Γαλλία. "Κι αν οι πλούσιοι δεν ψήφιζαν;
Το ακόλουθο άρθρο γράφτηκε μια εβδομάδα πριν από τον δεύτερο γύρο των γαλλικών βουλευτικών εκλογών.
Και ο τρίτος γύρος έληξε
Daniel Schneidermann
Arrêt sur images - 13.06.2022
Ο Daniel Schneidermann κλείνει τη σειρά των ρεπορτάζ του για "τους δρόμους του τρίτου γύρου" με μερικές σκέψεις ακόμα σχετικά με τις μιντιακές επιπτώσεις της Nupes και την αποχή. "Αν οι πλούσιοι απείχαν μαζικά, οι διαδοχικές κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης δεν θα είχαν σπεύσει να αντιμετωπίσουν ριζικά το πρόβλημα;"
Ορίστε λοιπόν. Ο τρίτος γύρος παίχτηκε. Ο καθένας θα τον ερμηνεύσει όπως θέλει. Οι Ανυπότακτοι νομιμοποιούνται να αναδείξουν την αναγέννηση της Αριστεράς, η οποία λογικά θα στείλει στην Εθνική Συνέλευση ένα μεγάλο αριθμό βουλευτών. Αντίθετα, πολύ λίγες πιθανότητες επιτυχίας έχει το στοίχημά τους να στείλουν τον Μελανσόν στο Ματινιόν [κατοικία του Πρωθυπουργού -σ.σ.]. Σε κάθε περίπτωση, η Nupes [το νέο σχήμα της ενωμένης Αριστεράς - σ.σ.] κατάφερε να φέρει στο προσκήνιο, σε αυτόν τον ωραίο τρίτο γύρο όπου η Αριστερά απείλησε τη Δεξιά, κοινωνικά θέματα, ιδίως τις συντάξεις και τον κατώτατο μισθό, τα οποία είχαν κουκουλωθεί κάτω από τις ψεύτικες συζητήσεις. Όταν βλέπουμε από ποια ζεμουρική κόλαση επιστρέφουμε, έστω και την τελευταία χρονιά, δεν είναι αμελητέο. Με τη ριζική εξάλειψη όλων των προσωπικοτήτων της "Ζεμουρίας", και γενικότερα εκείνων του τύπου της "Δημοκρατικής Άνοιξης", αυτός ο τρίτος γύρος επιβεβαίωσε αυτό που εμείς γνωρίζουμε καλά εδώ, αλλά μερικές φορές ξεχνάμε: την αβυσσαλέα απόσταση ανάμεσα στη μιντιακή οχλαγωγία και το εκλογικό σώμα.
Αν έπρεπε να κρατήσω μόνο μία εικόνα από αυτό το όμορφο ταξίδι, θα ήταν οι πόρτες που ανοίγουν δειλά στους ορόφους των πύργων των λαϊκών συνοικιών, μπροστά από τους υποψηφίους που πηγαίνουν πόρτα-πόρτα, και εμφανίζονται πρόσωπα που στην αρχή είναι δύσπιστα, και στη συνέχεια ξαφνικά φωτίζονται μερικές φορές όταν προφερόταν το όνομα Μελανσόν. Τότε έπρεπε να εξηγηθούν τα πάντα. Ναι, έχουμε κι άλλες εκλογές, μετά τις προεδρικές. Πρόκειται για τις βου-λευ-τι-κές, μια δύσκολη λέξη, που σημαίνει ότι θα εκλεγούν βουλευτές. Και μ' αυτούς τους βουλευτές, θα μπορούσε να σημαίνει συνταξιοδότηση στα 60 αντί για τα 65. Πέντε λεπτά αυστηρά με το ρολόι για μια στοιχειώδη υπενθύμιση.
Αυτή η άγνοια ενός μεγάλου μέρους των λαϊκών τάξεων είναι το αποτέλεσμα μιας αδιαφορίας: της αδιαφορίας των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης για μια διαπαιδαγώγηση που να αφορά τη δημοκρατική ζωή. Είχα μια αφηρημένη επίγνωση αυτού του γεγονότος. Μου αποκαλυπτόταν σαν υπονοούμενο μόνο όταν διάβαζα αντιφατικά γραφήματα τα οποία δείχνουν τόσο την αδυναμία της αριστεράς όσο και την αδυναμία της πολιτικής βάσης του Μακρόν.
Αυτή την άγνοια την άγγιξα με το δάχτυλο. Εξυπηρετεί τις κυρίαρχες τάξεις, τους μορφωμένους, που διαβάζουν εφημερίδες και ενημερώνονται. Δεν νομίζω ότι αυτή η αδιαφορία είναι σκόπιμη. Αλλά ας σκεφτούμε το εξής: αν αντί για τους φτωχούς, ήταν οι πλούσιοι που απείχαν μαζικά, οι διαδοχικές κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης δεν θα είχαν ήδη ασχοληθεί πολύ σοβαρά με το πρόβλημα, πολλαπλασιάζοντας τις ώρες διαπαιδαγώγησης του πολίτη, τα διαφημιστικά σποτ και όλα τα πιθανά κανάλια προεκλογικής προπαγάνδας;
Ο τρίτος γύρος έληξε. Αυτή η σειρά ρεπορτάζ "για τους δρόμους του τρίτου γύρου" ολοκληρώνεται επομένως με αυτό το άρθρο. Για μένα, θα παραμείνει μια πρωτοφανής δημοσιογραφική άσκηση: για το πως διατυπώνεται μία προσωπική άποψη που δεν κρύβει τη συμπάθειά της για την ενωμένη Αριστερά, σε σχέση με τα ρεπορτάζ που πρέπει να είναι αυστηρά, και να μην αποκρύπτουν τίποτα που θα μπορούσε να ενοχλήσει το στρατόπεδο της προτίμησής μου. Δεν είναι πάντα εύκολο να αγαπάς με ανοιχτά μάτια. Είναι μερικές φορές μια σχιζοφρενική άσκηση, που σε κάνει να προβληματίζεσαι για το πως ασκείται το επάγγελμά μας. Τα αναλύσαμε αυτό με τον Loris Guémart, στην εκπομπή του Proxy στο Twitch. Αυτή η συζήτηση είναι ανοικτή, για όσους το επιθυμούν. Προσωπικά, μου ξαναέδωσε την όρεξη να παρατηρώ την πραγματικότητα, η οποία είναι τόσο διαφορετική, τόσο ενοχλητική, και τόσο μακριά από την καρικατούρα που προβάλλεται στις οθόνες και από τα τιτιβίσματα των γαλάζιων πουλιών (ναι, μιλάω για το Twitter).
