Αυτό τον χειμώνα τα θέατρα είναι ολάνοιχτα με προγράμματα πιο πλούσια από ό,τι έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, φορτωμένα με μεγάλες ελπίδες ότι η ανάκαμψη θα είναι «ολική», ότι δεν θα ανοίξει και θα ξανακλείσει τίποτα πια, κάτι που χαρακτήρισε την προηγούμενη χρονιά, όταν παραστάσεις ανεβοκατέβαιναν και μερικές δεν έφτασαν ποτέ στους αποδέκτες τους, στο κοινό.
Οπότε τι περιμένουμε αυτήν τη χρονιά; Όλα να είναι καινούργια, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί υπάρχουν ακόμα τα «χρωστούμενα», παραστάσεις που έχουν επιχορηγηθεί, δεν πρόλαβαν να ανέβουν και στριμώχνονται να πάρουν τη θέση τους, και υπάρχουν και οι επαναλήψεις, που είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της φετινής σεζόν, τουλάχιστον την πρώτη της περίοδο μέχρι τις γιορτές.
Ήταν τόσο μεγάλες επιτυχίες τα έργα που επαναλαμβάνονται; Κάποια ναι, αλλά τα περισσότερα λειτουργούν σαν ανακουφιστικό τόξο, παίχτηκαν λίγο ή δεν πρόλαβαν να κάνουν έναν κύκλο δημοσιότητας, έτσι θα λειτουργήσουν σαν μια πίστωση χρόνου, λόγω του μικρότερου κόστους, πριν από τις καινούργιες παραγωγές, αποτελώντας μικρότερο ρίσκο για τον θεατρικό παραγωγό, μια ανάσα οικονομική αλλά και βαρόμετρο για τις προτιμήσεις του κοινού.
Αν φέτος υπάρχει κάτι νέο, αυτό είναι τα μιούζικαλ ή μάλλον οι μουσικές αναγνώσεις έργων που έχουν αγαπηθεί, ενώ καλά κρατεί η αγορά των Δευτερότριτων που συμπληρώνουν τη χωρίς αναπνοή λειτουργία των θεατρικών σκηνών, με τους ηθοποιούς να κάνουν αγώνα δρόμου από θέατρο σε θέατρο.
Η τάση των μεγάλων έργων, του κλασικού ρεπερτορίου, δείχνει να είναι αυτή που προβάλλεται περισσότερο: συγγραφείς και έργα γνωστά και δημοφιλή σε νέες αναγνώσεις, αριστουργήματα του κλασικού ρεπερτορίου παρελαύνουν στα προγράμματα δίπλα σε έργα σύγχρονα ή άγνωστα. Η ικανοποίηση του θεατή από τα πρώτα πιθανότατα θα τον συμπαρασύρει να δει και ένα νέο ή άγνωστό του έργο, με τις διανομές που περιλαμβάνουν ηθοποιούς γνωστούς ή τη σφραγίδα ενός σκηνοθέτη που έχει ένα κοινό να τον ακολουθεί να δίνουν μια σχετική σιγουριά για το αποτέλεσμα.
Αν φέτος υπάρχει κάτι νέο, αυτό είναι τα μιούζικαλ ή μάλλον οι μουσικές αναγνώσεις έργων που έχουν αγαπηθεί, ενώ καλά κρατεί η αγορά των Δευτερότριτων που συμπληρώνουν τη χωρίς αναπνοή λειτουργία των θεατρικών σκηνών, με τους ηθοποιούς να κάνουν αγώνα δρόμου από θέατρο σε θέατρο.
