Η βασική ένσταση μερίδας της κριτικής προς το «Crossing», τη νέα ταινία του ταλαντούχου Λεβάν Ακίν («And then we danced»), είναι ότι αφηγείται μια τρανς ιστορία μέσα από το βλέμμα ενός outsider. Εν προκειμένω, της Λία, Γεωργιανής δασκάλας ιστορίας και θείας παλαιών αρχών, που αναζητά την αποξενωμένη τρανς ανιψιά της στα πολύβουα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης. Υποθέτουμε ότι, έχοντας εμπειρία σε queer αφηγήσεις −αυτός είναι και ο λόγος που ο Ακίν αφιερώνει τόσο χρόνο στη ζωή της τρανς δικηγόρου Eβρίμ−, εκτίμησε ορθότερο να παρουσιάσει (και) την εμπειρία εκ των έσω. 

 

Η αντένστασή μας είναι ότι στην πραγματικότητα εδώ δεν έχουμε μια τρανς ιστορία, αλλά μια ιστορία εξιλέωσης που, βέβαια, σχετίζεται και με την αποδοχή της τρανς κοινότητας. Λόγω της διάρκειας και της έκτασης της υποπλοκής της Εβρίμ, ο συναισθηματικός αντίκτυπος αυτής της ιστορίας υφίσταται μια σχετική φύρα. Ναι, θεωρητικά οι συναναστροφές μαζί της βοηθούν τη Λία να καταλάβει καλύτερα την ανιψιά της. Στην πράξη εμείς οι θεατές είμαστε που περάσαμε περισσότερο χρόνο με την Εβρίμ και όχι η Λία – νιώθεις ότι ο Ακίν απευθύνεται ευθέως και όχι μέσω της δραματουργίας σε ένα κοινό που οφείλει να κατανοήσει. 

 

Το φιλμ διαθέτει ένα φινάλε συναισθηματικό δυναμίτη, ικανό να ισοπεδώσει ενστάσεις και αντιστάσεις, και ευεργετείται από τη μοναδική ικανότητα του σκηνοθέτη να αφουγκράζεται τον ήχο της πόλης και τον τρόπο των ανθρώπων της, να αιχμαλωτίζει τον παλμό του πεζοδρομίου. Τόσο μέσα από την (ανώτερη) προηγούμενη δουλειά του όσο και από τούτη, αντιλαμβάνεσαι ότι ο Ακίν φέρει στοιχεία ενός πολύ κινηματογραφικού σκηνοθέτη − μας λέει, π.χ., πως «έφυγε» η μάνα με ένα βαθούλωμα στο στρώμα και μια σειρά από φάρμακα στο κομοδίνο, δίχως κάτι παραπάνω. 

 

Και εδώ βρήκε πρωταγωνίστρια ιδανική, τη Μζία Αραμπούλι. Στις αυλακιές του προσώπου της διαγράφονται δέκα βασανισμένες ζωές και στο νοτισμένο βλέμμα της όλο το βάρος μιας καθυστερημένης μετάνοιας που αναζητά πεισματικά τον ένα, μοναδικό και ιδανικό παραλήπτη, μα τελικά εντοπίζει περισσότερους, μέσω της αγάπης και της αλληλοκατανόησης.