Στο No Other Land που έρχεται στις αίθουσες έχοντας στις αποσκευές του ένα βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ από την Berlinale και μια Χρυσή Αθηνά Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στις πρόσφατες Νύχτες Πρεμιέρας μια χούφτα Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί ακτιβιστές καταγράφουν μια ιστορία λιγότερο γνωστή, ίσως «μικρότερη» στο μάτι σε σύγκριση με μια εμπόλεμη σύρραξη, αλλά διόλου ασήμαντη και ενδεικτική των γενικότερων, επονείδιστων πρακτικών της ισραηλινής κυβέρνησης. Η Μασαφέρ Γιάτα είναι μια περιοχή στα όρια της Δυτικής Όχθης που περιλαμβάνει 19 οικισμούς. Με πρόσχημα τη χρήση της περιοχής ως πεδίου στρατιωτικής εκπαίδευσης οι Ισραηλινοί στρατιώτες κατεδαφίζουν τα σπίτια και διώκουν τους Άραβες κατοίκους, με απώτερο στόχο, όπως μαθαίνουμε, τον εποικισμό της περιοχής από Ισραηλινούς πολίτες. 

 

Η σημασία του No Other Land στο πλαίσιο της ερευνητικής δημοσιογραφίας και της γνωστοποίησης ενός (πάρα πολύ) σοβαρού ζητήματος δεν αμφισβητείται, όμως δεν μπορεί να αποτελεί και το μόνο χαρακτηριστικό γνώρισμα και επίτευγμα μιας ταινίας στο πλαίσιο μιας κινηματογραφικής κριτικής που είναι μεν ασήμαντη μπροστά στη γενικότερη εικόνα, μα απευθύνεται σε πιθανούς θεατές μιας δημιουργίας που κυκλοφορεί σε εμπορική διανομή, οι οποίοι δεν βλέπουν την αγορά εισιτηρίου (μόνο) ως τρόπο στήριξης ενός σκοπού ή ως μέθοδο ενημέρωσης. 

 

Για τους τελευταίους, λοιπόν, το No Other Land περιλαμβάνει και μια στοιχειώδη διερεύνηση της έννοιας της ρίζας μέσω από τα λόγια των κατοίκων της περιοχής, μια συζήτηση για τη δυνητική επιρροή και τις απώτερες προθέσεις αντίστοιχων δημιουργιών μέσα από τα λόγια των ίδιων των δημιουργών της αλλά και την καίρια κατάδειξη της ανισορροπίας ακόμα και ανάμεσα σε αυτούς τους τελευταίους – μάχονται μεν για τον ίδιο σκοπό, αλλά ο Ισραηλινός Γιουβάλ έχει περισσότερες ελευθερίες και περιθώριο κινήσεων από τον Παλαιστίνο Μπάζελ. Υπάρχει, δε, μια αφήγηση που ξεκινάει από κάπου και καταλήγει κάπου αλλού, όχι με τον τρόπο της επιχειρηματολογίας –που θα ήταν κι αυτός θεμιτός, για ταινία τεκμηρίωσης πρόκειται– αλλά με εκείνον της κινηματογραφικής μυθοπλασίας. Μόνο που η ιστορία εδώ είναι πέρα για πέρα αληθινή και, δυστυχώς, φαίνεται να μην έχει τέλος.