Σκηνοθετημένο από τον συνεργάτη του Μεϊρέγιες Πάουλο Μορέλι, το φιλμ Η Πόλη των Ανθρώπων δεν είναι ακριβώς το sequel της Πόλης του Θεού, αλλά η ανάπτυξη σε ταινία του σίριαλ που είχε προκύψει από την υποψήφια για Όσκαρ πρωτότυπη ταινία, και είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία σε εμπορικό κανάλι της Βραζιλίας στα 4 χρόνια που προβαλλόταν.

Πρόκειται για την ιστορία δύο κολλητών, του Ασερόλα και του Λαρανίνια, 18 ετών και αμφότεροι χωρίς πατέρα. Ο ένας έχει σκοτωθεί και ο άλλος έχει κάνει φυλακή και τώρα ο γιος του τον χρειάζεται για να βγάλει ταυτότητα. Η φιλία των δυο νέων παιδιών απειλείται από παλιά μυστικά και δοκιμάζεται η σχέση και η ζωή τους όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν συμμορίες και εμπόρους ναρκωτικών.

Οι φορητές κάμερες και η αχνιστή φωτογραφία με τα κορεσμένα χρώματα παραπέμπουν στην ομόσταυλη Πόλη του Θεού και η προβληματική είναι παρόμοια. Τα πιτσιρίκια μεγάλωσαν και τα βάσανα τους, αγκαζέ με τη φτώχεια και έναν ιδρωμένο αγώνα για την επιβίωση, κυριαρχούν σε ένα σκηνικό που πολλές φορές δεν πείθει για το ρεαλισμό που πασχίζει να κατακτήσει. Ενώ το μοντάζ παραμένει εξόχως νευρικό και κινηματογραφικό, η λογική είναι τηλεοπτική και η λύση που δίνεται προσπαθεί να ικανοποιήσει το μεγάλο κοινό, σαν περιπετειώδες μελόδραμα με παιδιά του λαού που κολακεύουν είτε τους συμπατριώτες τους που βλέπουν ωραιοποιημένη την ασχήμια ή ξένους που θεωρούν το Ρίο και τις 7 φαβέλες που απεικονίζονται έναν επικίνδυνα εξωτικό τόπο, όπου οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι, ακόμη και σε off ήχο.