Πόσο θέατρο μπορούμε να καταναλώσουμε; Προφανώς αρκετό, μάλλον πολύ, τόσο που μπορεί οι παραστάσεις να έχουν χαρακτήρα, αλλά μας λείπει ο χρόνος να σκεφτούμε και το αποτύπωμα που αφήνουν. Υποθέτω ότι όλοι περιμένουμε με το καλημέρα να δούμε αυτά που θα ξεχωρίσουν, αλλά αυτή η χρονιά φαίνεται να χρειάζεται πολύ ψάξιμο και μεγάλη υπομονή γιατί έχει μια αξιοσημείωτη ποικιλία παραστάσεων και έτσι σε δεύτερη και τρίτη ανάγνωση θα παρακολουθήσουμε τις επιμέρους τάσεις με μεγάλο ενδιαφέρον.
Πάντως ένα αισιόδοξο σημάδι ήδη έχει φανεί και οι προπωλήσεις εισιτηρίων που δεν συζητιόντουσαν τα προηγούμενα χρόνια επανέρχονται πιο δυναμικά. Ας περιηγηθούμε για να πάρουμε μια γεύση από το πρώτο θεατρικό τρίμηνο της χρονιάς.
Επαναλήψεις
Με τις επαναλήψεις ξεκινούν τα περισσότερα θέατρα. Οι «Παίκτες» από τον Γιώργο Κουτλή, μια από τις δυο σκηνοθεσίες του αυτή τη χρονιά –η δεύτερη είναι το εναρκτήριο έργο της σκηνής Νίκος Κούρκουλος στο Εθνικό, «Ο Άνθρωπος από το Ποντόλσκ»–, επιστρέφουν στο θέατρο Κιβωτός, με τους ηθοποιούς να δίνουν τρελό ρυθμό στο έργο του Γκόγκολ, σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της περσινής χρονιάς, που κέρδισε το νεανικό κοινό (Ηθοποιοί: Γιάννης Νιάρρος, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Γιώργος Τζαβάρας και Γιώργος Μπουκαούρης και Θέμης Πάνου).
Ο «Τυχαίος Θάνατος ενός αναρχικού» του Ντάριο Φο είναι ακόμα ένα έργο που προτίμησαν οι νέοι, με τον Πάνο Βλάχο να δίνει πνοή στην πολιτική σάτιρα του Ντάριο Φο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, και τον ίδιο τον πρωταγωνιστή να τραγουδά, να παίζει μουσική και να γράφει τους στίχους των τραγουδιών, σε μια εκρηκτική και γρήγορη παράσταση, με τους Φοίβο Ριμένα, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Κωνσταντίνο Μαγκλάρας, Στέλιο Πέτσο, Παναγιώτη Κατσώλη, στο θέατρο Γκλόρια.
Η μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της περσινής χρονιάς, «Ο Κουρέας της Σεβίλλης» του Μπομαρσέ, ανεβαίνει ξανά με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και τον Φάνη Μουρατίδη στο θέατρο Ακροπόλ, σε σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου, ενώ για δεύτερη χρονιά, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Διαμαντή, ο Όμηρος Πουλάκης, η Μάνια Παπαδημητρίου και η Δανάη Παπουτσή θα συναντήσουν τον «Ντον Ζουάν» στο θέατρο Σημείο.
Τέταρτος χρόνος για τα «170 τετραγωνικά» του Γιώργου Τσουρή στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, μια τραγωδία με πρόσωπα της διπλανής μας πόρτας και καταστάσεις ακραίες και αναγνωρίσιμες (παίζουν οι Αμαλία Αρσένη, Ήβη Νικολαΐδου, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Τσιμπρικίδου και ο Γιωργής Τσουρής).
Το ξεκαρδιστικό «Το Σώσε» του Μάικ Φρέιν επαναλαμβάνεται για λίγες παραστάσεις στο θέατρο Παλλάς, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη (με τους Σμαράγδα Καρύδη, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργο Χρυσοστόμου και Λένα Παπαληγούρα), για δεύτερη χρονιά και η «Σεροτονίνη» του Μισέλ Ουελμπέκ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγαρτζίδη και Δέσποινας Αναστάσογλου στο BIOS, με τους ανθρώπους ενός ματαιωμένου κόσμου, σκληρού και ανελέητου στους αδύναμους, να δίνουν τη μάχη τους ενάντια στην κατάθλιψη μιας τοξικής κοινωνίας.
