Νόνικα Γαληνέα (1938-2023): H τελευταία της γενιάς του «αστικού θεάτρου»

Νόνικα Γαληνέα (1938-2023): H τελευταία της γενιάς του «αστικού θεάτρου» Facebook Twitter
Φωτ.: Σπύρος Στάβερης
0

Η Νόνικα Γαληνέα έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών. Είναι η τελευταία μιας γενιάς που εκπροσωπούσε ένα θέατρο αστικό, κεντρικό, με συγκεκριμένο ρεπερτόριο και θιασαρχικά ζευγάρια σε μια Αθήνα που είχε ως πρότυπο τα έργα που ανέβαιναν στις αγγλικές και στις γαλλικές σκηνές, ένα θέατρο που ήθελε να μιμηθεί τον κοσμοπολιτισμό των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων.

Η ίδια ήταν αστή, κόρη του Πέτρου Γαληνέα και της Ντορέτ Καραϊωσηφόγλου, και η ενασχόλησή της με το θέατρο ήταν ασυνήθιστη για τα παιδιά της κοινωνικής και οικονομικής της τάξης.

Γεννήθηκε το 1938, έβγαλε το δημοτικό στην Ελλάδα και το γυμνάσιο στη Φλωρεντία. Φοίτησε στο αγγλικό σχολείο Châtelard στην Ελβετία και στην ηλικία των δεκαοκτώ εγγράφηκε στο Densons Secretarial College στο Λονδίνο. Κατόπιν σπούδασε στο Webber Douglas School of Singing and Dramatic Art.

«Όπως όλα στη ζωή έχουν μια ημερομηνία λήξης έτσι ξαφνικά, δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να ξαναπαίξω στο θέατρο. Αυλαία, Τέλος».

Παντρεύτηκε τον Νίκο Μουτούση, νευρολόγο, στην Ελλάδα και έζησαν για πέντε χρόνια στο Παρίσι, όπου έκαναν τρία παιδιά, τις δίδυμες Αλεξία και Αριέττα και την Αμαλία Μουτούση. Οι δύο από τις τρεις κόρες της έκαναν καριέρα στο θέατρο. 

ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Η Νόνικα Γαληνέα παντρεύτηκε τον νευρολόγο Νίκο Μουτούση στα μέσα της δεκαετίας του '50, στην Κηφισιά.

Το 1963, ούσα ήδη μητέρα, έδωσε εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης, από το οποίο και αποφοίτησε. Η πρώτη της παράσταση ήταν με τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη.

Συνεργάστηκε με την Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, τον Αλέξη Μινωτή, τον Δημήτρη Μυράτ κ.ά. 

«Ο Κάρολος Κουν ήταν το γοητευτικότερο άτομο που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Η γοητευτικότερη γυναίκα –αλλά τη γνώρισα πολύ αργότερα– ήταν η Έλλη Λαμπέτη. Αυτοί οι άνθρωποι, κατά τη γνώμη μου, ήταν πέρα από το φύλο τους – κάτι ανάλογο ήταν το αγόρι στο «Θάνατος στη Βενετία» του Τόμας Μαν, τουλάχιστον έτσι όπως μας το έδειξε ο Βισκόντι. Απλώς τους ερωτεύεσαι, γιατί έχουν έρθει σ’ αυτήν τη ζωή με συγκεκριμένο προορισμό: να σημαδέψουν τη δική σου ζωή.

Ο Κουν ήταν λοιπόν αυτό. Μάγευε. Ήταν γλυκός, διακριτικός, διεισδυτικός, τα μάτια του σε τρύπαγαν. Δεν έλεγε πολλά. Ήταν όμως τόσο ουσιαστικά αυτά που έλεγε. Μάλιστα, αισθανόσουνα πως επικοινωνούσε με κώδικες μόνο με τους δικούς του ανθρώπους. Είχε επιλέξει τον κόσμο του και ήταν αφοσιωμένος απόλυτα στη δουλειά του. Πάντρευε την αλήθεια με τη μαγεία, αλλά πάντοτε με πόνο, πάντοτε με χιούμορ, πάντοτε με ποίηση. Έλεγε: "Δεν υπάρχει θεατρικός λόγος χωρίς αντίσταση", "Μισώ την άνεση" (εννοώντας τον άνετο λόγο). Κάποτε τον άκουσα να λέει: "Μισώ το ελεύθερο θέατρο". Αργότερα κατάλαβα πολύ καλά τι εννοούσε», γράφει στο βιβλίο της.

