Πολλοί κίνδυνοι, λίγες υποσχέσεις 

Πολλοί κίνδυνοι, λίγες υποσχέσεις  Facebook Twitter
Ανησυχία, λοιπόν. Αυτή είναι η δική μου λέξη για τον χρόνο που φεύγει. Και είναι η πιο ήπια εκδοχή όσων πέρασαν από το μυαλό μου. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ ΕΚΤΙΜΟΥΝ
ότι τουλάχιστον το 56% των Παλαιστίνιων αμάχων που σκοτώθηκαν στον πόλεμο Ισραήλ – Χαμάς ήταν γυναίκες και παιδιά.

Το 2024 είναι η χρονιά που έκλεισα τα 60. Λένε τώρα πως δεν ισχύει η παλιά θεωρία των σταδίων, αφού η νέα υπόθεση των ειδικών ισχυρίζεται ότι η βιολογική φθορά χτυπάει με ορμητικά κύματα στα σαράντα και ύστερα εκεί γύρω στα εξήντα, όχι με ανεπαίσθητους κυματισμούς. Είναι η ηλικία όπου επίσης μεγαλώνει ο πειρασμός να περιορίσει κανείς το βλέμμα και την προσοχή του σε ασφαλή περίμετρο. Τακτικές δόσεις νοσταλγίας και οι ωραιοποιημένες ενθυμήσεις κάνουν πιο ανεκτές καταστάσεις που σε άλλη περίπτωση θα προκαλούσαν θυμό. Από εδώ ίσως έχει προκύψει και ο περιλάλητος συντηρητισμός των μεγαλύτερων ηλικιών: έχω την εντύπωση βέβαια πως τα συστατικά του δεν είναι από κάποιο περίσσευμα σοφίας και πείρας όσο από συσσώρευση χρόνιων απογοητεύσεων μαζί με μια βαθιά ανθρώπινη τάση να θέλει να ζήσει κανείς πιο θετικά και ήρεμα την καθημερινότητά του, όταν ιδίως ο χρονικός ορίζοντας στενεύει. Ο μηχανισμός της αυτοσυντήρησης, μαζί με ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης –αν έχεις ακόμα την υγειά σου, τη δουλειά σου και κάποιους να σε αγαπούν–, υπαγορεύουν συχνά την προσφυγή σε έναν ισχνό ρεαλισμό.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν μπορεί κανείς να επαίρεται για τη σταθερότητά του δίπλα σε πτώματα ή απολαμβάνοντας με σιχαμένο τρόπο τα παθήματα των άλλων όπως κάνουν όσοι εγκωμιάζουν εσχάτως ένα ελληνικό «οικονομικό θαύμα», ελεεινολογώντας τους Γάλλους ή τους Γερμανούς που τώρα έχουν πέσει στην τρύπα.

Παρατηρώ πως σε μένα συμβαίνει το αντίθετο. Το 2024 είδα να πολλαπλασιάζονται –όχι να ελαττώνονται– οι λόγοι για ανησυχία και, ας συγχωρεθεί ο παλιομοδίτικος όρος, για εγρήγορση. Είναι πιθανόν ένα από τα προνόμια του να διδάσκει κανείς είκοσι πέντε χρόνια στο πανεπιστήμιο, και μάλιστα στα εδάφη των «πολιτικών επιστημών». Αυτή η δουλειά φέρνει μαζί της μεγάλα φορτία καθημερινής ενημέρωσης, πυκνές επισκοπήσεις, καινούργια διαβάσματα και ανακαλύψεις. Φέτος, ας πούμε, ξαναδιάβασα πολιτική οικονομία και διάφορα πανοραμικά της παγκοσμιοποίησης, ιδίως για τον Νότο. Αν φυσικά δεν καθίσεις πάνω σε όσα βόλεψες ήδη –και σε κάνουν να πορεύεσαι αξιοπρεπώς–, μπορεί ακόμα και να εκπλήσσεσαι ή, χειρότερα, να σκανδαλίζεσαι και να αγανακτείς στα 60. Είναι και η επαφή με τον ορίζοντα των αγωνιών και κάποιες αναζητήσεις νεότερων ηλικιών. Αυτό σου επιτρέπει να κοσκινίζεις ακόμα και τις διαφωνίες σου με στόχο να καταλάβεις την κριτική –των άλλων– μαθαίνοντας, εν τέλει, και διαφορετικούς κώδικες.

