Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
Ο Πάγκος εργασίας του Μπάρμπα-Γιάννη (Γιάννη Στεφάνου). Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα

0

Ένας κρυμμένος θησαυρός είναι το αρχείο του Θεάτρου Τέχνης: χιλιάδες κοστούμια, σκηνικά αντικείμενα και μεγάλος όγκος υλικού τεκμηρίωσης (φωτογραφίες, μακέτες, προγράμματα παραστάσεων, κριτικές και αποκόμματα εφημερίδων) περιλαμβάνονται σε αυτό. Με αφορμή τη συμπλήρωση των 75 χρόνων του ιστορικού θεάτρου που ίδρυσε ο Κάρολος Κουν πραγματοποιείται η έκθεση «75 χρόνια Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - 75 αντικείμενα» στον χώρο τέχνης ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ. Στην έκθεση παρουσιάζονται 75 αντικείμενα με καλλιτεχνική και συναισθηματική αξία από τη μακρόχρονη πορεία του Θεάτρου Τέχνης, όμως χιλιάδες άλλα παραμένουν αφανή, πολλά από τα οποία χρήζουν άμεσης συντήρησης. Με την ελπίδα να βρεθεί τρόπος να συντηρηθεί, να ψηφιοποιηθεί και να αξιοποιηθεί το πολύτιμο αρχείο, ο Κωστής Καπελώνης, ηθοποιός, σκηνοθέτης, αντιπρόεδρος του Δ.Σ. και διευθυντής της δραματικής σχολής του Θεάτρου Tέχνης Kαρόλου Kουν, μίλησε στο LIFO.gr για τα δέκα σημαντικότερα εκθέματα.


1.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Όρνιθες» του Αριστοφάνη (1960). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-Κοστούμια: Γιάννης Τσαρούχης. Πινακίδα «Νεφελοκοκκυγία», δύο ζεύγη φτερών του Χορού, τα φτερά του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη, το τραγί της θυσίας με το κιβώτιο μεταφοράς του για τις περιοδείες (1962, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1975, 1986, 1987, 1997, 2008). Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Το τραγί της θυσίας είχε το δικό του κιβώτιο μεταφοράς, το οποίο χρησιμοποιούνταν επί δεκαετίες για τη μεταφορά του εντός και εκτός Ελλάδας. Μέσα σε αυτό έφτασε μέχρι τη Ρωσία και το Πεκίνο. Τα μεγάλα φτερά είναι τα «ανθρώπινα», αυτά που βγάζουν ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης. Τα μικρότερα φτερά είναι αυτά που φορούσε ο Χορός, όπου εξαρχής υπήρχε διαχωρισμός ανάμεσα σε χορευτές και ηθοποιούς – τα ολόμαυρα ήταν για τους χορευτές, ενώ τα άλλα τα φορούσαν οι ηθοποιοί του Χορού. Η πρώτη χορογραφία ήταν της Ραλλούς Μάνου, η οποία είχε χρησιμοποιήσει και δικούς της χορευτές – ανάμεσά τους και ο μετέπειτα σκηνογράφος Γιώργος Ζιάκας.


2. 

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», του Λουίτζι Πιραντέλο (1943-44). Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης. Κείμενο παράστασης με τη σφραγίδα λογοκρισίας της γερμανικής κατοχής 8.3.1944. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης

Στην αριστερή πλευρά της σελίδας διακρίνεται η σφραγίδα λογοκρισίας της γερμανικής κατοχής. Πάνω στο δακτυλόγραφο βλέπουμε χειρόγραφες διορθώσεις του Καρόλου Κουν. Η παράσταση είχε πραγματοποιηθεί με ηθοποιούς τους οποίους ο σκηνοθέτης είχε συγκεντρώσει και διδάξει πριν την ανεβάσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Θέατρο Τέχνης ο Κουν δεν σκηνοθέτησε ποτέ παράσταση με ηθοποιούς που δεν είχαν υπάρξει μαθητές του. Την εποχή εκείνη συνεργαζόταν με το Θέατρο Μουσούρη και το Θέατρο Κεντρικόν, δεν γνωρίζουμε όμως πού ακριβώς ανέβηκε η παράσταση.


3. 

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
Μαθητολόγιο της δραματικής σχολής του Θεάτρου Τέχνης από το σχολικό έτος 1952-53. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Το πρώτο μαθητολόγιο της σχολής. Από το 1942 η σχολή ήταν άτυπη – ο Κάρολος Κουν έκανε πρόσκληση ενδιαφέροντος, ώστε, αφού οι σπουδαστές μαθητεύσουν δίπλα του, να ανεβάσουν την πρώτη τους παράσταση. Ο Κουν από το 1950 ήταν στη Σχολή Σταυράκου, όπου δίδασκε θέατρο τους κινηματογραφιστές, και ζήτησε από τον Σταυράκο να του παραχωρήσει μία τάξη. Το 1952 έχουμε το πρώτο επίσημο μαθητολόγιο. Η τάξη του 1952-53 είναι αυτή που έπαιξε στην πρώτη παράσταση στο Υπόγειο, στη «Μικρή μας πόλη», που ήταν επίδειξη των μαθητών της δραματικής σχολής. Αυτοί οι μαθητές ήταν ουσιαστικά η τάξη που έφτιαξε το Υπόγειο, βοηθώντας σε όλες τις εργασίες. Ανάμεσα στα ονόματά τους συναντάμε αυτά του Σπύρου Κωνσταντόπουλο, της Τασσώς Καββαδία, της Βέρας Ζαβιτσιάνου και της Μαρίας Κωνσταντάρου.