Για δεύτερη χρονιά ανεβαίνουν και επτά διηγήματα του Αμερικανού συγγραφέα Ρέιμοντ Κάρβερ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καταλειφού, σε μια παράσταση με τίτλο «Να ακούς το χιόνι να πέφτει» (παίζουν οι Δημήτρης Καταλειφός, Στέλλα Κρούσκα, Βασιλίνα Κατερίνη, Δημήτρης Τσιγκριμάνης), υπέροχα στιγμιότυπα του δεξιοτέχνη της μικρής φόρμας και ανανεωτή του διηγήματος στα τέλη του εικοστού αιώνα.
Στην Κάμιρο ο Παντελής Φλατσούσης επαναλαμβάνει τις παραστάσεις του έργου «Μετά το τέλος του κόσμου», με δυο ηθοποιούς να γίνονται οι παρουσιαστές ενός αρχείου μη πραγματοποιημένων ατομικών και συλλογικών «σχεδίων» (Γιώργος Κριθάρας, Άλκηστις Πολυχρόνη).
Σε επανάληψη και τα «Μαθήματα Κωμωδίας», το έργο του Θοδωρή Αθερίδη, παρουσιάζεται σε δική του σκηνοθεσία, στο θέατρο Μικρό Παλλάς.
Επανάληψη και για την «Αριζόνα» του Χουάν Κάρλος Ρούμπιο, σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη, με ένα ζευγάρι (Σταύρος Καραγιάννης, Νικολέτα Παπαδοπούλου) να περνά έναν μήνα μέσα στην καυτή έρημο της Αριζόνα, προασπίζοντας τα αμερικανικά σύνορα, με τη νοσηρότητα και τον ρατσισμό να ποτίζει κάθε κύτταρό τους και να τους καταστρέφει ολοκληρωτικά στο Θέατρο Σταθμός.
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος έχει σκηνοθετήσει τη «Μηχανή του Τούρινγκ» που ανεβαίνει για τρίτη χρονιά στο θέατρο Βασιλάκου, με τον Ορφέα Αυγουστίδη να υποδύεται τον Άλαν Τούρινγκ, που έσπασε τον κωδικό των ναζί και άλλαξε την πορεία του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, συμβάλλοντας καθοριστικά στη λήξη του το 1945.
Στη σκηνή του Βρετάνια ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά το έργο του Άρθουρ Μίλερ «Οι Μάγισσες του Σάλεμ», σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στη Μασαχουσέτη το 1692, ένα έργο για την ατομική συνείδηση και την κοινωνική τυραννία που βιώνει κάθε πολιτισμός και κάθε γενιά (με τους Άκη Σακελλαρίου, Ρένια Λουιζίδου, Μιχάλη Αεράκη, Δανάη Επιθυμιάδη, Γιάννη Καλατζόπουλο, Μελίνα Βαμβακά, Κώστα Κάππα).
Στο Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος ο Σάββας Στρούμπος ανεβάζει ξανά την «Αναφορά για μια Ακαδημία» του Φραντς Κάφκα με τον ήρωα πίθηκο Rotpeter να παρουσιάζει ως περφόρμανς την ίδια τη διαδικασία του βίαιου εξανθρωπισμού του (παίζουν οι Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά-Μπονισέλ, Μπάμπης Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ντίνος Παπαγεωργίου).
Επανάληψη παραστάσεων και για το «Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» στο θέατρο οδού Κεφαλληνίας, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, με τα μέλη της οικογένειας Τάιρον (Μπέττυ Αρβανίτη, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Αινείας Τσαμάτης, Αναστάσης Λαουλάκος, Ελίνα Ρίζου), στο αυτοβιογραφικό αριστούργημα του Ευγένιου Ο’ Νιλ, να ξεφλουδίζουν το τραύμα τους, σ’ ένα σκηνικό στο οποίο επικρατούν η ομίχλη και οι ψευδαισθήσεις.