Ανησυχία, λοιπόν. Αυτή είναι η δική μου λέξη για τον χρόνο που φεύγει. Και είναι η πιο ήπια εκδοχή όσων πέρασαν από το μυαλό μου. Ανησυχία και μαζί η ανάγκη μεγαλύτερης αφύπνισης, έτσι, για να δανειστώ κι αυτόν τον πολυσυζητημένο όρο. Τι βάρυνε όμως σε μια πορεία αποτίμησης των πραγμάτων που έγινε περισσότερο κριτική; Εν συντομία: η διαρκής επέκταση των πολέμων και όσα φέρνει μαζί του ένας ανεξέλεγκτος καπιταλισμός στον δημοκρατικό πολιτισμό. Θα πρόσθετα την επιδείνωση της κλιματικής κρίσης και, βέβαια, την απογείωση των «τραμπισμών» που εξαπλώνονται σε διάφορες παραλλαγές, στο Βορρά και στον Νότο. Δεν είναι, νομίζω, ανώδυνα συμπτώματα κάποιας περαστικής ασθένειας. Κοντολογίς, έχω την αίσθηση ότι κινούμαστε μέσα μια συνθήκη που δεν έχει σχέση με τους ανοιχτούς λογαριασμούς και τους φατριασμούς της οικείας ελληνικής κομματόσφαιρας. Είναι αυτή η ίδια συνθήκη όπου το να ορκίζεται κανείς, για παράδειγμα, στη σταθερότητα (παραμερίζοντας άλλες, θεμελιακές προτεραιότητες και αξίες) μοιάζει με ένδειξη αποκοπής από την πραγματικότητα. Το περιμένω εν μέρει από ανθρώπους που έχουν μάλλον προνομιακές θέσεις και μια αντίστοιχη αφ’ υψηλού θέαση των πραγμάτων, όχι όμως από κοινωνικούς επιστήμονες και ανθρώπους με ευαίσθητη και γειωμένη ματιά. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν μπορεί κανείς να επαίρεται για τη σταθερότητά του δίπλα σε πτώματα ή απολαμβάνοντας με σιχαμένο τρόπο τα παθήματα των άλλων όπως κάνουν όσοι εγκωμιάζουν εσχάτως ένα ελληνικό «οικονομικό θαύμα», ελεεινολογώντας τους Γάλλους ή τους Γερμανούς που τώρα έχουν πέσει στην τρύπα.

ΦΥΣΙΚΑ, ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
 να πιστεύει πως το μεγάλο πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι η… «woke κουλτούρα» ή μια συρρικνωμένη και πολυτραυματισμένη αριστερά (με δική της υπαιτιότητα, εξάλλου, πολλά από τα τραύματά της). Λέω ότι αυτό μου φαίνεται μια τελείως λάθος ανάγνωση της στιγμής εντός και εκτός χώρας. Αντιθέτως, στα μεγάλα γεγονότα αυτής της χρονιάς ξεχωρίζει η εμφανής διάθεση πολλών κυβερνήσεων να παραβιάζουν και τους στοιχειώδεις κανόνες, παίζοντας με το κράτος δικαίου και αξιοποιώντας τη γεωπολιτική αταξία με το πρόσχημα της ανασφάλειάς τους. Και δεν είναι μόνο οι αναθεωρητικοί «αντιδυτικοί» ιμπεριαλισμοί το πρόβλημα. Είναι και οι μεγάλες, αμετάθετες, συστημικές ευθύνες των δυτικών δημοκρατιών με την αποτυχία και την απροθυμία τους να αναμετρηθούν με τις κρίσεις. Ξεχωρίζω εδώ τη συνέχιση του πολιτικού εκπεσμού της Ευρώπης, τις κρίσεις στη Γαλλία και τη Γερμανία και το παιχνίδι μεταξύ ενός συμβατικού, μάλλον εξαντλημένου κέντρου και μιας νέας δεξιάς που κατακτά ζωτικό κοινωνικό χώρο, διασπείροντας παντού ιδέες κοινωνικής σκληρότητας και εθνικιστικού εγωισμού.

