάνατε ήδη) θα αποφασίσετε να δώσε τη ζωή σας για τον συνανθρωπό σας, επειδή έτσι θα αλλάξει ο κόσμος.
Μόνο αν νικήσουμε τον ατομισμό και τον εγωϊσμό μέσα μας θα μπορέσουμε να κάνουμε τη διαφορά. Οι καιροί είναι δύσκολοι, το ξέρω, αλλά μην υποκύψετε ποτέ στην παραίτηση, μην εγκαταλείψετε ποτέ την ελπίδα, ποτέ! Ούτε για μια στιγμή. Ακόμη κι όταν όλα φαίνονται να έχουν χαθεί και οι λέξεις που βασανίζουν τους ανθρώπους και τη γη μοιάζουν ανυπέρβλητες, προσπαθήστε να βρείτε τη δύναμη και να την εμφυσήσετε στους συντρόφους σας. Στις πιο σκοτεινές στιγμές το φως σας θα είναι χρήσιμο. Και θυμηθείτε πάντα πως "κάθε θύελλα αρχίζει πάντα από μία απλή σταγόνα". Προσπαθήστε να είστε αυτή η σταγόνα.
Σας αγαπώ όλους και ελπίζω πως αυτά τα λόγια θα σας είναι χρήσιμα.
Serkeftin!
Orso Tekoser Lorenzo
Θυμίζουμε πως κάποιοι από τους συντρόφους του που έχουν επιστρέψει σήμερα στην Ιταλία, αντιμετωπίζονται σαν ύποπτοι για τρομοκρατία από την ιταλική αστυνομία και τη δικαιοσύνη.
Το ημερολόγιο ενός διεθνιστή αγωνιστή
Απόσπασμα από το ημερολόγιο που δημοσίευε ο Lorenzo στο FB (το προφίλ του (Orso Dellatullo) έχει διατηρηθεί ως σήμερα) και που αναδημοσίευσε στις 18 Μαρτίου, την ίδια μέρα του θανάτου του, η ιταλική καθημερινή εφημερίδα Il Foglio. Οι τελευταίες σελίδες γράφτηκαν είκοσι μέρες πριν πεθάνει.
Κινούμαστε πολύ γρήγορα. Μας είχαν εξάλλου μάθει στην ακαδημία πως θα είχαμε μόνο ενάμιση λεπτό για να είμαστε έτοιμοι για όλα. Είχα συμβουλευτεί τα "live maps" [χάρτης της μάχης σε πραγματικό χρόνο -σ.σ.] και πίστευα πως είχε μείνει μόνο η απελευθέρωση της Marashidah, αλλά ανακαλύπτω ότι η περιπέτεια θα τελειώσει στο Baghouz [ο τελευταίο θύλακας του ISIS που έπεσε στις 23 Μαρτίου - σ.σ.]. Συναντιόμαστε πάλι στο συνηθισμένο μας στρατηγείο, δίπλα στο εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο στο κέντρο της Hajine [Συρία]. Τρώμε και πίνουμε μαζί με τους διοικητές, οι οποίοι μας δείχνουν σ' ένα τάμπλετ την πρόοδο των στρατευμάτων μας. Πριν τελειώσουμε, ξεπροβάλει ο Marwan: "Λοιπόν , εμείς πάμε", ανακοινώνει στον διοικητή της περιοχής. Δράττομαι αμέσως της ευκαιρίας: "Μπορώ να πάω μαζί τους;" Ανταλλάσσουν ένα βλέμμα κι' έπειτα ο Marwan συγκατανεύει με ένα νεύμα.
"Wow! Αυτή τη φορά, ήταν εύκολο", λέω από μέσα μου. Ορισμένες φορές είναι λίγο επιφυλακτικοί απέναντι στους διεθνείς μαχητές, και για να φτάσεις στην πρώτη γραμμή του πυρός τραβάς τα πάνδεινα. Η έφοδος ορίστηκε για το βράδυ της επόμενης μέρας.