Μια βασίλισσα των Φοινίκων, η Αμαλία, μια γυναίκα που στιγματίστηκε για την ατεκνία της, αλλά χάρισε στην Αθήνα τον Εθνικό Κήπο, ζωντανεύει για δεύτερη χρονιά ως ένα ζωντανό έκθεμα φυσικής και πολιτικής ιστορίας στην παράσταση «Amalia melancholia», σε σκηνοθεσία Ζωής Χατζηαντωνίου, με την Έμιλυ Κολιανδρή και τη Ρίτα Λυτού στη Σκηνή Ωμέγα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου σκηνοθετεί για δεύτερη χρονιά τον Πάνο Παπαδόπουλο στη διασκευή του έργου του Ρομπέρτο Ατάιντε «Μπαίνει η Δεσποινίς Μαργαρίτα», στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε μια παράσταση-ύμνο γι' αυτούς που λαχτάρησαν κρυφά την αγάπη.
Στο Θέατρο Τέχνης επαναλαμβάνεται η «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Πρωτόπαππα, με τον Ανούιγ να καλεί τους θεατές να σκεφτούν πάνω στο νόηµα της ζωής και να αρνηθούν κάθε µορφή συµβιβασµού (παίζουν οι Χρήστος Στέργιογλου, Γιάννης Τσορτέκης, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Δημήτρης Μαμιός, Δημήτρης Μαργαρίτης, Ηλέκτρα Μπαρούτα, Μαρία Πρωτόπαππα).
Αρχαίο δράμα
Αρχαίο δράμα και πέρα από τις φεστιβαλικές εκδηλώσεις του καλοκαιριού θα δούμε τον χειμώνα με τον «Αίαντα», σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, με τον Μιχάλη Σαράντη να ερμηνεύει και τους εννιά ρόλους της τραγωδίας, ενώ ο Απόστολος Χαντζαράς συνομιλεί μαζί του ζωγραφίζοντας, μπροστά στα μάτια των θεατών, την ιστορία του ατιμασμένου και απεγνωσμένου ήρωα του τρωικού πολέμου, στο θέατρο Αλκυονίς.
Την «Ελένη» του Ευριπίδη στο Θέατρο Ροές σκηνοθετεί η Ιόλη Ανδρεάδη, με τη Βασιλική Τρουφάκου να ενσαρκώνει όλους τους ρόλους του έργου, περνώντας από τον έναν ήρωα στον άλλον, έχοντας ως μοναδικά μέσα τη φωνή και το σώμα. Μαζί της επί σκηνής ο κορυφαίος Έλληνας κρουστός περφόρμερ Νίκος Τουλιάτος.
Η «Άλκηστη» του Ευριπίδη παρουσιάζεται στο θέατρο Χώρος, με την Έλενα Μαυρίδου να επιχειρεί τη δική της σκηνοθετική προσέγγιση στο έργο του Ευριπίδη, ακροβατώντας ανάμεσα στην τραγωδία και το σατυρικό δράμα (παίζουν οι Έλενα Μαυρίδου, Δημήτρης Λάλος, Σωτήρης Τσακομίδης, Δήμητρα Κούζα, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Στέργιος Κοντακιώτης).
Η πολυσυζητημενη παράσταση που σκηνοθέτησε την περασμένη χρονιά με ερασιτέχνες ηθοποιούς ο Χάρης Φραγκούλης, η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, σε μετάφραση Νίκου Παναγιωτόπουλου, θα επαναληφθεί στο τέλος της χρονιάς στο θέατρο Σφενδόνη.