γαληνέα αλεξανδράκης Facebook Twitter
Η Νόνικα Γαληνέα και ο Αλέκος Αλεξανδράκης στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ «Η βεντάλια της λαίδης Γουίντερμιρ». Σκηνοθεσία: Ανδρέας Βουτσινάς

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης και η Νόνικα Γαληνέα γνωρίστηκαν το 1969 στη σκηνή του θεάτρου Μετροπόλιταν στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, όπου παιζόταν το έργο «Μεγάλα Χρόνια» του Γεώργιου Ρούσσου. Την ίδια χρονιά έφτιαξαν δικό τους θίασο.

Η Γαληνέα τότε ήταν σε διάσταση με τον σύζυγό της, ενώ ο Αλεξανδράκης παντρεμένος με την Ελβετίδα Βερένα Γκάουερ. Η σχέση τους κράτησε είκοσι ένα χρόνια. Έζησαν έναν μεγάλο έρωτα, αλλά δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Δούλεψαν μαζί στο θέατρο, ανεβάζοντας πολλές επιτυχημένες παραστάσεις τις δεκαετίες του '70 και του '80. Μαζί δημιούργησαν δύο θεατρικές σκηνές, το Θέατρο Ιλίσια και το Στούντιο Ιλίσια. 

«Ο άνθρωπός μου – που με τίμησε ως γυναίκα, ως ηθοποιό και ως άνθρωπο ως την τελευταία μέρα της ζωής του», έγραψε έναν χρόνο αφότου πέθανε ο Αλεξανδράκης.

«Πόνεσα τόσο πολύ όταν έφυγε. Νόμιζα πως αυτός ο πόνος δεν θα περάσει ποτέ. Και όμως. Η ζωή μάς βοηθάει να βρίσκουμε διεξόδους. Μαθαίνουμε να ζούμε όχι μόνο με ό,τι μας δίνει η ζωή αλλά και με ό,τι μας παίρνει. Όταν οι άνθρωποί μας φεύγουν, ερχόμαστε πιο κοντά σ’ αυτούς που έχουν μείνει. Τώρα η οικογένειά του και η οικογένειά μου γίναμε μια οικογένεια. Έτσι η επαφή μας συνεχίζεται». 

γαληνέα φωτόπουλος Facebook Twitter
Με τον Διονύση Φωτόπουλο.

Από το 1994 και μετά συνεργάστηκε με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου, με το Εθνικό Θέατρο και το Μέγαρο Μουσικής, ενώ το 2003 έγινε η μοναδική Ελληνίδα ηθοποιός που έπαιξε στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, ερμηνεύοντας Στρίντμπεργκ και Τενεσί Ουίλιαμς. Μέχρι το 2010 συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ και με το Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας. Επίσης, εμφανίστηκε σε παραστάσεις στη Μεγάλη και στη Μικρή Επίδαυρο.

Έχει συνεργαστεί με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες όπως ο Μίνως Βολανάκης, ο Γιάννης Κόκκος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο Stuart Burge, ο Διονύσης Φωτόπουλος, η Θεώνη Aldredge, ο Νίκος Πετρόπουλος κ.ά. 

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1968 και μέχρι το 1972 συμμετείχε σε τέσσερις ταινίες, οι τρεις εκ των οποίων της Φίνος Φιλμ. Από κει και πέρα αφοσιώθηκε στο θέατρο, μοιράζοντας τη ζωή της μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου. 

Ελάχιστη ήταν η παρουσία της στην τηλεόραση, όπου συμμετείχε σε δυο μικρές σειρές («Παράξενος ταξιδιώτης» και «Δέκατο τρίτο κιβώτιο»).

γαληνέα επέστρεφε Facebook Twitter
Υπογράφοντας αντίτυπα του βιβλίου της «Επέστρεφε», στην παρουσίασή του στο Λονδίνο.

Έχει μεταφράσει δεκαεπτά θεατρικά έργα, πολλά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί. Ανάμεσά τους τα: «O άντρας της ζωής μου» των Μπαριγέ - Γκρεντί (1978), «Καινούργια σελίδα» του Nιλ Σάιμον (1980), «H βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμιρ» του Όσκαρ Ουάιλντ (983), «Kάθε χρόνο, τέτοια μέρα» του Μπέρναρντ Σλέιντ (1984), «Παράξενο ιντερμέτζο» (1985) και «Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» (1987) του Γιουτζίν Ο'Νιλ, «Ευαίσθητη ισορροπία» του Έντουαρντ Άλμπι (1986), «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς (1988), «Η κυρία του Μαξίμ» του Ζορζ Φεντό (1991) κ.ά.

