Στο Wake Up, που έρχεται στα μέρη μας για να καλύψει μέρος της αυξημένης ζήτησης για τρόμο στα multiplex, μια ομάδα ακτιβιστών σχεδιάζει νυχτερινή επίθεση σε πολυκατάστημα ενός franchise συναρμολογούμενων επίπλων τύπου ΙΚΕΑ, διαμαρτυρόμενη για την καταστροφή των τροπικών δασών. Για κακή τους τύχη πέφτουν σε φύλακα που παθαίνει breakdown και, προκειμένου να αποφύγει ενδεχόμενη απόλυση, τιμωρεί τους εισβολείς με αιματηρό τρόπο.

 

Αν και υπάρχουν τα στοιχεία για μια πικρή σάτιρα τρόμου, όπου η σκληρότητα της αγοράς εργασίας ή/και ο γενικευμένος διχασμός οδηγούν στη δολοφονική σύγκρουση, έχουμε δει τον φύλακα, προτού εκτροχιαστεί, να στήνει σαδιστικές παγίδες για τρωκτικά –άρα είναι ένας ακόμα κακός σε ταινία τρόμου–, ενώ τα μέλη της ομάδας δεν φέρουν διακριτικά στοιχεία και είναι αρκούντως απωθητικά ώστε να θέλουμε να τα δούμε να φονεύονται με πιθανούς και απίθανους τρόπους – άρα είναι τα θύματα μιας ταινία slasher. Ως slasher, λοιπόν, έχει στιγμιότυπα ικανά να προκαλέσουν ενθουσιασμό στη γαλαρία, χωρίς ποτέ να φτάνει το εμπνευσμένα σκληρό μακελειό του πρώτου Equalizer σε αντίστοιχο χώρο δράσης, κι ας ανήκε σε άλλο είδος η ταινία. Έχει και μια τελική σκηνή σαρδόνιου χιούμορ, την οποία βλέπεις και σκέφτεσαι «να ποια θα έπρεπε να είναι η ταινία». Είναι μια ιδέα που, όντως, δεν έχουμε ξαναδεί και είναι καλή, καθώς το παρελθόν έχει διδάξει ότι μια πετυχημένη ταινία του είδους αντλεί τον τρόμο της από μια καθημερινή συνθήκη την οποία καθιστά επικίνδυνη – εδώ μια βόλτα στα ΙΚΕΑ.