Μεγάλες παραγωγές
Στο «Σπιρτόκουτο The Musical» το οικογενειακό μακελειό της ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη μεταφέρεται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Σε μουσική Γιάννη Νιάρρου, Αλέξανδρου Λιβιτσάνου και σκηνοθεσία Γιάννη Νιάρρου, η ελληνική οικογένεια που αγαπήσαμε και μισήσαμε παραμένει η ίδια, 20 χρόνια μετά. Άνθρωποι που «ουρλιάζουν» ο καθένας τον δικό του σκοπό κι ο καθένας τους έχει τη δική του μουσική. Ερμηνεύουν οι Γιάννης Αναστασάκης, Αγορίτσα Οικονόμου, Μάριος Σαραντίδης, Γιώργος Κατσής, Αποστόλης Ψυχράμης, Νάνσυ Σιδέρη, Δάφνη Δαυίδ, Βασίλης Δημακόπουλος, Δανάη Μουτσοπούλου, Eλένη Μπούκλη, Θεοδοσία Σαββάκη.
Μετά μουσικής ετοιμάζονται στο θέατρο Rex, στη σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη», τα «Φώτα της πόλης» του Τσάρλι Τσάπλιν, επίσης σε προσέγγιση μιούζικαλ, σε σκηνοθεσία και χορογραφία Αμάλια Μπένετ και μουσική Θοδωρή Οικονόμου.
Η μουσική πρωταγωνιστεί και στις «Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ», την κωμωδία του Σαίξπηρ που σκηνοθετεί ο Λευτέρης Γιοβανίδης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, μέσα από ένα μιούζικαλ που φλερτάρει με την ξέφρενη δεκαετία του ’80, με όλες τις αισθητικές και κοινωνικές αναφορές της. Τη μεταγραφή του έργου καθώς και τους στίχους των τραγουδιών έχει αναλάβει ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος και τη μουσική υπογράφει ο Θέμης Καραμουρατίδης.
Στο Παλλάς, πριν από την «Τρελή του Σαγιώ», την οποία σκηνοθετεί ο Πέτρος Ζούλιας, με τη μουσική να παίζει σημαντικό ρόλο και την Ελισάβετ Κωνσταντινίδου να υποδύεται την ηρωίδα του Ζιροντού, επαναλαμβάνεται η παράσταση των Χρήστου Σούγαρη και Στέφανου Κορκολή «Η Αυλή των θαυμάτων – Το μιούζικαλ» του Ιάκωβου Καμπανέλη (παίζουν οι Γιώργος Γάλλος, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Ρούλα Πατεράκη, Κατερίνα Παπουτσάκη, Φιλαρέτη Κομνηνού, Δημήτρης Πιατάς, Μάνος Βακούσης, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Ειρήνη Καράγιαννη).
Το ελληνικό έργο φέτος έχει και αυτό την τιμητική του. Ο Γιάννης Κακλέας και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος διασκευάζουν ένα από πιο διάσημα και σημαντικά έργα της ελληνικής λογοτεχνίας, το «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» του Νίκου Καζαντζάκη στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Ο Γιάννης Στάνκογλου θα υποδυθεί τον Αλέξη Ζορμπά και η Όλια Λαζαρίδου τη Μαντάμ Ορτάνς.
Ο Νικορέστης Χανιωτάκης σκηνοθετεί το κορυφαίο έργο του Μάμετ «Οικόπεδα με Θέα» στο θέατρο Άνεσις, με τέσσερις απελπισμένους μεσίτες ενός γραφείου να διαγωνίζονται ποιος θα κλείσει τις περισσότερες πωλήσεις (με τους Γιάννη Μπέζο, Άρη Λεμπεσόπουλο, Μάκη Παπαδημητρίου, Θανάση Κουρλαμπά, Γιάννη Δρακόπουλο, Γεράσιμο Σκαφίδα, Μάριο Μαριόλο).