Παρατηρώ τους συντρόφους μου: πολλοί είναι νεότατοι, μόλις έχουν βγει από την ακαδημία, και κάποιοι νεαροί 'Αραβες έχουν τονίσει τα μάτια τους με khôl, ενώ μια μεγάλη φράντζα στο μέτωπο θυμίζει τα χτενίσματα των "emo" που ήταν στη μόδα πριν από μερικά χρόνια. 'Ενας άλλος έχει φορέσει μία αντιασφυξιογόνα μάσκα και πίσω από την πλάτη του προεξέχει ένα μικρό τσεκούρι. 'Ολοι μοιράζονται μία ορισμένη αισθητική, παρά το ετερόκλητο των στολών τους και των μαντήλων διαφόρων χρωμάτων. Μοιάζουμε με τον στρατό του Μπρανκαλεόνε: είμαστε τόσο όμορφοι! Ως μονάδα "εθελοντών", δεν έχουμε την πειθαρχία και την αυστηρότητα που χαρακτηρίζουν τα "ταμπούρ" [μονάδα πεζικού που αριθμεί 20 με 30 μαχητές], αλλά παρά το γεγονός ότι αυτά τα αγόρια πάνε να πολεμήσουν ενάντια σε άτομα αδυσώπητα, οργανωμένα και συχνά εκπαιδευμένα στη Δύση, κανείς τους δεν δείχνει το παραμικρό σημάδι φόβου. 'Εχουν ηθικό ατσάλι: τραγουδούν, χορεύουν και πίνουν εκατόλιτρα τσαϊ. [...]
Ο Şami, αντίθετα, έχει συνοφρυωθεί, και σχεδόν κλαίει, δεν βγάζει λέξη σε όλο τον δρόμο της επιτροφής, παρά μόνο επαναλαμβάνει κάθε τόσο με φωνή πονεμένη "ήταν μόνο ένα κοριτσάκι". Στην πραγματικότητα, δεν έφερε καμία ευθύνη, η μόνη δυστυχία της μικρής ήταν που γεννήθηκε σε μια κακή οικογένεια. Τα δύο αυτοκίνητα που χτυπήθηκαν ήταν γεμάτα εκρηκτικά, σημάδι ότι ο πατέρας ανήκε σίγουρα στο Ισλαμικό κράτος. Εξάλλου, ο αγώνας του ISIS ήταν πάντα μία οικογενειακή υπόθεση: οι γυναίκες εντάσσονται στην μυστική αστυνομία, ανατινάσσονται και είναι κι αυτές ικανές για τα χειρότερα εγκλήματα· τα παιδιά, αν και πολύ μικρά, οδηγούν παγιδευμένα αυτοκίνητα και τοποθετούν νάρκες όπου μπορούν· τα πολύ μικρά παιδιά οδηγούνται πολύ συχνά σε αποστολές αυτοκτονίας. Κανείς δεν εξαιρείται και τα όρια μεταξύ θύματος και θύτη είναι αμυδρά και όχι πάντα ξεκάθαρα. Εν τω μεταξύ, άλλες όμάδες ήρθαν να μας δώσουν μια διαφορετική εικόνα. Σ' αυτήν τη περιοχή που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το Hajin, παιδιά τρέχουν πίσω από τα αυτοκινητά μας. Τους ρίχνω από το παράθυρο ό,τι έχει μείνει από το κολατσιό μας και όλα μας τα νερά. Μας ανταμείβουν με χαμόγελα και χαρούμενες φωνές. Αλλά η μεγάλη έκπληξη μας περιμένει μετά: έβρεξε πολύ αυτές τις μέρες κι όταν φτάνουμε στην έρημο, δυσκολεύομαι να την αναγνωρίσω. 'Ενα πολύ λεπτό στρώμα από χορτάρι την καλύπτει ολόκληρη, σχηματίζοντας μία πράσινη έκταση που χάνεται στον ορίζοντα. Τα μάτια γεμίζουν με τον ζωηρόχρωμο αυτόν ωκεανό. Κοιτάω χωρίς να μπορώ να το πιστέψω, και απορροφιέμαι σαν να ήμουν μπροστά σε ένα θαύμα.
Βλ. επίσης στο Αλμανάκ (17.07.2018):
Επιτύμβιο για δύο ελεύθερους και ανδρείους νέους διεθνιστές που πολέμησαν και σκοτώθηκαν στην Αφρίν στο πλευρό της κουρδικής Αντίστασης
Μτφ. Σ.Σ.
