Πήγα στη Samaritaine: είναι cheap!
Το πολυκατάστημα Samaritaine άνοιξε και πάλι στο Παρίσι στις 21 Ιουνίου 2021. Κόστος της ανακαίνισης: 750 εκατομμύρια.
Η δράση της Attac που είχε ως αποτέλεσμα να βαφτεί στα μαύρα η Samaritaine προκάλεσε την οργή μεγάλου μέρους της πολιτικής τάξης, από τους Ρεπουμπλικάνους ως το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Ηρωποιώντας όμως τον Bernard Arnault, οι πολιτικοί αυτοί αποδέχονται την εξουσία του και βγάζουν την οικονομία από το πολιτικό πεδίο. [...]
Όπως επεσήμανε ο οικονομολόγος Stefano Palombarini στο κοινωνικό δίκτυο Twitter, διαπιστώσαμε την ανασύσταση ενός "δημοκρατικού τόξου" γύρω από την υπεράσπιση του δύστυχου Bernard Arnault, του πλουσιότερου ανθρώπου στη Γαλλία, που πληγώθηκε από ένα μουντζούρωμα που σκόπευε να μας θυμίσει πως ο τελευταίος είχε δει τα περιουσιακά του στοιχεία να αυξάνονται περισσότερο από 60 δισεκατομμύρια ευρώ εν μέσω υγειονομικής κρίσης. Με αυτήν την υπόθεση, ο πρόεδρος της LVMH μπόρεσε να διασφαλίσει ότι είχε γίνει ένα νέο τοτέμ γι' αυτή τη φτωχή Δημοκρατία που, εν τέλει, αριθμεί μπόλικα από τέτοια ( η ποσότητα αντισταθμίζει ίσως την ποιότητα). Επιπλέον, δεν θα ξεχάσουμε ότι στις 21 Ιουνίου, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήρθε να εγκαινιάσει, με μια ομιλία άκρως εγκωμιαστική για τον δισεκατομμυριούχο, τη Samaritaine. [...]
Η Samaritaine δεν είναι επομένως ένα απλό κατάστημα, είναι άλλο τοσο ένα μουσείο κι ένα παλάτι. Ένα μουσείο επειδή ο κόσμος που περιμένει στωικά στην ουρά εδώ και δύο σαββατοκύριακα για να μπει μέσα και να το δει δεν έχει τη δυνατότητα στη συντριπτική του πλειοψηφία να αγοράσει εκεί το παραμικρό προϊόν. Η μόνη του δυνατότητα ήταν να θαυμάσει αυτό που οι υπερ-πλούσιοι μπορούσαν να προσφέρουν στον εαυτό τους. Και είναι ένα παλάτι, γιατί αποκλείοντας έτσι τη μάζα από την εμπορική χρήση του μέρους, και διατηρώντας ταυτόχρονα την εμπορική αυτή πτυχή, ο Bernard Arnault κάνει τους άναυδους χωριάτες να νιώσουν τη δύναμη του χρήματος
Το εγχείρημά του εδώ είναι ακόμη πιο πολιτικό από εκείνο του μουσείου του εχθρού του François Pinault στην Bourse de Commerce. Επειδή εκεί τίποτα δεν είναι άμεσα προς πώληση. Όλοι οι θεατές είναι ίσοι μπροστά στην επείδειξη του πλούτου του François Pinault. Όχι στη Samaritaine όπου ο Bernard Arnault κάνει τους περαστικούς να νιώσουν το βάρος της δύναμής του με τη μορφή μιας εξωφρενικής τιμής. Αυτό το πολυκατάστημα έχει γίνει ένα εργαλείο εξουσίας στα χέρια των δισεκατομμυριούχων του χρηματιστικού κεφαλαίου, των σύγχρονων αυτών πριγκίπων. Ως προς αυτό, η Samaritaine θυμίζει το παλάτι των χιλίων δωματίων που έχτισε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τον εαυτό του το 2014, στην Άγκυρα. Είναι άχρηστο και ακριβό, αλλά γίνεται για να νιώσει συντριβή ο απλός πολίτης.
Ο Bernard Arnault, ο οποίος είναι και μεγιστάνας των μέσων, ιδιοκτήτης των Echos και του Parisien, μεταξύ άλλων, δεν είναι ευεργέτης. Είναι πάνω απ 'όλα ένας άνθρωπος με εξουσιαστική ισχύ που επιβάλλεται στους πολιτικούς. Να γιατί το περιστατικό με τη δράση της Attac λέει πολλά για την εποχή μας. Ένα χρόνο πριν από τις προεδρικές εκλογές, οι μνηστήρες για το θρόνο και ο σημερινός πρόεδρος υποβάλλουν σχεδόν επίσημα τα σέβη τους, με τη φεουδαρχική έννοια του όρου, σε έναν δισεκατομμυριούχο.
Προσδίδοντας ιερότητα στη λειτουργία που επιτελεί ως δημιουργός θέσεων εργασίας, παραιτούνται από την ευθύνη τους και αναγνωρίζουν επίσημα ότι του είναι υπόχρεοι. Πίσω από όλη τη ρητορική για την απασχόληση κρύβεται μια θλιβερή πραγματικότητα, αυτή που πρέπει κανονικά να ονομάζεται ολιγαρχία.
Romaric Godin, Mediapart
Daniel Schneidermann