Έχει εκδώσει δύο αυτοβιογραφικά βιβλία, τα «Η ζωή μου» (Λιβάνης, 2005) και «Επέστρεφε» (Ιανός, 2007). 

Το 2006 βραβεύτηκε με το έπαθλο Κυβέλη για την προσφορά της στο ελληνικό θέατρο. Για τον ίδιο λόγο διακρίθηκε και με το βραβείο Νίκος Κούρκουλος το 2017.

Έδωσε την τελευταία της παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2009, παίζοντας στην «Εκατομμυριούχο» του Μπέρναρντ Σο.

γαληνέα εκατομμυριουχος Facebook Twitter
Φωτογραφία από την παράσταση «Ο Εκατομμυριούχος» που ανέβηκε το 2009 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

«Τότε κατάλαβα πως είχα τελειώσει με το θέατρο, ενώ η βαθιά αγάπη μου γι’ αυτό υπήρχε μέσα μου. Αυτό όμως δεν είχε καμία σχέση με την παρουσία μου στη σκηνή. Όπως όλα στη ζωή έχουν μια ημερομηνία λήξης έτσι ξαφνικά, δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να ξαναπαίξω στο θέατρο. Αυλαία, Τέλος. Πήγα στο Θέατρο Τέχνης το 1963, έχοντας κάνει δύο χρόνια Δραματική Σχολή στο Λονδίνο και η μοιραία βραδιά του τέλους αυτής της ευλογημένης για μένα διαδρομής ήταν αυτή η τελευταία παράσταση, τέλος του 2009. Η αγάπη μου όμως για το θέατρο μέσα από τα δικά μου μάτια, όπως και ο θαυμασμός μου για τα "ιερά τέρατα" που παρακολουθώ τις ερμηνείες τους είναι η ευτυχία μου. Λυτρώνομαι και υποκλίνομαι σε μια λέξη χωρίς συγκεκριμένη έννοια: ταλέντο», έγραψε.

Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί εντελώς από τα φώτα της δημοσιότητας και περνούσε τον χρόνο της με τα παιδιά και τα εγγόνια της.

Δείτε φωτογραφίες από τη ζωή της Νόνικας Γαληνέα:

ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Η Νόνικα Γαληνέα σε παιδική ηλικία.
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Ο Νίκος Κούρκουλος και η Νόνικα Γαληνέα στο έργο «Η Επιστροφή» του Χάρολντ Πίντερ. Σκηνοθεσία: Μίνως Βολανάκης
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Η Νόνικα Γαληνέα και η Αριέττα Μουτούση στην «Ευαίσθητη Ισορροπία» του Έντουαρντ Άλμπι.
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με την Ειρήνη Παππά.
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Mauro Bolognini, την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Αλέκο Αλεξανδράκη
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Κώστα Βουτσά
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Αλέξη Μινωτή
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Ζιλ Ντασέν
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Χρήστο Λαμπράκη
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον πατέρα της
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Φράνκο Τζεφιρέλι
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Αλέκο Αλεξανδράκη.
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με την Παλόμα Πικάσο
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τη Ζωή Λάσκαρη
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Σταύρο Παράβα
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τη Μελίνα Μερκούρη
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τη Θεώνη Βαχλιώτη Aldredge
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Δημήτρη Χορν
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Σταμάτη Κραουνάκη
ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ (1938-) Facebook Twitter
Με τον Γιάννη Τσαρούχη
|article_full||article_full||article_full||article_full||article_full|







 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κυρία Κατερίνα (1903-1993)

Θέατρο / Κυρία Κατερίνα: Η ηθοποιός που άφησε εποχή στο αθηναϊκό θέατρο μόνο με το μικρό της όνομα

Δεν «πρόδωσε» ποτέ το θέατρο για χάρη του κινηματογράφου, με αποτέλεσμα να είναι εντελώς άγνωστη στις νεότερες γενιές. Κι όμως, η Κατερίνα Ανδρεάδη (1903-1993) στην εποχή της ήταν, μαζί με την Κοτοπούλη και την Κυβέλη, η σημαντικότερη πρωταγωνίστρια της αθηναϊκής σκηνής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