Επειδή ο προϋπολογισμός του Spiderman άρχισε να βαραίνει επικίνδυνα και, εδώ που τα λέμε, η τελευταία ταινία της σειράς δεν ήταν παρά ένα παράλογο αδιέξοδο με αναμασήματα και παιδιαρίσματα, ο Σαμ Ράιμι καλά έκανε και ξέσκασε (ξεχαρμάνιασε καλύτερα) με μια ανενδοίαστη επίσκεψη στην παιδική χαρά της νιότης του. Το Μέχρι την κόλαση είναι μια απροσποίητη άσκηση στη βασική εναλλαγή τρόμου και κωμωδίας, με όλα τα κλισέ να παρελαύνουν σε υψηλά χτυπήματα κάτω από τη μέση.

Με ηρωίδα την Κριστίνα, μια νέα κοπέλα που αρνήθηκε να χορηγήσει δάνειο σε μια γριά γυναίκα που δεν πληρούσε τις τυπικές προϋποθέσεις, η ταινία περιστρέφεται γύρω από την κατάρα που τρώει στη μούρη και, παρά την ειλικρινή μεταμέλειά της, αδυνατεί να τινάξει από πάνω της. Πηγαίνει σε ειδικούς, καταφεύγει στην αγκαλιά του γεμάτου κατανόηση φίλου της, παίρνει την κατάσταση στα χέρια της, αλλά το αιώνιο ξόρκι επιμένει σαν χτικιό.

Ο Ράιμι μάς τρομάζει και μας διασκεδάζει. Αναφέρεται στη φιλμογραφία του και χρησιμοποιεί κάθε τρικ από το «ευαγγέλιο της φρίκης» για να πετύχει τον σκοπό του. Είναι ένα glorious b movie, επιτηδευμένο και αναμενόμενο στο σύνολό του, αλλά ψυχαγωγικό σαν τον διάβολο.