Ελληνικά έργα
Τα «Αξύριστα Πηγούνια» του Γιάννη Τσίρου θα παρουσιαστούν για τέταρτη χρονιά με νέα διανομή, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, ενώ ο ίδιος συγγραφέας υπογράφει άλλες δυο παραστάσεις, την «Ημέρα Κυρίου» για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Σταθμός, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, όπου ζωντανεύουν χαρακτήρες οικείοι που ξυπνούν στον καθένα μας υπαρξιακές αγωνίες, αδυναμίες και δυνατότητες, συμβιβασμούς και αντιστάσεις (παίζουν οι Μάξιμος Μουμούρης, Φαίη Ξυλά, Βασίλης Αθανασόπουλος, Αναστασία Παντούση) και το νέο του έργο «Μάτια τέσσερα» που σκηνοθετεί στο Ιλίσια Βολανάκης ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, μια σπουδή στην αδυναμία και το απύθμενο χάος των Αρχών και του Νόμου, σε μια κοινωνία που αγγίζει τα όρια του παραλογισμού (με τους Μαρία Κατσανδρή, Χρήστο Σαπουντζή, Πανάγο Ιωακείμ, Ευθαλία Παπακώστα).
Η παράσταση «Η Πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι, με τη Βάνα Πεφάνη, τον Βασίλη Αφεντούλη και τον Γιάννη Στεφόπουλου, επαναλαμβάνεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, ενώ στο BIOS για δεύτερη χρονιά παρουσιάζεται η «Νύχτα της Κουκουβάγιας» του Γιώργου Διαλεγμένου σε σκηνοθεσία Elephas tiliensis, μια παράσταση-αλληγορία για τη ζωή και τον θάνατο, σκληρή και σαρκαστική, για την αναπόφευκτη στιγμή που κάθε άνθρωπος αντικρίζει το σκοτάδι του παρελθόντος του.
Η τραγελαφική φάρσα του Αργύρη Χιόνη «Το Μήνυμα» σε σκηνοθεσία Ανθής Φουντά, ένα από τα τρία και μοναδικά θεατρικά κείμενα που έγραψε ο Αργύρης Χιόνης την περίοδο 1971-1973, επαναλαμβάνεται στο θέατρο Χώρος (παίζουν οι Αντώνης Κυριακάκης, Γιώργος Πατεράκης). Το «Νυχιάγκ» της νέας συγγραφέως Ευαγγελίας Γατσωτή, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, έρχεται στο θέατρο Πορεία, με την ιστορία να εκτυλίσσεται μέσα σε μια ιεροτελεστία του μανικιούρ ανάμεσα σε δυο γυναίκες (Αλεξία Καλτσίκη, Θάλεια Σταματέλου).
Τρία έργα του Βασίλη Κατσικονούρη ανεβαίνουν αυτή τη σεζόν: Ο «Μάκης» με τον Ερρίκο Λίτση να μονολογεί παρέα με τον σιωπηλό κάτοικο μιας γυάλας, σε ένα οδοιπορικό εντός ενός δωματίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, το «Τσιτάχ» σε σκηνοθεσία Ερμίνας Κυριαζή και Γιώργου Νινιού, που κρατά τον ρόλο ενός πολύπειρου βετεράνου τερματοφύλακα σε έναν ειλικρινή απολογισμό της μακροχρόνιας πορείας του στο θέατρο Σταθμός, και το «Καλιφόρνια Ντρίμιν 2, 20 χρόνια μετά» στο Από Μηχανής Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά (με τους Γιάννη Στόλλα, Σταύρο Καραγιάννη, Άννα Ελεφάντη, Στέλλα Ράπτη).
Ο «Κωλόκαιρος» (κεντρική φωτογραφία) είναι το νέο έργο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, με τον μικρόκοσμο ενός μπουζουξίδικου να ζωντανεύει στη σκηνή του θεάτρου Τζένη Καρέζη (παίζουν οι Στάθης Σταμουλακάτος, Θάνος Αλεξίου, Βασιλική Διαλυνά, Στέλιος Δημόπουλος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος).
