Μία στο τόσο προκύπτει και ταινία που βλέπεται από τα animation Β και Γ Εθνικής που κυκλοφορούν με το τσουβάλι στις αίθουσες, επειδή κοστίζουν λίγο και φέρνουν τα λεφτά τους πίσω. Στο Sloth Lane το δημιουργικό team ήταν πολύ μικρό, αλλά, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, ο τρόπος για να ανταγωνιστούν αυτές οι παραγωγές τις μεγαλύτερες είναι η φαντασία και τα ευρήματα.

 

Η κίνηση των χαρακτήρων θυμίζει την τεχνική του stop-motion animation και ασκεί μια σχετική γοητεία, ενώ το ενδιαφέρον μας ενισχύει η ενσωμάτωση στο δράμα της μαγειρικής φρενίτιδας που κατακλύζει εδώ και χρόνια τις οθόνες μας για διάφορους λόγους – ένας από τους βασικούς είναι ότι λίγα πράγματα εκεί έξω μπορούν να φέρουν τέτοια αίσθηση πληρότητας όσο η παρασκευή ενός νόστιμου πιάτου στο σπίτι. Κάποια στιγμή τα ευρήματα τελειώνουν, αλλά επαρκούν ώστε τα μικρά παιδιά να περάσουν καλά και οι μεγάλοι να μην πάθουν δυσπεψία.