Πάντως, καμία από τις μείζονες κρίσεις που ξέσπασαν το ’22 ή το ’23 δεν βρήκε «διευθέτηση». Απεναντίας. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έγινε αγριότερος και συγχρόνως περισσότερο αδιάφορος για τους πολλούς που προσέχουν απλώς τις τιμές των καυσίμων. Το Ισραήλ πήγε στα άκρα τη μιλιταριστική βαναυσότητα με την πλήρη αδιαφορία για τον ΟΗΕ, τις εκκλήσεις και τις συστάσεις ακόμα και των φίλων του. Με το τραύμα από την επίθεση της Χαμάς, στράφηκε με αληθινό μένος εναντίον όλου του παλαιστινιακού πληθυσμού και τώρα θέλει να επεκτείνει την εποικιστική του εκστρατεία στη ρημαγμένη Συρία. Ολόκληρες χώρες κυβερνώνται από συμμορίες και καρτέλ, ενώ την ίδια στιγμή οι άκαπνες (για πολύ καιρό) δημοκρατίες του σκανδιναβικού Βορρά προετοιμάζονται για πόλεμο.

Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί κανείς να θεωρήσει μικρά πράγματα της συγκυρίας όλες αυτές τις βαρβαρότητες, ιδίως τα σοβαρά στρατηγικά αδιέξοδα που αγγίζουν χώρες και διαφορετικά θεσμικά συστήματα. Προφανώς, ο απολογισμός πολλών σε αμιγώς προσωπικό επίπεδο μπορεί να έχει πολλές δωρήτριες εμπειρίες: τέχνη, οι αγαπημένοι μας άνθρωποι, τα βιβλία, οι μουσικές, τα ταξίδια. Για ένα μέρος της κοινωνίας (που μπορεί να είναι και στο τριάντα τοις εκατό, όχι δηλαδή μια στενή ολιγαρχία) οι συγκυρίες, το ΕΣΠΑ, οι διευκολύνσεις και ο δημοσιονομικός χώρος και η φοροαποφυγή έχουν προσφέρει αρκετές ευκαιρίες και έναν αέρα «επιστροφής σε μια ορισμένη ευζωία». Ένας πυρήνας της ευπορότερης μεσαίας τάξης διατίθεται πάντα να ξεχάσει τους υπόλοιπους –και μέσα στην ίδια ευρύτερη φαμίλια– όταν βρεθεί με περισσότερα γκατζετάκια, εκδρομικές εβδομάδες στο Παρίσι και κάποια άνεση στην κατανάλωση. Η δημοκρατία δεν ενδιαφέρει παρά ως υποσημείωση στις ζωές τους. Έστω όμως και με αυτές τις εστίες μητσοτακικού νεοευδαιμονισμού, τα προβλήματα, τα δικά μας και αυτά που περιβάλλουν την ελληνική φούσκα, είναι παρόντα. Και το ’24 τα όξυνε, δεν τα μαλάκωσε. Όλο αυτό όμως δεν καταγράφεται πάντα στα πολιτικά και διανοητικά χρονικά της επικαιρότητας. Υφέρπει και δρα «κάτω», σε επίπεδο ηθών και κοινωνικών αισθημάτων.

ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ δεν μου ζητήθηκε φέτος να φτιάξω «λίστες» βιβλίων ή άλλων πολιτισμικών εμπειριών της χρονιάς. Είναι, πάντως, δεκάδες και σε άλλη ευκαιρία ίσως αναφερθώ αναλυτικότερα σε κάποια από αυτά. Στέκομαι, ενδεικτικά, στα μυθιστορήματα-καθεδρικούς ναούς της Μπάιατ, στον σπουδαίο Βόλφγκανγκ Κέπεν με τον Θάνατο στη Ρώμη, στην Ατίμωση του Κουτσί και στη νέα συλλογή διηγημάτων του Μπέρναρντ Μάλαμουντ. Σκέφτομαι όμως και τη δική μας Βασιλική Πέτσα που μπόρεσε να γράψει για κάτι «μη ελληνικό» και όμως βαθύτερα σύγχρονο και οικουμενικό (Δεν θα αργήσω) ή τον πολύ ενδιαφέροντα Κώστα Καλτσά που επιστρέφει με πρωτότυπο τρόπο στην εμφύλια διαγενεακή σπορά (Νικήτρια Σκόνη). Στην άλλη πλευρά του προσωπικού μου βιωματικού λόφου, χάρηκα το καινούργιο, αξιοθαύμαστα σκοτεινό άλμπουμ των Cure. Όπως και τα Παιδιά του χειμώνα του Αλεξάντερ Πέιν και τις Υπέροχες Μέρες του Βιμ Βέντερς με τον ήρωά του που τον έσωζαν οι δίσκοι του παλιού ροκ και η ακαταπόνητα παιδική δομή της ονειροπόλησής του. Είχε όντως γενναιόδωρες στιγμές ο χρόνος, μαζί με τη λύπη για κάποιους αποχωρισμούς. Στα τελειώματα του κειμένου έμαθα τον θάνατο ενός σπουδαίου βιρτουόζου της ινδικής τάμπλας Zakir Hussain. ΄Ήταν ένας από τη σπορά των πειραματιστών της fusion μαζί με τον Τζον Μακλάφλιν και τόσους άλλους. Χθες μιλούσαμε για την εκδημία ενός ταλαντούχου ηθοποιού της γενιάς μου, του Δημήτρη Ήμελλου. Ο θάνατος ανθρώπων που μας έγνεψαν μέσα από την τέχνη τους –του Γκανά, του Βαλτινού και τόσων άλλων– συνομιλεί με την ανάγκη να βρούμε επειγόντως κοινά εδάφη συγκίνησης, πνευματικότητας και αλήθειας.

Με αυτό το άλλο τρίπτυχο, λοιπόν, συγκίνηση, πνευματικότητα και αλήθεια μπορεί κανείς να ευχηθεί για τις γιορτές, προσδοκώντας πάντα νέες αφετηρίες. Και ίσως μια ευκαιρία στην ειρήνη που θα την επικαλούνταν και θα την τραγουδούσε ο Τζον Λένον. Δεκέμβρης ήταν που τον δολοφόνησαν πριν από σαράντα πέντε χρόνια.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO

    

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ρωσία: Η μεγαλύτερη εδαφική επέκταση στην Ουκρανία από το 2022 – Αβεβαιότητα για το μέλλον του πολέμου

Διεθνή / Πώς η Ουκρανία βίωσε τον χειρότερο μήνα της στο πεδίο της μάχης τα τελευταία δύο χρόνια

Η περιοχή του Ντονέτσκ αποτέλεσε το κέντρο των ρωσικών επιχειρήσεων. Από τις αρχές του έτους, η Ρωσία κατέλαβε 1.804 τετραγωνικά χιλιόμετρα στην περιοχή, εκ των οποίων 1.006 κατακτήθηκαν μόνο τον Νοέμβριο
LIFO NEWSROOM
Κλιματική κρίση: Ο στόχος του 1,5°C «έχει πεθάνει» - Το 2024 η πρώτη χρονιά πάνω από το όριο, λένε οι επιστήμονες