Στο θέατρο Ήβη, ο Γιώργος Καπουτζίδης γράφει και σκηνοθετεί το «42497», ένα έργο που μας υπενθυμίζει πόσο κοντά βρισκόμαστε στο «σκοτάδι της αβύσσου» και πόση δύναμη χρειάζεται για να «βγούμε και πάλι στην επιφάνεια» (παίζουν οι Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Μιχάλης Συριόπουλος, Γιούλη Τσαγκαράκη, Ανθή Σαββάκη, Μανώλης Κλωνάρης, Αποστόλης Ψαρρός, Ειρήνη Βαλατσού και Κατιάνα Μπαλανίκα).
Στο Μικρό Θέατρο Κεραμεικού ο Παναγιώτης Εξαρχέας σκηνοθετεί την Ελίνα Ρίζου και τον Κωνσταντίνο Γώγουλο στο «Μυθιστόρημα» του Γιώργου Χειμωνά, ένα διήγημα στο οποίο «προσπαθεί να απομονώσει ό,τι πιο σπουδαίο μπορεί να συμβεί σε μια ανθρώπινη κατάσταση».
Μονόλογοι
Η Ελένη Ράντου επιστρέφει στη σκηνή του θεάτρου Διάνα με τον μονόλογο «Το Πάρτι της ζωής μου», σε σκηνοθεσία Ανέστη Αζά, για να θυμηθεί με ειλικρίνεια και χιούμορ πενήντα χρόνια «τραυμάτων» της ηρωίδας της, με φόντο τα τραύματα της σύγχρονης Ελλάδας.
Τη Λουκία Μιχαλοπούλου σκηνοθετεί ο Νικορέστης Χανιωτάκης στο Μικρό Χορν, στον σπουδαίο μονόλογο του Ζαν Κοκτό «Η Ανθρώπινη Φωνή», με την ηρωίδα να βιώνει τον πόνο του έρωτα που ενώ ήταν πηγή ζωής έχει μετατραπεί σε ένα καταστροφικό συναίσθημα.
Στο ίδιο θέατρο ο Γιώργος Παπαγεωργίου σκηνοθετεί την Κάτια Γκουλιώνη στο έργο της Σοφίας Αδαμίδου «Σωτηρία με λένε», με τη σπουδαία μορφή του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού Σωτηρία Μπέλλου να μιλάει για την πολυτάραχη ζωή της.
Η Χρύσα Παππά στο θέατρο Μικρό Άνεσις ζωντανεύει ξανά το μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου «Σέρρα, η ψυχή του Πόντου», σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, με την ίδια να υποδύεται δώδεκα ρόλους σε μια ιστορία που ξεκινάει από το 1915 και ολοκληρώνεται το 1962, στην Τραπεζούντα και άλλες περιοχές του Πόντου, στην Αμπχαζία και στο Καζακστάν.
Κλασικό ρεπερτόριο
Ο Σταμάτης Φασουλής σκηνοθετεί τους «Βρυκόλακες», του Ίψεν, εναρκτήριο έργο της Κεντρικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, και ο Δημήτρης Καραντζάς τον «Θείο Βάνια» του Τσέχωφ στο θέατρο Προσκήνιο (παίζουν οι Χρήστος Λούλης, Ξένια Καλογεροπούλου, Μανώλης Μαυροματάκης, Θεοδώρα Τζήμου, Ηρώ Μπέζου, Φιντέλ Ταλαμπούκας, Μαρία Φιλίνη, Αντώνης Αντωνόπουλος), με τις εικόνες ενός ματαιωμένου κόσμου και ενός άλλου που προελαύνει απειλητικά να κλονίζουν την υπαρξιακή αγωνία των ηρώων του.
Το «Κουκλόσπιτο» του Ίψεν σκηνοθετεί ο Δημήτρης Τάρλοου, μια «παραίσθηση του γάμου» με τη Λένα Παπαληγούρα και τον Γιώργο Χριστοδούλου στο θέατρο Πορεία.
Τον «Μισάνθρωπο», μια κωμωδία-αίνιγμα, σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας στο θέατρο Εμπορικόν, με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο να κρατά τον εμβληματικό ρόλο στο έργο του Μολιέρου, με αφορμή τα 400 χρόνια από τη γέννηση του Γάλλου δραματουργού.
