Τι είδα στο Κάμντεν του Λονδίνου μία χειμωνιάτικη μέρα του 1995
Street style στο Camden Town.
Μετά την απρόσμενη επίσκεψή μου στο Rainbow Center (The Spirit of Conservation on move), βρίσκομαι τώρα στο Κάμντεν. Ο Νίκολας άφαντος. Ακολούθησα για λίγο στην αρχή το κανάλι, αλλά δεν είχε και πολύ νόημα να απομακρυνθώ. Η αγορά είναι πιο ενδιαφέρουσα. Πρωινό Σαββάτου για την ώρα περίπου στεγνό, πολλά σύννεφα όμως και είμαι χωρίς ομπρέλα. Πως γίνεται όλοι οι νεαροί σερβιτόροι στο Λονδίνο να είναι Γάλλοι; Ετούτος εδώ, για παράδειγμα, που μου φέρνει τώρα χορεύοντας σχεδόν στις πουέντ το εσπρέσο μαζί με το cheese-cake. Οι Γάλλοι δεν είναι καθόλου σωβινιστές, αλλά ακούμε εδώ και ώρα μόνο γαλλική μουσική (τα φλώρικα) και απολαμβάνουμε τον σερβιτόρο στο καραόκε του. Προσπαθώ εν τω μεταξύ να αποκρυπτογραφήσω με τα λίγα αγγλικά που ξέρω τον τίτλο στο πρωτοσέλιδο του περιοδικού Time που βρήκα στο τραπέζι. Κάτι λέει ότι συνέλαβαν τον πιο διάσημο χάκερ. Που τον έδωσε ένας μακρυμάλλης Ιάπωνας. Στις φωτογραφίες, ο Ιάπωνας μοιάζει πράγματι με σπασίκλα χάκερ. Υπάρχουν πολλοί Ιάπωνες στο Λονδίνο. Και καθόλου fashion victims. Πέτυχα κι εγώ μία Γιαπωνέζα σε μια στάση λεωφορείου και τη φωτογράφισα, μιας και δεν πρόκειται να πάω ποτέ στην Ιαπωνία. Η πρώτη μου Γιαπωνέζα. Γέλασε και με χαιρέτησε ανεβαίνοντας στο λεωφορείο. Στέκομαι εκεί για λίγο ακόμη, κρυμμένος πίσω από το στέγαστρο του λεωφορείου. Και ο λόγος είναι ότι μεταφέρθηκα ξαφνικά -αν και με λογική συνέχεια- στον κόσμο των anime αυτή τη φορά. Μια μικρή πριγκίπισσα με μπλε μαλλιά έχει μπει στο διπλανό μαγαζί με τα μαργαριταρένια κοσμήματα. Μου θυμίζει τη φίλη μου την Κωνσταντίνα από το Περιστέρι, κοντή κι αυτή και με πυκνό μαύρο μαλλί. Περιμένω να βγει με τα ψώνια της και την ακολουθώ, ακόμη και στο σούπερ μάρκετ. Σταματάει σκεπτική μπροστά στα σάντουιτς, παίρνει ένα για τώρα, και ψωμί του τοστ για μετά. 'Οταν βγαίνουμε από τον κεντρικό δρόμο, έχει αντιληφθεί βέβαια το ενδιαφέρον μου και την ευχαριστώ που με αφήνει. Είναι τόσο καλή που μου κάνει τη χάρη για μερικές φωτογραφίες ακόμη. Τη λένε Cecily και τραγουδάει σε ένα συγκρότημα. 'Ερχεται τακτικά στο Λονδίνο από το Γκέρνζι όπου μένει. Ντύνεται πάντα με μπλε, μαύρα και ασημί ρούχα, σε στυλ 18ου αιώνα, και είναι, μου λέει, και πολύ libertine, πάντα στο κλίμα του ίδιου αυτού αιώνα, δηλαδή με την αντίστοιχη, υποθέτω, φιλοσοφία, που κοιτάει προς Σαντ μεριά πιο πολύ. Επίσης βγαλμένο από παραμύθι είναι ένα νεαρό ζευγάρι που συναντώ αργότερα κάτω από μια γέφυρα. Πρόθυμοι κι αυτοί να διακόψουν τη βόλτα τους για λίγο. Μου λένε γελώντας τα ονόματά τους, Τιμ και Κιμ. Ο Τιμ δουλεύει στο Megatripolis. Υποσχέθηκα να πάω μια μέρα να τους δω.
Στην επικράτεια των πλανόδιων, τρεις μαθήτριες πλησιάζουν έναν Αφρικανό και κάνουν έναν κύκλο γύρω του για να κρύψουν τη συναλλαγή. 'Ενας φάκελος κρυμμένος κάτω από έναν κάδο εμφανίζεται γρήγορα και εξαφανίζεται ακόμη πιο γρήγορα. Το Κάμντεν είναι γεμάτο από αφίσες με το σύνθημα control yourself.
Δείτε επίσης στο Αλμανάκ τα άλλα δύο μέρη της Λονδρέζικης "τριλογίας":
King's Cross. London.
Τα εναλλακτικά παιδιά του Rainbow Center
