Franz West
Τα γλυπτά
Αναδρομική έκθεση στο Κέντρο Pompidou (Παρίσι)
12.09 ως 10.12.2018
Φωτ. Σπύρος Στάβερης
Η νέα αναδρομική, η πιο ολοκληρωμένη μέχρι σήμερα, που αφιερώνει το Κέντρο Pompidou στο έργο του Franz West προτείνει μια εκτίμηση της κληρονομιάς του αυστριακού καλλιτέχνη, ενός από τους πλέον επιδραστικούς των τελευταίων πενήντα ετών, μέσα από σχεδόν διακόσια έργα.
Πνεύμα ελεύθερο και ανεξάρτητο, χωρίς κλασική εκπαίδευση, ο Franz West (1947-2012) παρέμεινε στη σκιά για σχεδόν δεκαπέντε χρόνια πριν τα γλυπτά του των αρχών της δεκαετίας του '70 του χαρίσουν μια διεθνή αναγνώριση στο τέλος της δεκαετίας του '80. Η κάπως καθυστερημένη ωστόσο αυτή αναγνώριση, και η επιρροή του Franz West πάνω στις νεότερες γενιές από τη δεκαετία του '90 και μετά, συνέβαλε παραδόξως στο να τον αποδεσμεύσει από τη γενιά του, προσδιδοντάς του μια αχρονική διάσταση. Ο πολυσύνθετος χαρακτήρας του Franz West, βαθιά ατομικιστικής και σκεπτικιστής, που δεν τον εμπόδιζε να συμμετέχει την ίδια στιγμή σε διαλόγους και συνεχείς ανταλλαγές που απέπνεαν διάθεση για παιχνίδι και σαρκασμό, τον οδήγησε να αναπτύξει ένα μοναδικό έργο, ικανό να "χωνέψει" και να ξεπεράσει όλες τις επιρροές. Αταξινόμητος καλλιτέχνης, με έξι χιλιάδες έργα καταγεγραμμένα σήμερα, η δουλειά του δεν έπαψε να συγχέει τα όρια μεταξύ τέχνης και ζωής, στην πιο τετριμμένη της διάσταση. Την διακρίνει επίσης ένα συνεχές παιχνίδι ανάμεσα στο λαϊκό και το καλλιεργημένο, το ενεργό και το στοχαστικό, το ατομικό και το συλλογικό, το διαισθητικό και το διανοητικό, ή ακόμα και ανάμεσα στην τέχνη και την βιοτεχνία.
Η έκθεση τιμά με μια πλούσια θεματική το έργο του καλλιτέχνη, ενσωματώνοντας τα πρώτα του σχέδια από την περίοδο 1970-1973, που σπάνια εκτίθενται, όπως και τα πρώτα του γλυπτά, τα Passstücke που δημιούργησε από το 1973-74. Καθώς αυτά προσαρμόζονται στο σώμα, ο επισκέπτης μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να "αποκαλύψει τις νευρώσεις του". Η έκθεση παρουσιάζει επίσης μία επιλογή από έργα από παπιέ μασέ της δεκαετίας του '80, και μερικές συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Herbert Brandl, ο Heimo Zobernig ή ακόμη και ο Albert Oehlen. Συγκεντρώνει μία επιλογή από τα έργα-έπιπλά του, τις καρέκλες του και τα Lemurenköpfe του, ή κεφάλια λεμουριών, τα κολλάζ και τα ύστερα σχέδιά του, τις μακέτες του για τα έργα του στο ύπαιθρο, καθώς και μία επιλογή από τα γλυπτά του για εξωτερικούς χώρους.
Η έκθεση προβάλλει τόσο την εξαιρετική πλαστική εφευρετικότητα του καλλιτέχνη, όσο και την ασεβή και σαρκαστική ευαισθησία του. Επαναπροσδιορίζοντας το γλυπτό σε σχέση με το σώμα, τον θεατή και τη λεκτική διάσταση, ο Franz West κατάφερε να δημιουργήσει μια πρωτότυπη αισθητική. Προαναγγέλοντας το "trash" της δεκαετίας του '90, ανέτρεπε συνεχώς τις κατηγορίες του άσχημου και του ωραίου, του απωθητικού και του ελκυστικού. Περισσότερο από κάθε άλλον, επαναπροσδιόρισε την έννοια του δημιουργού και της συνεργασίας με άλλους καλλιτέχνες, από τους εικαστικούς ως στους μουσικούς και τους συγγραφείς. Η έκθεση αποκαλύπτει ακόμα την επίδραση από την φιλοσοφία και την ψυχανάλυση που δέχτηκε ο Franz West, από τον Ludwig Wittgenstein στον Sigmund Freud,, καθώς και την παθιασμένη του σχέση με τη μουσική.
Centre Pompidou
Επίτροπος: Mnam / Cci, Christine Macel
Μτφ. Σ.Σ.