Ηθοποιοί που σκηνοθετούν
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος σκηνοθετεί ξανά τη Μαρία Ναυπλιώτου στο θεάτρο Χορν, στη γλυκόπικρη κωμωδία του Εντουάρντο Ντε Φιλίπο «Φιλουμένα Μαρτουράνο», με τον Μελέτη Ηλία στον ρόλο του Ντομένικο Σοριάνο.
Το αριστούργημα του Άρθουρ Μίλερ «Ψηλά από τη Γέφυρα» σκηνοθετεί ο Γιώργος Νανούρης στο Θέατρο Βεάκη, με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη στον ρόλο ενός τραγικού ήρωα, που το ανομολόγητο πάθος του για τη νεαρή ανιψιά της γυναίκας του (Ιωάννα Παππά) πυροδοτεί μια συγκλονιστική εσωτερική σύγκρουση.
Ο Νίκος Κουρής σκηνοθετεί και παίζει στο θέατρο Αθηνών, στο έργο του Ιρλανδού θεατρικού συγγραφέα Μάρτιν ΜακNτόνα «Μοναξιά στην Άγρια Δύση», στην ιστορία δυο αδερφών που έχουν μοναδικό σκοπό τους να πληγώνουν με κάθε τρόπο ο ένας τον άλλο (μαζί του οι Δανάη Μιχαλάκη, Γιώργος Ηλιόπουλος και Χρήστος Μαλάκης).
Οι σκηνοθέτες στο επίκεντρο
Στο θέατρο Αλάμπρα ο Βασίλης Παπαβασιλείου σκηνοθετεί το έργο του Εντουάρντο ντε Φιλίπο «Η μεγάλη μαγεία», έναν ύμνο στη μαγεία του θεάτρου και την ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει, με τον Νίκο Ψαρρά και τον Αντώνη Καφετζόπουλο να ενσαρκώνουν ένα σπαρταριστό δίδυμο που καθοδηγεί την ιστορία.
Ο Στάθης Λιβαθινός σκηνοθετεί το έργο του Άλφρεντ Ντέμπλιν «Βερολίνο Αλεξάντερπλατς» στη σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» και μας μεταφέρει στο Βερολίνο του Μεσοπολέμου, όπου η τιμιότητα είναι ανέφικτη (παίζουν οι Βασίλης Ανδρέου, Γιώργος Δάμπασης, Νίκος Καρδώνης, Στάθης Κόικας, Λίλη Μελεμέ, Δημήτρης Παπανικολάου, Μαρία Σαββίδου, Άρης Τρουπάκης, Δημήτρης Φιλιππίδης).
Ο Γρηγόρης Βαλτινός θα ερμηνεύσει τον «DA» στο πολυβραβευμένο έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Χιου Λέοναρντ, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στο θέατρο Ιλίσια. Μαζί του οι Μαρία Καλλιμάνη, Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Σουξές, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Στρατής Χατζησταματίου, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Βασίλης Παπαδημητρίου.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί στο θέατρο Πόρτα τη μυστηριώδη «Pomona» και ο Πέτρος Ζούλιας στο θέατρο Χώρα το έργο του Μάρτιν Σέρμαν «Μπεντ», που έχει βασικό θέμα τον απαγορευμένο έρωτα δύο ανδρών σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης το 1936, με τον Μέμο Μπεγνή και τον Ιωάννη Αθανασόπουλο, ενώ ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σκηνοθετεί στο θέατρο του Νέου Κόσμου την «Άλλη Θήβα», ένα έργο για την ανδρική ταυτότητα, με παράλληλα θέματα όπως η πατριαρχία και οι ταξικοί διαχωρισμοί, η ψυχική ασθένεια, ο ρόλος της θρησκείας, ο ερωτισμός (παίζουν οι Θάνος Λέκκας, Δημήτρης Καπουράνης).