4. 

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Ο βασιλιάς Ριχάρδος Γ'», του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1985-86). Σκηνοθεσία: Γιώργος Λαζάνης. Σκηνικά-κοστούμια: Δαμιανός Ζαρίφης. Σακάκι Ακολούθου. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


«Ο βασιλιάς Ριχάρδος Γ'» ήταν το τρίτο έργο που παίχτηκε στη Φρυνίχου. Δεν γνωρίζουμε ποιος μεσολάβησε, αλλά ο Δημήτρης Χορν έδωσε στο Θέατρο Τέχνης τα κουστούμια από το δικό του ανέβασμα του «Ριχάρδου Γ'». Ο Δαμιανός Ζαρίφης πρόσθεσε σχοινιά σε όλα τα ανδρικά κουστούμια που χρησιμοποιήθηκαν στην παράσταση την οποία σκηνοθέτησε ο Γιώργος Λαζάνης.

5.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Η μικρή μας πόλη», του Θόρντον Ουάλιντερ (1954). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Τσαρούχης. Δύο καρέκλες του σκηνικού. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Οι καρέκλες ήταν δώδεκα περίπου και υπήρχαν και δυο-τρία τραπεζάκια. Το ιδιαίτερο που έχουν είναι ότι είναι σχετικά μικρές, δεν έχουν κανονικό μέγεθος. Ο Τσαρούχης, για να μεγαλώσει τον χώρο του Υπογείου, που ήταν περιορισμένος, έκανε τα έπιπλα μικρά. Οι καρέκλες κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας χρησιμοποιούνταν σχεδόν κάθε χρόνο. Στη συνέχεια, κάποιες χρησιμοποιήθηκαν στη σχολή ως σκηνικές καρέκλες κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ενώ κατά καιρούς τις συναντάμε σε διάφορες παραστάσεις. Η τελευταία φορά είναι στο «Υπόγειο στο φως» (2014-2015), μια επετειακή παράσταση για τα εξήντα χρόνια του Υπογείου. Αυτές είναι οι δύο τελευταίες καρέκλες που έχουν απομείνει και πλέον θα αποσυρθούν, ώστε να διασωθούν.


6.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Η δολοφονία του Ζαν Πωλ Μαρά», του Πέτερ Βάις (1965-66). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά: Γιώργος Βακαλό. Η μπανιέρα όπου δολοφονήθηκε ο Μαρά και ένα πανό του φινάλε. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


«Η δολοφονία του Ζαν Πωλ Μαρά» είναι από τις πολύ σπουδαίες παραστάσεις που έχουν ανέβει στο Υπόγειο. Τον ρόλο του Μαρά είχε αναλάβει ο Γιώργος Λαζάνης. Το πανό είναι ένα από αυτά που κρατούν οι τρόφιμοι του ασύλου του Σαραντόν, όταν επαναστατούν στο τέλος του έργου. Ο Ζακ Ρου, στον οποίο αναφέρεται το πανό, ήταν υπέρμαχος της ένοπλης επανάστασης.


7.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
Ο πάγκος εργασίας του μπαρμπα-Γιάννη (Γιάννης Στεφάνου). Πάνω στον πάγκο από αριστερά προς τα δεξιά: α) «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη (1966). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-Κοστούμια: Χλόη Γεωργάκη-Ομπολένσκι. Δύο μάσκες του Χορού των «Βατράχων» και λάβαρο των Μυστών με κεφάλι ταύρου, β) «Σφήκες» του Αριστοφάνη (1981). Σκηνοθεσία: Γιώργος Λαζάνης. Σκηνικά-Κοστούμια: Δαμιανός Ζαρίφης. Μάσκες: Κυριάκος Ρόκος. Μάσκα του Χορού, γ) «Ορέστεια» του Αισχύλου (1980). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος. Καπέλο Χορού, δ) «Ειρήνη» του Αριστοφάνη (1977). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, Σκηνικά-Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος. Μάσκα πολεμοκάπηλου και μάσκα Οπώρας. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Από την αρχή οι νεότεροι του Θεάτρου Τέχνης αποκαλούσαν τον Γιάννη Στεφάνου «μπαρμπα-Γιάννη», ενώ τα τελευταία χρόνια ο Κουν τον αποκαλούσε «μπαρμπούλη». Ήταν συνεργάτης του από την εποχή της Λαϊκής Σκηνής (1934-36) και για εξήντα χρόνια σχεδόν. Μαζί με τα αδέλφια του είχαν έρθει από την Κωνσταντινούπολη, όπου εργάζονταν σε κινηματογραφικά στούντιο – ήταν εξαιρετικοί τεχνίτες. Κατασκεύαζε τα σκηνικά για τις παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης –και όχι μόνο– μέχρι το 1993, ενώ είχε το εργαστήριό του στην αποθήκη του θεάτρου. Ο πάγκος χρονολογείται στις αρχές του 20ού αιώνα.