Περιβάλλον / Κλιματική κρίση: Ο στόχος του 1,5°C «έχει πεθάνει» - Το 2024 η πρώτη χρονιά πάνω από το όριο, λένε οι επιστήμονες

Τρεις από τις πέντε επιστημονικές ομάδες που παρακολουθούν την παγκόσμια θερμοκρασία λένε ότι η αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη δεν μπορεί να περιοριστεί στους 1,5°C
LIFO NEWSROOM
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Έτσι μας πέταξαν μέσα στην Ιστορία

Βιβλίο / Το φιλόδοξο λογοτεχνικό ντεμπούτο του Κώστα Καλτσά είναι μια οικογενειακή σάγκα με απρόβλεπτες διαδρομές

«Νικήτρια Σκόνη»: Μια αξιοδιάβαστη αφήγηση της μεγάλης Ιστορίας του 20ού και του 21ου αιώνα στην Ελλάδα, από τα Δεκεμβριανά του 1944 έως το 2015.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Σάρκα και πνεύμα: «Η Παρθένος στον κήπο» της Αντόνια Μπάιατ

Βιβλίο / Σάρκα και πνεύμα: «Η Παρθένος στον κήπο» της Αντόνια Μπάιατ

Με φόντο τις τελετές για τη στέψη της Ελισάβετ της Β’ το 1953, η Μπάιατ δημιουργεί ένα πανόραμα της Αγγλίας αλλά και της Ευρώπης μέσα από τη ζωή μιας δυσλειτουργικής οικογένειας στο επαρχιακό Γιόρκσαϊρ.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Πόσα χρόνια υπομονής για μια άδεια διαμονής;»

Ελλάδα / «Πόσα χρόνια υπομονής για μια άδεια διαμονής;»

Ποια είναι σήμερα η θέση των μεταναστών και των προσφύγων στην Ελλάδα και γιατί συχνά θυμίζει το επιτραπέζιο «φιδάκι»; Τι συμβαίνει με τις ακριβοθώρητες άδειες διαμονής, την πολιτογράφηση και τις συντάξεις;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ιλισός, η πέτρινη γέφυρα και τα αντιπλημμυρικά έργα

Ρεπορτάζ / Ο Ιλισός, η πέτρινη γέφυρα που θα γκρεμιστεί και τα αντιπλημμυρικά έργα

Μεταξύ Καλλιθέας και Μοσχάτου ξεκινούν από την Περιφέρεια Αττικής έργα αντιπλημμυρικής προστασίας σε ένα τμήμα του Ιλισού. Εξαιτίας των παρεμβάσεων, που είναι πράγματι αναγκαίες, θα γκρεμιστεί στη λεωφόρο Ποσειδώνος μια πέτρινη πεντάτοξη γέφυρα, η μοναδική στην Αττική.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πώς η Μελόνι αγάπησε τον Γκράμσι

Οπτική Γωνία / Πώς η Μελόνι αγάπησε τον Γκράμσι

Όπως και άλλοι επιφανείς εκπρόσωποι της σύγχρονης ακροδεξιάς, η Ιταλίδα πρωθυπουργός έχει στραφεί στις ιδέες του κομμουνιστή φιλόσοφου περί «πολιτισμικής ηγεμονίας» για την οικοδόμηση μιας δεξιάς κυριαρχίας στον χώρο του πολιτισμού.
THE LIFO TEAM
Συρία: Οι ΗΠΑ προσπαθούν να συμφιλιώσουν ομάδες Κούρδων καθώς η Τουρκία συγκεντρώνει στρατό στο Κομπάνι

Ανάλυση / Συρία: Οι ΗΠΑ προσπαθούν να συμφιλιώσουν ομάδες Κούρδων καθώς η Τουρκία συγκεντρώνει στρατό στο Κομπάνι