8.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Στάση Λεωφορείου», του Ουίλλιαμ Ινγκ (1957-58). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Το κοστούμι της Σέρι. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Το κοστούμι της Σέρι το φορούσε στην παράσταση η Βέρα Ζαβιτσιάνου και είχε μια μακρύτερη, λοξή φούστα. Τα κουστούμια αυτά δεν έχουν υπογραφή, δεν γνωρίζουμε ποιος τα έχει κάνει. Ενδεχομένως να είναι του Γιάννη Τσαρούχη, δεν μπορούμε όμως να το πούμε μετά βεβαιότητας. Το ίδιο ρούχο μετασκευάστηκε το 1985 για τις «Θεσμοφοριάζουσες» από τον Διονύση Φωτόπουλο. Το φόρεσε ο Γιάννης Ρήγας, που υποδυόταν τον θηλυπρεπή Κλεισθένη.


9.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Ειρήνη», του Αριστοφάνη (1977). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος. Κούκλα «Ειρήνη». Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Πρόκειται για την Ειρήνη, γύρω από την οποία χόρευαν οι ηθοποιοί. Όταν η κούκλα βρισκόταν σε κίνηση, τέσσερις χορεύτριες κρατούσαν τις ισάριθμες κορδέλες.


10. 

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Αχαρνής», του Αριστοφάνη (1976). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος. Ο μανδύας του Δικαιόπολη που φορούσε ο Γιώργος Λαζάνης. Κιβώτιο μεταφοράς σκηνικού Νο 30 και σκηνικά αντικείμενα. Σκηνικό αντικείμενο - φαλλός. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Το μπαούλο εντοπίστηκε από τον Κωστή Καπελώνη λίγο πριν από την έκθεση, στην αποθήκη του Θεάτρου Τέχνης. Το Νο 30 υποδηλώνει ότι υπήρχαν τουλάχιστον τριάντα μπαούλα για να μεταφέρονται στις περιοδείες τα σκηνογραφικά αντικείμενα της παράστασης «Αχαρνής» – πρόκειται για μια υπερπαραγωγή της εποχής. Ο Κάρολος Κουν φαίνεται ότι προτιμούσε τους «Αχαρνής» από τους «Όρνιθες», όπως προκύπτει από μια παλιά του συνέντευξη στον Δημήτρη Μαρωνίτη. Αυτό που τονίζει στη συζήτηση είναι ότι στους «Αχαρνής» είχε πια τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τα φαλλικά σύμβολα, πράγμα αδύνατο κατά τη δεκαετία του '60. Εξάλλου, ήταν πλέον περισσότερο αποδεκτή η αθυροστομία, η οποία, όπως χαρακτηριστικά λέει ο σκηνοθέτης, είναι πιο εύκολη μπροστά σε μεγάλο κοινό. Οι «Αχαρνής» είναι η πρώτη συνεργασία του Διονύση Φωτόπουλου με το Θέατρο Τέχνης και η δουλειά του διακρίνεται για τη μεγάλη της λεπτομέρεια.

Ιnfo:

75 χρόνια Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – 75 αντικείμενα

ΣΤΟart Χώρος Τέχνης της Εθνικής Ασφαλιστικής

Στοά Κοραή

Διάρκεια έκθεσης:

Από 1 Ιουνίου έως 27 Ιουλίου 2017

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή 10:00-20:00

Είσοδος ελεύθερη

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Γιώργος Κατσάγγελος εγκλώβισε σε διάφανα κουτιά 350 παιχνίδια και παιδικά αντικείμενα που εγκαταλείφθηκαν στην Ειδομένη

Εικαστικά / Ο Γιώργος Κατσάγγελος εγκλώβισε σε διάφανα κουτιά 350 παιχνίδια και παιδικά αντικείμενα που εγκαταλείφθηκαν στην Ειδομένη

Με αφορμή τη μεγάλη έκθεσή του στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, ο εικαστικός μιλά για τα «αρχαιολογικά» έργα που έφτιαξε με σύγχρονα υλικά
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Bαγγέλης Θεοδωρόπουλος: Διευθύνω το Φεστιβάλ Αθηνών ως σκηνοθέτης που αναλαμβάνει την ευθύνη

Θέατρο / Bαγγέλης Θεοδωρόπουλος: Διευθύνω το Φεστιβάλ Αθηνών ως σκηνοθέτης που αναλαμβάνει την ευθύνη

O διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, λίγο πριν από την έναρξη του πρώτου φεστιβάλ που φέρει πλήρως την υπογραφή του, μιλάει στη LiFO για το στοίχημα που αισιοδοξεί να κερδίσει
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