Αφίχθη στη Συρία ο υπεύθυνος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τη βορειοανατολική Συρία, Σκοτ Μπολτζ - Οι Κούρδοι της Συρίας νιώθουν ότι η δέσμευση της Ουάσιγκτον απέναντί ​​τους εξασθενεί γρήγορα
ΠΕΤΡΟΣ ΚΡΑΝΙΑΣ
Δρούζοι: Η μουσουλμανική μειονότητα στη διελκυστίνδα Ισραήλ - Συρίας

Ανάλυση / Δρούζοι: Η μουσουλμανική μειονότητα διχάζεται μεταξύ Ισραήλ και Συρίας

Η μειονότητα των Δρούζων γύρω από τα υψώματα του Γκολάν δεν έχει αποφασίσει αν θέλει να παραμείνει στη Συρία - Η εκστρατεία προσεταιρισμού από το Ισραήλ, η προσπάθεια πειθούς του Τζολάνι και οι μπερδεμένοι Δρούζοι
LIFO NEWSROOM
Τα UFO δεν εμφανίζονται ένα τυχαίο βράδυ Τρίτης την ώρα που βγάζουμε τα σκουπίδια

Tech & Science / Τα UFO δεν εμφανίζονται ένα τυχαίο βράδυ Τρίτης την ώρα που βγάζουμε τα σκουπίδια

Πανικό έχουν προκαλέσει στις ΗΠΑ τα μυστηριώδη drones πάνω από τον ουρανό του Νιου Τζέρσεϊ, αλλά στο αιώνιο κυνήγι για τον εντοπισμό αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων, η ανθρώπινη μαρτυρία είναι συνήθως ο πιο αδύναμος κρίκος.
THE LIFO TEAM
Πέγκυ Αντωνάκου: Στην Google θα ξεκλειδώσουμε ερωτήσεις και αναζητήσεις που δεν ξέραμε καν ότι μπορούσαμε να απαντήσουμε

Good Business Directory Vol.5 / «Στην Google θα ξεκλειδώσουμε αναζητήσεις που δεν ξέραμε καν ότι μπορούσαμε να απαντήσουμε»

Η γενική διευθύντρια της Google για τη ΝΑ Ευρώπη, Πέγκυ Αντωνάκου, περιγράφει πώς η τεχνολογία και η τεχνητή νοημοσύνη θα αλλάξουν τη ζωή μας τα επόμενα χρόνια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι ο ράπερ Noizy που τραγούδησε στις φιέστες του Έντι Ράμα στην Ελλάδα

Ρεπορτάζ / Noizy: Ο υπόδικος τράπερ φίλος του Έντι Ράμα

Δύο μήνες πριν εμφανιστεί στη Θεσσαλονίκη για να τραγουδήσει στην εθνικιστική φιέστα του Αλβανού πρωθυπουργού, οι αρχές του Κοσόβου καταζητούσαν τον Noizy, ύστερα από καταγγελία γνωστού TikΤoker, με τον οποίο είχε beef, για άγριο ξυλοδαρμό και βιασμό. 
ΜΑΡΙΟΣ ΑΫΦΑΝΤΗΣ
Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από τις εξελίξεις στη Συρία;

Διεθνή / Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από τις εξελίξεις στη Συρία;

Οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας και η νέα εποχή στη Συρία: Ο Ιωάννης Γρηγοριάδης, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, κάτοχος έδρας Jean Monnet στις Ευρωπαϊκές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μπίλκεντ στην Τουρκία και ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Άλις Μονρό δεν μίλησε;

Οπτική Γωνία / Γιατί η Άλις Μονρό κάλυψε τον παιδόφιλο άντρα της και την κακοποίηση της κόρης της;

Ο δεύτερος σύζυγος της πρόσφατα αποθανούσας, βραβευμένης με Νόμπελ Καναδής συγγραφέως ήταν παιδόφιλος και είχε κακοποιήσει σεξουαλικά τη μικρότερη κόρη της. Γιατί εκείνη παρέμεινε σιωπηλή;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